Pagkalabas ko ng kwarto ni Anya ay doon pa lang ako nagkaroon ng pagkakataon na sagutin ang tawag ng kanyang ama na kanina pa tawag nang tawag sa akin. naiintindihan ko na nag-aalala siya at hindi mapakali sa pag-uwi ng anak niya na nakakainom sa unang pagkakataon. Sinagot ko ito ng normal na boses na parang walang nangyari ngayon ngayon lang. "Kumusta, Jarren? okay na ba si Anya? bungad ni Mr Enriquez na may tono ng pag-aalala. "yes po Mr Enriquez okay na po siya iniwan ko na po siya doon sa loob ng kwarto niya." alam ko na nakita niya sa cctv ang pagpasok namin ni Anya sa kwarto pero sa loob ng kwarto ni Anya ay walang cctv at hindi na namomonitor ni Mr. Enriquez. kaya siya tumawag dahil nag-aalala. Pasalamat na rin ako at wala talaga at hindi niya nakita ang ginawa ng anak niya sa akin. Kung nagkataon, end of contract na ako. "Maraming salamat, jarren! Sige, makakauwi ka na." wika niya after kong sabihin na okay na ang anak niya at nasa maayos ng kalagayan. "walang anum
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW. Sobrang sakit ng ulo ko at hindi talaga ako makabangon sa higaan dahil sa lakas ng hang over. Naparami kasi ako ng inom sa party ni Gidgeon at hindi naman talaga kasi ako umiinom kaya sobrang lala ng gising ko. Parang kong uhaw ba uhaw na nasusuka na nagugutom na wala namang ganang kumain. Sobrang sakit na nga ng ulo ko at lahat-lahat, bigla ko pang naalala ang mga pinagagawa ko kagabi. "Oh My! what the!!! nakakahiya ka girl!" sigaw kong mag-isa matapos kong maalala na sinundo ako ni Jarren mula sa party at inihatid pa hanggang bahay namin. Not only that, hanggang sa CR ay sinundan niya pa ako at inalalayan. Ang sarap sanang sariwain ang mga ginawa niyang concerns para sa akin. Kung gaano siya kabuting lalaki, kaya lang ay napapailing na lang talaga ako ngayong sariwang sariwa sa ala ala ko ang mga pinagagagawa ko kagabi. "Arrgggg! Wala akong delikadesa! Ang landi siguro ng tingin niya sa akin ngayon!" Lasing ako kagabi pero naaalala ko ang pin
Kissing someone you have feelings for can be an incredibly intimate and special experience. It can evoke a range of emotions, including: Excitement and anticipation, Joy and happiness, A kiss can bring immense joy and happiness, Passion and intensity, Security and comfort, gentle, tender kiss can convey a sense of security and comfort.Napakasaya ng puso ni Anya dahil malaya niyang nahalikan ang taong gusto niya. Jarren let her. Pareho silang nasa impluwensiya ng alcohol ngunit alam nila sa sarili nila ang kanilang ginagawa.Si Jarren, bagamat sinasabi niyang iba ang babaeng nagmamay-ari ng puso niya ay kabaligtaran naman ng ikinikilos niya. Ayaw niya lang aminin na humahanga siya sa dalagang si Anya. Na sa araw-araw na pagsubaybay niya rito ay unti-unti na siyang nagkakagusto rito bagay na pinipigilan niya lang.Si Anya at ang ama nito ang nagbibigay sa kaniya ng trabaho. Malaki ang tiwala sa kaniya ni John kaya ayaw niya itong masira. Si John ang tumulong sa kaniya para magkaroon n
JARREN'S POINT OF VIEW Nasa labas ako ng bahay at kausap ko ang aking kapitbahay na Pinoy din na siyang kaibigan ko rin nang makita ko ang isang pamilyar na sasakyan na sa tingin ko ay papahinto sa tapat ng bahay ko. Hindi ako pwedeng magkamali dahil tanda ko yung Plate number ng kotse na dinadala ni Anya sa University at ang kotseng huminto nga ngayon sa tapat ng bahay ko ay iisa lang. Masaya akong malaman na si Anya ang sakay ng kotseng iyon at nandito siya dahil sa akin. Marahil ay nagtataka siya kung bakit hindi na ako pumapasok mga ilang araw na. Imbes na magpaliwanag sa kaniya o magpakita man lang, naisip ko na utusan na lang na magsinungaling ang aking kaibigan sa kaniya. Nakiusap ako sa aking kaibigan na baka kung pwede ay sabihin niya kay Anya na nakaalis na ako at pauwi na ng Pilipinas. Hindi ko na pinaliwanag kung bakit dahil pumayag naman ang aking kaibigan. Naaawa ako kay Anya sa naging reaksyon niya habang kausap ang aking kaibigan pero mas nakakaawa naman
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Napakaganda ng panaginip ko at ayaw ko pa sanang gumising. Napanaginipan ko si Jarren na dumating sa bar na parang bang prinsipe na hindi makatulog kakahanap sa kaniyang prinsesa. Ang mukha niya ay alalang alala na tila ba gusto akong kagalitan sa aking katigasan ng ulo. Binuhat niya ako at inihatid sa bahay namin. Sa panaginip ko ay inaalagaan niya aki habang natutulog ako. Sa panaginip ko ay tinitignan niya ako na para bang ako ang pinaka magandang babae sa paningin niya. Tunay na napaka gandang panaginip. Ang sakit lang isipin na panaginip lang iyon dahil ang katotohanan ay wala na siya at nasa Pilipinas na. Sobrang sakit ng ulo ko at hindi maganda ang pakiramdam ko. Para akong lalagnatin. Naghalo kasi yung hang over at pagiging sawi ko sa pag-ibig. Giniginaw ako at kailangan ko ng init. Naiiyak ako dahil pinalaki ako ng puno ng pagmamahal simula bata pa ako pero ngayon pakiramdam ko walang nariyan para damayan ako. Hindi ako nagtatampo sa mg
Pangatlong araw na ni Jarren ngayon sa bahay ng mga Enriquez at hanggang ngayon ay hindi pa rin sila nagkikibuan ni Anya. Pareho silang nahihirapan sa sitwasyon na kung saan ay pareho silang may feelings sa isa't isa ngunit kailangan nilang kalimutan. Para kay Anya, naging madaya ang tadhana sa kaniya. Nahulog siya dahil sa kabutihan ng isang binata sa kaniya ngunit malaman laman niya ay inuutusan lang pala ito ng mga magulang niya para protektahan siya. Pakiramdam ni Anya ay napaglaruan ng tadhana ang damdamin niya. Ngayong inamin na ni Jarren na trabaho lang ang lahat ng ipinakita nito sa kaniya, gusto na niya itong kalimutan. Ngunit paano niya kaya sisimulan na kalimutan ang feelings para kay Jarren kung nasa iisang bubong lang sila nakatira? Ngayong araw ay papasok na si Anya sa University. nakabihis na siya at lahat-lahat. Hinahanap na lang niya ang susi ng gagamitin na kotse. Wala ito sa bag niya at wala rin sa sabitan nito. Ikot na nang ikot si Anya sa kakahanap ngunit hi
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Umagang umaga naman at naiiyak na naman ako. Paanong hindi ako maiiyak eh dinig na dinig ng dalawang tenga ko na sinasagot na ni Mallory si Jarren. Sa harap ko pa talaga. Alam kong wala akong karapatan na masaktan. Hindi dapat ako nagrereklamo ngayon dahil isa lang akong trabaho ni Jarren. Isang obligasyon na bayad siya. Hindi ko na pinakita ang malalaking butil ng luha na tumulo mula sa mga mata ko. Dali-dali akong lumayo sa kanila. lakad takbo ang ginawa ko na para akong may tinatakasan. Walang humahabol sa akin pero pinili kong magtago sa bakanteng lote dito sa University sa may likod ng malaking puno. Gusto ko kasi dito ibuhos yung luha ko na hindi maubos ubos. Basta umiyak lang ako. Nakakadala pala umibig. Napakasakit pala talaga. Hanggang maya maya ay may boses akong narinig. "Anya, is something wrong?" Hindi gaanong pamilyar ang boses sa akin pero parang kilala ko lang din ang nagmamay-ari ng nasabing boses ng lalaki na nagtatanong tung
Hindi na malaman ni Anya kung saan niya ilulugar ang sarili niya. Itong si Jarren, paulit-ulit siyang tinatanggihan pero ayaw pa rin siyang sumaya sa piling ng iba. Ito tuloy si Anya, mabaliw baliw na sa kakaisip kung paano ba talaga ang dapat niyang gawin? Ang hirap ng sitwasyon para kay Anya. Maghapon tuloy siyang hindi nakapag-concentrate. Isip siya nang isip kung paano mapapadali ang lahat para sa kaniya? para hindi na siya masaktan at para sumaya naman din. Kinahapunan, pagsapit ng kanilang uwian. Sinadya ni Anya na pagtaguan si Jarren dahil may importante siyang kailangan na puntahan at hindi niya mapupuntahan iyon kung nariyan si Jarren. Mabuti na lang at nakita niyang muli si Gidgeon at saktong inalok siya nito na ihatid pauwi. Wala nang sinayang na sandali si Anya at kaagad na niyaya si Gidgeon sa sasakyan. "Is something wrong again? Why are you in a hurry?" "Gideon, can you take me to the hospital?" "To the hospital? Why? Is something wrong with you?" "
Jarren, From the moment we met "in that crowded bookstore" or "on that rainy hike" I knew you were someone who’d change my life. You saw me—really saw me—even when the world tried to define us by what we "shouldn’t" be. I vow to stand by you, not just in the easy moments, but when the road gets steep. When doubt creeps in, I’ll remind you of the man who taught me courage isn’t the absence of fear, but choosing to love anyway. I promise to be your shelter in the storm and your partner in the calm. I’ll laugh at your terrible jokes, hold space for your quiet days, and fight for us when life tries to pull us apart. No matter what tomorrow brings, I’ll never stop choosing you—the you who believes in second chances, who builds hope from scraps, and who taught me that love isn’t a fairy tale. It’s showing up, messy and real, every single day. You are my always. We prove the world wrong. Anya, You once told me love is a rebellion. Today, I finally understand why. You walked i
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW I understand Jarrens situation and Capability. Naiintindihan ko na hindi niya pa kayang ibigay sa anak ko ang isang kasal na pinapangarap ng anak ko dahil na rin sa mga nangyari sa buhay niya. Ilang beses na rin namang napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin kaya nandito ako para bumawi sa mga nagawa ko sa kaniya. Bukod din sa tiwalang ibinigay ko ay ipinagkakatiwala ko na rin sa kaniya ang anak ko at apo ko. Not only that, balang araw ay sa kaniya o sa kanila rin maiiwan ang lahat ng kayamanan ko at sa tingin ko deserve naman niya yon. Mahal siya ng anak ko kaya mahal ko rin siya. Samantala, akala ni Jarren ay mapupunta lamang kami sa isang golf park. He was surprise dahil dinala ko siya sa aking matalik na kaibigan na siyang gagawa ng kanilang wedding ring na siya ring magiging ninong nila ni Anya sa kasal. Oo. Ako na ang namimili ng mga magiging ninong at ninang nila sa kasal dahil wala naman ibang kakilala si Jarren dito at ganoon din
"Good morning, Daddy! yes po. Dito ko na pinatulog si Jarren. Nalasing po kasi siya eh baka kung mapaano pa kako. Okay lang naman po di ba?" Hindi ako magaling magsinungaling pero mukhang na paniwala ko naman ang daddy. Hindi naman siya galit or umalma nang sabihin ko na dito natulog si Jarren sa loob ng kwarto ko. "okay... the breakfast is ready and gisingin mo na si Jarren dahil isasama ko siya mag-golf. Intayin namin kayo sa baba." Nakahinga na nang maluwag si Anya matapos umalis ng kaniyang ama. Dali-dali niyang isinara ang pinto at nilapitan si Jarren. "Do you heard it? Isasama ka raw ni Daddy sa golf Park? Paano yan wala ka pang tulog? sabihin ko kay Daddy na huwag ka nang isama?" nag-aalala si Anya para kay Jarren. Inaalala niya ito dahil wala nga itong tulog. Pareho sila! "Sasama ako!" Dali-dali na bumangon si Jarren. "your Dad wants me to go with him then i'll go with him at the golf park. Don't worry about me, Anya. I'm okay." paniniguro ni Jarren. Or hindi niya lan
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo
JARREN POINT OF VIEW "Jarren, gawin mo 'to..." "Jarren, ikaw ang umatrend dito..." "Jarren, kailangan mong matutunan yung ganito, ganiyan...." "Jarren, galingan mo pa! nagkukulangan pa ako!" "Jarren, hindi ganito! ganito dapat! ulitin mo!" "Jarren, there is no room for mistakes here!" Aaminin ko, hindi pala ganun kadali. Mahirap pala. Akala ko ay malapit na ako pero malayo pa pala. Marami pa akong kakainin na Bigas para i-prove yung sarili ko. Araw-araw binibigay ko yung best ko pero kulang pa rin. Araw-araw ako napapagod pero nagkakamali la rin. Iniisip ko na lang palagi ang mag-ina ko at sila ang inspirasyon ko. Sa kanila ako kumukuha ng lakas para sa Araw-araw. Hindi madali ang maging isang CEO. Hindi pala madali ang ginagawa ni Mr. Enriquez sa Araw-araw. Lalo ko siyang kinahahangaan sa araw araw na nakakasama ko siya. He deserve all this. Early morning, Late Nights. Narealise ko rin na hindi lang ang katangian ng pagiging CEO ang itinuturo niya sa akin. Natutun
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi ako nagdalawang isip na isugod si Mr. Enriquez sa ospital matapos ko siyang makita sa harap ng aking bahay na nahihirapang huminga na tila para bang inaatake siya. Sa itsura niya ay mukha talagang hindi maganda ang lagay niya kaya naman agad ko siyang binuhat at isinakay sa sasakyan niya para dalhin ng ospital. Sa totoo lang, awang awa ako sa kaniya. Kahit na marami siyang ginawa na hindi maganda sa akin ay tinatanaw ko pa rin ang magagandang nagawa niya sa akin. Nauna niya akong tinulungan kaya naman ano ba naman itong ibalik ko ang magagandang nagawa niya sa akin at kinalimutan ang mga pangit niyang nagawa. Dinala siya sa loob ng E.R. at ako naman ay pinaiwan na sa labas. Habang nag-aantay, panay ang dasal ko na sana ay maging okay siya. Totoo. Naiisip ko kasi si Anya at ang anak namin. Alam kong pag may nangyaring masama kay Mr. Enriquez ay sila yung unang malulungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yon. Nandoon yun
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW 2 YEARS AGO, After My apo's Blood transfussion, nagkaroon ng pagkakataon na magkausap kami ni Jarren ng pang sarilinan. That time, ayoko talaga hanggang maaari but in my mind my nagsasabi rin sa akin na maging fair at pakinggan ang nais na sabihin sa akin ni Jarren. Humingi siya ng tawad at inamin ang mga nagawa niyang pagkakamali pero wala sa iyak niya ang nakakuha ng loob ko. Bilang isang ama, masamang masama ang loob ko sa kaniya nadagdagan pa ng malaman kong ginawa niyang kabit ang anak ko. Sobrang sakit noon para sa akin. Mabait pa nga ako at nagawa ko pang magtimpi bilang nasa gilid lang kasi namin ang apo ko. Sa aming naging pag-uusap noon ay nagulat ako sa kaniyang inamin. Honestly hindi ako naniniwala that time. Na baka sinasabi niya lang yon para matakasan ang aking galit at para lokohin muli ako. Hindi ko siya tinanggap para sa anak ko. Kahit la sinabi niya sa akin na hindi totoong naikasal siya. Para sa sakin ay walang sense iyon. Hind