LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Nandito ako sa banyo at hindi mapakali. Paano ba naman itong si John nagbabanta na pupuntahan ako rito kung hindi ako bababa. Yes nasa baba sya at inaantay niya ako. Gusto niya akong nakita at makasama at ganun din naman ako. Sino bang may ayaw? kaya lang ay hindi ko pwedeng iwanan si kennedy kaya hindi mangyayaring makakababa ako ngayon. bahala na! hindi naman siguro tototohanin ni John ang banta niya. Siguro naman ay hindi siya pupunta dito. "Sorry, babe. Sorry talaga. I badly wanna be with you tonight but I hope you'll understand me. Bukas na lang tayo magkita, ha?" reply ko sa kaniya. pawis na pawis na ako dito sa loob ng banyo baka akala ni kennedy ay kung ano na ang ginagawa ko. Maya maya lang ay nagpasya na akong lumabas. Ang init sa loob ng banyo pero mas pinagpapawisan ako ngayon sa kaba. Paglabas na paglabas ko ng banyo ay siya namang may kumatok. Ang puso ko kamuntik ng mahulog. Naisip ko kaagad na baka si John ang kumakatok. Nagma
Ha? ano naman 'yon?" "Basta! sabihin na lang natin na pinaka mahalaga sa 'yo." "Hindi ba pwedeng bukas na lang?" "Hindi pwede. Ngayon mo siya kailangang makita." Kung bakit ba hindi ako makahindi pagdating kay John. Kahit anong pagpupumilit kong ipagpabukas na lang ang sinasabi niyang surpresa ay hindi talaga sya pumayag na hihindi ako. Iniisip ko ngayon si kennedy, sino na kaya ang bantay niya ngayong mukhang matatagalan pa ako bago makabalik doon sa ospital. Papunta na kami ngayon sa bahay ni John. "Im sure magugustuhan mo ang surpresa ko sa 'yo," wika niya sabay lingon sa akin. pilit na lang akong ngumiti. Parang sinisilaban ang puwet ko. Ano ba kasing surpresa iyan hayy nako. Makalipas ang ilang minuto namin na biyahe ay nakarating na kami sa Building kung saan narito rin ang unit na tinutuluyan ni John. John owned this Building at marami pang iba. Hindi ako makapaniwala na makakabalik muli ako rito. Ni minsan ay hindi ko naisip kasi na magkakabalilan pa kami. well
Maluha-luha si John habang pinagmamasdan ang kaniyang mag-ina. Nakita niya kung gaano kasaya si Leila ngayong inamin na niya ang tungkol kay baby Anya. John did the right thing. Dahil sa desisyon niyang sabihin na kay Leila ang totoo habang maaga pa dahil dito na nabuo ang desisyon ni Leila na iisang tabi na lang si kennedy at unahin silang mag-ama. Nababanggit na si John ng tungkol sa kasalan. Masayang masaya si Leila sa mga nangyayari. Hindi niya akalain na mauuwi na sa kasalan ang kanilang pagmamahalan ni John. Hindi kumikibo si Leila. Habang buhat niya si baby Anya ay palihim itong kinikilig. Sa puntong ito ay hindi na naiisip ni Leila ang tungkol sa utang na loob niya kay kennedy. Ang kaniyang atensyon ay naka-focus sa kaniyang mag-ama. "Anak, baby, nakikilala mo ba ang amoy ni mommy? hah? Ako ito, ang mommy mo, salamat anak dahil buhay ka. Salamat at magagampanan ko pa rin ang pagiging mommy sa 'yo. Ang bait ni Lord noh? nagawa niyang pagsama-samahin tayong muli. Alam mo b
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW What can i ask for? How can I say no this man l love the most? Ofcourse yes! Yes ang naging sagot ko. I feel like im floating. My cheeks are blushing. Sobrang gwapo ni John habang nakaluhod at inaalay ang singsing sa akin. Hindi ko inaakala na sa simbahan mauuwi ang lahat pagkatapos ng mga nangyari sa aming past. Hindi madali magmahal ng isang John Enriquez. Too risky. Madami akong iniluha. Madami akong tiniis. Madami akong pagseselos pero tignan mo nga naman ang nagagawa ng pag-ibig. Akala ko ay hindi na magbabago ang isang tulad niya pero heto at inaalok na niya ako ng pang habang buhay namin na pagsasama. Sa harap ng anak namin, sa harap ng mga taong naririto at naging saksi sa kaniyang Proposal, oo ang isinagot ko. Narinig ko pa ang hiyawan ng mga tao ng hagkan ni John ang mga labi ko. Sobrang tamis ng kaniyang mga labi. Naiiyak ako. Sobra kasi akong nasurpresa at hindi ko na iniisip na maraming tao ang nakatingin sa amin. Ipinikit ko lang an
Maagang gumising si Leila at naghanda ng almusal para sa kaniyang mag-ama. Masaya niyang hinarap sa hapag kainan ang kaniyang pamilya. Lalo na ang kaniyang unica iha. Gaya ng lagi na niyang ginagawa na ngayon, tuwing umaga ay siya mismo ang nagpapakain dito. "Babe, nabanggit ko sa 'yo na papasok ako ngayon. Kailangan ako sa office pero I promise uuwi agad ako." Paalam ni John sa kaniya sabay hawak sa kaniyang balikat. "Ahh, oo. No worries. Okay lang kami dito." Sagot naman agad ni Leila na tila naglalaro sa isipan ang kaniyang plano pag-alis ni John. Medyo may part sa kaniya na parang nakokonsensya dahil magsisinungaling siya kay John. "Good! Oh, paano maliligo na ako. Salamat sa masarap na breakfast babe." Dali-dali na tumayo si John sa upuan at humirit muna ng isa pang higop sa tasa na may laman na kape at pagkaraan ay humalik sa noo ni Leila at nagmamadali na pumasok sa kwarto. Samantala, desidido si Leila na ituloy ang kaniyang plano na pagpunta kay kennedy. Sa isip-isip
Pagkaalis ni John ay hindi muna ako nagmadaling umalis dahil marami pa naman akong oras at hapon pa naman siya uuwi. Sinulit ko ang gana ni baby Anya sa pagkain. Ang sarap lang makita na talagang lumalaki na siya at na-eenjoy na niyang kainin ang mga masasarap na pagkain. Katuwang ko oa rin si yaya Gina sa pag-aalaga sa kaniya. Pagkatapos naming kumain ay nagpresinta na ako na ako na ang magpapaligo kay baby at hinayaan ko na siyang magligpit ng aming kinainan. Sobrang saya sa pakiramdam na umaayon na ang tadhana para sa aming lahat. Yung tipong masasabi ko na nandito na kami sa part kung saan ay nabubuhay na kami sa aming pangarap. Nagmamahalan kami ng Daddy niya at mahal na mahal namin si baby Anya. Kaunting panahon na lang at ikakasal na kami no John at titira sa malaking bahay at tuwang na palalakihin ang aming nag-iisang anak ng puno ng pagmamahal. Kaya naman panay ang dalangin ko na sana ay wala ng dumating pa na problema sa amin ni John. Napakarami na kasi naming pinagdaana
Puno ng takot ang nararamdaman ngayon ni Leila. Sa itsura pa lang ni kennedy ay talagang desidido ito na maangkin siya ngayon. ngayon lang niya nakitang ganito si kennedy. malayong malayo sa pagkakakilala niya rito. "KENNEDY HINDI PWEDE. PLEASE MAAWA KA! MARAMI PANG IBA DIYAN. HUWAG NAMAN AKO. HAYAAN MO NA AKO. HINDI TAMA ITO. PAKIUSAP PLEASE???" Talagang pinipilit ni Leila na lumaban. iniiwasan niya ang mga halik ni kennedy. Ginagawa niya ang lahat para makalaban dito. Bagamat lalaki si kennedy at hamak na mas malakas sa kaniya ay nanindigan pa rin si Leila na hindi niya hahayaang makuha ni kennedy ang gusto niya. Naroon yung tumatawag na siya sa Panginoon upang humingi ng tulong at magkaroon ng himala. "Diyos ko, huwag niyo po sanang hayan na magtagumpay si kennedy. Ang gusto ko lang naman po ay maayos ang lahat ngunit bakit ganito? kayo na po ang bahala," dalangin ni Leila. patuloy pa rin niyang nilalabanan si kennedy. Iniisip niya ang kaniyang mag-ama. Masakit kay kennedy na k
JOHN ENRIQUEZ POINT IF VIEW My day is ruined. In truth, I shouldn't be affected by what that old woman said because it's part of the past. I don't know if what she said is true or not. My point is, it was just a one-night stand between me and her daughter. A social climber who likes to get involved with wealthy guys like me. Na gusto akong makarelasyon pero noong panahon na iyon ay hindi talaga ako nag-cocommit para makipag relasyon. baliw ang babaeng yon. pati ang ina niya ay baliw din. Anong magagawa ko kung patay na ang anak niya. Hindi naman ako yung pumatay. hayyy... sira na talaga ang araw ko. "tss, anong hindi ako sasaya? bakit, Diyos ka ba para diktahan ang mangyayari?" inis kong sabi sa hangin. Inutusan ko ang mga tauhan ko na ligpitin na mabuti ang kalat dito. Wala na. sira na ang araw ko kaya hindi na ako makakapagtrabaho ng maayos. i cancelled all my appointments and meetings today and decided to go home. Sure ako na kapag nakita ko ang mag-ina ko ay kahit papaano
"Good morning, Daddy! yes po. Dito ko na pinatulog si Jarren. Nalasing po kasi siya eh baka kung mapaano pa kako. Okay lang naman po di ba?" Hindi ako magaling magsinungaling pero mukhang na paniwala ko naman ang daddy. Hindi naman siya galit or umalma nang sabihin ko na dito natulog si Jarren sa loob ng kwarto ko. "okay... the breakfast is ready and gisingin mo na si Jarren dahil isasama ko siya mag-golf. Intayin namin kayo sa baba." Nakahinga na nang maluwag si Anya matapos umalis ng kaniyang ama. Dali-dali niyang isinara ang pinto at nilapitan si Jarren. "Do you heard it? Isasama ka raw ni Daddy sa golf Park? Paano yan wala ka pang tulog? sabihin ko kay Daddy na huwag ka nang isama?" nag-aalala si Anya para kay Jarren. Inaalala niya ito dahil wala nga itong tulog. Pareho sila! "Sasama ako!" Dali-dali na bumangon si Jarren. "your Dad wants me to go with him then i'll go with him at the golf park. Don't worry about me, Anya. I'm okay." paniniguro ni Jarren. Or hindi niya lan
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo
JARREN POINT OF VIEW "Jarren, gawin mo 'to..." "Jarren, ikaw ang umatrend dito..." "Jarren, kailangan mong matutunan yung ganito, ganiyan...." "Jarren, galingan mo pa! nagkukulangan pa ako!" "Jarren, hindi ganito! ganito dapat! ulitin mo!" "Jarren, there is no room for mistakes here!" Aaminin ko, hindi pala ganun kadali. Mahirap pala. Akala ko ay malapit na ako pero malayo pa pala. Marami pa akong kakainin na Bigas para i-prove yung sarili ko. Araw-araw binibigay ko yung best ko pero kulang pa rin. Araw-araw ako napapagod pero nagkakamali la rin. Iniisip ko na lang palagi ang mag-ina ko at sila ang inspirasyon ko. Sa kanila ako kumukuha ng lakas para sa Araw-araw. Hindi madali ang maging isang CEO. Hindi pala madali ang ginagawa ni Mr. Enriquez sa Araw-araw. Lalo ko siyang kinahahangaan sa araw araw na nakakasama ko siya. He deserve all this. Early morning, Late Nights. Narealise ko rin na hindi lang ang katangian ng pagiging CEO ang itinuturo niya sa akin. Natutun
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi ako nagdalawang isip na isugod si Mr. Enriquez sa ospital matapos ko siyang makita sa harap ng aking bahay na nahihirapang huminga na tila para bang inaatake siya. Sa itsura niya ay mukha talagang hindi maganda ang lagay niya kaya naman agad ko siyang binuhat at isinakay sa sasakyan niya para dalhin ng ospital. Sa totoo lang, awang awa ako sa kaniya. Kahit na marami siyang ginawa na hindi maganda sa akin ay tinatanaw ko pa rin ang magagandang nagawa niya sa akin. Nauna niya akong tinulungan kaya naman ano ba naman itong ibalik ko ang magagandang nagawa niya sa akin at kinalimutan ang mga pangit niyang nagawa. Dinala siya sa loob ng E.R. at ako naman ay pinaiwan na sa labas. Habang nag-aantay, panay ang dasal ko na sana ay maging okay siya. Totoo. Naiisip ko kasi si Anya at ang anak namin. Alam kong pag may nangyaring masama kay Mr. Enriquez ay sila yung unang malulungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yon. Nandoon yun
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW 2 YEARS AGO, After My apo's Blood transfussion, nagkaroon ng pagkakataon na magkausap kami ni Jarren ng pang sarilinan. That time, ayoko talaga hanggang maaari but in my mind my nagsasabi rin sa akin na maging fair at pakinggan ang nais na sabihin sa akin ni Jarren. Humingi siya ng tawad at inamin ang mga nagawa niyang pagkakamali pero wala sa iyak niya ang nakakuha ng loob ko. Bilang isang ama, masamang masama ang loob ko sa kaniya nadagdagan pa ng malaman kong ginawa niyang kabit ang anak ko. Sobrang sakit noon para sa akin. Mabait pa nga ako at nagawa ko pang magtimpi bilang nasa gilid lang kasi namin ang apo ko. Sa aming naging pag-uusap noon ay nagulat ako sa kaniyang inamin. Honestly hindi ako naniniwala that time. Na baka sinasabi niya lang yon para matakasan ang aking galit at para lokohin muli ako. Hindi ko siya tinanggap para sa anak ko. Kahit la sinabi niya sa akin na hindi totoong naikasal siya. Para sa sakin ay walang sense iyon. Hind
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Dapat sa mga oras na ito ay nagsasaya na ako dahil sa wakas ay gagaling na ang anak ko. Sa wakas ay nakuha na niya ang kailangan niya at hindi na siya mahihirapan pa. Masaya naman ako bilang ina. Wala akong ibang hiniling kung hindi ang dumating ang araw na ito pero itong araw din pala na ito ang isa sa mga malungkot na araw sa buhay ko. Si Jarren, nagpapaalam na siya sa akin. Ramdam ko ang lungkot sa kaniyang boses at mga mata. Nasasaktan ako dahil mahal ko siya at hindi ko alam kung ano ang nangyari o napag-usapan nila ng Daddy sa loob ng kwarto at ganitong nagpapaalam si Jarren. Ibig sabihin hindi naaayos. Ibig sabihin hindi naging okay ang pag-uusap nila. "Anya, Gusto kong malaman mo na mahal na mahal kita. kayo ng anak natin. Anya, sorry sa mga maling desisyon ko. Goodbye, Anya! alagaan mong mabuti ang anak natin. Til we see again, Anya. Pangako, babalik ako. babalikan ko kayo ng anak natin." Umalis na si Jarren at nag-iwan ng isang panga
Puno ng pag-aalala si Jarren tungkol sa mag-ina niya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ito mga dumarating. balik balik siya mula sa lab hanggang Entrance. Patanaw-tanaw kung nariyan na ba ang kaniyang mag-ina. Iniisip ni Jarren na baka labis na nasaktan si Anya sa nangyari kagabi at sa ibinigay niyang sitwasyon dito. Gustong-gusto nang aminin ni Jarren ang totoo. Na hindi totoong kasal sila na Mallory. Na gawa gawa lamang niya ito. Hanggang sa dumating na nga ang kanina niya pang inaantay. Ang kaniyang anak. Kaya lang ay hindi si Anya ang may bitbit rito kung hindi si John at kasama nito ang ina ni Anya. Napaatras ng dalawang hakbang si Jarren nang magtama ang mata nila ni John. Ngayon lang sila muli nagkita pagkatapos ng mahabang panahon. Hindi alam ni Jarren kung ano ang susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung ano ang naglalaro sa isip ni John. Nakahanda naman si Jarren sa galit nito. Hindi na siya galit kay John. Kinalimutan na niya ang masakit na ginawa nito alang