"Brad! Brad, masamang balita! huwag kang mabibigla!" isang tawag natanggap ni John mula sa kaniyang kaibigan. Sa totoo lang sinagot lang ito ni John pero ang isip niya ay na kay Leila at sa kasama nitong lalaki. Inis na inis si John at hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit ganoon na lang siya kaapektado kapag nakikita niyang sweet ang dalawa sa isa't isa. dapat nga ay mas pinoproblema niya pa yung tampo ni Rhian kesa sa pakialaman pa si Leila na palagi naman niyang sinasabi ss sarili na malabo niyang seryosohin ito, na nagkaanak lang siya rito. Na bukod sa agwat ng kanilang edad ay ayaw niya rin sa ama nitong si David. Kumbaga ang daming sinasabi ni John na rason para hindi niya gustuhin si Leila pero ang ending ay nagseselos siya kapag may kasama itong iba. Hindi niya iniintindi ang kausap. "Sorry, ano nga ulit yon?" tamad niya pang pagkakasabi. "Masamang balita! Si Ayla at Vladimir---- si Ayla at Vladimir ay wala na, wala nang maka kasama ang mga anak nila?" yan ang
"1, 2. 3, 4, 5 million. 1, 2, 3, 4----" Habang nag-uumpisa na si Leila na bilangin ang pera ni John ay bigla naman siyang naantala dahil sa sunod-sunod na katok ang kaniyang narinig mula sa kaniyang pinto. "Anak, Leila? nandito na ang Daddy David mo. Tara na muna at kumain na muna tayo. May uwi ang Daddy mong mga pagkain. Halika na!" boses iyon ng kaniyang ina na si Cecil. "Sige po, saglit lang po, ayan na po." Hindi na tinapos ni Leila ang kaniyang pagbibilang. Dali-dali niyang ibinalik sa nasabing bagpack ang puro lilibuhing bungkos ng pera at ibinalik sa ilalim ng kama kung saan niya ito tinatago. Sakto din kasi na nakakaramdam na ng gutom itong si Leila kaya naman agad siyang nagmadali at lumabas ng kaniyang kwarto. Sa kaniyang paglabas ay agad niyang nabungaran ang kaniyang ama-amahan na si David. May bitbit na isang plastic na groceries sa isang kamay at ang isa naman ay lechong manok. "Daddy, saan galing ang mga iyan?" iyon agad ang tanong ni Leila. Sa pagkakaintindi
JOHN POINT OF VIEW Gusto kong makalimot ngayong gabi mula sa sakit ng pagkawala ng mga tao na malalapit sa akin. Actually, sa likod pa ng mga luha ko ay marami akong pagsisisi. It made me realize that life is too short. Ayokong mamatay na ganito na lang ako. Yung pinipilit kong magbago pero sinungaling ako pagdating sa sarili ko. Ayokong aminin na sa muling pagtibok ng puso ko ay dito pa tumibok sa taong hindi ko naman pwedeng mahalin. Ang daming rason para ayawan ko siya pero kahit anong utos ko sa sarili ko na iba na lang ang gustuhin ay hindi ko maloloko ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit si Leila ang palaging sumasagi sa isipan ko. Hindi ko alam kung dahil lang ba nakainom ako ngayon o ano. Na gusto ko siyang makasama ngayon pero hindi ko alam kung paano. Pinipilit kong maglibang ngayong gabi at ituon ang atensyon ko sa pag-inom hanggang sa nakita kong may kausap si Luigi sa phone at si Leila kaagad ang pumasok sa isipan ko na kausap niya. Hindi pa 'yon, nagpaalam pa
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW. Akala ko talaga ay malalagay pa ang buhay ko sa alanganin, Diyos ko! Mabuti at si John lang pala. Akala ko talaga ay kikidnapin na ako ng kung sino, feeling ko lang pala yon. Hindi naman obvious sa amoy pa lang ng loob ng sasakyan na nakainom siya at nasa impluwensiya ng alak. Although, natatakot din ako para sa kaligtasan ko dahil nga nakainom siya at daldal pa nang daldal habang nagmamaneho. Kung ano ano ang sinasabi, na kesyo ganito, kesyo ganiyan. Abay magpapasalamat talaga ako kung totoo pero mahirap din umasa sa sinasabi ng isang lasing. Hindi naging maganda ang huling pagkikita namin. nasaktan ako sa mga salita niya at dismayado naman siya sa akin at sa aking pamilya. kumbaga, hindi ko talaga ineexpect na magiging mabait pa siya ngayon sa akin. Niloko ko siya at ginamit sa ibang bagay ang pera na ipang tutulong niya sa akin pero heto at nagpresinta pa siyang ihatid ako. Sa totoo lang habang nasa daan kami at nakapikit ako at tahimik na n
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW WALA NA! FINISH NA! IM Now out of Control. I let John do what he wanted to do. I let what we both wanted to happen, happen. We both want each other and the goal is to possess each other tonight. Nakipagsabayan ako sa mga halik niya at nagpatangay sa init na nararamdaman ko. Napatingala ako nang mag-focus siya sa paghalik sa leeg ko. nakapikit ako habang napapaakagat sa aking pang ibabang labi. Habang pinupupog niya ako ng halik ay saka naman niya sinasabayan ng paghuhubad sa damit ko. Hinayaan ko lang siya hanggang sa matagumpay niyang mahubad ang lahat ng suot ko. Napakahusay niya pagdating sa pang roromansa. he is a Master in pleasuring. Nang sakupin niya ang isa kong dibdib gamit ang kaniyang bibig niya ay grabe ang reaksyon ko. partida ito pa lang ang ginagawa niya ay napapaungol na ako sa sarap. Hindi lang ata yung s*so ko ang balak niyang sakupin kundi ang buo kong pagkatao. Sa puntong ito ay nawala na yung mga isipin ko. i find happin
DAVID MERCEDEZ POINT OF VIEW. Hindi ako maaga nagising. Wala pa akong tulog. Sino ba naman ang papatulugin ng konsensiya kung ganitong nasa isang milyon na ang perang nakukuha ko kay Leila. Oo, marami pa namang natitira. Halos hindi nga niya napapansin na ganun na kalaki ang nabawas sa dami. Kaya lang ay nakukunsensiya na talaga ako. Ayoko na! Hindi ko alam kung paano ko ipagtatapat kay Leila ang tungkol dito. Hindi ko alam kung dapat intayin ko na lang na palayasin nila ako dahil wala akong kwentang padre de Pamilya. Wala akong kwenta. Imbes na makatulong ako ay nagiging pabigat pa ako. nakukuha ko pang magsinungaling ulit sa kanila pagkatapos ng pagmamahal na ibinibigay nila sa akin. Yes i met Evil in form of gambling at maski ako ay naiinis na ako sa sarili ko. gusto ko na lang mawala sa mundong ito. Menus kinse menutos bago mag-ala sais ng umaga. heto ako ngayon at nagkakape hindi mapakali. Parang balisa ako na hindi ko maintindihan. Ang lalim ng iniisip ko at kung ano ano pa
"Damn you John! why are you smiling? is it true? are you fallen inlove to her?" sa isip-isip ni John. Nahuli na lang niya ang sarili ns nakangiti habang nagmamaneho. kalahatid niya lang kay Leila at talaga namang buo na ang desisyon niya na papasukin ito sa buhay niya bilang dito niya naramdaman muli ang kasiyahan ng puso na matagal na niyang hindi nararanasan. Sa ngayon, hindi muna iniisip ni John ang ilang bagay-bagay basta masaya siya ngayon. period. Sa isang gabi lang ay napasaya siya ni Leila at kahit papaano ay nakalimot siya sandali sa sakit ng pagkawala ni Ayla at Vladimir. What they did yesterday in bed is fuckingly awesome. talaga namang sa lahat ng naikama niya ay iba ang naramdaman niya kay Leila. Ayaw sabihin ni John na dahil bata ito sa kaniya. Talagang iba ang karisma ni Leila sa kaniya pagdating sa sekswal. Ang taong inlove, hindi nakakapag-isip ng maayos. Basta na lang niyang sinusunod ang tinitibok ng puso. Magana kahit hindi makakain. Palaging tulala habang
LEILA MERCEDEZ POINT OF VIEW Nasasaktan ako kapag nakakarinig ng masakit na salita against kay Daddy David lalo na kung galing pa ito kay John. Hindi ko rin naman siya masisisi dahil talaga namang niloko siya ni Daddy at alam kong mahihirapan na or malabo ng maibalik ang tiwala niya rito. Mahirap sa kalagayan ko na ganoon. Pero kasi hindi ko naman mapipilit si John na paniwalain na nagbago na si Daddy. Hoping na soon ay magkaayos din sila. Time heal every thing. but for now, masaya ako sa kung anong mayroon kami ni John ngayon. Iba yung pakiramdam na sobrang okay na namin. We have mutual feelings at sobrang kinikilig talaga ako. "Thank you, Leila. Im not expecting you to do this pero fuck, i'm feeling satisfied." katatapos lang labasan ni John at ako naman ay nag-aayos ng sarili. Umaandar pa rin ang sasakyan at ngayon ay problema ko pa kung paano ako babalik sa set ng walang nakakakita o nakakahata sa amin ni John. "John, paano ngayon yan? nandoon si Daddy David sa set. Tiya
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo
JARREN POINT OF VIEW "Jarren, gawin mo 'to..." "Jarren, ikaw ang umatrend dito..." "Jarren, kailangan mong matutunan yung ganito, ganiyan...." "Jarren, galingan mo pa! nagkukulangan pa ako!" "Jarren, hindi ganito! ganito dapat! ulitin mo!" "Jarren, there is no room for mistakes here!" Aaminin ko, hindi pala ganun kadali. Mahirap pala. Akala ko ay malapit na ako pero malayo pa pala. Marami pa akong kakainin na Bigas para i-prove yung sarili ko. Araw-araw binibigay ko yung best ko pero kulang pa rin. Araw-araw ako napapagod pero nagkakamali la rin. Iniisip ko na lang palagi ang mag-ina ko at sila ang inspirasyon ko. Sa kanila ako kumukuha ng lakas para sa Araw-araw. Hindi madali ang maging isang CEO. Hindi pala madali ang ginagawa ni Mr. Enriquez sa Araw-araw. Lalo ko siyang kinahahangaan sa araw araw na nakakasama ko siya. He deserve all this. Early morning, Late Nights. Narealise ko rin na hindi lang ang katangian ng pagiging CEO ang itinuturo niya sa akin. Natutun
JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Hindi ako nagdalawang isip na isugod si Mr. Enriquez sa ospital matapos ko siyang makita sa harap ng aking bahay na nahihirapang huminga na tila para bang inaatake siya. Sa itsura niya ay mukha talagang hindi maganda ang lagay niya kaya naman agad ko siyang binuhat at isinakay sa sasakyan niya para dalhin ng ospital. Sa totoo lang, awang awa ako sa kaniya. Kahit na marami siyang ginawa na hindi maganda sa akin ay tinatanaw ko pa rin ang magagandang nagawa niya sa akin. Nauna niya akong tinulungan kaya naman ano ba naman itong ibalik ko ang magagandang nagawa niya sa akin at kinalimutan ang mga pangit niyang nagawa. Dinala siya sa loob ng E.R. at ako naman ay pinaiwan na sa labas. Habang nag-aantay, panay ang dasal ko na sana ay maging okay siya. Totoo. Naiisip ko kasi si Anya at ang anak namin. Alam kong pag may nangyaring masama kay Mr. Enriquez ay sila yung unang malulungkot. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yon. Nandoon yun
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW 2 YEARS AGO, After My apo's Blood transfussion, nagkaroon ng pagkakataon na magkausap kami ni Jarren ng pang sarilinan. That time, ayoko talaga hanggang maaari but in my mind my nagsasabi rin sa akin na maging fair at pakinggan ang nais na sabihin sa akin ni Jarren. Humingi siya ng tawad at inamin ang mga nagawa niyang pagkakamali pero wala sa iyak niya ang nakakuha ng loob ko. Bilang isang ama, masamang masama ang loob ko sa kaniya nadagdagan pa ng malaman kong ginawa niyang kabit ang anak ko. Sobrang sakit noon para sa akin. Mabait pa nga ako at nagawa ko pang magtimpi bilang nasa gilid lang kasi namin ang apo ko. Sa aming naging pag-uusap noon ay nagulat ako sa kaniyang inamin. Honestly hindi ako naniniwala that time. Na baka sinasabi niya lang yon para matakasan ang aking galit at para lokohin muli ako. Hindi ko siya tinanggap para sa anak ko. Kahit la sinabi niya sa akin na hindi totoong naikasal siya. Para sa sakin ay walang sense iyon. Hind
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Dapat sa mga oras na ito ay nagsasaya na ako dahil sa wakas ay gagaling na ang anak ko. Sa wakas ay nakuha na niya ang kailangan niya at hindi na siya mahihirapan pa. Masaya naman ako bilang ina. Wala akong ibang hiniling kung hindi ang dumating ang araw na ito pero itong araw din pala na ito ang isa sa mga malungkot na araw sa buhay ko. Si Jarren, nagpapaalam na siya sa akin. Ramdam ko ang lungkot sa kaniyang boses at mga mata. Nasasaktan ako dahil mahal ko siya at hindi ko alam kung ano ang nangyari o napag-usapan nila ng Daddy sa loob ng kwarto at ganitong nagpapaalam si Jarren. Ibig sabihin hindi naaayos. Ibig sabihin hindi naging okay ang pag-uusap nila. "Anya, Gusto kong malaman mo na mahal na mahal kita. kayo ng anak natin. Anya, sorry sa mga maling desisyon ko. Goodbye, Anya! alagaan mong mabuti ang anak natin. Til we see again, Anya. Pangako, babalik ako. babalikan ko kayo ng anak natin." Umalis na si Jarren at nag-iwan ng isang panga
Puno ng pag-aalala si Jarren tungkol sa mag-ina niya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ito mga dumarating. balik balik siya mula sa lab hanggang Entrance. Patanaw-tanaw kung nariyan na ba ang kaniyang mag-ina. Iniisip ni Jarren na baka labis na nasaktan si Anya sa nangyari kagabi at sa ibinigay niyang sitwasyon dito. Gustong-gusto nang aminin ni Jarren ang totoo. Na hindi totoong kasal sila na Mallory. Na gawa gawa lamang niya ito. Hanggang sa dumating na nga ang kanina niya pang inaantay. Ang kaniyang anak. Kaya lang ay hindi si Anya ang may bitbit rito kung hindi si John at kasama nito ang ina ni Anya. Napaatras ng dalawang hakbang si Jarren nang magtama ang mata nila ni John. Ngayon lang sila muli nagkita pagkatapos ng mahabang panahon. Hindi alam ni Jarren kung ano ang susunod na mangyayari. Hindi niya alam kung ano ang naglalaro sa isip ni John. Nakahanda naman si Jarren sa galit nito. Hindi na siya galit kay John. Kinalimutan na niya ang masakit na ginawa nito alang
"What did you do, Mallory? Why did you hurt her? Why did you go there? Mallory, come on! You shouldn't have done that to Anya. I love her!" "Are you even listening to yourself, Jarren? Really? You love her? Isn't she the reason for your suffering? Didn't her father put you in jail? Jarren, don't go back to the person who ruined you!" "We have a child! Our love bore fruit, and I can't bear to leave our child. Mallory, I didn't marry you because I still love her, you know that. Thank you for all your help, but I know what I'm doing." "And you think everything will be okay for the two of you? Why, Jarren, do you think you're successful enough for her family to accept you? You're still not, right? You're still poor, and if it weren't for me, you wouldn't be here now. Jarren, I'm not asking you to love me. I just want you to be okay. To see you happy. Not with Anya. She loves you, but she can't fight for you." JARREN WAYNE SALVADOR POINT OF VIEW Kinagalitan ko si Mallory dahil s