LOGINShare
Chapter 29
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Hindi ako pinatahimik ng utak ko nang dahil sa insidenteng iyon. Maging sa pagtulog ay bitbit ko ang isiping iyon, kaya naman hindi na rin ako magtataka kung magmukha man akong sabog sa klase mamayang umaga.
Tila ba dinamay ko rin ang isa sa mga kaibigan ni Bryan dahil pasado alas tres na nang maisipan kong tumawag sa numero ni Yohan upang magtanong sana.
“What?” asik niyang panimula sa kabilang linya.
Bahagyang napataas ang kaliwang kilay ko nang dahil sa pagsagot niya. Hindi naman ako nawindang sa tono ng pananalita niya. Bahagya lang akong nagtaka sa sarili ko dahil umaasa ako na hindi niya magagawang sagutin ang tawag ko dahil masyado pang maaga. Ni hindi pa nga sumisikat ang haring araw pero gising na siya. Ano kayang ginagawa niya bago pa man ako tumawag?
May ginagawa ba siya at nagawa kong maabala ang pagsisiyesta niya?
“Bakit gising ka pa?” tanong ko.
Rinig ko mula sa kabilang linya ang pag-ayos niya mula sa pagkakahiga at magi
Related chapters
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 30
Pinanood ko ang paulit-ulit na pagtingin ni Klaude sa leeg ko kung saan nakasuot ang heart-shaped necklace na iniregalo niya sa 'kin sa birthday ko no'ng nakaraang linggo.“Bakit ba titig na titig ka sa kwintas ko?” reklamo ko kahit na natatawa na dahil mukha siyang seryoso sa pagtitig sa leeg ko. “Tigilan mo na nga 'yan,” dagdag ko pa bago muling yumuko at nagpatuloy sa ginagawa ko.Nagpatuloy ako sa pagsusulat sa ibabaw ng desk at sa halip na komprontahin si Klaude sa paninitig niya ay nilibang ko na lang ang sarili ko sa pagguhit.Bakante ang oras namin ngayon, at maswerte namang ito na ang panghuling klase namin ngayong hapon para sa araw na ito. Naghihintay na lang kami ng oras upang ganap nang matapos ang oras ng pagpasok namin para sa araw na ito.Habang tumatagal ang pagguhit ko sa papel ay mas lalo ring tumatagal at lumalalim ang paninitig ni Klaude sa 'kin— sa necklace na nasa leeg ko. Nang dahil sa kawalan ko ng ku
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 31
Ramdam ko ang paninitig ni Tita Hyacinth sa mga iginuguhit kong bahay sa sketchpad. Hindi ko tuloy alam kung titigil ba ako o magpapatuloy sa ginagawa ko dahil ang bawat paninitig niya sa kilos ko ay tila ba naghahatid ng asiwa para sa 'kin. Bawat guhit ko, alam kong nananonood siya. Nang magkaroon ako ng pagkakataong huminto at balingan siya ng tingin ay isang malungkot na ngiti ang iginawad niya sa 'kin na ikinakunot ng noo ko.“Naaasiwa ako sa titig mo, Tita,” puna ko na tinawanan niya 'di kalaunan.“Natutuwa lang ako sa 'yo,” aniya na hindi ko na pinansin at nagpatuloy na lang sa pagsusukat. “Hindi ko alam na marunong ka pa lang mag-drawing, Hershey,” she added.Nang sandaling balingan ko siya ng seryosong tingin ay nanatili lang ang titig nito sa iginuguhit ko. Bakas sa mga mata niya ang matinding paghanga na natitiyak kong ngayon ko lang nakita.Sa halos labing apat na taon kong pagkakakilala sa kanya, ngayo
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 32
Wala akong nagawa kundi ang lihim na pagmasdan ang paulit-ulit na paglipad ng isang berdeng paru paro na malapit sa lugar kung saan man ako nakaupo.Kanina pa itong naglilikot sa halamang nasa gilid ko at wala naman akong nagawa kundi palipasin ang oras sa kakatunghay sa kanya.Nagkalat ang mga papel sa mesang kaharap ko. Wala pa man ako sa kolehiyo pero heto ako at tila ba sinasanay na ang sarili sa pagguhit ng kung ano-anong infrastraktura. Sa pagguhit ko na lang din nililibang ang sarili ko, nang sa gano'n ay hindi ko maisip ang mga bagay na naghahatid sa 'kin ng labis na takot.Hindi naging maganda ang usapan naming dalawa ni Mama kagabi. Pagkatapos niya kasing ipaalam sa 'kin na may trangkaso siya ay siya pa ang kusang tumawag ng katulong upang palabasin ako. Hindi naman ito 'yung tipo ng pambubugaw sa isang tao. Para bang pinalabas niya lang ako dahil ayaw niyang mahawa ako sa sakit niya. Hindi ko rin naman siya magawang sisihin dahil mukha ngang matindi a
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 33
Hindi ko alam kung bakit biglaan na lang ang pagkulo ng dugo ko kanina. Tila ba sunod-sunod ang mga masasamang bagay na nangyari sa 'kin ngayon araw, idagdag mo pa dito 'yung nasaksihan ko ngayong kauuwi ko lang.“Anong nangyari kanina, Mama?” walang gana kong tanong habang abala sa paglilinis ng mga sugat na natamo niya sa away nilang dalawa ni Tita Hyacinth.Hinagkan ko ang namamayat niyang braso. Halos manlata ako nang tila ba maramdaman kong gumaan at namayat ang kamay niya. Bihira lang siyang kumain at aware naman ako doon, hindi ko lang lubos na maisip na ganito kalaki ang mawawala sa timbang niya gayong ilang buwan pa lang naman ang nakakaraan.Wala pa man ay nangungulila na ako sa dati niyang itsura. 'Yung tila ba tinitingala siya ng lahat dahil sa angking buti ng kanyang kalooban, pati na rin ng kanyang kagandahang mukha. Hindi ko lang maisip na mauuwi sa ganito ang lahat.“Hindi lang pagkakaintindihan,” nanghihina niyang
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 34
Mainit ang buga ng hangin sa school garden kung nasaan man ako. Sa pribadong espasyo ko na lang ng hardin na ito nararamdaman ang kaginhawaan sa sarili ko. Pakiramdam ko ay umaaliwalas lahat ng problemang gumugulo sa isip ko sa tuwing dito ko maiisipang magpalipas ng oras.Bakante na ang oras ko magmula ngayon. Naghihintay na lang ako ng tamang oras upang makauwi at makapagpahinga na rin sa bahay. Katatapos lang ng exam namin kanina at natitiyak kong mapapagod na naman ako bukas dahil sa nakaambang selebrasyon para sa kaarawan ko.Hindi ko maisipang magtampo sa mga kaibigan ko, lalong-lalo na kay Bryan. Bukas na ang pinakahihintay kong araw sa tanan ng buhay ko pero para bang hindi man lang nila naalala ang paulit-ulit kong paalala sa kanila.Daglian kong sinikop ang mga imbitasyong hawak ko nang maramdaman ko ang malamig na pag-ihip ng hangin sa gawi ko. Hindi ko rin naman maiwasang mapapikit sa sarili upang maiwasan ang alikabok na umihip sa mukha ko dul
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 35
Hindi gano'n kalawak sa dati naming bahay ang bakuran ng bago naming bahay ngayon, kaya naman natitiyak ko rin na magiging kaunti lang ang bisitang dadalo sa kaarawan ko.Isang katok mula sa pintuan ang nagpabalik sa 'kin sa reyalidad. Isang mariing pagtitig sa repleksyon ng sarili ko sa salamin ang ginawa ko bago ngumiti at prenteng tumayo mula sa pagkakaupo sa harap nito.Pinanood ko ang kulot na buhok kong dumadampi sa pisngi ko sa tuwing gumagalaw ako. Hindi ko alam pero tila ba natutuwa ako sa ayos kong ito.Dahil nga sa masama ang pakiramdam ni Mama kanina ay si Manang na lang ang inutusan niyang ayusan ako para sa selebrasyon ko ngayon. Magmula sa pagtulong sa 'kin sa pagsuot ng gown ay si Manang ang inutusan niya.Bahagya rin akong nalungkot sa sarili ko sa tuwing maaalala ko ang pagtangging ginawa niya sa pag-alok ko sa kanya kanina. Tila ba kung magsalita siya ay para bang nauubusan siya ng pasensya sa pamimilit ko kanina.“Si
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 36
Bakit gano'n?Kung sino pa ang kailangan natin sa buhay, sila pa ang namamatay. Kung sino pa ang kinamumuhian nating makasama, sila pa ang natitira. Minsan ka na nga lang makaramdam ng alaga sa isang tao, mawawala pa.Hindi ko alam kung ano nga ba ang naging kasalanan ko sa Diyos. May nagawa ba akong mali at ganitong klase ng pagpaparusa ang ginagawa at ipinaparamdam niya sa 'kin?Naging mabuting anak naman ako sa kanya. Sinusunod ko lahat ng utos niya. Lahat ng nakalakip sa sampung inutos niya ay ginawa ko. Buong loob ko itong sinunod, pero bakit ganito?May karapatan ba akong magalit sa kanya dahil kinuha niya si Mama nang hindi ko man lang nakakasama ng matagal? Ano ba kasing mali ko at bakit niya ako pinarusahan ng ganito?Alam niyang si Mama lang ang takbuhan ko sa lahat ng bagay, pero bakit niya kinuha?Naging masama ba akong anak sa kanya?Bakit ako?Dahan-dahang pumatak ang luha sa mga mata ko habang pinagmamasdan ko an
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 37
Pinagmasdan ko siyang pumikit nang mariin sa harapan ko. Maging ang gulat ni Daddy sa likuran niya ay hindi nakatakas sa mga mata ko.“Ikakasal na kami ng Daddy mo,” aniya na ikinakunot ng noo ko.Gulat at nanggagalaiti akong lumingon kay Daddy na ngayon ay para bang nakahinga na nang maluwag mula sa sinabi ng babae niya.“Ano?” natatawa kong tanong na tila ba hindi makapaniwala sa sinabi niya.“Tama ang narinig mo, Hershey,” ngisi niyang sarkastiko na ikinapunit ng puso ko.Dagliang namuo ang luha sa gilid ng mga mata ko habang pinagmamasdan ko siyang nakangiti na tila ba demonyo sa harapan ko. Para bang tuwang-tuwa siya na nasasaktan ako ngayon sa harapan niya. Para bang nasisiyahan siya ngayong nakikita niya ang sakit na rumehistro sa mukha ko ngayon nang sandaling marinig ko ang sinabi niya.“Ikakasal na kami ng Daddy mo,” dagdag niya kasabay ng pagpapakita sa 'kin ng singsing na naka
Latest chapter
It's My Day, Happy Birthday! Final Chapter
Pinanood kong lumapit si Daddy sa himlayan kung saan nakahiga si Mama kasama ni Tita Amanda. Bakas ang panlalambot sa paglalakad ni Daddy habang si Chloe naman ay tila ba inosenteng sumusunod at tumatalon-talon lang sa paglalakad kasama ni Daddy.Wala akong nagawa kundi ang malungkot na mangiti sa sarili ko habang pinagmamasdan silang dalawa sa pagtutulos ng kandila at paglalagay ng bulaklak na pasalubong pa nila galing sa States.Dalawang buwan pagkatapos mawala ni Mama, nagdesisyon si Daddy na umalis at magpalamig muna sa States kasama ni Chloe. Sinubukan niya akong imbitahang sumama sa kanila ngunit nagdesisyon lang akong manatili rito sa Pilipinas upang abalahin ang sarili ko sa pagtatrabaho, at nang sa gano'n ay malihis ko ang pangungulila ko sa ibang bagay sa halip na maisip ko ang pagkawala ni Mama.“Mukhang okay na sila ngayon,” pabulong na ani ni Klaude sa gilid ko na katulad ko ay pinagmamasdan din si Daddy at si Chloe na ngayon ay ta
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 56
Ramdam ko ang panginginig ng mga kalamanan ko nang dahil sa ipinadalang mensahe ni Daddy. Ilang sandali lang ay agad nang nagsibagsakan ang mga luha sa gilid ng mata ko, lalo na sa tuwing maaalala ko ang mga dugong nagkalat sa skyway kanina.Posible bang sa kanila ang mga dugo na 'yon?“Bilisan mo ang pagmamaneho, Klaude!” sigaw ko sa kanya.Ilang minuto na kasi ang nakalipas simula nang makarating kami sa The Coastal pero magpahanggang ngayon ay naririto pa rin kami sa skyway at tila ba naghihintay na naman ng pag-usad ng mabagal na trapiko na dulot ng aksidente kanina.Panay na ang busina ni Klaude sa harapan na tila ba sinasabi nito sa mga sasakyang nasa harapan na bigyan kami ng sapat na daan upang makaalis sa napakabagal na usad ng trapiko— na hindi man lang pinapansin ng mga sasakyang nasa unahan namin.“Ano ba Klaude, dalian mo—”“Can you please calm down—”“How can I
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 55
Isang napakahigpit na yakap ang iginawad niya sa 'kin nang sandaling makita niya akong nakatayo sa gilid ng pool at abala sa pagtulong kay Manang sa pagtatanggal ng mga dahon na nagkalat sa tubig nito.Kung hindi lang naging matatag ang pagkakatayo ko ay may posibilidad na bumagsak kami sa tubig nang dahil sa ginawa niyang pagtalon sa likod ko. Sa halip na magalit at mairita sa ginawa niya ay bahagya na lang akong natawa sa panggugulat ni Mama.“Breakfast is ready, Baby,” ani niya bago humalik sa pisngi ko na bahagya ko pang kinatawa.“May kailangan ka ba, Ma?”Bahagya siyang napanguso sa biro ko bago natatawang umiling na tinawanan ko rin 'di kalaunan. “Porque ba naglambing ako nang ganito, may kailangan na kaagad?”Pagkatapos nang pag-uusap namin no'ng nakaraang linggo ay tila ba nagkaroon siya ng pag-asang lumaban sa trangkasong dumapo sa kanya. Hindi ko alam kung anong nangyari, pero natitiyak ko na ang ginaw
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 54
Kahit na ubusin ko ang oras sa kakadikit kay Mama, kahit na ubusin ko ang natitira kong oras sa pakikipaglaro kay Chloe, kahit na ilang beses ko pang tulungan si Daddy sa duty niya— kulang ang lahat ng iyon upang mabawi ko ang mga oras na nasayang ko sa nagdaang panahon na hindi ko sila nagawang makasama.Ilang beses ko mang ulitin sa sarili ko na mapapantayan ko ang pagkukulang ko bilang anak sa mga magulang ko, hindi ko rin maipagkakaila na kulang ang lahat ng iyon upang makabawi ako sa mga naging kasalanan ko sa kanila.Minsan ay nakakaramdam ako ng pagkabalisa sa sarili ko nang dahil sa mga bagay na nagpapabagabag sa isip ko sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko. Isa itong kumpol ng mga tanong na hindi ko naman magawang masagot sa isang simpleng salita lang. May pagkakataon naman akong magtanong kay Mama pero...Mas pipiliin ko pa bang linawin ang lahat ng hindi ko maintindihan, sa halip na gugulin ko na lang ang oras ko sa pagbawi sa mga kakulangan ko
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 53
Inubos namin ang natitira naming sandali sa paghahabol sa mga oras na sinayang ko. Kung alam ko lang na sa ganito pala hahantong ang lahat, sana pala ay no'ng una pa lang ay nagdesisyon na akong pumanhik sa kwarto nila Daddy at nang sa gano'n ay magawa ko nang maghalungkat ng mga gamit nila upang magawa ko nang malaman ang totoo.Kung bakit ba kasi ay hindi ako nag-iisip?Nang dahil sa kawalan ko ng tiwala sa mga taong nakakasama ko sa iisang bahay ay marami akong nasayang na panahon. Kung bibigyan man ako ng kahilingan ng Diyos sa kaarawan ko, baka sakaling hilingin ko na sana ay muli akong ibalik sa kabataan ko at nang sa gano'n ay mabawi ko ang lahat ng oras ko para sa kanya na nagawa kong sayangin sa ibang tao.Maituturing ko nga bang sayang ang lahat ng paghihirap sa pagpapalaki sa 'kin ni Tita Amanda, kung naging mabuti naman ako sa mga kamay niya? Ayoko rin namang matawag na walang utang na loob kung ipagsisigawan ko man ang bagay na iyon sa harap ng iban
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 52
Kunot-noo kong pinagmasdan ang mga litratong tumambad sa paningin ko. Halos lahat ng mga litratong natagpuan ko sa berdeng envelope ay puro litrato ko no'ng maliit ko.Muli kong pinasadahan ng tingin ang pangalang nakasulat sa likod ng envelope at tila ba nalukot ang mukha ko nang muli ko na namang mabasa ang pangalan na madalas nilang itawag sa 'kin.“Bakit Renee Hershey ang nakalagay rito?” reklamo kong bulong sa sarili habang pinagmamasdan ang sulat na iyon.Sa ibaba ng pangalan ko ay may nakalakip ding address ng siyudad sa Dubai— at hindi ko lubos na maintindihan kung bakit may ganito pa gayong wala naman akong kakilala at kamag-anak na maaari nilang pagdalhan ng mga larawan ko no'ng maliit pa ako sa lugar na 'yon.Sa halip na pagtuunan ito ng pansin ay naisipan ko na lang na ibaling ang atensyon ko sa mga larawang nakakubli sa loob. Prente ko itong inilabas sa envelope at kagat-labing pinagmasdan.Medyo luma na ang mga litra
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 51
Lumipas ang maraming linggo at naging maayos naman ang lahat. Matiwasay ko ring naibalita sa mga kaibigan ko na ang dating lalaking inaaway-away ko lang no'ng umpisa ay boyfriend at minamahal ko na ngayon.Gaya ng inaasahan ay kabi-kabila na naman ang pang-aasar sa 'ming dalawa ni Yohan na ngayon ay paulit-ulit na 'kong inaapi at iniinsulto. Hindi ko na rin siya nagawang pigilan nang nadulas niyang sabihin kay Klaude kung paano akong kapursigidong naghihintay sa labas ng campus, no'ng junior highschool student pa lang kami, kay Klaude sa tuwing sasapit ang umaga.Wala tuloy akong nagawa kundi ang mag-iwas ng tingin sa tuwing makikita kong bumaling sa gawi ko si Klaude nang nakanguso at bakas sa mukha niya ang pang-aasar na nagpapapula sa kabuuan ng mukha ko.“Maagang pumapasok 'yan sa campus. Palagi ngang idinadahilan 'yung payong—”“Tumigil ka na nga sa mga pag-iimbento mo, Yohan,” reklamo ko na animong nahihiya na tinawanan
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 50
Ramdam ko ang paglapat sa ibabaw ng poster na nasa ulo ko ang brasong pamilyar sa paningin ko. Tila ba tinakpan nito ang kaisa-isang litrato na nagpapatunay na siya nga ang lalaking hinahanap ko nang napakatagal na panahon.Sa halip na makaramdam ng saya ay pait ang naramdamam ko, lalo na nang marinig ko ang boses nitong nakasanayan ko na sa bago niyang katauhan.Hindi ko alam kung matutuwa ba ako. Tila ba nakaramdam ako ng pait sa sarili ko nang mapag-alaman kong iisa lang sila.All this time, niloko ako at binilog ng lalaking pinagkatiwalaan ko rin ng ilang taon. Pagkatapos niyang ituro ang address ng inuupuahan kong apartment kay Tita Hyacinth ay naririto na siya ngayon sa likuran ko at tila ba proud pa sa sarili niyang nakatayo na ngayon sa likuran ko.Proud ka sa sarili mo dahil sa napakatagal na panahon ay naririto ka na sa tabi ko, o proud ka dahil nagawa mo na namang mapaikot ang kaisa-isang babaeng nagtiwala sa 'yo.Umasa ako na hindi ko n
It's My Day, Happy Birthday! Chapter 49
Naging maayos namang kasama si Tita Hyacinth sa iisang bahay. Madalas niyang ibigay sa 'kin ang mga bagay na never ko namang hiniling sa kanya. Kusa niyang ibinibigay sa 'kin ang mga pangangailangan kong tanggihan ko man sa kanya ay pilit niya pa ring isisiksik sa 'kin kahit na ayoko.“Minsan lang ako kung magbigay sa 'yo, Hershey,” nakamangol niyang ani na lihim kong inirapan.“Hindi ko kailangan n'yan dahil marami ako n'yan,” angil ko sa kanya bago muling itinulak sa kanya ang karton ng gatas na kabibili niya lang kanina sa supermarket.Yes, kahon ng gatas.Hindi ko alam kung anong problema niya. Hindi ko rin naman magawang matanong sa kanya kung bakit na lang siya ganito kung kumilos sa harapan ko. Ni minsan ay hindi ko naman ipinakita sa kanyang tinatanggap ko na siya.Oo, tinanggap ko na ang kapatid ko sa ama, pero hindi naman ibig sabihin no'n na madali ko na silang mapapatawad ni Daddy. Hanggang ngayon ay naririto pa
