LOGINShare
Ikaanim na Kabanata
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
mangograhamsxHi, guys! I have been busy lately but I'll try to update often! Thank you!
Related chapters
Isusulat Kitang Muli Ikapitong Kabanata
[Days have passed | Inside Miko's house] Mariing nakapatong ang mga paa ng binata habang nagpapatugtog ng musika ng Silent Sanctuary. Napabuntong hininga ito pagkatapos haplosin ang makinis na pisngi, na sya namang pagtunog ng kanyang mobile phone. Napataas ang kanyang kaliwang kilay habang pinagmamasadan ang nakasulat sa screen. Unregistered number? Sino 'to?Tanong nya sa kanyang sarili. Nagdududa man, pinindot nya pa din ang "accept" button, walang emosyong hinintay na magsalita kung sino man ang nasa kabilang linya. Maya-maya pa, isang mayuming boses ng dalaga ang nagputol ng matinding katahimikan na bumalot sa paligid."Hi, Miko? Si...Miko 'to, diba?" "Sino 'to?" "Uh! Miko, si Anika to." "Anika?" "Sorry pala sa estorbo, ah? Hmm...gusto ko lang makasigurado. By the way, kinuha ko tong number mo kay Veron. Nagpakilala naman ako so,
Isusulat Kitang Muli Ikawalong Kabanata
And as they stared at each other's orbs, finally, Lance curves a genuine smile while aiming to reach her heart soonest. "Kahit alam kong passing feelings lang ang high school at college, baka pwede kong diktahan ang puso ko na paulit-ulit kang piliin." "Siraulo..." She murmurs while hiding her face away from him. Yet he is brave to curves a beam as he slowly reaches for her palm. "Siguro nga may tupak na 'ko. Lalo kasing nahuhulog sa'yo eh..." Silence "Hindi magandang biro lalo na kung wala ka naman talagang planong manligaw." "Hindi naman talaga ako manliligaw, sa ngayon. Veron, pwede namang simulan ang lahat sa pagkakaibigan. Alam mo, mas mabuting dahan-dahan lang, chill lang kung baga. Mahirap kasi kung ura-urada nating pasukin yung buhay magnobyo't nobya, eh, wala pa naman tayong sariling pera para tustusan yung mga endless dates." Silence "Siguro, maging lesson sa'tin yung mga pagkakamali ng mga magulang natin." "H
Isusulat Kitang Muli Ikasiyam na Kabanata
When she wakes up, her body sores, especially in her neck section. By that, she concluded it is because she slept on the wrong side. Seconds after, the mouth-watering breakfast invited her frame to be more wide-awake.Sinundan nya ang nakakalaway na amoy ng pagkain hanggang dalhin sya ng kanyang mga paa sa kusina. Duon, naabutan nyang nagpriprito ng itlog ang kaibigan."Para sa'kin yan?" Usisa nito kahit alam naman nya ang sagot sa tanong. "Ang sweet, ah?""Asa ka." Tugon naman ng binata, pilit tinatago ang ngiti.Nagpatuloy ang saglit na katahimikan, habang unti-unting nagiging kayumanggi ang itlog at sya namang naging hudyat para ilipat na ng binata ang pagkain sa isang solidong lalagyan. Unti-unting nawala ang matamis na ngiti sa oras na maalala nya ang kanyang ginawa sa kaibigan.Para bang, nabalot sya ng ibat-ibang takot at konsensya.Kaya naman, pinilit nyang pumikit saglit habang hinahap ang tamang pagkakatong kontrolin ang kanyang diwa."Okay ka lang?" Tanong ni Veron, nag-aal
Isusulat Kitang Muli Ikasampung Kabanata
"Deal? Then, okay." Tugon ng binata, nangungumbinsing hindi sya magpapatalo kanino man. "Veron, sabay tayo mamaya.""Okay, sure."At that particular moment, Lance senses the evil energy towards his rival. Para syang batang takot maagawan. But then, the second he saw how honestly glad the woman he admires, he invalidates every uncertainty and perhaps, relies more on the good side in the name of their friendship.As he was occupied with a lot of hesitations, he remembers how straightforward Veron is but how come she can't sense the obvious motive, lines, and even those strange gestures Miko does? Why?"Sabi ko sa'yo diba?" Ani Miko habang tinitingnang matulin ang katunggali. Dahil duo'y, bumalik ang bawat diwa ni Lance. "Ang ano?" Pag-uusisa nito pabalik."Hindi ako magpapatalo." Ang tanging tugon nya sabay kurba ng mala-hipokritong ngisi.Hindi na muling sumagot si Lance. Sa halip, lumingon ito kay Veron na may ibang pinagkakaabalahan. Hindi nya maipaliwanag ang kakaibang dabog ng dibd
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-isang Kabanata
When his words echo everywhere, she doesn't understand why, at that specific moment, she felt uncomfortable. Yes, she and he exchanged 'I love yous' before but the vibe now is clashing. It doesn't make her feel secure anymore.This time, it's more daunting perhaps freaky. His gesture says it all."Miko, umamin ka nga.""...""May...may gusto ka ba sa'kin?"Suddenly, the space between them became frosty, almost impossible to decipher. At first, she denies every unusual manner he displays because she loves him and is scared to perish the friendship they shared."Miko, magkaibigan tayo, diba?" Pumikit sya habang kumukuha ng lakas sa pamamagitan ng paghinga ng malalim. "At sana ma-realize mong ayokong masira yun."Bago sya magsalita, muli syang kumurba ng isang matamis na ngiti. "Hindi ka naman pala manhid.""Miko...""Oo, mahal kita at higit pa 'yun sa pagkakaibigan natin. May problema ba?"Luminga-linga ang dalaga sa paligid dahil sa lakas ng boses ng binata. "Miko, hindi ito ang tamang
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-dalawang Kabanata
Her eyebrows collided, confused, and somewhat scared. But when she stares at Lance and sees him smile to give his permission, at last, she felt relieved."Okay...I'll go with you."And after the long shift, after the endless turmoil, they ended up going back to Veron's house. This is to confront her friend as well."Veron...""Kaya pala. Kaya pala ganun ka na lang kahigpit makayakap. Kaya pala ganun ka na lang ka-concern sa nangyayari sa buhay ko.""Hindi ko alam. I mean, bigla ko na lang tong naramdaman. Wala akong kontrol sa nararamdaman ko.""Alam ko. Pero Miko kasi–""Bakit? Dissapointed ka ba? Kagaya ng sinabi ko kanina, pano kung si Lance ang nagsabi ng mga salitang 'yun? Ano kaya'ng magiging reaksyon mo, ha? Sagot?!" Halos pasigaw nitong sambit na sya namang nagpakaba lalo sa dalaga. "Veron..." Mangiyak-ngiyak nitong sambit ng mapagtanto nito ang kanyang mahaling na reaksyon. "Mahal kita kaya sorry...sorry...""Miko, alam mong mahal kita pero hanggang pagkakaibigan lang 'yun. M
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-tatlong Kabanata
She was for a second stunned to immediately respond and so, she lets them move forward, unbothered. The cautious library noises echoed everywhere making the said scene dramatic. The woman blinks twice, vaguely shakes her head, and finally regains her strength to trail Miko's step."Miko!"And when he heard her call his name, the unexplained bolts lounge all over his body, shutting him for a second.Damn!"Miko, I am happy for you." She said, genuine. "I am very happy and I mean it."He turns to face her with such an unknown emotion in his eyes. "Ha?""Binuksan mo din ang puso mo para kumilala ng iba. Masaya ako para sa'yo." Dagdag ng dalaga habang pangiting lumingon sa direksyon ni Anika. "Sobrang maalaga nyan ni Miko. Ingatan mo yan, ah?" Sabay lakad papalayo mula sa kanila na may sayang gumuguhit sa kanyang labi.Oo, totoong nagagalak sya para sa kaibigan. At dahil duo'y, ang mabigat na bagabag ay pawang naglahong parang bula sa oras na mailabas na nito ang kanyang tunay na nararamd
Isusulat Kitang Muli Prologo: Ikaw At Ako
[Manila] Habang naantig ang puso ko'ng pakinggan ang bugso ng ating damdamin, habang pinagmamasdan kita, at habang nakikita ko kung gaano ka kasaya habang magkahawak ng mahigpit ang ating kamay, Mahal, nakikita ko ang hinaharap na kapiling ka. Magkayakap, magkatabi, iisang isip't diwa habang lumalalim ang gabi at habang sabay nating pinakikinggan ang dungog ng mga insekto. Siguro, napakagandang ihinto ang bawat sigundo para hindi kailan man, lahat ng ito'y magwakas. Miko, alam mo bang pinagmamasdan kita? Alam mo bang pinipilit kong ibakas ang bawat parte ng iyong mukha? Mula sa iyong mga mata, ilong, labi, gustong gusto kong memoryahin kasi takot akong, baka isang araw, yung nararamdaman mong pagmamahal, biglang mawala. Mahal, hindi ko yata kaya. Hindi ko kakayaning may iba ka ng uuwian, lalambingin, hahalikan. Hindi ko kaya, Miko. Siguro nga, makasarili ako. Pwede mong sabihin yan. Pero kasi, mahal kita at labi
Latest chapter
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-tatlong Kabanata
She was for a second stunned to immediately respond and so, she lets them move forward, unbothered. The cautious library noises echoed everywhere making the said scene dramatic. The woman blinks twice, vaguely shakes her head, and finally regains her strength to trail Miko's step."Miko!"And when he heard her call his name, the unexplained bolts lounge all over his body, shutting him for a second.Damn!"Miko, I am happy for you." She said, genuine. "I am very happy and I mean it."He turns to face her with such an unknown emotion in his eyes. "Ha?""Binuksan mo din ang puso mo para kumilala ng iba. Masaya ako para sa'yo." Dagdag ng dalaga habang pangiting lumingon sa direksyon ni Anika. "Sobrang maalaga nyan ni Miko. Ingatan mo yan, ah?" Sabay lakad papalayo mula sa kanila na may sayang gumuguhit sa kanyang labi.Oo, totoong nagagalak sya para sa kaibigan. At dahil duo'y, ang mabigat na bagabag ay pawang naglahong parang bula sa oras na mailabas na nito ang kanyang tunay na nararamd
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-dalawang Kabanata
Her eyebrows collided, confused, and somewhat scared. But when she stares at Lance and sees him smile to give his permission, at last, she felt relieved."Okay...I'll go with you."And after the long shift, after the endless turmoil, they ended up going back to Veron's house. This is to confront her friend as well."Veron...""Kaya pala. Kaya pala ganun ka na lang kahigpit makayakap. Kaya pala ganun ka na lang ka-concern sa nangyayari sa buhay ko.""Hindi ko alam. I mean, bigla ko na lang tong naramdaman. Wala akong kontrol sa nararamdaman ko.""Alam ko. Pero Miko kasi–""Bakit? Dissapointed ka ba? Kagaya ng sinabi ko kanina, pano kung si Lance ang nagsabi ng mga salitang 'yun? Ano kaya'ng magiging reaksyon mo, ha? Sagot?!" Halos pasigaw nitong sambit na sya namang nagpakaba lalo sa dalaga. "Veron..." Mangiyak-ngiyak nitong sambit ng mapagtanto nito ang kanyang mahaling na reaksyon. "Mahal kita kaya sorry...sorry...""Miko, alam mong mahal kita pero hanggang pagkakaibigan lang 'yun. M
Isusulat Kitang Muli Ikalabing-isang Kabanata
When his words echo everywhere, she doesn't understand why, at that specific moment, she felt uncomfortable. Yes, she and he exchanged 'I love yous' before but the vibe now is clashing. It doesn't make her feel secure anymore.This time, it's more daunting perhaps freaky. His gesture says it all."Miko, umamin ka nga.""...""May...may gusto ka ba sa'kin?"Suddenly, the space between them became frosty, almost impossible to decipher. At first, she denies every unusual manner he displays because she loves him and is scared to perish the friendship they shared."Miko, magkaibigan tayo, diba?" Pumikit sya habang kumukuha ng lakas sa pamamagitan ng paghinga ng malalim. "At sana ma-realize mong ayokong masira yun."Bago sya magsalita, muli syang kumurba ng isang matamis na ngiti. "Hindi ka naman pala manhid.""Miko...""Oo, mahal kita at higit pa 'yun sa pagkakaibigan natin. May problema ba?"Luminga-linga ang dalaga sa paligid dahil sa lakas ng boses ng binata. "Miko, hindi ito ang tamang
Isusulat Kitang Muli Ikasampung Kabanata
"Deal? Then, okay." Tugon ng binata, nangungumbinsing hindi sya magpapatalo kanino man. "Veron, sabay tayo mamaya.""Okay, sure."At that particular moment, Lance senses the evil energy towards his rival. Para syang batang takot maagawan. But then, the second he saw how honestly glad the woman he admires, he invalidates every uncertainty and perhaps, relies more on the good side in the name of their friendship.As he was occupied with a lot of hesitations, he remembers how straightforward Veron is but how come she can't sense the obvious motive, lines, and even those strange gestures Miko does? Why?"Sabi ko sa'yo diba?" Ani Miko habang tinitingnang matulin ang katunggali. Dahil duo'y, bumalik ang bawat diwa ni Lance. "Ang ano?" Pag-uusisa nito pabalik."Hindi ako magpapatalo." Ang tanging tugon nya sabay kurba ng mala-hipokritong ngisi.Hindi na muling sumagot si Lance. Sa halip, lumingon ito kay Veron na may ibang pinagkakaabalahan. Hindi nya maipaliwanag ang kakaibang dabog ng dibd
Isusulat Kitang Muli Ikasiyam na Kabanata
When she wakes up, her body sores, especially in her neck section. By that, she concluded it is because she slept on the wrong side. Seconds after, the mouth-watering breakfast invited her frame to be more wide-awake.Sinundan nya ang nakakalaway na amoy ng pagkain hanggang dalhin sya ng kanyang mga paa sa kusina. Duon, naabutan nyang nagpriprito ng itlog ang kaibigan."Para sa'kin yan?" Usisa nito kahit alam naman nya ang sagot sa tanong. "Ang sweet, ah?""Asa ka." Tugon naman ng binata, pilit tinatago ang ngiti.Nagpatuloy ang saglit na katahimikan, habang unti-unting nagiging kayumanggi ang itlog at sya namang naging hudyat para ilipat na ng binata ang pagkain sa isang solidong lalagyan. Unti-unting nawala ang matamis na ngiti sa oras na maalala nya ang kanyang ginawa sa kaibigan.Para bang, nabalot sya ng ibat-ibang takot at konsensya.Kaya naman, pinilit nyang pumikit saglit habang hinahap ang tamang pagkakatong kontrolin ang kanyang diwa."Okay ka lang?" Tanong ni Veron, nag-aal
Isusulat Kitang Muli Ikawalong Kabanata
And as they stared at each other's orbs, finally, Lance curves a genuine smile while aiming to reach her heart soonest. "Kahit alam kong passing feelings lang ang high school at college, baka pwede kong diktahan ang puso ko na paulit-ulit kang piliin." "Siraulo..." She murmurs while hiding her face away from him. Yet he is brave to curves a beam as he slowly reaches for her palm. "Siguro nga may tupak na 'ko. Lalo kasing nahuhulog sa'yo eh..." Silence "Hindi magandang biro lalo na kung wala ka naman talagang planong manligaw." "Hindi naman talaga ako manliligaw, sa ngayon. Veron, pwede namang simulan ang lahat sa pagkakaibigan. Alam mo, mas mabuting dahan-dahan lang, chill lang kung baga. Mahirap kasi kung ura-urada nating pasukin yung buhay magnobyo't nobya, eh, wala pa naman tayong sariling pera para tustusan yung mga endless dates." Silence "Siguro, maging lesson sa'tin yung mga pagkakamali ng mga magulang natin." "H
Isusulat Kitang Muli Ikapitong Kabanata
[Days have passed | Inside Miko's house] Mariing nakapatong ang mga paa ng binata habang nagpapatugtog ng musika ng Silent Sanctuary. Napabuntong hininga ito pagkatapos haplosin ang makinis na pisngi, na sya namang pagtunog ng kanyang mobile phone. Napataas ang kanyang kaliwang kilay habang pinagmamasadan ang nakasulat sa screen. Unregistered number? Sino 'to?Tanong nya sa kanyang sarili. Nagdududa man, pinindot nya pa din ang "accept" button, walang emosyong hinintay na magsalita kung sino man ang nasa kabilang linya. Maya-maya pa, isang mayuming boses ng dalaga ang nagputol ng matinding katahimikan na bumalot sa paligid."Hi, Miko? Si...Miko 'to, diba?" "Sino 'to?" "Uh! Miko, si Anika to." "Anika?" "Sorry pala sa estorbo, ah? Hmm...gusto ko lang makasigurado. By the way, kinuha ko tong number mo kay Veron. Nagpakilala naman ako so,
Isusulat Kitang Muli Ikaanim na Kabanata
[Garcia Residence] Pushing the firm door, her heartbeats doubled the second she heard the murmurs, welcoming her presence. "Hi, nak!" Ani Dianne, nakangiti habanng nakatitig ng mahinahon sa direksyon ni Veron. Honestly, the scene is kind'a awkward since the setup seems unusual. What is going on? But suddenly, her worries dissipate the moment Lance showed himself, smiling genuinely as well. "Ma? A-anong meron?" Tanong nya na nakataas pa and kaliwang kilay. Pero bago pa sya magbukas ng kanyang labi, Dianne made sure to breathe heavily, stared at the ground at first because she felt ashamed. Ashamed of how she hurt her daughter emotionally. Siguro nga'y, ganun and epekto ng "uncontrolled emotions" "Nak, kay Lance at Miko ka magpasalamat. Sila young may idea nitong lahat." "Ha?" "Hindi ko din alam kung ano ba 'yung tamaang pagkakaton, o kahit man lang tamang lugar para sabihing, sorry..." "Mama..." "Murahin mo man ako, okay lang sa'kin at naiintindihan ko." "..." "Alam ko nama
Isusulat Kitang Muli Ikalimang Kabanata
The students, faculty, and staff made the crowd busier as Lance and Miko sat comfortably on one of the tables just right on the side. For a while, they let the deafening noise conquer the background. But later on, Miko purposely clears his throat while forcing himself to make the vibe light towards Lance. "Tol, alam kong may gusto ka kay Veron. Halata naman masyado eh." "..." "At alam ko din namang gusto ka din ng babaeng yun." "Ba't biglang ganyan ang usapan?" Tanong ni Lance habang seryosong pinagmamasadan ang isa. "May problema ba?" "Oo. Malaki." "Ano..." Silence Problema? Oo, malaki at isa sa mga yun ay ang ideyang iba ang gusto ng kaibigan nya. Yun pa lang, sobrang mapanakit na. Pambihirang buhay to. "Mentally unstable yang si Veron kaya siguro ako overprotective din sa kanya minsan. Alam mo sa totoo lang, naiinis ako sa tuwing magkasama kayo or kahit man lang magkasabay. Ewan ko ba. Hindi naman ako ganito
