HINDI ko maiwasan ang mapangiti sa hallway habang binabasa ang chat ni Iñigo. Hindi niya kasi ako sinundo ngayon sa bahay dahil may kailangan daw siyang ayusin para sa exhibit. Kaya't late na rin siyang darating sa office.Di-deretso na sana ako sa aking table ngunit bigla kong nakasalubong si Mr. President."Hi!" Aniya na siyang naunang bumati saakin."Oh, good morning Mr. President!" Bahagya pa akong yumukod bilang pormal na pagbati sa kanya."Uhm...maaari ba kitang yayain na magkape sa opisina ng anak ko?" anang presidente. Bigla tuloy akong nakaramdam ng kaba dahil naisip ko na baka kung anong kasalanan ang nagawa ko at bigla itong sumulpot ngayon."Si-sige po Mr. President." Nagpatiuna na ito kaya't walang imik na sumunod na lang din ako."Sandali lang Mr. President. Magtitimpla lang po ako ng kape natin." Paalam ko matapos namin'g makapasok sa loob. Kaagad naman itong tumango kaya't binilisan ko na ang pagtitimpla.Ilang segundo ko rin'g pinag-isipan kung ano nga ba ang posible n
KANINA pa akong nakapangalumbaba habang nakaupo sa couch dito sa sala. Hanggang ngayon kasi ay hirap pa rin akong i-proseso sa utak ko ang mga sinabi kahapon ni Mr. President."Hoy, linggo ngayon Samantha! Hindi biyernes santo!" sita saakin ni Nicole matapos nitong umupo sa tabi ko."Alam ko." Walang buhay na sagot ko."Ano, malungkot kapag weekends kasi wala si Daddy Iñigo?""Tumigil ka nga! Grabe ka sa'kin huh!" naiinis na singhal ko dito."Sus, aminin mo man sa'kin o hindi, alam kong si Iñigo naman talaga ang nasa isip mo ngayon.""Oo na! Tama ka, si Iñigo nga!" napipilitang pag-amin ko sa kanya."Hmm...bakit, nag-away na naman kayo?""Hindi. Kinausap kasi ako kahapon ni Mr President. Katulad mo ay iginigiit rin niyang may gusto sa'kin si Iñigo.""Tsk...see? Kahit 'yong ama niya ay nakakahalata na rin. Ikaw na lang 'yong hindi!" Pinagdiinan pa talaga nito ang huli niyang sinabi."Nicz, naguguluhan na 'ko!""Gaga, 'wag kang maguluhan. Go on with the flow na lang. Bakit, napo-fall ka
"WHAT the hell is going on sir? Akala ko ba ako lang ang bisita?'' puno ng iritasyon sa aking tinig matapos namin'g huminto ni Iñigo sa kusina."Sam, i'm sorry...hi-hindi ko talaga alam na inimbita ni dad si Miss Shane.''"Sir, sa totoo lang ay nawalan na ako ng gana'ng bumalik do'n.'' Patuloy kong pagrereklamo. "Puwede ba ihatid mo na nga lang ako pauwi!''''No! Babalik pa rin tayo do'n! Nakakahiya kay dad!'' giit nito ngunit patuloy pa rin akong nagmamatigas."Kung ayaw mo akong ihatid, eh 'di ako na lang ang uuwing mag-isa!'' Nakakadal'wang hakbang pa lang ako nang muli siyang magsalita, dahilan upang muli ko siyang lingunin ngunit hindi rin kaagad ako nakakibo.''Sam, bakit ba kasi big deal sa'yo na nandito si Miss Shane? Wala naman siyang ginagawang masama sa'yo? At saka si dad naman ang nag-imbita sa'yo dito di'ba?'' Tila ba napipikon na ito saakin. Hindi pa rin ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kawalan. Kaya't siya na mismo ang kusang lumapit saakin.Hinawakan nito ang magkabi
KINABUKASAN ay tila wala pa rin ako sa sariling katinuan habang naglalakad papunta sa banyo. Muntik ko pa nga'ng masagi ang kape ni Nicole na nakapatong sa gilid ng mesa."Hoy, Samantha! Tulog ka pa ba?" Aniya. Buong akala ko ay nakaligtas na sa kanyang paningin 'yon ngunit hindi pa rin pala. "Inaantok pa ako." Tinatamad na palusot ko sa kanya."Sus, anong petsa ka na kasi inihatid ni Daddy Iñigo kagabi eh. Hayan tuloy, para kang lasing diyan!""Oo nga eh." Tanging nasabi ko na lang."Naku, bilisan mo na diyan at ipagtitimpla na kita ng kape para mawala 'yang antok mo!" Dagdag pa ni Nicole habang naroon ako sa loob ng banyo.Maya-maya pa ay magkaharap na kami sa hapag. Siya na rin ang nagluto at naghain ng almusal namin. Pati ang masarap na kape ko ay siya rin ang nagtimpla kaya wala na akong ibang gagawin kundi ang umupo na lang at kumain."Hmm...Sam, hindi mo ba nagustuhan ang pagkain?" Anang kaibigan ko nang mapansin na kakaiba at malamya pa rin ang kilos ko."Huh? Syempre, nagustu
PAREHO kaming natigilan ni Iñigo sa biglaang pagsulpot ni Lesley."Oh, ba't para kayong nakakita ng multo?" Ani Lesley na siyang dahilan upang mapilitan akong magsalita."A-anong ginagawa mo rito?" Bahagya pa akong nautal. Si Sir Iñigo naman ay tahimik lang na nakatayo sa aking likuran.''Tsk...ang pangit niyo naman mag-approach ng bisita.'' Magkakrus ang mga braso na saad ni Lesley."Excuse me! M-may kailangan ka ba dito sa kompanya ko?'' Nagulat ako sa biglang pagsalita ni Sir Iñigo."Hmm...actually, wala akong kailangan sa'yo Iñigo. Pero sa babaeng ito ay may kailangan ako.'' Ani Lesley na bahagya pa akong dinuro sa mukha. Kaya naman hindi ako nakatiis at nakakuyom ang kamao na bigla akong tumayo. Subalit muli rin akong naupo ng agad akong awatin ni Sir Iñigo.''Ang kapal ng mukha mong duruin ako Lesley!"Nanggagalaiting singhal ko sa kanya."Really? Ako talaga ang makapal ang mukha, Sam?'' Mapakla itong natawa at mas lalo pa'ng lumapit sa kinauupuan ko.''Ano ba talaga'ng kailangan
SIMULA pa kanina ay hindi ko pa rin matanggap sa aking sarili na palagi na lang si Miss Shane ang kinakampihan ni Iñigo. Kaya naman ang kawawang pagkain na inihanda ni Nicole ang napagbuntunan ko pa ng sama ng loob. Sa halip na kumain na ay nakapangalumbaba lamang ako habang tinititigan ang mga iyon."Hoy! Anong kadramahan na naman 'yan?'' sita sa'kin ni Nicole.Umiling lang ako bilang tugon."Sus, nagsisinungaling ka na naman!''Hinayaan ko lang na magdaldal ito.Wala talaga ako ngayon sa mood para makipagtalo. Dahil okupado ang isip ko ng mga bagay na patungkol samin'g tatlo nina Iñigo at Shane.."Matutulog na ako Nicz. Bukas na lang siguro tayo mag-usap.''''Ano? Eh pa'no 'to? Ang dami kong inihain na pagkain? Ano, wala ka bang balak na maghapunan?''''Busog pa ako." Tipid kong sagot."Haist, bahala ka nga!'' aniya na puno ng iritasyon ang tinig.Dumiretso na ako sa aking silid. Ni-hindi ko na nagawang magpalit pa ng pantulog na damit. Basta na lang ako humiga sa kama at ginugol ko
ALAS diyes na ng umaga nang magising ako kinabukasan. Kaya naman nagmamadaling lumabas ako ng silid. Hindi na naman sana ako magkandaugaga sa pag-aasikaso. Mabuti na lang at nabasa ko ang sticky note na nasa pinto ng refrigerator."Frenny! Tutal, sunday naman ngayon eh,hindi na kita ginising para lang makapagpaalam ako. Gabi na nga pala ako makakauwi, kasama ko si Dylan eh."Naihilamos ko na lamang ang aking mga palad. "Ang bobo ko, sunday nga pala ngayon!''hindi ko maiwasan'g kausapin ang sarili ko.Sa halip na magluto ng almusal ay bumalik na lang ako sa silid at muli akong natulog. Subalit wala pa yata'ng isang oras ang nakalipas ay bigla akong naalimpungatan dahil sa sunud-sunod na pagkatok sa pintuan.''Sino bang-'' Hindi ko na naituloy pa ang aking sasabihin dahil guwapong mukha agad ni Iñigo ang una kong nabungaran..''Hi!'' Nakangiti niyang bati sa'kin.''A-anong ginagawa mo dito?''''Hindi mo man lang ba ako patutuluyin sa loob?''tanong niya pabalik saakin."Sir, kung nandito
DALAWANG linggo na rin buhat ng maging kami ni Iñigo. At walang sino man ang nakakaalam no'n kundi kami lamang dal'wa. Napagkasunduan kasi namin na ilihim na lang muna ang aming relasyon para iwas na rin sa mga pakialamera at tsismosa sa paligid. Maging kay Nicole ay hindi ko pa ito sinabi. Hindi ko rin kasi alam kung paano kong ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Kaya naman hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin kung tama nga ba ang ginawa ko. Paniguradong magagalit 'yon saakin sa oras na malaman niyang naglilihim ako sa kanya. "Oh, ba't hindi mo ginagalaw 'yang pagkain mo? H-hindi mo ba nagustuhan ang pinadeliver ko?'' Sita sa'kin ni Iñigo habang sabay kaming nagtatanghalian sa loob ng office niya.''Huh? So-sorry, may bigla lang akong naalala.'' Nakasimangot na sagot ko sa kanya.''What is it baby? You can share it to me para hindi ka diyan nalulungkot. Tsk...daig mo pa 'yong batang inagawan ng lollipop sa sobrang pagbusangot niyang mukha mo eh.'' Ani Iñigo na sinabayan pa ng pang-aasar
BUONG akala ko ay makakalabas agad ako kinabukasan. Subalit laking gulat ko nang magsulputan sa hospital sina Nicole at Mr. President."Hoy, frenny! Ano ang nangyari sa'yo? Diyis ko, pinag-alala mo ako ng husto!" Anang kaibigan ko na halos hindi na ako makahinga dahil sa higpit ng pagkakayakap nito saakin."Okay na ako. Huwag ka ng masyadong OA diyan! Salamat sa pagdalaw. Actually, kahapon pa dapat ako laabas kaso ayaw naman ni Iñigo.""Hmm...mabuti na rin 'yon para naman mabantayan at maalagaan ka niya rito lahit isang gabi lang Kumusta si baby?""Okay din siya. Eh ikaw, medyo halata na 'yang tiyan mo ah.""Yup, at nagpa-ultrasound na din kami ni Dylan. Mag-gender reveal kami sa sunday. Kailangan nandoon ka ah.""Oo naman! Hindi pwedeng mawala ako do'n." nakangiting pahayag ko.Maya-maya pa ay ang presidente naman ang sunod na lumapit saakin. Si Iñigonay nasa labas. Aasiksuhin niya daw muna ang mga hospital bills ko.Naawa na rin ako sa kanya. Wala siyang maayos na tulog kaga
PAGDILAT ko ng aking mga mata ay nasa hospital na ako. Nagpalinga-linga ako sa paligid at wala akong makita at makausap na tao. Kaya kahit nanghihina pa ako ay nagpumilit akong bumangon. Subalit bago pa man ako tuluyan'g makabangon ay biglang bumukas ang pintp ng ward.Namilog ang aking mga mata nang mapagsino ko ang pumasok. It was Jordan. Hindi agad ako nakapagsalita. Sa halip ay muli akong nahiga."How are you, Sam?" nag-aalala'ng tanong niya saakin."Why are you here, Jordan?" sa halip na sumagot ay tinanong ko rin siya."Vacation." maikli niyang tugon."Ikaw ba ang nagdala saakin sa hospital?""Yeah.""Huh? Paano nangyari 'yon? Bakit hindi si Iñigo ang nagdala sa'kin?""That was supposed to be my question to you, Sam." mariin niyang sambit.Napabuntonghininga muna ako bago ko siya nagawang sagutin. "He's busy.""Busy?" balik tanong niya at pagkatapos ay pagak na natawa. "In this kind of situation ay busy siya? Sam, paano kung tuluyan nga kayong mapahamak ng bata na na
KINABUKASAN ay tinotoo nga ni Iñigo ang galit niy saakin.Maaga daw itong umalis sabi ni Ellie. Dadaan daw ito sa school niya para kausapin mismo ang kanyang teacher. Bigla akong nakaramdam ng lungkot at hindi ko maiwasan'g kausapin ang aking sarili. "Napagod na ba si Iñigo sa ugali ko?"Naihilamos ko na lamang ang aking mga palad at muli akong bumalik sa tabi ni Ellie."Kumusta ang pakiramdam mo?""Okay na ako tita mommy. Pwede na nga po akong pumasok sa school eh." nakangiti niyang sagot saakin."Masaya ako na okay ka na. Pero, kailangan muna natin na kausapin nag dad mo kung papayag na ba siyang pumasok ka sa school.""Okay po.""Iwanan na muna kita ah. Puntahan ko lang si Sammuel.""Sige po tita mommy."Nang makalabas ako ng silid ay bigla akong nakaramdam ng bahagyang pagkahilo. Kaya naman dahan-dahan akong nangapa ng pwede kong makapitan at gayo'n na lamang ang pagkagulat ko nang mismong ang balikat ng presidente ang nahawakan ko."Hey, are you okay, Sam?" Aniya na puno ng pag-
LINGGO ngayon kaya't sinadya kong gumising ng maaga. Araw ng pamamalengke ni Aling Flor kaya naman, sasamahan ko na lang siya nang sa gayo'n ay hindi ko makita ang pagmumukha ni Iñigo." Nay!" tawag ko sa matanda nang hindi gad ito nakita sa kusina."Oh, bakit? May problema ba?" aniya na galing pala sa silid niya."Punta ka na ba ng palengke 'nay?""Oo.""Tara na po, sasamahan na kita.""Huh? Eh, wala ba kayong lakad ngayon ni Iñigo?""Wala po." determinadong sagot ko."Who told you that?"Gulat kaming napalingon sa pinanggalingan ng tinig. Si Iñigo 'yon. Nakasuot pa ng pantulog at halatang kakagising lang."Uhm, ako. Narinig mo naman di'ba?" pamimilosopo ko rito."Naku, mukhang iba na naman ang ihip ng hangin dito. Mabuti pa siguro ay mag-isa na lang akong magtungo sa palengke." Anang matanda."Sasama ako 'nay!" patuloy na pagpupumilit ko."Just stay here, Sam." maawtoridad na pahayag ni Iñigo.Nakasimangot na tinalikuran ko si Iñigo. Pumunta ako sa sala at walang imik na naupo
NANG makalabas na ng silid si Iñigo ay dahan-dahan rin akong lumabas at maingat akong lumipat sa silid ni Ellie.Nakabenda pa rin ang kanan nitong paa. Kaya naman naroon lang ito sa kanyang kama. Nakaupo at doon na rin mismo kumakain."Tita mommy!" sigaw niya na agad ko rin'g sinenyasan na tumahimik.Nilapitan ko ito at umupo ako sa tabi niya. "How are you, baby?""I'm not okay tita mommy." malungkot niyang tugon. "Gusto ko ng alisin 'tong benda ng paa ko."Ba't ikaw lang mag-isa ang kumakain. Bakit hindi ka man lang inalalayan ng dad mong kumain?"Nakagat pa nito ang pang-ibabang labi bago sinagot ang katanungan ko."As I told you before, tita mommy...my dad is so damn strict. He won't tolerate you to -""Nasobrahan naman siya ng pagka-strict. Dapat man lang sama sinubuan ka niya o kaya naman inalalayan kang lumabas patungo sa hapag kainan.""That's impossible! Sabihin pa no'n sa'yo...you're not a disable person. So you better do it with your own.""Ang harsh naman ng da
PAGDATING sa hospital ay nakita ko agad si Iñigo. Patakbong nilapitan ko ito at mahigpit kong niyakap."How's Ellie?" nag-aalalang tanong ko sa kanya."She's okay now. Sorry hindi na ako akapagpaalam sa'yo kanina.""It's okay. Ang mahalaga okay na si Ellie. Uhm, hindi pa ba siya pwedeng dalawin?""Makakalabas na siya ngayon. Hintayin na lang natin 'yong doctor." Aniya ngayon ay nakangiti na."Mabuti naman. Halika, maupo na muna tayo." Hinawakan ko siya sa braso at hinila ko papunta sa may waiting area. Nagpatianod naman ito at maya-maya lang ay bigla na naman'g naging malungkot ang ekspresyon ng kanyang mukha."Hey, what's wrong?""Wala. May naisip lang ako." aniya na sinundan ng isang malalim na buntonghininga."Hmm, ano 'yon? Magkuwento ka. Makikinig ako.""Uhm, actually...tungkol 'to sa'yo eh. Naisip agad kita kanina habang dinadala si Ellie sa emergency room.""Huh? But why?" gulat kong tanong sa kanya."Sam, alam ko na ngayong kung ano ang pakiramdam na makitang nakahi
KINABUKASAN ay sinadya kong huwag sumabay sa kanila ng pag-aalmusal. Ayokong makasabay si Iñigo lalo pa't naaalala ko ang nangyari kagabi.Nanatili lang akong nakahiga sa kama habang nakatakip ng unan ang aking mukha. Kapagkuwa'y may kumatok. Ngabingi-bingihan ako. Ngunit hindi ko inaasahan na si Iñigo pala iyon.Naramdaman kong binuksan niya ang pinto at naglakad palapit sa'kin."Baby, mag-aalmusal na." Aniya habang pilit na hinihila ang unan na naroon sa aking mukha."Ano ba, Iñigo! Mauna na kayong kumain." reklamo ko."Tss, galit ka pa rin ba?""Lumabas ka na nga lang!""Hmm...galit ka pa rin nga. Akala ko pa naman okay na tayo. Tumugon ka na sa halik ko kagabi, kaya't inakala ko na okay na tayo." naging malungkot na naman ang tinig nito.Ibinato ko sa kanya ang unan na nakatakip sa mukha ko. "Nakakainis ka! Ba't pinaalala mo pa ang halik na 'yon? Kaya nga ayaw ko lumabas dahil do'n eh."Nakangisi na lumapit ito saakin."Kaya pala eh. Gusto mo bang ulitin natin 'yon at-""S
BIGLA na naman akong nakaramdam ng inis, matapos magtago nina Iñigo at Ellie. Kaya naman nakasimangot na umupo ako at walang pakundangan na sinimulan ko ng kainin ang mga pagkain na nakahain sa mesa. At batid kong si Iñigo ang may kagagawan no'n.Malapit na akong matapos ng magsilabasan sila. At tama nga ang hinala ko,nagtago nga sila at kasabwat pa nila si Nicole."Baby, ba't nauna ka ng kumain?" sita saakin ni Iñigo. "That was supposed to be a surprise for-""Surprise niyo 'yang mukha niyo!" naiinis na singhal ko sa kanya.Naiinis na binalingan ko si Ellie. Kanina pa ito ngumingisi habang pinagmamasdan niya ang pag-irap na ginagawa ko."Ellie, sabayan mo 'yang ama mo at 'yang Tita Nicole mo! Nawalan na ako ng gana'ng kumain.""Hala, tita mommy naman! Makikipagbati na nga sa'yo si dad ngayon eh." reklamo nito."Mag-aayos na ako ng gamit. Kailangan ko ng makahanap ng malilipatan." giit ko pa dahilan upang mawindang sina Nicole at Iñigo."Frenny, umayos ka nga! Nandito si Iñig
KINABUKASAN ay napabalikwas ako sa higaan ng manuot sa ilong ko ang mabango'ng amoy ng pagkain. Kaya naman bumangon ako at sinundan kung saan nagmumula ang amoy na 'yon.Dinala ako ng aking mga paa sa kusina. At halos himatayin ako sa tumambad saakin.Napatakip ako sa aking bibig. Pakiwari ko ay nakadikit na rin ang aking mga paa sa pinto ng kusina pagkakita ko sa hubad na likuran ng lalaking abala sa pagluluto.Kahit nakatalikod ito ay hindi ako pwedeng magkamali kung sino nga bang Poncio Pilato iyon."Hindi ka pa rin ba tapos na titigan ang aking likuran? Halika, pwede kang lumipat sa harapan para mas lalo mong maaninag ang maganda kong katawan." Puno ng sarkasmo ang kanyang tinig habang binabanggit ang mga katagang iyon. Ilang segundo rin na hindi ako nakakibo. Nanatili lamang akong nakatitig sa kanya. Kaya't napilitan itong humarap at lapitan ako."I-Iñigo?" sa wakas ay garalgal ang tinig na naibulalas ko."Mmm...ba't gulat na gulat ka yata? Ayaw mo bang ipagluto