Kabanata 11

Alam ni Gerald na kung anuman ang litrato ang kanyang pinag-uusapan ay dahilan lamang upang makipag-usap sa kanya.

Sa katotohanan, ayaw na ayaw ni Gerald na makita si Xavia sa panahong iyon.

Halos mawarak ang kanyang puso dahil labis niyang minahal si Xavia bago lang ang mga pangyayari.

Gayunpaman, nagsisinungaling siya kung sasabihin niyang wala siyang anumang nararamdaman para kay Xavia.

Pagkarinig ni Gerald ng napaka-malungkot na boses ni Xavia, agad siyang pumayag siyang na makipagkita.

Bumangon siya at hinanap ang mga larawan na matagal na niyang itinatago niya sa kanyang aparador.

Pareho nilang kinuha ang mga larawang ito sa tabi ng maliit na lawa sa tabi ng campus bago ito.

Sa oras na iyon, si Xavia ay inilahad ang mga braso nang may pagmamahal at hinawakan din siya ni Gerald sa mga braso habang siya ay malambing na ngumiti sa kanya.

Gayunpaman, ngayon na ang sitwasyon ay umunlad na sa paraan nito, masasakit ang puso ni Gerald.

Tinitigan ni Gerald ang isang daang libong dolyar na inilabas niya mula sa bangko kaninang umaga.

Sa katunayan, ginugol ni Gerald ang pera na iyon upang masiyahan sa buhay at mabawi ang lahat ng bagay na hindi niya nakuha sa nakaraan.

Sa wakas napagtanto ni Gerald na siya ay masyadong walang muwang.

Hindi niya kailangan ng anumang cash. Nagagawa niya ang anumang nais niya sa lahat ng kard na ibinigay sa kanya ng kanyang kapatid.

Alam ni Gerald na ang pag-iwan ng napakaraming pera sa kanyang dormitoryo ay hindi solusyon. Paano niya dapat ipaliwanag ang sitwasyon sa kanyang mga kasama sa bahay kung nakita nila ang pera?

Sa paglipas ng mga taon, nasa tabi niya ang pangkat na ito ng taos-pusong mga kaibigan dahil sa kanyang kahirapan.

Gayunpaman, natatakot si Gerald na mawala siya sa kanila kung sinabi niya sa kanila ang totoo ngayon.

"Ayos lang. Bababa ako upang makilala si Xavia bago ko mailagay ang isang daang libong dolyar na ito pabalik sa aking bank account. "

Hindi makahanap si Gerald ng isang magandang bag ng papel. Samakatuwid, simpleng kinuha niya ang isang itim na bag ng basura mula sa kanyang dormitoryo bago niya mailagay ang isang daang libong dolyar sa bag kasama ang larawan na kinuha niya kasama si Xavia sa tabi ng maliit na lawa ng campus.

"Narito ako, Gerald!"

Sinimulan ni Xavia ang pagwagayway ng mga kamay sa kanya kaagad ng makita siya na naglalakad papunta sa kanya.

Sakto ang pakiramdam sa oras na nagde-date pa sila.

Sa katunayan, si Xavia ang nakaramdam ng pinaka hindi komportable ngayon.

Bumili si Gerald ng isang Hermes bag na nagkakahalaga ng limampu't limang libong dolyar ngayon.

Limampu't limang libong dolyar!

Gaano katagal aabutin ng isang ordinaryong tao upang makagawa ng gayong halaga ng pera?

Lalo na mahirap ito dahil yumaman si Gerald kaagad sa pagtapon niya sa kanya! Hindi makapaniwala si Xavia sa napalampas niya.

Iyon ang dahilan kung bakit nagpasya siyang gamitin ang litrato bilang isang dahilan upang makipagkita kay Gerald.

"Ano ang mali?" Galit pa rin si Gerald pagdating sa lawa ngunit hindi niya ipinakita kay Xavia ang malambot at banayad niyang tagiliran. Sa halip, nagpanggap siyang malamig at walang pakialam sa kanya.

Hindi mapigilan ni Xavia na sulyap sa itim na basurahan na nasa kamay ni Gerald.

Pagkatapos nito, sinabi niya, “Ahh! Akala ko may iba ka pang dadalhin sa iyo pagdating mo sa akin. "

Labis na nabigo si Xavia.

Una niyang pinapantasyahan na dadalhin ni Gerald ang limampu't limang libong dolyar na Hermes bag kasama niya habang nakikiusap sa kanya na makasama muli siya.

Hindi inaasahan, simpleng magtatapon siya ng kanyang basura matapos niyang makilala siya.

Kinuha ni Gerald ang larawan sa kanyang bulsa bago niya sinabi, “Narito, Xavia. Pagkatapos ibalik ko sa iyo ang larawang ito, pareho kaming walang koneksyon sa bawat isa. "

Plano ni Gerald na panatilihin ang litrato bilang isang alaala ngunit tila parang hindi na niya kailangan gawin iyon!

Si Xavia ay medyo balisa sa oras na ito. Nakaramdam siya ng labis na pagkalungkot at pinadyak niya ang mga paa bago niya hinampas sa dibdib niya si Gerald.

“Ang kulit mo talaga! Ang kulit mo talaga! Naisip mo ba talaga na ang dahilan kung bakit kita hiniling na makipagkita sa akin dito ay dahil lamang sa nais kong ibalik mo sa akin ang larawang ito? "

Nagulat ang ekspresyon ni Gerald sa mukha. "Kung hindi iyon ang dahilan, bakit mo ako hiniling na makipagkita sa iyo?"

“Gerald! Paano ko maipapaunawa sa iyo ang katotohanan? Sa tingin mo talaga may kinalaman ako kay Yuri? "

Sinabi ni Xavia, “Ang tanga mo! Ginawa ko lang ito dahil sinusubukan kitang subukan! ”

"Subukan mo ako?" Tanong ni Gerald habang ngumiti siya ng mapait.

Pumunta siya sa grove kasama si Yuri dahil gusto niyang subukan ito? Sa pagtatapos ng araw, tila ito ay isang pagsubok para sa kanyang sarili.

Ayaw na ni Gerald na magsabi ng iba pa.

"Tama kung gayon, maaari kang magsagawa ng anumang mga pagsubok na gusto mo. Ibabalik ko lamang sa iyo ang larawang ito at dapat pareho kaming lumayo mula sa isa't isa mula ngayon. Paalam! "

Umiling si Gerald bago siya tumalikod para umalis.

“Ikaw, ikaw… Gerald, huminto ka! Kung lalayo ka sa akin ngayon, tatalon ako kaagad sa lawa! ”

Talagang hindi inaasahan ni Xavia na si Gerald, na dating masunurin at maalalahanin sa kanya, ay kumilos nang walang pakialam at malamig sa kanya ngayon.

Inipon ni Xavia ang kanyang lakas ng loob habang nakatayo patungo sa lawa, tulad ng inaasahan na ni Gerald na gawin niya.

Alam ni Gerald na sinusubukan lang niya itong pigilan, habang nais niyang umalis kaagad.

Gayunpaman, nang makita niya si Xavia na nakasandal sa lawa, patuloy na naramdaman ni Gerald na kumikibot ang mga talukap ng mata niya dahil sa takot.

Dali-dali siyang lumapit kay Xavia bago siya yakapin at pinigilan na tumalon sa lawa.

May mga luha sa mga mata ni Xavia habang sinabi niya, “Huwag mo akong subukang pigilan! Kung hindi ka naniniwala sa akin, mas gugustuhin kong mamatay! Hayaan mo lang akong mamatay! Hayaan mo akong mamatay!"

Huminga ng malalim si Gerald. To be honest, talagang wala na siyang tiwala kay Xavia.

Lalo na ito pagkatapos niyang marinig ang buong kwento kung bakit siya tinapon ni Xavia mula sa Nigel.

Gayunpaman, nagbabanta si Xavia na tumalon sa lawa kung iniwan siya nito at naramdaman niya na siya ay naging matapat.

Hindi maikakaila ni Gerald na medyo naantig siya sa oras na ito. Pagkatapos nito, dali-dali niyang sinabi, "Okay, okay, I believe you."

Ngumiti si Xavia bago niya sinabi, “Alam ko ito, Gerald! Alam kong umiibig ka pa rin sa akin. Kahit na tumalon ako sa lawa ngayon, hindi ito dahil binili mo ang Hermes bag o dahil mayaman ka ngayon, ngunit nais ko lang patunayan sa iyo na ang pagmamahal ko sa iyo ay totoo! ”

“Mula sa simula hanggang sa wakas, hindi pa ako naging materyalistang tao. Kung hindi man, hindi sana tayo masyadong magkakasama! ”

Wala namang sinabi si Gerald.

Sa oras na ito, naghihinala si Xavia kay Gerald bago niya sinabi, “By the way, Gerald, curious talaga ako. Paano ka naging yaman bigla? Paano mo kayang magbayad ng limampu't limang libong dolyar para sa isang bag? ”

Hindi mapigilan ni Xavia na magtanong.

Alam ni Gerald na siguradong itatanong sa kanya ni Xavia ang katanungang ito.

Gayunpaman, hindi na siya ang Gerald na magsasabi sa kanya ng lahat.

Katulad nito, nais ni Gerald na subukan si Xavia.

“Naku, kaya ito ang nangyari. Iniligtas ko ang isang batang babae na sinaktan ng kotse ilang araw lamang ang nakakalipas at hindi ko aasahan na ang pamilya ng bata ay magiging mayaman. Gayunpaman, dahil nagmamadali sila, nagpasya ang kanyang mga magulang na bigyan ako ng isang-isang card ng mamimili. Sinabi nila sa akin na ito ay isang napakahalagang card at nais lamang nilang ipahayag ang kanilang pasasalamat sa akin. ”

Agad namang nanlaki ang mga mata ni Xavia. "Sa madaling salita, magagamit mo lang ang Universal Global Supreme Shopper's Card na iyon?"

Tumango si Gerald.

"Kung gayon, kung gayon ... nasaan na ang bag ngayon? Tiyak na maibebenta mo ang bag na iyon sa maraming pera! ”

Medyo nabigo si Xavia.

Akala talaga niya ay yumaman si Gerald magdamag.

Hindi bababa sa, mayroon pa rin siyang Hermes bag na nagkakahalaga ng limampu't limang libong dolyar.

Sumagot si Gerald, "Ibinigay ko kay Naomi ang Hermes bag bilang regalo sa kaarawan."

"Ano?!" Nagulat si Xavia. “Ibinigay mo ang bag na iyon? Ibinigay mo ang bag na nagkakahalaga ng limampu't limang libong dolyar ang layo? Sa madaling salita, wala kang maiiwan ngayon? ”

Tumango si Gerald.

“Xavia, hindi talaga ako makapaniwala na hindi ka materyalistang tao. Upang isipin na talagang malalim ang pag-ibig mo sa akin. We should… ”

Gerald gustong hawakan ang kamay ni Xavia sa oras na ito.

Sampal!

“Lumayo ka sa akin! Bakit ako maiinlove sa isang tagayat na tulad mo? "

Matapos malaman ang katotohanan, binigyan ni Xavia si Gerald ng isang mahigpit na sampal sa kanyang mukha.

"Damn it. Hindi ako makapaniwala na nag-aksaya ako ng maraming oras at halos tumalon sa lawa dahil sa iyo! Nakakatawa ito! Napakatanga lang nito! ”

Sigaw ni Xavia kay Gerald habang sinamaan siya ng tingin sa kanya.

Hahaha ...

Gerald ganap na sumuko kay Xavia nang makita niya ang pag-arte nito ng ganito.

Ito ay talagang ito ang totoong mga kulay ng Xavia.

"Xavia, talagang nasiyahan ako sa iyo ..." sabi ni Gerald habang pumatak ang luha sa kanyang mga mata.

Parehas na silang dalawa ay napakahusay na magkasama.

“Mangyaring huwag sayangin ang aking oras. Wala akong pakialam kung ang isang mahirap na lalaki na tulad mo ay nadismaya sa akin! Hindi ko talaga dapat inabala ang pag-aksaya ng oras ko sayo. Ang mga taong katulad mo ay dapat na pumili lamang ng basura! ”

Upang mailabas ang kanyang galit at pagkabigo, hinawakan ni Xavia ang basurahan sa kamay ni Gerald.

Nais niyang itapon ang bag ng basura sa kanyang mukha.

Gayunpaman, mula nang mahawakan niya nang husto ang basurahan, napunit ang basurahan.

Ang daang libong dolyar na nakakalat sa lupa.

Lahat sila ay pulang tala ng bangko!

"Ano? Ito… ”

nanlaki ang mga mata ni Xavia sa hindi makapaniwala habang nakatingin sa pera sa lupa ...