MEIRA KADIA MONTEREALEZ-Two days, sa lumipas na dalawang araw nakakulong ako sa kwarto. Mas minabuti kong mag-isip-isip.Pero hindi nawala ang pag-aalala ko kay Angelica. Mabuti na raw ang kalagayan nito pati ang baby niya. I wanted to visit her but Ace won't let me. Hindi niya ako pinapayagang lumabas ng mansyon. Ang sabi niya'y hindi muna ngayon dahil natatakot siyang may mangyare ulit sa akin na masama. Inintindi ko 'yon dahil para rin naman iyon sa akin.Nakakulong na ngayon si Raven pero hindi dito sa Isla. Ayaw ni Ace na nandito sa Isla si Raven kung kayat ipinatapon niya ito sa kulungan sa Manila.Hindi rin nawala sa isip ko ang mga bagay na sinabi ni Raven. Gusto kong malinawan pero natatakot ako. Natatakot akong malaman ang katotohanan."Baby?"Napaangat ako ng tingin. Hindi ko namalayang nakapasok na pala sa kwarto si Ace."Ace...."Lumapit siya at umupo sa likuran ko bago ako yakapin mula doon."Nag-aalala na ako sa'yo... Ilang araw ka ng walang imik. Do you want me to br
Lumibot ang paningin ko sa buong paligid ng bahay namin. Ang bahay kung saan saksi sa kasiyahan ko- namin ni Mommy at Chira. Ang tahanang napuno ng pagmamahalan. Na kahit wala si Daddy ay masaya kami. Ako, si Chira, at si Mommy. Napahikbi ako. Ang bahay na puno ng kasiyahan ay ngayon ay puno ng kalungkutan. Pinunasan ko ang luha sa pisngi. Bahagya akong ngumiti kay Erol ngunit nakayuko siya. Kanina pa siya tahimik. Mula ng umalis kami sa Isla ay hindi na siya nagsalita. Muling namalisbis ang luha ko pero kaagad ko ding pinunasan. "Baby?" Malat ang boses na tawag ko sa kanya.He didn't answer me. Galit siya sa'kin.... I know."Ito ang bahay ng lola mo.... ang bahay ng Mommy ko...."And again, he didn't say anything. He just keep bowing his head. Mapait akong ngumiti at hinila siya papasok ng bahay. Marami ang nagbago. Puno ng kalat ang paligid. Mga dahon ng mga halaman. Halatang wala ng nakatira dito at napabayaan na.I sigh. We just keep on walking. Marahan kong binuksan ang p
"A-anak... a-ano kasi... si Acerlon n-nasa labas ng bahay hinahanap ka..... nagwawala."Saglit kaming napalingon ni Mommy sa glass door ng veranda nang kumidlat ng malakas. Kasabay nito ang pagbuhos ng malakas na ulan."Hayaan niyo na po siya do'n, Mom. Aalis din iyon." "Pero, Meira-""Mom, please.... let me rest." Pagputol ko sa sasabihin niya. She sighed and walk closer towards me. She sat on the bed and held both of my hands."Kausapin mo siya anak. Malakas ang ulan. Baka kung ma paano siya."I shook my head. "Hindi ko pa kaya, Mom..." I look straight into her eyes. "Hindi po ba kayo galit kay Ace? Hindi po ba't siya ang dahilan kung bakit ngayon lang tayo nagkita?"Bahagya siyang umiling bago ngumiti. "Naging mabuti sa akin si Ace. At alam ko na may dahilan siya kung bakit niya iyon nagawa. Try to talk him and listen to him. Si Ace ang nakasama namin sa Amerika noong nagpapagamot si Chira. He help us. He always there whenever we need him.""That's because he loves Chira..." Mapa
Panay ang kagat ko sa koko at hindi maiwasang kabahan. Pinag-iisipan kung tutuloy ba ako or hindi na. First time kong makakausap ang Doctor at nag-aalangan ako kung maganda ba ang kalalabasan nito. Does he listen to me? Is he going to talk me?Muli akong tumitig sa mataas na building ng hospital. Ito ang hospital na pagmamay-ari ng mga Monterealez. Sa bawat pagtitig ko dito mas lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko.Pikit mata kong inalala ang dahilan kung bakit nasa hospital.***May pag-iingat kong inilapag sa kama ang laptop na kinuha ko sa kwarto ni Mommy. Madaling araw pa lang kaya tulog na tulog ito. Hindi ko na nagawang magpaalam dahil ayaw kong gisingin ang mahimbing na tulog ni Mommy.Hindi ako makatulog at parang may nagtutulak sa akin na buksan ang flashdrive na hawak ko. Malalim na buntong-hininga ang ginawa ko bago buksan ang laptop ni Mommy. Nagpapasalamat pa ako ng walang password ito. Nang magawang iopen, isinaksak ko sa USB port ang flashdrive. I gasped when one
"Kamusta na nga pala si Ace?" I repeatedly shallowed. Hindi niya sinagot ang tanong ko sa halip ay iba ang sinagot niya. Magkakilala sila? Malamang siguro dahil siya nga ang Doctor ni Chira. "M-maayos naman siya." "Hmmm... akala ko talaga hindi na siya babalik sa dati. Pero dapat lang na ayusin niya ang buhay niya. Kundi ako ang papatay sa kanya." Nanginginig ang katawan ko. Naguguluhan. "A-ano iyon? Sabihin mo na sa'kin, please?" Napaiyak ako. Pakiramdam ko may hindi ako alam. Marami, maraming-marami. Bumuntong hininga siya. "Chira died because of Ace..." Napasinghap ako. Sunod-sunod na nagsibagsakan ang mga luha. Nanlalabo ang mga mata ko. Pinunasan ko ito pero patuloy pa rin ang pagluha ko. "Ano 'yang sinasabi mo?!" Hindi ko maiwasang sumigaw. Nanginginig ako sa inis. Bakit pabitin-bitin ang salita nito? At nakakainis na! "I don't know the whole story. Naging Doctor ako ni Chira sa Amerika at kinukwento lang niya ito sa akin." 'What?...' I mouthed. Nanunuyo ang la
ACERLON MONTEREALEZ"Nababaliw ka na? Itutuloy mo ba talaga ito?!"Hindi ko pinansin si Zseto. Ni hindi ko nga alam kung paanong napadpad ang isang ito dito sa territoryo ko. Ilang taon ko itong hindi nakita."Fucking hell! Pansinin mo 'ko, idiot!"Still. I didn't pay attention to him. Pumasok ako sa kwarto at ibinagsak ng malakas ang pintuan. Nilock iyon. Hindi ko siya pinansin kahit nagwawala siya sa labas ng kwarto.Isinuot ko ang motocross gear ko. Kinuha ko ang helmet at binitbit na lang ito. Kahit pagod ako at masama ang pakiramdam. Itutuloy ko pa rin ito.I wanted to feel more pain- to become paralyzed. I wanted to forget and.... I wanted to see her.Alam ko na pinuntahan siya ni Euthace. Gusto kong puntahan ako ni Meira para pigilan. Gusto ko siyang yakapin. Gusto ko siyang makasama. Gusto ko siyang halikan.Napatingala ako. Kumurapkurap para pigilan ang nagbabadyang mga luha sa mga mata. Nanunuyo ang lalamunan ko.Malalim akong bumuntong hininga bago lumabas ng kwarto. I saw
Lumipas ang mga taon ng pagiging magkasintahan namin ni Chira. Pinilit kong mahalin siya. Pinilit kong maging masaya pero hindi ko magawa. Bawat taon na lumipas. Sa bawat araw na nakikita ko si Meira- lalo ko siyang minamahal.Chira and I never fight, pero dumating ang araw na naubos ang pasensya ko. Its my fault, I know. But I can't stand it now."Mahal mo pa ba ako?""Damn it, Chira! Iyan ka na naman!"I do love her. I do care for her. But not the love I have for Meira. I love her like a sister. I never kiss her. She was the only one who initiate that. It was like a sin for me to kiss her."Pakiramdam ko hindi na! Pakiramdam ko never mo akong minahal. Hindi ko maramdaman... kahit noon pa..."Napasabunot ako ng buhok. Fuck this!"Alam mo walang mapupuntahan ang pagtatalo natin."Akmang aalis ako ng harangan niya ang harapan ko."You love me right? You said, you love...""How can I explain something if me, myself, don't understand either..."Iniwan ko siyang nakatulala doon. Siguro ng
"Go!"Kasabay ng pagputok ng isang signal ang pagpapatakbo namin ni Airol ng kanya-kanyang motorcycle.Kapwa parehas ng bilis. Walang gustong magpatalo. Alam ko galit ito base na rin sa pagpapatakbo nito. Makikitang mahigpit at humihigpit pa ang pagkapit sa motor.Pinilit ko siyang gawin ito. Ayaw niya ngunit ng sabihin kong may alam akong sekreto ng asawa niya mabilis rin siyang pumayag.Napangisi ako. Alam ko naman na napapansin niya na ang mga ikinikilos ng asawa nito. Unang kita ko pa lamang dito ay alam ko na may iba kaya gumawa ako ng sariling imbestigasyon. He was mad to his wife pero-Napailing ako. Nang makarating kami sa unang gabundok na rarampahan namin. They called this large double- may taas itong 1.3m at may habang 4.5m bawat gabundok nito.Nainis ako nang makalampas kami sa pangalawang nirampahan. Nang tumaas sa ere ang mga sinasakyan naming motor, mabilis na nakaabante si Airol.Naghiyawan ang mga manunuod. Nainis ako ng sobra. Alam kong magaling siya at pinakamagalin
THE GOVERNOR'S FAKE WIFE"Bitawan niyo ako!" Pilit nagpupumiglas si Elaina sa mga tao na gustong dumukot sa kanya. Kalalabas niya lamang sa trabaho sa mall bilang isang sales lady. "Malaki ang utang mo kay, boss. Nararapat lamang na magbayad ka." ngumisi ang lalaki na nasa kanyang harapan. Dalawa sa mga ito ang nakahawak sa bawat braso niya habang ang tatlo ay pinalilibutan siya. Nakaitim ang mga ito ng tuxedo. Malalaki ang katawan na masasabing mong batak na batak sa gym. Para silang men in black sa itsura at ayos nila. "Nagkakamali kayo! Hindi ako ang taong iyon. Nag-aaksaya kayo ng oras sa'kin."Hindi pinakinggan ng mga ito si Elaina at hinila na lamang papunta sa kanilang itim na ban. Sa takot ni Elaina, nakagat niya ang isang may hawak sa kanya habang ang isa naman ay sinapa sa pagkalalaki nito. "Habulin niyo! Mapapatay tayo ni Boss kapag hindi natin siya nadala!"Nagsisigaw ang mga ito. Mabilis siyang tumakbo palayo sa mga ito. Bumalik si Elaina sa loob ng mall at pumunta sa
IN BED WITH THE WRONG BILLIONAIRE"Malaki ang utang mo sa akin- kayo ng nanay mo. Panahon na siguro para bayaran mo ako." nakangising sabi ni Amanda kay Katarina. "Pero alam mo naman na wala pa akong pambayad sa'yo..." mahinang sabi ni Katarina. "Hindi naman pera ang kapalit ng pagpapagamot ko sa nanay mo. Iba ang gusto kong gawin mo." Amanda. Napapalunok sa kaba na sumagot si Katarina. "Ano?""Alam mo naman na gustong-gusto ko si Mateo. Ang gusto ko. Sirain mo ang relasyon nila ni Aniza. Ang gusto ko, sa darating na bachelor's party ni Mateo, ang araw din mismo na maghihiwalay sila ni Aniza.""Pero mabait na tao si Ma'am Aniza. Hindi ba pwedeng haya-" naputol ang kanyang sasabihin nang sumigaw sa kanyang harapan si Amanda. Labis siyang nagulantang sa pagsigaw nito. Bigla ay natakot siya sa kanyang pinsan. "Tumahimik ka! Don't you ever say that! Wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga dapat kong gawin. Tandaan mo Katarina, malaki ang utang mo sa'kin kaya wala kang karapatan
Maaga syang kumilos para makapunta sa bayan. Naisip kasi nya na magluto para sa ina nya. Sinigang, yan ang balak nyang lutuin. Masaya syang namili pero napawi ang ngiti sa labi sa narinig."Talaga busy ang palasyo para sa gaganaping kasalan ng nag iisa at tagapagmana ng Reyna't hari?"Para syang naistatwa sa kinatatayuan nya. Nanuyo ang lalamunan, ibinuka nya ang bibig para sana sumingit sa usapan nila pero para syang pipi na walang lumabas na boses sa bibig nya.Kael"Ay totoo ba yan? Aba sino namang prinsesa ang papakasalan ng prinsipe.""Hindi ko alam at walang nakakaalam pa, pero siguro yung prinsesa don sa timog ang pakakasalan nya.""Paano mo nasabi?""kasi dumaan kani kanina lang ang mahal na prinsipe sakay ng kalesa at maraming hukbong kasama at ang sabi papunta daw sa kaharian sa timog. O di ba!""Ay jusko nakakakilig naman yon."Agad nangilid ang mga luha nya at tumakbo paalis sa kinatatayuan nya. Kahit na tinatawag sya ng tindera ay hindi nya pinansin. Mas binilisan nya ang
Tulala syang nakatingin sa bintana ng bahay nila. Isang buwan na ang nakakaraan ng mangyare ang trahedyang yon. Hanggang ngayon hindi pa rin nya matanggap ang mga pangyayare."A-anak kumain ka na muna..."Hindi nya pinansin ang sinabi ng kinikilalang ina. Nagagalit sya dito dahil nagsinungaling ito sa kanya, pero sa tuwing naiisip nya ang mga bagay na sinakripisyo nito ay nakokonsensya sya sa hindi pagpansin at pagbalewale nya dito. Hindi na rin ito nagtatrabaho sa hari dahil pinaalis ko sya. Wala syang pakialam kung nasigawan nya ang hari. Galit sya dito, Galit sya sa lahat."N-nga pala si k-kael kagagaling dito pero pinaalis ko na rin sya."Umabot sa kanya ang buntong hininga ng ina nya.Agad na pumatak ang mga luha nya na agad nya ring pinunasan.Muling lumukob ang galit sa puso nya nang maalala si kael. Maging ito ay nagsinungaling sa kanya. Isa itong prinsipe, ito rin ang lalaking nakita nya sa room noon maging sa gym. Kaya pala ito naroon ay dahil nandoon ang hari't reyna.Sinun
Will the things be alright?Bumukas ang pinto kaya nagulat sya at nabitawan ang katana. Nalaglag ito sa lab holder ng lamesa. Sakto ang bagsak nito patayo na nakatutok sa kanya. Napalunok sya dahil muntik nang tumama sa kanya."Tamia!" Sigaw mula sa boses na kilalang kilala nya kahit na nakamask ito."K-kael!" Agad akong tumakbo sa kanya at yumakap. "N-nandito ka.."Yumakap ito pabalik sa kanya at hinimas nito ang likod nya. "We need to get out of here.."Tango lamang ang isinagot ko sa kanya."Sa tingin nyo hahayaan ko iyong mangyare?""Mikaela!" Tiim bagang na sambit ni kael "Traydor ka! Hindi ko hahayaang makatakas ka sa kasalanan mo."Ngumisi si Mikaela kay kael at naglabas ng mga katana. Hindi nya alam kung saan nito iyon nakuha. Naglaban ang dalawa, pinaulanan ng mga katana ni mikaela si kael pero agad naman ding naiwasan nito.Nag aalala sya para sa ina nya at sa binata. Please po gabayan nyo po kami.Napamaang sya nang makuha ni kael ang katana kay mikaela at itinapat sa leeg
"At saan mo naman balak pumunta?" Malamig na usal nito na syang ikinamutla nya."S-sino ka?"Bumulong ito sa kanya kasabay ng kung anong itinurok sa kanya dahilan para manlabo ang paningin nya. "Ako si heneral sandro." sabay ngisi nito "Matulog ka muna little bait.." kasabay non ang unti unting pagkawala ng ulirat nya.H-he's sandro...NAGISING sya at napadaing nang makaramdam ng pangangawit saka nya lang napagtanto kung anong itsura nya.Nakatayo sya habang nakatali sa kabilaang gilid ang mga kamay. Pinilit nyang makalas ito ngunit ayaw matanggal ng mga tali."So the little bait is finally awake.""S-sandro..." Sinamaan nya ito ng tingin "Pakawalam mo ako dito!""Why would I? You are my biggest asset, my way to become succeed sa matagal ko ng inaasam...""Mas gugustuhin ko pang mamatay kesa sumapi sayo!" nginisian nya ito "At kahit kelan hindi ka mananalo sa kung ano mang binabalak mo dahil mag isa ka lang." Mariin nyang usal dito.Ngunit agad na napawi ang ngisi nya sa sinabi nito.
Bakit ganito parang lumulutang ang pakiramdam ko? Hinang-hina ako."Doc? Hindi pa rin po nagreresponce ang patay na pusa...""Buwisit ano bang mali? isang linggo na tayo dito pero wala pa rin. Baka mapatay tayo ni heneral Sandro kung hindi pa rin mabuhay ang pusa na 'yan. Akala ko ba nagmatch na ang lahat?""Hindi rin po namin alam kung anong problema.."Gusto kong magsalita pero walang lumalabas na tinig sa akin.Sino ba sila?Isang linggo? Gano'n katagal ba akong pinapatulog nila? Kada magkakaulirat ako ay saka naman ang pagturok nila sa akin ng pampatulog.Lupaypay na ang katawan ko.Unti unti kong iminulat ang mga mata ko. Sa una'y malabo hanggang sa maging malinaw ang lahat. Nailibot ko ang paningin. Base sa pagmamasid ko nasa isa akong laboratory. Madaming mga machine ang gumagana at maraming mga nakaputi na sa tingin ko ay mga Doctor.Pinilit kong iginalaw ang mga kamay ko ngunit napamaang ako nang may napagtanto ako. Nasa loob ako ng isang lab incubator. Maraming tubo ang naka
Napamulat ako nang makaramdam ako ng may yumuyugyog sa akin. Napatitig ako sa kanya na puno ng luha ang kanyang mukha."T-tamia..." Niyakap niya ako ng mahigpit habang humahagulgol ng iyak. "S-sobra akong nag alala sa'yo."Nangilid ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Mabigat, sobrang bigat na akala mo parang pinipiga ang puso.Pero sino nga ba ang niloloko ko?Alam ko...Alam na alam ko kung ano ito.Napapikit ako ng mariin na ikinatulo ng luha ko.Mikaela...Umalis siya ng pagkakayakap sa akin at hinawakan ang mukha ko. "Lets finish this game, hmmm?" Hilam ang luhang saad nya sa akin na ikinaiwas ko ng tingin at tumango lamang.Hindi ko siya kayang tignan.MABILIS kaming umalis sa kinapupwestuhan namin. Tumakbo kami para makarating sa templo.Konti pa...Kaunting-kaunti na lang malapit na kami.Nakikita ko na siya.Ang akala namin ay ok na, matatapos na, makakarating din kami subalit napahinto kami nang may limang lalaki na nag-aabang sa amin. Nagsingisian
Napamulat ako nang makaramdam ako ng may yumuyugyog sa akin. Napatitig ako sa kanya na puno ng luha ang kanyang mukha."T-tamia..." Niyakap niya ako ng mahigpit habang humahagulgol ng iyak. "S-sobra akong nag alala sa'yo."Nangilid ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko. Mabigat, sobrang bigat na akala mo parang pinipiga ang puso.Pero sino nga ba ang niloloko ko?Alam ko...Alam na alam ko kung ano ito.Napapikit ako ng mariin na ikinatulo ng luha ko.Mikaela...Umalis siya ng pagkakayakap sa akin at hinawakan ang mukha ko. "Lets finish this game, hmmm?" Hilam ang luhang saad nya sa akin na ikinaiwas ko ng tingin at tumango lamang.Hindi ko siya kayang tignan.MABILIS kaming umalis sa kinapupwestuhan namin. Tumakbo kami para makarating sa templo.Konti pa...Kaunting-kaunti na lang malapit na kami.Nakikita ko na siya.Ang akala namin ay ok na, matatapos na, makakarating din kami subalit napahinto kami nang may limang lalaki na nag-aabang sa amin. Nagsingisian