"คะ คุณใหญ่ มาได้ยังไงค.. อ้ะ ซี๊ดด" เสียงร้องด้วยความเจ็บและมือที่จับกุมเอาไว้บริเวณหน้าท้องทำเอาร่างสูงรีบถลาเข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง"เจ็บตรงไหน..." เขาถามเธอเสียงเบาอ่อนโยนผิดกับเมื่อครู่ที่ไล่เพื่อนเธอออกไปมาก มือหนาของเขาจับมือเล็กที่กุมเอาหน้าท้องออกก่อนจะเลิกเสื้อเธอขึ้นเพื่อสำรวจบาดแผลที่เธอพยายามเอามือกุมไว้"คุณใหญ่ขาา" เธอเรียกเขาเสียงหวานอย่างออดอ้อน แต่ทว่าเขากลับทำเพียงแค่เงยหน้ามาสบตาเธอนิ่งแล้วเงียบไป เธอสังเกตเห็นกรามแกร่งของเขานูนจนเป็นสันแววตาก็แดงก่ำอย่างน่ากลัว"..."ลีอันโดรยืนมองใบหน้าของเธอที่นอนเจ็บบนเตียงนิ่ง ก่อนหน้านี้ก็เกือบจมน้ำตายแล้วคราวนี้ยังโดนลอบยิงแถมไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร แล้วอย่างนี้เขาจะปล่อยเธอห่างกายเขาได้ยังไง แค่รู้ว่าเธอต้องเจ็บแค่รู้ว่าเธอตกอยู่ในอันตรายหัวใจเขาก็บีบรัดแน่นจนแทบขาดใจเพราะความห่วง ห่วงจนไม่สนอะไรทั้งนั้น ไม่สนว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ไม่สนว่าตัวเองทิ้งน้องชายทั้งสองให้จัดการกับปัญหาและศัตรูอย่างอัลเลนเพื่อมาหาเธอที่เมืองไทยทั้งที่เขาก็พึ่งกลับสเปนไปได้เพียงสามวันจะบอกว่าเขาไร้ความรับผิดชอบก็ได้ เห็นเธอสำคัญกว่าทุกอย่า
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อแสงแดดจากภายนอกส่องกระทบใบหน้าหล่อคมที่หลับใหลอยู่บนเตียง เปลือกตาหนาปรือขึ้นมองก็พบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงภายในห้องที่เขาจำได้ดีว่าคือห้องพักคนป่วยของเธอ ฉับพลันดวงตาคมดุจึงกวาดมองหาคนตัวเล็กผู้เป็นเจ้าของห้องทันทีก่อนจะไปสะดุดเข้ากับร่างเล็กที่นอนขดตัวอยู่ใต้วงแขนของเขา มุมปากหยักกระตุกยิ้มกับภาพของเธอที่กำลังหลับอย่างน่ารักทันทีลีอันโดรพยายามนึกย้อนไปเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขาจะมานอนบนเตียงนี้ เขาจำได้ว่าเขากอดซบหน้าอยู่กับซอกคอของเธอ แล้วตอนนี้ทำไมถึงมานอนบนเตียงนี้ได้ แถมตอนนี้ที่มือซ้ายยังมีสายน้ำเกลือระโยงระยางจนเขาชักรำคาญ มือเรียวอีกข้างเอื้อมมาดึงเข็มที่ปักอยู่หลังมือออกแรงๆ อย่างไม่ใส่ใจ แล้วขยับไปคว้าดึงร่างเล็กของเธอขึ้นมานอนแทนที่เขา"แอบมานอนกอดฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ฟอดดด" ร่างสูงก้มลงไปพูดกับคนขี้เซาที่ยังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนจะกดหอมแก้มนุ่มไปฟอดใหญ่ลีอันโดรมองใบหน้าสวยหวานแม้ไร้เครื่องสำอางแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดทอนลงมาเลยอย่างหลงใหล ปากหยักสวยก้มลงกดจูบเธออีกครั้งแล้วจึงตัดใจก้าวลงจากเตียงเพื่อออกไปเคลียร์และ
ผ่านไปสองวันแล้วที่เขามาหาเธอที่โรงพยาบาล จะบอกว่ามาหาเธอก็พูดได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่เพราะเขาก็ไม่ได้สนใจเธอเหมือนอย่างที่เขามาถึงแรกๆ ด้วยซ้ำตอนแรกเธอจะโดนส่งตัวกลับไปพักฟื้นต่อที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ แต่ทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแผนไปหมดเพราะคำสั่งของคนเผด็จการที่ตั้งแต่มาถึงก็จัดการทุกอย่างเองไม่ปรึกษาหรือถามความเห็นใครเลยสักนิดแต่เขาจะถามอะไรใครทำไมล่ะ ขนาดเธอที่นอนอยู่กับเขาในห้องนี้ตลอดเวลา เขายังพูดกับเธอแทบนับคำได้เลย เป็นเธอเสียมากกว่าที่คอยถามคอยชวนเขาพูด ส่วนเขาก็เอาแต่ตีหน้าเรียบนิ่งดูงานสั่งงานผ่านมือถือทั้งวันไม่พูดไม่จาอะไรกับเธอเลยไม่สิ ยังมีคนที่ทำให้เขายอมปริปากพูดได้ก็คือคุณพยาบาลคนดีคนเดิมที่ขยันแวะเวียนมาดูอาการเขาทุกชั่วโมง เหมือนอย่างตอนนี้ไงล่ะ ก่อนหน้านี้เขายังนั่งทำหน้านิ่งเรียบเฉยอยู่เลย แต่พอเห็นพยาบาลคนสวยเดินเข้ามาในห้อง จากใบหน้าบึ้งก็ฉีกยิ้มจนเธอแทบอยากลุกไปหยิกเขาให้ตัวแดงนัก แต่สุดท้ายเธอก็ได้แค่คิดเท่านั้นแหละ อย่างเธอจะไปมีสิทธิ์อะไรในตัวเขามีสิทธิ์อะไรไปหึงหวงเขาเวลาที่เขาจะยิ้มหรือพอใจใคร แค่เขาทำดีด้วยแค่เขามาดูว่าเธอเป็นยังไงก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาม
"อื้อ คุณใหญ่ เจ็บค่ะ" ทำไมเขาต้องดูดแรงขนาดนี้ด้วย ไม่ว่าจะปากจะหน้าอกหรือผิวเนื้อของเธอเขาก็ดูดและขมเม้มจนเธอเจ็บเธอแสบไปหมดแล้วจ๊วบ!เพลียะ!แทนที่เขาจะผ่อนแรงดูดให้เธอบ้าง กลับดูดแรงขึ้นจนเนื้ออกนุ่มแทบจะหลุดติดปากเขามาด้วย มือเล็กยกขึ้นตีที่บ่าแข็งของเขาอย่างเอาคืนบ้างแต่ทว่าแรงเท่ามดจะไปทำอะไรคนอย่างคุณชายใหญ่ได้ล่ะ"ไหนบอกจะทำเบาๆ คะทำไมต้อง อุ๊บ!" ปากอิ่มที่บวมเจ่อจากจูบสูบวิญญาณของเขาเอ่ยทำยังไม่จบประโยคก็ถูกเขาเคลื่อนเรียวปากหยักขึ้นมาประกบจูบเพื่อปิดปากเธอที่ช่างบ่นนักเวลากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ ไม่ใช่รำคาญหรอกนะแต่ขี้เกียจฟังเมียบ่นมากกว่า"พูดมาก!" ปากหยักสีสดผละออกเล็กมาดุเธออย่างไม่จริงจังนักก่อนจะก้มลงไปงับกลีบปากล่างที่ช้ำจากการกระทำแสนป่าเถื่อนของเขาต่อ คนบ้า... จะดูดให้ปากเธอขาดติดไปด้วยเลยหรือไง"อื้อออ""อ้ะ อร้ายเจ็บนะคะ!" พิรตาร้องเสียงหลงทันทีที่โดนชายหนุ่มขบเม้มแล้วเปลี่ยนมากัดปากสวยจนเธอต้องสะดุ้งด้วยความเจ็บ"เจ็บสิดี! จะได้ไม่ดื้อ" ร่างสูงกำลังจะโน้มใบหน้าลงมาหาเธออีกรอบ แต่ทว่าครั้งนี้เธอรู้ทันจึงได้ใช้แขนเล็กที่หลุดจากพันธนาการเขามาดันอกแกร่งและใบหน้
"ออกไปได้แล้วค่ะพี่นิค ผู้หญิงเขาจะเม้าส์กัน" ญะญ๋าเอ่ยไล่คนที่ตัวเองอยู่ด้วยมาตลอดหลายวันออกจากห้อง ทำเอานิคที่โดนไล่ต้องบ่นกระเง้ากระงอดใส่เธออย่างน้อยใจ"พออยู่กับเพื่อนก็ไล่พี่เลยนะครับ""หรือจะฟังผู้หญิงเค้าเม้าส์กันล่ะคะ ถ้างั้นก็ตามสบายนะ" พิรตานั่งมองลูกน้องของเขากับเพื่อนของเธอคุยกันพลางอมยิ้มออกมากับความน่ารักของทั้งคู่"แฮร่ๆ พี่ล้อเล่นคร้าบบบ ไปแล้วครับน้องญะญ๋าขอตัวครับคุณพอใจ" ร่างสูงใหญ่ในชุดคนไข้ของนิคเดินออกไปจากห้อง ปล่อยสองสาวที่แม้จะอยู่ใกล้กันแค่ไหนก็แทบไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยให้อยู่ด้วยกันตามลำพัง"ญะญ๋าาา" พิรตากางแขนกว้างเพื่อกอดร่างของเพื่อนสาว ทั้งยังต้องการไออุ่นจากเพื่อนเพื่อปลอบใจที่โดนเขาเมินใส่"ไม่ต้องพูด...ฉันรู้ว่าเธอจะตัดพ้อเรื่องคุณลีอันโดร" ญะญ๋าสวนขึ้นทันควันก่อนที่เพื่อนจะพูดตัดพ้อน้อยใจชายหนุ่มสุดหล่อที่ออกไปก่อนหน้านี้"คุณใหญ่ต้องโกรธฉันแน่เลย เมื่อกี้ฉันไล่คุณใหญ่แถมยังไม่ให้เอ่อ... เขากอดอีก""ห้ะ... เอ่อเมื่อกี้เธอกับคุณใหญ่ ไม่ได้...""หื้อออ" พิรตาส่ายหน้าพลางครางปฏิเสธคำถามของเพื่อน"ฉันก็นึกว่าเธอเสร็จคุณใหญ่กลางโรงพยาบาลซะอีก" เพลียะ!"อย
"พอใจขอทำได้ไหมคะ" หญิงสาวถามเขาไปแต่ไม่รอคำตอบ เพราะตอนนี้ร่างเล็กที่นอนหอบหายใจรวยรินจากจูบเร่าร้อนสูบพลังของเขาขยับลุกขึ้นมาปลดเข็มขัดและดึงรั้งกางเกงยีนส์สีเข้มให้ลงไปกองอยู่ที่หัวเข่าอย่างรีบร้อน ตาคมดุมองเธออย่างตกใจกับการกระทำแสนร่านร้อนกระหายอยากของคนตัวเล็กพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เด็กขี้อายของเขาได้เปลี่ยนเป็นสาวน้อยสุดร่านรักไปแล้ว"อ่าาาาส์ ซี๊ดดด ดูดแรงอีก!" ใบหน้าหล่อเหลาแหงนเงยขึ้นครางเสียงกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน เมื่อถูกเธอใช้เรียวปากเล็กครอบงำมังกรยักษ์ของเขาเอาไว้ทั้งลำ ไม่พอเธอยังก้มดูดไล้เลียเสียจนเขาต้องเกร็งหน้าท้องอย่างทรมาน"แรงอีกคนสวย ซี๊ดดด"จ๊วบบบบบ อ่อกร่างเล็กเหลือบสายตาขึ้นมองเขา แต่กลีบปากอ่อนนุ่มก็ยังคงสร้างความเสียวกระสันให้เขาไม่หยุดหย่อนโดยการดูดดื่มแท่งร้อนพร้อมกับตวัดปลายลิ้นลากเลียตั้งแต่โคนจนสุดปลายหยัก ยิ่งเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของเขากำลังบิดเบ้ด้วยความเสียว เธอก็ยิ่งยิ่งเพิ่มแรงดูดดึงอาวุธร้ายของเขาแรงขึ้นๆ อย่างเร่าร้อน"กะจะรีดน้ำฉันให้หมดตัวเลยรึไง"ความอดทนที่จะถนอมร่างเล็กขาดสะบั้นลงทันที ลีอันโดรกัดฟันพูดกับคนที่กำลังดูดเลียท่อนเอ็
"น่ารักอะไรขนาดนี้ หื้ม..."ฟอดดดดดลีอันโดรโถมตัวลงไปกอดคนตัวเล็กที่ตัวอ่อนปวกเปียกเอาไว้แน่น ปากหยักและจมูกคมสันกดหอมแก้มนุ่มและซุกไซร้สูดดมซอกคอคนในอ้อมกอดอย่างหลงใหล ทว่าท่อนเอ็นอุ่นก็ยังคงฝังลึกในร่องรักไม่ยอมถออดถอนออกมา"ตะ เตียงหักไปแล้วค่ะ" เธอพูดเสียงแหบแห้งเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสภาพของเตียงนอนที่หักไป...สิ่งที่เธอต้องการจะสื่อก็คือขอให้เขาถอนตัวตนออกไปและหยุดรังแกเธอได้แล้ว แต่ดูสิ่งที่เขาตอบเธอมาสิ"ใครบอกเธอทำฉันอดใจไม่ไหวละ" พูดพร้อมขยับท่อนลำแข็งขึงที่ไม่ยอมสงบกดสะโพกเข้าหาเธอหนักๆ อย่างยั่วเย้า"อะ อื้ออ""ขออีกรอบแล้วจะให้พัก 10 นาที""ห้ะ ดะ เดี๋ยวว กรี๊ดดด" พิรตาร้องเสียงหลงเมื่อถูกร่างสูงที่ตะกองกอดตวัดร่างของเธอขึ้นอุ้มโดยให้สองขาของเธอหนีบที่เอวสอบของเขาเอาไว้ เธอจึงรีบยกเรียวแขนเล็กคว้ากอดคอเขาเอาไว้แน่นอย่างกลัวตกปากหยักกระตุกยิ้มให้เมียรักอย่างเจ้าเล่ห์ สองมือหนาเลื่อนลงไปจับสะโพกมนเอาไว้แน่นก่อนจะสาวลำรักเข้าออกรัวเร็วและถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อรวมไปถึงเสียงครวญครางไม่เป็นภาษาของคนในอ้อมแขนปั่ก ปึ่ก ปั่ก ปั่ก"อะ อ๊ะ ซี๊ด จุกกพอใจจุก อร้า
"ทานน้อยเกินไป กินเข้าไปอีก" ร่างสูงที่นั่งพิงหมอนเอนกายมองคนตัวเล็กนั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ พูดเสียงดุขึ้นทันทีเมื่อเห็นเธอรวบช้อนเข้าหากัน ตัวก็เล็กนิดเดียวยังจะกินน้อยอีก... ไม่โดนดุนี่ดื้อนักนะ"พอใจอิ่มแล้วค่ะ" เธอกินข้าวเยอะที่ไหนกันละ แม้มันจะอร่อยแสนอร่อยแต่แค่นี้ก็ถือว่าเธอทานไปเยอะกว่าทุกครั้งเลยนะ"หรือจะให้ป้อน" แววตาดุมองสบกับคนตัวเล็กที่ดื้อแสนดื้อแล้วอย่างจริงจัง"แต่พอ... อ่ะกินเองค่ะ กินแล้วๆ" คนตัวเล็กร้องเสียงหลงทันที เมื่อเขาหยัดกายเตรียมจะลุกมาป้อนข้าวอย่างที่เขาพูดเอาไว้"ตัวเล็กนิดเดียวหัดกินเยอะๆ หน่อย ผอมแห้งไร้เรี่ยวแรงแบบนี้จะเอาแรงที่ไหนรับความดุเดือดของฉัน""คุณใหญ่ พูดอะไรก็ไม่รู้!""หรือไม่จริงกันละ เธอก็เห็นว่าผัวเธอกินจุแค่ไหน""หยุดพูดลามกแบบนี้เลย!" มือเล็กยกขึ้นปิดปากชายหนุ่มที่เอาแต่พ่นวาจาน่าเกลียดให้เธอหน้าแดงอับอาย คนผีทะเล!จุ๊บ!ชายหนุ่มจับมือเล็กที่ปิดปากเขาไว้มาจูบเบาๆ ทำเอาคนที่หน้าแดงอยู่แล้วกลับยิ่งแดงขึ้นไปอีก ทำไมเขาชอบทำอะไรให้เธอเขินด้วยก็ไม่รู้"คุณใหญ่ทานต่อไหมคะ" แม้จะป้อนอาหารเขาไปเยอะแล้วแต่ก็ยังอยากให้เขาทานอีกและทานเป็นเพื่อนเธอจะ
หลายชั่วโมงผ่านไป..."อื้อ.. พะ พอแล้วค่ะ เดี๋ยวไปประชุมไม่ทันนะ" พิรตาพูดพร้อมกับดันบ่าแกร่งของสามีเอาไว้เมื่อเขานั้นทำราวกับจะเข้ามากอดมาจูบเธออีกครั้ง ในห้องน้ำก็สองยกบนเตียงก็หนึ่ง นี่เขายังจะทำกับเธอในห้องแต่งตัวอีกหรือไงกัน"ก็ใครอยากให้น่ารักขนาดนี้ล่ะ จุ๊บ!""อื้อ! รีบใส่เสื้อผ้าเลยนะคะ" คนตัวเล็กพูดพร้อมกับยื่นเสื้อเชิ้ตสีขาวให้สามีหนุ่ม ก่อนจะผละตัวออกมายืนให้ห่างกับคนจอมหื่น"คร้าบบม๊ามี๊..."ฟรึ่บ!"อร๊ายยย"ชายหนุ่มยื่นมือไปรับเสื้อที่เธอส่งให้ก่อนจะกระตุกที่ชายเสื้อจนร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อคลุมตัวใหญ่ปิดบังเรือนร่างถึงกับเซถลาตามแรงดึงเข้าสู่อ้อมกอดของเขา"ก่อนใส่เสื้อ... ขอกินนมม๊ามี๊ก่อน"จ๊วบ!"อร๊ายย... คนเจ้าเล่ห์" แม้ปากจะต่อว่าเขาแต่มือเรียวกลับยกขึ้นมาบีบบ่าแกร่งของเขาแน่น เมื่อเขาก้มหน้าลงมาดูดที่ยอดทรวงหวานสีช้ำจากแรงดูดกินของเขา ปากหยักเพิ่มแรงดูดดึงจนเธอแทบทรงตัวไม่อยู่เพราะถูกความเสียวซ่านจากปลายลิ้นร้อนเล่นงานสุดท้ายก็แพ้เขาอีกตามเคยสินะ"อื้อ.. พอแล้วค่ะ พอ" หญิงสาวพูดกับร่างสูงที่ดูดเม้มหน้าอกเธออย่างเมามันอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงยอมผละกลีบปากออกมา แต่ทว่าก
"นะ หนูจะทำอะไร? พอใจ อ๊า!!" ร่างสูงร้องถามเสียงหลงเมื่อทันทีที่เธอขึ้นคร่อมทับเขาพิรตาไม่ตอบแต่กลับใช้มือเล็กคว้าท่อนเอ็นอุ่นที่แข็งขึงตั้งลำตรงจับสอดเข้ามาในร่องรักของตัวเองราวกับสาวร้อนรัก ทำเอาชายหนุ่มได้แต่ส่งเสียงครางซี๊ดปากอย่างเสียวซ่าน มือหนาที่พึ่งหยิบเครื่องป้องกันมา กำแน่นอย่างทรมานเมื่อสะโพกมนขยับส่ายวนไปมาอย่างยั่วเย้าบนแท่งรักที่อยู่ในกายสาวของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ต้องรีบยกไปจับที่เอวคอดเล็กเอาไว้แล้วบีบเคล้นเนื้อเนียนนุ่มเพื่อระบายความเสียวกลางกายสาวของเธอนั้นตอดความแข็งขึงเขาเป็นจังหวะจนเขานั้นปวดร้าวและทรมานไปทั้งลำ ยิ่งเธอส่ายวนสะโพกอย่างร่านร้อนชนิดที่ไม่ได้กลัวเอวหักเลยสักนิดก็ยิ่งทำเอาเขาเสียวทรมานจนต้องกัดกรามแกร่งเอาไว้แน่น"คุณใหญ่จะลงโทษที่พอใจขัดคำสั่งหรอคะ" ถามเสียงกระเส่าพร้อมกับกดสะโพกลงไปบนท่อนเอ็นของเขาหนักๆ แม้จะเสียวและทรมานไม่แพ้กับเขา แต่ยกนี้เธอต้องเป็นฝ่ายชนะเขาเท่านั้น"อ๊าาา... ซี๊ดด พะ พอก่อนที่รัก อ๊ะ!""พอได้ไงล่ะคะ... คุณใหญ่ยังไม่โดนฟาดเลยที่ทำตัวงี่เง่า!"เพลียะ!!!ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของเมียรักทันที หึ คงคิดว่าเขาจะโดนฟาดที่อื่นใช่ไห
"อ้ะ คุณใหญ่!!"หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อถูกผู้เป็นสามีฟาดฝ่ามือลงมาที่สะโพกกลมมนอย่างไม่เบามือนัก ร่างบางที่กำลังถูกอุ้มพาดบ่าแกร่งดีดดิ้นไปมาพลางร้องขอความช่วยเหลือจากสาวใช้ที่อยู่บริเวณนั้น แต่ก็หาได้มีคนกล้าเข้ามาช่วยเธอเลยสักคน เพราะแค่ถูกคนบ้าอำนาจที่อุ้มเธออยู่ตอนนี้ปรายตามองด้วยสายตาดุดันคาดโทษ ทุกคนก็ต่างก้มหน้างุดอย่างหวาดกลัวก่อนจะเดินหลบเลี่ยงไปอีกทางทันที"ช่วยด้วยค่ะ ป้าพอลล่าช่วยพอใจด้วยย...คุณใหญ่ปล่อยพอใจลงเดี๋ยวนี้นะคะ!""กะ เกิดอะไรขึ้นกันคะนายใหญ่ ทำไมถึง…" ป้าพอลล่าหัวหน้าแม่บ้านที่พึ่งเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างสงสัยใคร่รู้กับเหตุการณ์ตรงหน้า"ไปบอกไอ้รอฟให้ไปส่งเนลล่าที่โรงเรียน แล้วบอกมันเลื่อนประชุมเป็นตอนบ่าย!" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสูงวัย แต่กลับหันไปออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดันน่ากลัวแทน"ตะ แต่ว่าา...นายญะ…""ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็หุบปากและรีบไปทำตามที่ฉันสั่งซะ!"ร่างสูงตะคอกเสียงดุใส่หญิงชราหัวหน้าแม่บ้านก่อนจะอุ้มร่างบางที่ยังคงดีดดิ้นบนบ่าเดินมุ่งหน้าขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันทีด้วยใบหน้าบึ้งตึง ปล่อยให้คนที่ถูกตะคอกเส
ครืด ครืด ครืด~เสียงมือถือเครื่องบางที่ดังขึ้นอยู่โต๊ะเล็กข้างเตียงนั้น ทำเอาเปลือกตาบางขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ปรือปรอยเปิดเปลือกตามองไปยังต้นเหตุของเสียงรบกวนนั้นอย่างแปลกใจที่ถูกรบกวนตั้งแต่เช้ามือเรียวเล็กเอื้อมไปหยิบมือถือที่ส่งเสียงดังเข้ามาถือเพื่อเตรียมจะกดรับ แต่ทว่าเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอมือถือนั้นก็ทำเอาคนที่สะลึมสะลือในตอนแรกต้องรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งแทบจะทันที เมื่อเห็นว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะแปดโมงเช้าแล้ว ซึ่งมันก็คือเวลาที่ลูกสาวตัวน้อยนั้นต้องได้ทานข้าวเพื่อเตรียมจะไปโรงเรียน แต่คนเป็นแม่อย่างเธอกลับนอนตื่นสาย ทั้งที่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนดึกมากแถมไม่ได้ถูกสามีรังแกก่อนนอนด้วย"ตายละ... เนลล่าต้องงอนแน่เลย" พิรตาพึมพำพลางเตรียมจะลุกจากเตียงโดยไม่สนใจมือถือที่ส่งเสียงดังไม่หยุดของตัวเองเลยสักนิดเมื่อเห็นว่าตอนนี้สายเกินกว่าที่เธอจะให้ความสนใจได้ ใจเธอตอนนี้กังวลกลัวว่าจะลงไปทำอาหารให้ลูกน้อยและสามีทานไม่ทันเป็นที่สุด เนื่องจากลูกสาวตัวน้อยนั้นหากไม่ได้กินข้าวต้มกุ้งของโปรดฝีมือของมารดาในตอนเช้าหนูน้อยจะต้องเกิดอาการงอนจนไม่ยอมทานข้าวแน่คิดได้ดังนั้นร่างบางของเธอจึงรีบดีดตัว
"อะ เอ่อ…"พิรตาครางในลำคอพร้อมกับแอบเหลือบสายตามองสำรวจร่างกำยำของสามีที่เดินเปลือยท่อนบนโชว์เรือนร่างกำยำด้วยสายตาชื่นชมอย่างลืมตัว คุณใหญ่เป็นผู้ชายที่หุ่นสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟคมากไม่ว่าจะเป็นแผงอกที่แน่นตึงไปด้วยมัดกล้ามรวมไปถึงลอนกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันเป็นก้อนสวยงามชวนมอง แม้ว่าเขาจะอายุปาไป 36 ปีแล้วแต่เขากลับดูดีขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่ออายุมากขึ้นและยิ่งทำให้เธออดที่จะหวงแหนเขาไม่ได้หวงหรอ?พิรตานึกถึงคำพูดของบุตรสาวที่เอ่ยบอกเธอเมื่อตอนหัวค่ำ…คุณครูบอกว่าอยากเจอแด๊ดดี๊เพราะแด๊ดดี๊หล่องั้นหรอ? เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย!"อะแฮ่ม" เสียงกระแอมจากเขาทำเอาเธอถึงกับหน้าแดงอย่างอับอายที่เผลอตัวแอบมองเขานานสองนาน สายตากลมหวานเลื่อนไปมองหน้าหล่อเหลาของสามีเล็กน้อยก่อนจะขยับเดินเข้าไปหาเขา"ทำไมอาบน้ำก่อนพอใจคะ" ถามพลางยกเรียวแขนเล็กขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งเอาไว้แล้วมองเข้าไปในตาดุคมของเขาอย่างกระเง้ากระงอด"พี่เหนียวตัวน่ะ เลยอาบไปก่อน" เขาตอบพร้อมกับยกมือขึ้นแกะแขนเล็กออก ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวพิรตามองตามแผ่นหลังแน่นตึงของผู้เป็นสามีที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยสายตาตัดพ้อ เธออ่อย
"คุณผู้หญิงคะ นายใหญ่บอกว่าไม่หิวค่ะให้คุณผู้หญิงกับคุณหนูทานกันเลยค่ะ" เสียงรายงานของสาวใช้ทำเอาคนที่กำลังถูกบุตรสาวออดอ้อนให้ป้อนอาหารอยู่ถึงกับชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวทันที"มะ ไม่หิวหรอจ๊ะ""เอ่อ... ค่ะ""ม๊ามี๊ขาาา ป้อนได้เเล้วค่ะ" เสียงออดอ้อนเร่งเร้าให้มารดาที่กำลังเหม่อกับคำตอบของสาวใช้รีบป้อนอาหารให้หนูน้อยดังขึ้น ทำเอาพิรตาตัดใจแล้วหันไปตักแกงจืดเต้าหูหมูสับเมนูโปรดของลูกรักป้อนให้ทันที หญิงสาวตักป้อนบุตรสาวเงียบๆ พลางส่งยิ้มหวานให้ลูกรักไปด้วย แต่ตัวเธอนั้นไม่ยอมแตะอาหารที่ตัวเองตั้งใจทำเลยด้วยซ้ำ"วันนี้รอแด๊ดดี๊นานไหมคะคนเก่ง" หญิงสาวเอ่ยถามลูกน้อยที่กำลังวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ หลังจากที่อิ่มจากการทานมื้อค่ำไปแล้ว"วันนี้แด๊ดดี๊ไม่ได้ไปรับเนลล่าค่ะม๊ามี๊" คำตอบของลูกน้อยนั้นทำเอาคิ้วคนถามขมวดมุ่นอย่างแปลกใจทันที เกิดอะไรขึ้นกันปกติคุณใหญ่จะต้องไปรับลูกด้วยตัวเองทุกครั้ง แม้งานจะยุ่งแค่ไหนเขาก็จะปลีกตัวมารับลูกก่อน แต่เหตุใดวันนี้เนลล่าถึงบอกว่าเขาไม่ได้ไปรับ"สงสัยแด๊ดดี๊กำลังยุ่งๆ อยู่กับงานถึงไปรับคนเก่งของม๊ามี๊ไม่ได้" พิรตาพยายามพูดแก้ต่างให้กับสามีเพราะไม่อยากให้บุตรสาว
"พอใจ!!!""ว๊ายยย ญะญ๋าา... ฉันตกใจหมด" มือเล็กยกขึ้นทาบอกแล้วหันกลับไปมองเพื่อนอย่างตกใจกับเสียงเรียกที่ดังจนเธอถึงกับสะดุ้ง"ก็มัวแต่นั่งเหม่อลอยอยู่แบบนี้ ฉันเรียกเธอเป็นสิบๆ ครั้งแล้วยังไม่ได้ยินอีก" ญะญ๋าบ่นพึมพำพลางทรุดกายลงนั่งข้างๆ เพื่อนสาวที่กำลังนั่งจับต้นกุหลาบเอาไว้"คิดอะไรอยู่อ่ะ ทำไมเธอดูซึมๆ" ญะญ๋าขยับเข้าไปกระซิบถามเพื่อนอย่างสงสัยใคร่รู้กับอาการเหม่อลอยและใบหน้าที่ซึมแปลกๆ นั้นของเพื่อนสาว"เปล่านี่... แล้วนี่เธอมากับใคร เห็นคุณใหญ่บอกว่าพี่นิคต้องไปโมร็อกโกสองวันไม่ใช่หรอ" พิรตาปฏิเสธความสงสัยของเพื่อนพลางรีบเอ่ยถามเพื่อนรักเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุยทันที... เรื่องที่เธอเป็นกังวลจนทำให้มานั่งซึมอยู่ในสวนแบบนี้เธอไม่อยากบอกหรือคุยกับใครให้ไม่สบายใจไปกับเธอด้วยหรอก"ใช่... พี่นิคไปโมร็อกโก แต่ฉันไม่อยากไปด้วย""อ้าว ทำไมละ..." พิรตาถามกลับเพื่อนอย่างแปลกใจ ปกติเธอเห็นทั้งสองตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋ ยิ่งช่วงข้าวใหม่ปลามันแบบนี้ด้วย...แต่จะว่าไปตอนนี้ญะญ๋ากับพี่นิคก็แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้วสินะ แถมความรักความเอาใจใส่ที่พี่นิคมีให้เพื่อนของเธอก็ไม่มีท่าทีลดลงไปเลย ไม่เหม
"แด๊ดดี๊ขาาาา... ม๊ามี๊ไปหนายยย"เสียงเล็กๆ เอ่ยถามผู้เป็นบิดาทันทีอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นมารดายืนรอรับเหมือนทุกวัน ปกติหลังจากที่หนูน้อยกลับจากโรงเรียนพร้อมกับผู้เป็นบิดานั้น ม๊ามี๊คนสวยก็จะคอยเดินมารับเธอหน้าบ้านทุกวันเพื่อรอกอดและหอม"ม๊ามี๊น่าจะหลับอยู่ข้างบนมั้งคะ""งั้นเราไปหาม๊ามี๊กันเถอะ เนลล่าคิดถึงม๊ามี๊...""ครับคนเก่ง"ลีอันโดรรับคำบุตรสาวเสร็จก็อุ้มหนูน้อยเนลล่าวัยสี่ขวบเดินขึ้นบันไดเพื่อไปหาเมียสุดที่รักหรือม๊ามี๊คนสวยของเนลล่าทันที... เห้อ นี่เขากับเธอก็อยู่ด้วยกันมาจนเนลล่าสี่ขวบแล้ว แต่ไอ้อาการคลั่งรักเมียและอาการหลงเมียกลับไม่ลดลงเลยสักนิดเดียว ตรงข้าม... นับวันยิ่งรักยิ่งหลงเมียมากขึ้นจนแทบไม่อยากอยู่ห่างนานๆที่สำคัญเด็กน้อยในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ก็ยิ่งทำให้เขารักเขาหลงไม่แพ้กัน และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่หลังจากเลิกงานเขาต้องไปรับบุตรสาวเป็นประจำทุกวัน... ความจริงแล้วเขาไม่อยากให้ลูกต้องไปโรงเรียนซะด้วยซ้ำ เพราะเนลล่ายังเด็กมากแล้วที่สำคัญเขาเป็นห่วงกลัวลูกถูกเพื่อนรังแก... เห็นลูกเขาฉลาดและหัวดื้อแบบนี้น่ะ ลูกสาวเขาก็ขี้แงเหมือนเมียเขาไม่มีผิด! แต่เมียเขาก็ไม่ยอมท
3 ปีต่อมา...จุ๊บ!!"จะไปไหนครับที่รัก"ลีอันโดรที่เดินเข้ามาสวมกอดและกดจูบแก้มนุ่มของภรรยาสุดที่รักเอ่ยถามคนที่กำลังนั่งแต่งหน้าทาปากอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัวอย่างสงสัยใคร่รู้เพราะปกติเวลาอยู่บ้านหรือจะออกไปไหนก็ตามน้อยครั้งมากที่เมียเขาจะแต่งหน้าแต่งตา แต่ทำไมวันนี้เธอถึงแต่งหน้าซะสวยผิดหูผิดตา ทำเอาต่อมความหวงเริ่มทำงานทันทีจนต้องก้มหน้าไปฝากรอยรักที่ซอกคอเรียวระหงของเธออย่างหวงแหนจุ๊บ จุ๊บ! ฟอดดดด"อ้ะ อื้ออ พอแล้วค่ะ" พิรตาพยายามดันใบหน้าของผู้เป็นสามีออกห่างซอกคอเล็กเมื่อเขานั้นเอาแต่ซุกไซร้และกดจูบและดูดดึงเนื้อเนียนสวยของเธอไม่ยอมหยุด"ที่รักจะไปไหนครับ" ชายหนุ่มยอมผละใบหน้าและริมฝีปากออกพลางเปลี่ยนมานั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ที่เธอนั่งอยู่ก่อนจะรั้งร่างบางให้นั่งทับลงมาบนตักแกร่งของเขาแทน"ความลับของสาวๆ ค่ะ วันนี้ฝากดูแลเนลล่าด้วยนะคะคุณแด๊ดดี้ แล้วพอใจจะรีบกลับน๊าา ฟอด!"เรียวแขนเล็กยกคล้องกอดคอหนา พลางกดจมูกเล็กเชิดรั้นหอมแก้มสากของสามีไปหนึ่งฟอดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปปัดแก้มต่ออย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ กับสีหน้าของคนที่เธอนั่งตักอยู่ตอนนี้"งั้นก็ฝันไปเถอะว่าจะได้ออกไปไห