Bumaba na lamang si Alex sa lupa matapos mawala ang magandang ginang sa bar. Naalala niya ang mukha nito sa kanyang isipan at ngumiti.
Lady Carter? Ito ba ang magandang babae na may-ari ng bar? Tanong ni Alex sa sarili.Dumiretso siya sa may pinto sa entrance. Nakatingin din siya sa babae.Tumikhim si Alex at tinanong siya tungkol sa kanya. Tunay nga, gaya ng inaasahan niya, ang magandang ginang ang may-ari ng bar. Ang kanyang pangalan ay Vivian Carter.Bumalik si Alex sa loob. Gusto niyang makausap si Vivian tungkol sa posibilidad na bilhin ang bar. Gusto niyang matiyak na hindi niya ito ibebenta sa iba bago siya magkaroon ng pagkakataong mag-alok.Sinundan niya si Vivian at napadpad sa office area ng bar."May tao ba dito?" tawag ni Alex habang naglalakad papasok sa opisina. Walang tao doon, tanging conference table at isang dosenang upuan. Napagpasyahan niyang hindi sana pumunta si Vivian sa ganitong paraan, at tumalikod na para umalis.Sa sanda[Magsisimula na ang Duel.]Ilang salita ang lumabas sa screen, na sinusundan ng progress bar para sa bawat kalahok. Ang magkabilang panig ay zero na ngayon, at ang countdown ng sampung minuto ay nagsimula na.[9:58][9:59]"Hi, Lovely Cathy." Kumaway si Minnie kay Cathy. Ang screen name ni Cathy ay “Lovely Cathy.”“Hello,” sabi ni Cathy na parang walang pakialam. Ayaw niyang maabala sa pakikipag-chat kay Minnie ngayon. Itinakda na ni Cathy ang kanyang puso sa premyong isang daang libong dolyar.Malinaw ang isipan ni Cathy. Matapos mai-broadcast nang live sa mahabang panahon, ang kalaban ay may mas maraming karanasan kaysa sa kanya at malamang na may mas mahusay na mga taktika. Ilang oras pa lang siyang nag-live broadcast, matatalo siya kung hindi siya gagawa ng isang bagay na talagang espesyal. Kung gusto niyang manalo, kailangan niyang i-pull out ang lahat ng hinto.She said endearingly to the screen, “Guys, if you ha
Bago pa maka-react ang sinuman, naubos na ang timer.At ang nanalo ay si Cathy!Biglang napatigil si Minnie sa pagkanta. Malabo ang kanyang paningin habang tinitingnan ang kanyang progress bar. Nahigitan na nito ang tatlong segundo lang ni Cathy, kaya paanong nawala ang kanyang pangunguna nang ganoon kabilis?“Anong mali? May problema ba sa sistema?" Lumapit siya sa camera at hindi makapaniwalang tiningnan ito. Ang aking daang libong dolyar! naisip niya.Nagsisinungaling siya nang sabihin niyang wala siyang pakialam. Muli niyang tiningnan ang screen. Sa mismong dulo, may nagbigay ng pera kay Cathy, dahilan para manalo siya.Tatlong segundo lang kanina, nanalo na si Minnie at sa kanya na sana ang daang libong dolyares. Hiniling niya sa kanyang mga tagahanga na magpigil sandali para manalo siya ng mas malaking halaga sa huli. At ngayon siya ay natalo!"Ano ang sinusubukan mong gawin, Adam?" tanong niya. “Sa tingin mo ba ay kahanga-hanga ka dah
Sa loob ng Autumn Beauty boutique, matinding pakikipagtalo ng isang dalaga kay Russell at sa ilan pang staff. Isang grupo ng mga customer at mga security guard ng mall ang nagkumpulan upang manood."Binili ko ang mga damit dito, kaya bakit hindi mo ibalik?" agresibong tanong ng babae habang hawak ang damit.“Miss, nabili mo yung mga damit over a month ago. Paano natin sila maibabalik ngayon?" Hindi alam ni Russell kung ilang beses na niyang inulit ito, ngunit tumanggi siyang umatras.“Isa o dalawang beses ko lang isinuot ang ilan sa mga damit na ito,” madiin niyang sabi, “at ang ilan sa iba ay hindi ko pa nasusuot! Kaya, bakit hindi mo na lang ako bigyan ng refund sa halip na subukan mong i-bully ako?”"I'm sorry," sabi ni Russell. “Pero kung bawiin natin, hindi na natin maibebenta sa mga tindahan natin. Hindi ka namin mabibigyan ng refund. Walang paraan na magagawa natin ito.” Gusto lang niyang malutas ang problemang ito
Bumalik si Alex sa university. Bandang 11:30 am, kaya tinawagan niya si Debbie at pumunta sa cafeteria para makipagkita dito.Umorder siya ng tomato soup, scrambled egg, burger, at dalawang bowl ng fries.“Sobrang dami naman niyan.” Nanlaki ang mata ni Debbie.Sa huling dalawang araw, nag-aaral siya sa library. Itinali niya ang kanyang buhok sa dalawang makapal na tirintas na nakasabit sa kanyang mga balikat, na nagpapaganda sa kanya."Debbie, ang ganda mo," sabi ni Alex, hindi napigilan ang sarili.Nagulat na ibinaba ni Debbie ang ulo at nahihiyang ngumiti. Tapos inangat niya ulit yung ulo niya at tumingin kay Alex na nakatitig parin sa kanya ng nakakaloko. Bumulong siya, "Napakakinis mong kausap."“Hindi, seryoso ako,” giit ni Alex.Medyo natunaw ang puso ni Debbie. Itinaas nito ang kamay at mahinang sinuntok ang balikat nito. "Kumain ka na ng tanghalian mo."“Okay.” Dinampot ni Alex ang kutsara at sinimul
Nang marinig ang sinabi ni Sam, pumayag si Alex. Ang nanay ni Debbie ay bihirang pumunta sa New York, kaya dapat niyang makuha ang pinakamahusay sa lahat.Kinabukasan, alas-5 ng hapon, isang flight ang lumapag sa New York.Ang ina ni Donna, si Lisa, ay naglakad sa paliparan. Siya ay isang nasa katanghaliang-gulang na babae, nakasuot ng mga naka-istilong damit, isang sun hat, at salaming pang-araw, at ang kanyang balat ay natatakpan ng makapal na layer ng pulbos. Tumingin siya sa paligid, napuno siya ng pag-asa.Sa pagkakataong ito, isinama niya ang kanyang dalawang paboritong kapatid na babae, na sumunod sa kanya. Ito ang unang pagkakataon na lumipad sila sa isang mataong lungsod tulad ng New York, at mas excited pa sila kaysa kay Lisa.“Nakarating na rin kami sa wakas,” sabi ni Lisa. “Napakalaki at moderno ng airport na ito. At tingnan mo ang skyscraper doon. Ibang-iba ito sa ating munting bayan.” Tumingin siya sa paligid ng airport.
Busy talaga ang Sunset restaurant nang dumating si Darren at ang iba pa.Puno ito, at walang magagamit na mga mesa. Mahigit sampung bisita na ang naghihintay na maupo.Mukhang kalahating oras lang bago sila makakuha ng mesa.“Kakausapin ko ang manager at tingnan kung mababayaran natin siya para humanap tayo ng table,” sabi ni Lisa. Ayaw na niyang maghintay pa. Siya ay nagugutom, at siya ay isang mahalagang tao sa kanyang bayan. Hindi niya inaasahang maghintay.“Ma, hintayin na lang natin,” sabi ni Donna. Ang restaurant ng Sunset ay sikat sa New York, at palaging mahirap makakuha ng mesa.Hindi pinakinggan ni Lisa ang kanyang anak. Sa kanyang reputasyon at sa kanyang mahusay na pagsasalita, natitiyak niyang makukuha niya ang tagapamahala upang bigyan sila ng mesa nang mabilis.Sa front desk, kinausap niya ang manager at sinabing bibigyan niya ito ng dagdag na limang daang dolyar upang ayusin ang isang mesa para sa kanya. Ngunit an
Napangiti si Manager Hood sa kahihiyan at naiwang tulala. Nagbayad siya ng ganoon kataas na presyo para personal na ibigay kay Alex ang dalawang bote ng Louis XIV, ngunit hindi niya inaasahan na iisipin ni Darren Rogers na partikular sa kanya ang mga bote na dinala. Gayunpaman, wala siyang magagawa, dahil hindi nararapat na makipagtalo siya kay Darren sa mga bote sa harap ni Alex.Sa pagtingin sa nakangiting si Darren, naging kahina-hinala si Manager Hood. Ano ang relasyon ng binatang ito at ni Alex? naisip niya.Siguradong subordinate ni Alex si Darren. Hindi sapat ang level ng manager para makausap siya ng personal ni Alex, kaya fit lang siyang kausapin ang kanyang subordinate.Sa pag-iisip nito, lalong lumalim ang respeto ni Manager Hood kay Alex.“Karangalan ko na makapunta lahat sa restaurant ko. Let me propose a toast sa inyong lahat.” Sinabihan ni Manager Hood ang waiter na buksan ang isang bote ng Louis XIV at magbuhos ng alak para sa lahat ng
Ang Azalea Guest House ay isang antigong courtyard-style na hotel na matatagpuan sa pinakatimog na gilid ng New York City.Pagdating ng sasakyan ni Darren ay nakaayos na si Alex at ang iba pa. Nakaayos na ang lahat kaya kailangan na lang nilang mag-check in.Pagkatapos mag-park ay tinawagan ni Darren si Alex na mabilis na lumabas at inakay sila papasok sa gate ng Azalea Guest House.Sa looban, ang mga sanga ng pine at cypress ay nakasabit sa mga anino sa ibabaw ng paikot-ikot na landas ng hardin at isang pool ng tubig. Sa ibabaw ng tubig, may mga lumulutang na dahon ng lotus na may kulay rosas na bulaklak ng lotus.Medyo maganda ang lugar na ito, naisip ni Donna habang pinagmamasdan ang mga tanawin sa paligid niya.Alam kong hindi siya makakapili ng hotel. Ngunit malinis dito, at sa wakas ay nakarating kami sa New York. Bakit kailangan nating manatili sa isang bungalow? Napakarami namin sa kanila sa aming county, naisip ni Lisa. Bagama't ang Azalea Guest Hou
"Papasukin mo ako. Nandiyan ang girlfriend ko," desperadong sabi ni Alex. Ang isipin na si Debbie ay nakaupo at kumakain kasama si Darryl ay hindi mabata.Sumagot ang maître d', “Girlfriend? Maniniwala ka bang iniisip nitong talunan na may girlfriend siya na kayang kumain dito? Nandito ba talaga ang girlfriend mo?""Oo, malamang kakapasok lang niya. May kasama siyang Mr. Brennan," sabi ni Alex."Ibig mong sabihin Darryl?" sagot ng lalaki at nginisian siya. “You're trying to tell me that the gorgeous girl with Darryl is your girlfriend? Nananaginip ka diba? Mapapahinto ang mga tao sa kanilang hapunan kung papasukin kita doon.”“Talagang girlfriend ko siya,” giit ni Alex.“Okay, okay, so girlfriend mo siya. Pwede bang lumayo ka sa aming restaurant para ituloy ang pangarap mo sa ibang lugar. Stop blocking our doorway, you're affecting our business,” sabi ng lalaki at pilit na tinutulak palayo si Alex.Nakita
Mahigit isang oras sa bus si Alex bago makarating sa mga tarangkahan ng Arlington Heights.“Manong, eto na naman”, sabi agad ng security guard nang makita si Alex.Nakilala siya ng security guard ng Arlington Heights at nagkusa siyang kumustahin. Isang magalang na ngiti at tumango si Alex habang nagtanong ang lalaki, "Hinahanap mo na naman ba si Miss Marvel?"Hindi naman itinago ni Alex. Baka mabigyan siya ng mga security guard na ito ng ilang impormasyon tungkol kay Debbie.Nakangiting sabi ng guard, “Hoy, alam mo naman na medyo nagpapakatanga ka. Pero at least napapasaya mo kami.”Sa kabilang banda, may papalapit na dalawa pang security guard. Nakilala nilang lahat si Alex.Sabi ng isa, "Well, mukhang nandito na naman si Alex para hanapin si Miss Marvel."Sagot naman ng isa, “Tignan mo yung damit niya. Ang kamiseta na iyon ay hindi pa uso sa loob ng isang dekada.”Tumawa ang kasama niya at sinabi kay Alex,
Syempre, hindi siya pinaniwalaan ni Alex.Paanong hindi niya makikilala ang sarili niyang kasintahan? Hindi man niya maisip kung bakit parang hindi siya nito kilala, tumanggi siyang sumuko.Mariin niyang sinabi, “Debbie, bakit hindi mo ako nakikilala? Ako si Alex.”“Alex?” Mukhang nagulat si Leona. Nagtataka siyang tumingin sa kanya habang namumula ito. Hindi niya talaga matandaan na nakilala niya ang binata noon.Sabi niya, “Nakalimutan mo na ba ang araw na magkasama tayo sa risotto ng gulay sa gilid ng Ramsey Lake, tapos bumili ka ng bulok na prutas para sa akin? O kapag sinubukan mong tulungan akong bayaran ang pera ni Mr. Morgan sa pamamagitan ng pagpunta sa trabaho sa restaurant na iyon? Tapos naalala mo sabay tayong nagpagamot sa Harmony Island, tapos bumalik tayo at tumira ng magkasama sa villa? Nakalimutan mo na ba ang lahat ng ito?" Siya ay desperadong sinusubukang ipaalala sa kanya ang kanilang buhay na magkasama.&ldq
"Totoo iyon, masusunog na sana ang langaw kapag ginawa niya ang pancake."“Oo, hindi ko naisip iyon dati.”"Hindi natin sila dapat sisihin."Lahat ng mga turista ay nagkomento.“Hindi mo dapat lituhin ang publiko. Maaaring ikaw ang gumawa ng pancake, at pagkatapos ay lumipad doon ang isang langaw noong binalot mo ito." Pakiramdam ni Felix ay bumabaliktad sa kanya ang sitwasyon, at siya ay naguguluhan.“Nagbuga ka ng usok! Alam mo ba kung gaano kainit ang kawali na ginagamit ko sa paggawa ng pancake? Ayaw pa nga ng mga tao na makalapit dito. Sa tingin mo ba ay lalapit dito ang mga langaw?" pabulaanan ni Nelly.“Oo, sobrang init. Sa tuwing bibili ako ng pancake, lagi akong nakatayo anim na talampakan ang layo.""Hindi ganoon katanga ang mga langaw.""Ang mga security guard ang nag-frame sa mag-asawang ito."Ang mga komento ng mga nanonood ay ganap na nabaligtad, at inakusahan nila ang mga security guard."
“Anong ginagawa mo?” Nang marinig ni Nelly na gustong i-impound ng chief security guard ang kanyang food truck, umakyat ang dugo niya. Handa na siyang pagalitan, ngunit pinigilan siya ni Alex.“Ikaw ang chief ng security section. Hindi mo alam kung lumipad ang langaw noong ginawa namin ang pancake o mamaya. Hindi ka dapat maging arbitrary. At gusto mong pansamantalang i-impound ang aming trak? Sa tingin ko wala kang karapatang gawin ito.” Nakita ni Alex ang tag ng pagkakakilanlan sa jacket ni Felix at naramdaman niyang hindi naaangkop ang kanyang kinikilos.“Huwag mo akong kausapin tungkol dito o diyan. Dahil gumagawa ka ng mga problema dito, may karapatan akong sabihin sa iyo kung ano ang gagawin. Sasabihin ko sa iyo sa huling pagkakataon na bumaba sa trak ngayon. Huwag mo akong paglaruan baka may kahihinatnan,” pagbabanta ni Felix.Isa lamang siyang hamak na tao, at hindi siya gaanong pamilyar sa batas. Ngunit sinabi sa kanya ni H
Pagkaraan ng tatlong araw, nagmaneho sina Alex at Nelly ng food truck patungo sa magandang lugar ng Todd Mountain. Kamakailan lamang, doon ginanap ang mga katutubong aktibidad, na umakit ng maraming turista. Naisip niya na ito ay isang magandang lugar ng negosyo.Si Nelly, tulad ng ibang mga nagbebenta, ay kailangan munang mag-apply para sa isang pansamantalang lisensya sa negosyo. Pagkatapos ay nagmaneho siya papunta sa lugar kasama ang food truck at huminto sa isang maliit na plaza.Dahil ang mga tao ay nagsimulang dumating sa alas-otso ng umaga, ang kanyang negosyo ay napakahusay. Pagsapit ng alas diyes, hindi pa rin siya tumitigil sa paggawa ng pancake.Habang abala sina Alex at Nelly sa food truck, may humintong Mercedes sa gate ng scenic area. Maraming tao ang lumabas sa sasakyan. Ang isa sa kanila ay si Hunter, na natakot sa kamatayan ni Alex sa Tillie square ilang araw na ang nakalipas.Kasunod ni Hunter ang dalawang batang babae. Ang isa sa mga batang ba
“Pinapatay niya ako, Hunter! Patayin ang pangit na halimaw na iyon para sa akin!" galit na galit na sigaw ng babaeng nakaputi sa lalaking nakaitim ng binigyan siya ni Nelly ng isang malakas na sipa sa tiyan."Tumayo ka mahal, tutulungan kita." Tinulungan niyang itayo ang babae at nilingon si Nelly na malamig ang mukha. Lumapit ito sa kanya ng nakakuyom ang mga kamao.“Malapit nang dumating ang mga kaibigan ko. Napakarami sa kanila na hindi mo alam kung paano lalabanan silang lahat. Dapat kang pumunta.” Dahan-dahang umatras si Nelly. Tatakas na sana siya, pero nandoon pa rin ang food truck niya.“Bubugbugin muna kita sa concussion... hanggang sa mapunta ka sa lupa. Bubuhusan ko pa ng shoe polish ang bibig mo!” sabi niya habang nakataas ang malaking kamao at akmang hahampasin si Nelly sa ulo."Alex, halika na dali!" Napasigaw si Nelly sa sobrang takot nang makita siya sa malayo.“Anong ginagawa mo?” Nakita ni Alex ang
Nang bumalik ang madam ng whorehouse at ang iba pang grupo, tanging sina Alex at Nelly na lang ang naiwan sa eskinita.“Salamat,” sabi ni Alex kay Nelly, dahil lubos siyang nagpapasalamat sa kanyang pagganap noon.“Hmm.” Tinitigan siya nito at umawang ang mga labi. Itinaas niya ang kamay niya at handang hampasin siya sa mukha, ngunit mabilis nitong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya.“Bakit mo ako binubugbog?” Takang tanong ni Alex.“Dalawang beses pa lang akong nasampal ng mabahong babaeng iyon. Kaya, sasampalin din kita ng dalawang beses. Bitawan mo ako!” Sinubukan niyang bawiin ang kamay niya pero hindi niya binitawan.“Sinaktan ka niya, kaya gusto mo akong suntukin? This is too much,” inosenteng sabi niya.“Nabugbog ako dahil niligtas kita. I hate being bullyed because of you. Dahil sayo, nabugbog ako ng mabahong babaeng yun. Kung hindi kita sasampalin, sino? Hayaan mo!”
Alam ni Alex na wala pang dalawang daang dolyar ang dala niya. Naisip niyang magandang ideya na sumama sa babaeng ito at makatipid ng pera."Come with me," sabi ng babae. “Young man, ang accent mo ay nagsasabi sa akin na hindi ka taga-dito. Nakarating ka ba sa Washington para maghanap ng trabaho?" tanong niya, na inakay siya sa karamihan.“Um…” hindi nakaimik si Alex. Bakit naisip ng lahat na siya ay isang sahod? Ano ang impiyerno, nagpasya siya, at sumagot, "Oo.""May mga kaibigan o kamag-anak ka ba dito?""Kung gayon napakatapang mo, pumupunta sa Washington nang walang anumang suporta." Tumingin ulit ito sa kanya at tumawa.Noon, inaakay siya nito sa isang kalye na hindi maganda ang ilaw."Malapit na ba tayo?" Biglang nakaramdam ng kaba si Alex. Napakadilim ng lugar na tila mapanganib.“Malapit na tayo. Hindi ito isang magarbong lugar. Kami ay naniningil lamang ng dalawampu't limang dolyar bawat gabi. Alam mo, sa Cr