"Heh heh, Rose... naaalala mo pa ba ako?" Binigyan siya ni Luciel ng masamang tingin.
“Anong gusto mo? Buksan mo ang pinto!” Kumunot ang noo ni Rose at sinubukang buksan ang pinto, ngunit naka-lock ito.Naniniwala si Rose na si William Chase, ang presidente ng New York Merchant Union, ay nakatulong sa kanyang pamilya na lutasin ang isang problemang dala ng pamilya ni Luciel. Nagbigay ito ng malaking kumpiyansa kay Rose at nagpasigla sa kanyang matibay na saloobin kay Luciel.“Smack!” Sinampal siya ni Luciel sa mukha.Hinawakan niya ang baba niya, kinagat ang kanyang mga ngipin, at mabangis na sinabi, “Ngayon ay nagpapanggap ka sa harap ko! Sino ka sa tingin mo? Kahit itapon kita sa Hudson River, ano ang magagawa mo rito?"Niyugyog niya ito ng malakas. Pinihit niya ang kanyang leeg upang subukang makawala, na naging sanhi ng pag-agos ng dugo mula sa sulok ng kanyang bibig.“Rose!” Niyakap siya ni Suzan na may pagKen! Napaisip si Donald at kinilig sa tunog ng kanyang pangalan. Natural na narinig niya si Ken noon at isa itong kagalang-galang na tao. Alam din niya na gaano man kayaman o kapangyarihan ang isang tao, kailangan nilang maging magalang kay Ken. Hindi sila mangangahas na saktan siya.Noon pa man ay gusto ni Donald ang pagkakataong makilala si Ken, ngunit hindi niya magawa dahil sa kanyang limitadong katayuan. Hindi niya inaasahan na magiging ganito ang unang pakikipag-usap niya kay Ken.Natigilan si Donald. Napalunok siya ng mariin.Bagama't simpleng pangungusap lang iyon, at hindi niya matiyak na si Ken ang nasa telepono, ilang tao ang maaaring direktang tumawag sa internal line ng isang hotel sa pamamagitan ng external na telepono? Si Donald ay isa ring beteranong negosyante. Paanong hindi niya malalaman sa tinig ng lalaki kung ang kabilang partido ay tulala o hindi?“Ano ito? Wala bang silbi ang mga salita ko?" Tanong ni Ken sa malalim na boses. Ang pang
“Hindi, hindi.” Naisip ni Rose ang night market kung saan napagkamalan sila ng matandang babae na mag-asawa. Kahit na nakita niyang ang mga bracelets ay galing sa matandang babae ay ayaw niyang aminin."Oo sila na." Hinila ni Suzan ang kamay ni Rose at ipinatong ang isa sa mga ito sa kanyang pulso. “Tingnan mo.”Sinulyapan ni Rose ang bracelet sa kanyang pulso, ngunit ayaw pa rin niyang aminin."Sir, pwede ko bang itanong kung paano nakapasok ang dalawang bracelet na ito sa kotse?" Tanong ni Suzan sa isang binata habang hawak ang mga banda.“Hindi ko alam.” Inagaw ng binata ang mga bracelet sa kanyang mga kamay. Kitang-kita niya sa pag-uusap nina Suzan at Rose na ang mga bracelets ay pag-aari ng kanilang amo at malamang na nalaglag niya ito kanina. Dahil sila ay pag-aari ng kanilang amo, kailangan nilang alagaang mabuti ang kanyang mga gamit.Sa sobrang pagmamadali ng binata ay kinamot niya ang kamay ni Suzan. Naghihinala
Sina Vivian, June, at ang mga staff ay magkasamang nakaupo at nagkakasiyahan sa nakakarelaks na kapaligiran ng bar.“Sige, hindi ko na sasayangin pa ang oras mo sa pakikipag-usap. Umuwi na tayo para matulog!” Biglang sabi ni Vivian na may seryosong ekspresyon.“Nakagawa na ako ng kasunduan na ibenta ang lugar na ito sa isang taga-lungsod. Ilang araw na lang, siya na ang mag-take over sa bar,” mahinahong ngiti ni Vivian sa lahat. Ngunit ang kanyang balita ay labis na nakakagulat na nagdulot ng kaguluhan sa mga tauhan.“Vivian, hindi namin papasukin ang bagong boss!” sigaw ng isa sa kanila.“Wag kang magbenta ng Angel bar! Huwag!” sabi ng isa pa."Tama, kung ang bagong boss ay maglakas-loob na pumasok, bubugbugin ko siya at itapon!" sabi pa ng isa.Magkahalong lungkot at excited ang mga mukha nila. Maganda ang pakikitungo sa kanila nina Vivian at June sa Angel bar. Nang marinig nilang naibenta na ito, naramd
“Aargh. Bitawan mo ako!” Nang makita ang mukha ni Henry na nakatingin sa kanya, natakot si Vivian kaya ipinikit niya ang kanyang mga mata at pilit na pilit na kumawala sa mga braso nito. At hindi lang siya. Matindi ring nagpupumiglas ang apat na waitress para makalayo sa mga kaibigan ni Henry.Magulo ang eksena at lahat ng nanonood ay kinilabutan."Damn it, bitawan mo!" sigaw ni Vivian.Nandoon din ang mga nobyo ng apat na babae na naghahain ng inumin. Natural, nagalit sila nang makita nila ang kanilang mga nobya na niloloko. At ang iba pang mga boys na nanonood ay pawang mga lalaking mainitin ang dugo sa edad na bente. Siyempre, nakaramdam din sila ng galit sa pag-uutos ng mga bully na ito.Nang walang anumang babala, ang ilang mga lalaki ay sumigaw at sumugod kay Henry at sa kanyang mga kaibigan.Nagulat si Henry at ang iba pa at agad na binitawan ang mga babaeng hawak nila. Habang sumusugod ang ilang kabataang lalaki kay Henry, nakatayo sa har
Nang makita nila ang matinding sugat na ginawa ni Alex kay Slayer, nagulat ang lahat. Nang makita ng mga babae ang lahat ng dugo, nagsisigawan sila at itinapon ang kanilang mga sarili sa mga bisig ng kanilang mga nobyo.Natigilan din si Henry at ang kanyang mga kaibigan. Gusto nilang manood ng magandang laban ngunit tiyak na hindi nila hinulaan ang resultang ito. Medyo nataranta si Henry.“Ano pang hinihintay mo? Tumawag ka ng pulis,” singhal ni Alex sa bartender.Tumugon ang ilan sa mga nakapaligid na lalaki sa pamamagitan ng paglabas ng kanilang mga telepono upang i-dial ang 911.Nang makitang tinawag na ang pulis, sumigaw si Henry sa kanyang mga kaibigan, “Bilisan mo. Kailangan na nating pumunta.” Mabilis niyang inakay ang mga ito palabas ng bar. Wala sa kanila ang tumigil para tingnan si Slayer.Hawak ang nasugatang balikat, sinubukang umalis ni Slayer, ngunit hinarang siya ng mga binata sa bar.Nakita ni Alex kung ano ang na
Nang makita ni Vivian ang pagbabalik ni Alex at ng kanyang anak na si Monica, malinaw sa kanya na magkaibigan na sila. Nagulat siya, at bagama't hindi niya alam kung paano ito nangyari, napakasaya niya.Iniwan ni Alex si Monica kasama si Vivian at umalis.Lumipas ang sumunod na tatlong araw gaya ng dati. Wala pa ring narinig si Ken Stokes na kapaki-pakinabang tungkol kay Debbie.Araw-araw pumunta si Alex sa Ramsey Lake at umupo sa bato kung saan sabay silang kumain ni Debbie ng seafood risotto. Tulala siyang tumingin sa lawa.Dahil wala pa rin si Debbie, nagtapos ang mga kaklase niya sa Preston University nang wala siya. Pinanood sila ni Alex na hila-hila ang kanilang mga bagahe sa likuran nila habang papalabas sila ng paaralan sa huling pagkakataon. Habang ipinagdiwang nila ang kanilang mga tagumpay at pinupuri ang isa't isa sa kanilang mga grado, lalong lumalim ang sakit ni Alex.Isang partikular na araw, nakaupo siya sa bato habang nakatingin sa lawa nang
Pagkalabas ng paaralan, tumakbo si Alex sa direksyon kung saan nakita niya ang dalawang kriminal na tumatakas sa CCTV.Gamit ang kanyang intuwisyon upang magpasya kung saan siya pupunta, tumakbo siya ng higit sa isang kilometro. Sa isang makipot na intersection, huminto siya nang bigla niyang narinig ang mahinang mga sumpa at halinghing. Nakatutok ang kanyang tingin habang tumatakbo patungo sa mga ingay. May nakita siyang dalawang lalaki na nakatayo sa tabi ng isang van.“Sila na,” bulong ni Vivian. Sinundan niya si Alex, at nakilala niya ang dalawang lalaki mula sa CCTV film. Sila ang kumuha kay Monica.Parehong may sakit na ekspresyon sa mukha ang dalawang lalaki. Ang isa ay nakahawak sa bewang at ang isa naman ay hinihimas ang ulo. Parang pareho lang silang nabugbog.Hindi nag-atubili si Alex habang nagmamadaling lumapit sa kanila.Sumigaw siya, "Mga bastos kayo. Papatayin kita.” Nang makita ng mga lalaki si Alex na sumusugod sa kanila,
“Sige, huwag mo nang isipin ngayon. Subukan mong kumalma." Nang makitang nabalisa si Slayer, hinawakan ni Alex ang kanyang mga balikat at sinubukan siyang aliwin. Dahan-dahan, nagsimula siyang mag-relax."May itatanong ako sayo" sabi ni Alex. “Sino sa tingin mo ang tunay na tumitingin sa iyo bilang isang pantay? Si Henry o ako?""Um—" Seryoso itong pinag-isipan ni Slayer saglit at mahinang sinabi, "Ikaw.""Good, good," sabi ni Alex, at pagkatapos ay natahimik siya. Nadama niya na si Slayer ay gumawa ng malaking pag-unlad sa pamamagitan ng pagkakita sa katotohanan."Sa tingin mo ba tama ang sinabi sa iyo ni Henry?" patuloy niya.“Hindi, pero amo ko siya, at iniligtas niya ako. Dapat kong gawin ang sinasabi niya,” sagot ni Slayer.Matatag na sabi ni Alex, “Alam mo na tama ako. Na-brainwash ka na niya. Umaasa ako na makikita mo iyon ngayon at itigil mo na ang pagtulong sa kanya na gawin ang mga kakila-kilabot na bagay na
Nakatingin ang lahat sa pag-usad ng bodyguard, naghihintay kung ano ang mangyayari at umaasang darating siya para makipag-usap sa kanila.Nakangiting tumabi ang bodyguard kay Alex at Darryl.Ang iba ay nalaglag sa kanilang mga upuan, napagtantong hindi sila hiningi ng sultan. Si Darryl ang maswerte, at lahat sila ay sobrang inggit.Pakiramdam ni Darryl ay nanalo sa lotto, at halos hindi niya napigilan ang kanyang ngiti. Naisip niya, Kahit na ilang minuto lang ang nakausap ko ang sultan ay napahanga ko na siya.Ang bodyguard ay yumuko kay Alex na may sinabi sa Malay, at pagkatapos ay iminuwestra ang sultan.Naunawaan ni Alex na nais ng sultan na sumama sa kanya si Alex. Ayaw niyang maupo sa hapag ng sultan, ngunit hindi siya makatanggi, kaya't tumayo siya at sumunod sa tanod.Natigilan ang lahat. Hindi nila inaasahan na aanyayahan si Alex na maupo sa sultan.Nakatitig sila sa mesa ng sultan, naghihintay na may makaalam na maling tao ang nakuha ng bo
Alam ni Alex na hindi niya kailangang mag-alala sa mga panlalait ni Jason. Sa halip, tumingin siya kay Jason at ngumiti. "Ang Ferrari ay medyo mahusay. Naaalala mo ba kung paano kita itinali dito at pinatuyo ng tambutso ang iyong buhok?" tanong niya.Naalala ito ni Jason. Ang kanyang puso ay nagsimulang tumibok nang mas mabilis nang maalala niyang si Alex ay nagtagumpay noon upang talunin si Fergus Plummer. Napaatras si Jason ng isang hakbang. “Tumahimik ka!” sabi niya sabay tingin kay Alex ng puro poot. "Babayaran kita sa lahat ng ginawa mo."“Anong nangyayari?” tawag ng boses mula sa direksyon ng pinto. “Anong ginagawa ninyong lahat dito?”Napalingon sila kay Darryl na nakatayo, matangkad at gwapo sa suot nitong itim na suit. Tumabi sa kanya si Myriam, nakasuot ng itim na damit.Hindi natuwa sina Darryl at Myriam na makita si Alex. Nakaramdam pa rin sila ng hiya matapos piliting lumuhod sa kanya sa lounge ng Olympic Sports Ce
Kinabukasan, alas sais ng gabi, iniwan ni Alex ang mga babae sa villa at sumakay ng taksi papunta sa Continental hotel.Pagdating niya, napansin niyang maraming magagarang sasakyan ang nakaparada sa harap ng hotel. Ang mga taong naglalakad papasok sa hotel ay nakasuot ng mamahaling damit, terno, at tuxedo.Pumasok siya sa hotel at sumakay ng elevator papuntang ikawalong palapag. Paglabas na pagkalabas niya ng elevator ay hinarang siya ng isang waiter. Tumingin siya kay Alex at nagtanong, “Sir, may invitation po ba kayo?”Naisip ni Alex, “Isang imbitasyon? Anong nangyayari?”Naiinip na sinabi ng waiter, “Kung wala kang liham ng imbitasyon, mangyaring umalis sa hotel. Salamat sa iyong kooperasyon.”Nagalit si Alex at sinabing, “Inimbitahan akong pumunta rito, pero sa pamamagitan lang ng tawag sa telepono. Wala akong alam sa mga invitation letter. Dito ba nagdaraos ng piging ang Sultan ng Brunei?”Nakangiting
Hindi makapaniwala ang mga tao nang makitang natalo ng apat na teenager na babae ang tatlong boksingero. Tumagal ng ilang segundo bago mag-react ang mga tao, at pagkatapos ay nagsimula silang sumigaw ng papuri at paghanga."Damn it, that was amazing," sabi ng isang lalaki.“Tinalo ng apat na babae ang malalaking lalaking iyon. Hindi ako makapaniwala,” sabi ng kaibigan.“Anong nangyari kanina? Ito ay hindi kapani-paniwala, "sabi ng isa pa.Gayunpaman, hindi pinakinggan ng apat na babae ang papuri. Wala itong ibig sabihin sa kanila. Humakbang sila patungo sa tatlong lalaking takot na takot. Naniniwala sila na ang tatlong babae ay hindi maaaring maging ordinaryong tao. May kakaiba sa kanila.Agad na itinaas ng tatlong lalaki ang kanilang mga kamay at sumigaw sa takot, "Tumigil ka, pakisuyo, sumuko kami."Sunod-sunod na nagsilapitan ang mga nanonood, sumisigaw sa mga boksingero. Tuwang-tuwa ang mga tao kaya sinugod ng lahat ang mga lalaki,
Nang matapos siyang kumuha ng litrato kasama ang kanyang mga kasamahan, lumingon si Phillipa para hanapin si Alex. Ngunit nilapitan siya ng tatlong estranghero. Nagulat siya dahil lahat sila ay mahigit anim na talampakan ang taas. Lahat sila ay mukhang matipuno at lahat ay may mahabang balbas. Bagama't naka-coat sila, madali niyang nakikita ang makapal nilang kalamnan sa dibdib.“Hello. Please pwede ba akong magpa-picture kasama ka?" sabi ng isa sa mga lalaki sa kanya sa Espanyol."Tiyak," sagot niya, sa Espanyol din. Napagtanto niya na ang kanilang diyalekto ay medyo naiiba sa kanyang natutunan. Nahulaan niya na sila ay mula sa Espanya, habang ang kanyang pagsasanay sa wika ay batay sa diyalektong sinasalita sa Mexico. Gayunpaman, maaari pa rin silang makipag-usap nang malinaw.“Iyan ay magiging mahusay.” Lumapit sa kanya ang mga lalaki, at ang dalawang pinakamalapit sa kanya ay ipinatong ang kanilang mga kamay sa kanyang mga balikat. Medyo hindi si
Noong gabing iyon, natulog si Alex at ang mga babae mula sa Moon society sa isang villa na nagkakahalaga ng milyun-milyong dolyar. Umorder siya ng takeout na nagkakahalaga ng dalawang daang dolyar at sabay silang kumain.Habang sila ay kumakain, tinanong niya sila, "Ano ang inyong mga pangalan?"Napatingin si Celeste sa tatlo at ipinakilala sa kanya. “Magkasama, tayo ang Moon Maidens. Ako si Celeste. Ito ay sina Selene, Callisto, at Luna. Noong nabubuhay pa ang matandang amo, naglingkod kami sa tabi niya.”Tumango si Alex at sinabing, “Well, I'm glad that I can call you by your names, which is all very beautiful. Ngunit mangyaring huwag mo akong tawaging panginoon sa hinaharap. Ang pangalan ko ay Alex, maaari mo akong tawagin sa aking pangalan."Umiling si Celeste at sinabing, “Paano mo nasasabi iyan, Panginoon? Ikaw ang aming pinuno, at may daan-daang tao sa ilalim ng iyong utos. Kami ang iyong mga dalaga upang maglingkod sa tabi mo. Paan
Tumawag si Alex sa simbahan at ipinaliwanag ang lahat sa Ama. Pagkaraan ng ilang oras, dumating ang mga tao sa simbahan upang kunin ang bangkay ni Georgina. Nang makita niya si Nelly na nakahandusay sa katawan ni Zora, hindi niya maiwasang maawa dito at nagpasya na huwag na itong istorbohin.Pumunta siya sa Simbahan para sa libing ni Georgina kasama ang apat na babae.Ang apat na babae ay naging napaka-emosyonal at hindi napigilang umiyak.Pagbalik nila sa DC, madilim na.Sinabi niya sa kanila, “Babalik ako sa paaralan ngayon. Saan ka pupunta?”Nag-aalalang tugon ni Celeste, “Panginoon, ayaw mo ba kaming manatili sa iyo? Kami ang mga dalagang naglilingkod sa Panginoon. Kahit saan ka magpunta, pupunta rin tayo."Nagulat si Alex at sinabing, “I don't need you to serve me. Sa totoo lang, ayaw kong maging panginoon. Ang singsing na ito ay maaari lamang isuot ng iyong panginoon. Aalisin ko at ibibigay ko sa iyo ngayon, tapos hindi na
Si Nelly, ang Moon Maidens, at ang Sultan ng Brunei ay sumugod sa lawa. Nang makalapit sila, natuklasan nilang mainit ang tubig sa lawa, at habang papalapit sila kay Alex, mas tumataas ang temperatura.Inabot ni Nelly ang tubig sa tabi ni Alex. Napakainit noon!“Hindi!” bulalas niya, nagpapanic. “Hindi ma-absorb ni Alex ang internal power ng dalawang babae. Namumuo ito sa kanyang katawan, at nagiging init!”Ang Sultan ay nag-aalalang tumingin kay Zora, at pagkatapos ay iniunat niya ang kanyang kamay, na nagbabalak na hilahin siya."Hindi, kamahalan!" tawag ni Nelly sa Malay. “Natigilan ang reyna. Hindi mo siya mapalaya, at sasaktan mo lang ang sarili mo!”“Anong magagawa ko?” sagot ng Sultan na mapait ang ekspresyon. “Aking reyna…”Nakatayo ang Moon Maidens, pinapanood si Georgina, ang babaeng halos nagpalaki sa kanila.Tumayo si Nelly sa tubig, pinipiga ang kanyang mga kamay. Tapos
Nagulat si Alex kay Georgina, siguradong mali ang pagkakaintindi nito."Kinuha niya si Xavier sayo?" tanong niya. “Anong ibig mong sabihin?”"Minsan, kaming tatlo ay magkaibigan," sabi ni Georgina. “Pareho kaming nagustuhan ni Zora kay Xavier, at pareho kaming nagustuhan ni Xavier. Masaya kaming lahat, at naging maayos ang lahat.” Huminto siya. “Ngunit isang araw, dinala ni Zora sa amin ang isang batang babae na malubhang nasugatan. Hiniling niya kay Xavier na gamutin siya. Pagkatapos ay nanatili si Zora kay Xavier araw at gabi, na nagkukunwaring gusto niyang matuto mula sa kanya sa pamamagitan ng panonood sa kanyang pagpapagaling sa dalaga. Pero ang gusto niya talaga ay ang gumawa ng move kay Xavier.”"Oh, shut up," sabi ni Zora. “Malubhang nasugatan ang babaeng iyon, at alam mo na mas mahusay ang kasanayan ni Xavier sa medisina kaysa sa amin. Walang alam sa amin kung paano siya gagamutin, kaya hinayaan ko si Xavier na gawin