Thank you po sa mga nagbabasa at nagsusubaybay na rin sa story ni Ice. Sa mga nakabasa na ng story ni TRACE DIMAGIBA ay sana magustuhan niyo rin atake ko kay ICE FERREIRA lalo na at kakaiba ang ugali ng FL niyang si MAYUMI kay Chloe ni Trace. Salamat po sa pagbibigay ng gems. Trying my best to do daily update kaya sana po ay masilip niyo every day.
ICE Three minutes past six in the evening upon checking the time. Padilim na. And that’s better for me to find my cousin easier based on the location Exodus gave me. I puffed some air out my lungs, and dialled Exo’s number. “Heading to the port. Where are you?” I instantly informed Exodus when she answered my call. “Colombia.” “Colombia?!” gulat na tanong ko. “Yeah… still here waiting for the jet to load us.” Exodus’ loudly yawned next. That was on purpose for me to know she was bored to death. “Why you didn’t inform me you’re not in the country?!” asar kong tanong. “Why? Have you asked?” pilosopang sagot niya. I exhaled audibly. “Nakakatuwa talaga kayong kausap!” Napailing na lang ako sa asar at naisip na hindi ko pala dapat sinisisi sina Clarita at Viviana sa ugali nina Ebony at Ivory. Ang triplets, na mga pasaway nga pala ang mas nakasama ng dalawang anak ko. “We know,” Exodus answered and I can imagine how she raised her brows and tossed her hair by saying that. “Tha
ICE “Hindi kaya pulis ‘yan?” pabulong na tanong ng isang lalaki sa mga kasama. I remained calm. Hindi ako pulis pero may isa sa kanila na gumana ang utak at nakaisip pagdudahan ako. Sinulyapan ko ito at tinantya. “Pulis?” Tinitigan ako ng lalaking nag-utos kanina kay Johnny na kausapin ako. Ang lider nila. “Malabo,” sabi nito, “walang pulis na gan’yang lahi sa Pilipinas. Kung pulis sa bansa nila, na nagbabakasyon dito sa Pilipinas, ay ‘yon pwede pa.” “Sabagay…” sang-ayon ng kanina naghinala na pulis ako. “Guwapo masyado, eh! Mga gan’yang itsura sa bansa natin ay pag-aartista nga pala ang pangarap.” “Do you know this address?” singit kong tanong para naman mapaniwala ko sila na naliligaw nga lang ako at hindi maintindihan ang sinasabi nila. “This…” Lumapit iyong Johnny sa akin, binasa ang address naa pinakita ko, at pagkatapos ay napatingin sa mga kasama. Napakamot. “Ano?” tanong ng lider nila kay Johnny. “Ituro mo na kung saan ang lugar para makaalis na ‘yan!” “Taguig man,”
ICE “Get up!” Hinila ko si Morris patayo. “Pilitin mong humakbang at doon mo ‘ko hintayin sa sasakyan.” Itinuro ko ang kotse na iniwan ko fifteen to sixteen meters mula sa pwesto namin. Pinilit naman ni Morris pero bumagsak lang ito agad tatlong hakbang pa lang. Hinila ko ito ulit para makatayo at inalalayan na lang sa paglakad. “Ba—bakit mo ako tinutulungan?” tanong niya. Nagtataka. Nasa mga mata na wala siyang tiwala sa akin at takot, nagdududa na papatayin ko rin. Well, I would. Isang maling galaw niya at patay na talaga siya sa akin. I was just giving him a chance that I didn’t give to others who attempted to kill me. Ilang hakbang na lang ang layo namin mula sa kotse kaya minadali ko na ang pag-akay kay Morris, pakaladkad na. “Papatayin mo rin ako, ‘di ba?” tanong niya nang ibaba ko siya sa gilid ng sports car at buksan muna ang pinto niyon para maisakay siya. “Bakit hindi mo na lang gawin agad? Bakit—” “Hindi na kailangan. You’re as good as dead after your boss finds yo
YUMI “You’re—” “Summoned.” Ako na ang tumapos ng sasabihin ni John. Araw-araw naman ay iyon ang paborito niyang linyahan. Tumayo na ako at binuksan ang pinto. Nauna na rin akong lumakad papunta sa opisina ni Helio. Hindi na ako kumatok, binuksan ko na lang agad ang pinto ni Helio at pumasok. “Wha—” I cut my words nang makitang hindi lang pala si Helio ang nasa loob ng opisina nito. Tiningnan ko ang dalawang Princep na kausap niya, na parehong napakunot ang noo at nagtinginan muna bago sila tumingin kay Helio. Nasa mga mata nila ang tanong kung ano ang ginagawa ko roon at bakit buhay pa ako. Napalingon ako kay John na katulad ng dati ay pumwesto ulit sa gilid ng pinto, nagbabantay. She should tell me na may mga kausap si Helio. She should, but she did not. Strange. Well, kung sinadya ni John na hindi ipaalam sa akin na naroon ang dalawa, base sa pagkagulat nila nang makita ako, ay dalawa lang ang maaring dahilan. First, John and Helio were conniving and doing some surprises
YUMI“Anghel and Axel…” bulong ko sa mga pangalan na binanggit ni Helio. Iniisip kung totoo ang sinasabi niya. At kung totoo kaya na nabalik na kay Ice ang mga anak namin…“Uh-huh…” Helio answered with her usual nonchalant way of talking. “Wanna see them?” Hindi ako umimik pero gusto nang sumabog ng dibdib ko. Gusto kong isipin na nagsisinungaling lang siya para utuin na naman ako pero kilala ko si Helio. She could be cruel but will never be a liar when it comes with her offers when handling a deal. She knows how to well utilize her aces. She’s a gambler, a brilliant one.“Spill it out!” I hissed. “Sabihin mo na ang lahat ng gusto mong ipagawa sa akin at gagawin ko basta hahayaan mo akong makasama ang mga anak ko! I could live a double life. I could lie to Ice and the rest about not being back in Incognito and still work for you, but promise me you will let me be with them! Like how you let your sister have a family, then let me be like her, too!”“Woah… That was a bold proposal,” Hel
YUMIHelio threw her aces again for me. That's what she was saying. So, there was no third one. Ako ang ginamitan ng dalawang alas ni Helio para makabalik sa Incognito. I smirked. Nilapitan ko si John at isinara ang pinto na kabubukas niya lang para lumabas na sana kami. Muli kong binalikan si Helio. “So?” I pursed my lips. “Do you want me to thank you for giving me another chance to be back in hell?” I taunt. “You must.” Tamang sinulyapan lang niya ako at muling ibinalik ang tingin sa painting na gawa ng kapatid niya. “But for clarity, I threw my ace not for you to be back in Incognito, my dear Hugo. I threw my ace for you not to be eliminated. Sinigurado ko lang na walang gagalaw sa ‘yo pagkatapos ng nangyari sa Illinois. I plotted it perfectly pero may sumira.” “Wow!” pang-asar ko na lang. “Ang totoo ay gusto ko pang marinig ang mga kwento tungkol sa nangyari noon sa Illinois, kung paanong buhay sina Liza at Libby. “You threw one of your aces for me so I wouldn't be killed, is
ICE“Where are we going, Papa?” tanong ni Ebony na ikinatingin ko sa kaniya sa rearview mirror. Nasa likod na upuan silang apat na magkakapatid. Kaming lima lang ang magkakasama. Iniwan ko sina Clarita at Viviana sa hotel para may kasama si Libby. I can’t bring Libby now, I want to have time with my children alone. “Meeraateqarfik!” Ivory replied to Ebony and giggled. She said orphanage in Greenlandic language. Idinagdag kasunod na baka naisip ko nang ilagay sa ampunan ang mga kapatid nilang lalaki kaya doon kami pupunta.Napailing na lang ako lalo na at nakitawa na rin si Ebony. Kasunod ay nag-uusap na sila sa salitang Kalaallisut, the Greenlandic language used by Eskimos, na natutunan nila sa orphanage sa Greenland kung saan sila dinala ng triplets at iniwan noon. They kept talking in that language. Hindi naman umiimik sina Anghel at Axel na parehong nakatingin lang sa nadadaanan naming mga puno at tanawin. Ebony and Ivory continued talking. Hindi ko na sila sinaway pa tutal ay hi
YUMI“Death?” Helio asked with a hint of sadness and irony in her tone. Hindi naman ako umimik. I shoulda left her in her office kanina pa, pero may kung ano sa tono niya ang dahilan kaya nanatili pa rin ako roon. And that’s new. Helio seemed not aware of her emotion but it was obvious. She was affected by what I said. But… why?“Don’t you know that if I chose death years ago, ay wala ang Incognito?” malungkot na sabi niya. “Wala ka sana sa harap ko ngayon kung sakali. They will take you away from me. Kagaya ng ginawa nila kay—” she stopped. “They—” Helio shook her head in despair. “All I did was for you to survive this world! You ungrateful one!” That made me curious. May tinutukoy siya at gusto kong malaman kung sino ‘yon. It isn’t her sister. Not even Cent. Kung kilala ko ang sinasabi niya ay alam kong babanggitin niya ang pangalan. And she used the pronoun ‘they’ to refer to some people who take away that person. Whoever that was ay gusto kong malaman kung sino iyon… Helio breat
ICETiningnan ko ang oras, isang oras na lang at darating na ang private plane ng FSO na susundo sa akin. Paalis ako papuntang Mexico at may kailangan ang apat sa akin. Kailangan na wala sana akong pakialam kung hindi lang dahil involve si—Tawag ni Trace ang sumunod na umistorbo sa akin. “What’s this time?” tanong ko agad sa pinsan kong wala na naman gagawin sigurado kung hindi ang kumbinsihin ako na huwag umalis sa Foedus. “Na-miss lang kita, masama ba?” pang-asar na tugon niya. “Kung wala kang importanteng sasabihin ay sige na.” Mabuti pang tapusin ang usapan namin agad at wala akong plano makipag murahan sa kaniya sa telepono. “Paalis ka raw?” tanong ni Trace na ikinakunot-noo ko. Bakit parang huli na siya sa balita? “May pa-party kasi si Chloe mamayang gabi. Despedida party namin bago ang international cruise na pinangako kong honeymoon namin sa kaniya. Baka lang gusto mong pumunta. Sa Baguio gaganapin ang—”I ended the call. Hindi ako interesado. At alam ko ang tungkol sa part
YUMI“What’s that?” tanong ko kay Rex nang ilapag niya ang isang sobre sa harap ko. “Want me to read it to you or you will check it on your own?” He grinned. “Kagaya ng sabi ni Izzy ay normal na ang mga mata mo. Malinaw kagaya sa mga bata.” Nilingon nito si Izzy na nilalaro si Yara. Nilapitan ni Rex si Yara at binuhat. “Da-da…” Yara uttered and smiled at Rex. She giggled next when Rex kissed her cheek. Napangiti ako kay Yara na hinila ang tainga ni Rex. Dada ang tawag ni Yara kay Rex at Didi naman kay Gigi. “Art should marry you one day, Yara…” bulong ni Rex sa baby ko na humagikhik dahil akala nakakatawa ang sinabi ng isa. “They are cousins,” paalala ko kay Rex. Hindi magkadugo ang anak niya at anak ko, pero dahil kinokonsidera pa rin si Art na isa sa mga anak ng pinsan ni Ice na si Brix Silva ay naisip kong sabihin ‘yon. “They’re not,” kontra ni Rex sa akin at muling pinanggigilan si Yara. Rex was so fond of Yara kahit noon pa. Malambing naman talaga ito kahit pa sa mga anak.
ICEKanina pa ako paikot-ikot. Hindi ko makita ang mga bata at hindi ko na rin makita si Yumi. Kahit ang Fumagalli pa na ‘yon ay nawala na rin bigla. I saw Rex. Naisip ko siyang lapitan pero nagbago ang isip ko. Saka ko na siya kakausapin. I can’t trust him. Kahit anong anggulo ang tingnan ko kung bakit sila sabay ni Mayumi bumalik ng Pilipinas, hindi ako maniniwala na hindi niya alam dati na buhay ang isa. “Where’s the four?” tanong ko kay Genesis nang lapitan ko ito. “I saw Libby take them,” Genesis replied. “Kakatapos ng kasal at sabi ni Libby gustong magpahinga ng mga anak mong babae kaya samahan na lang niya sa room nila. Sinama na rin niya pati sina Axel at Anghel.”Tumango ako. Hindi nawawala ang apat, nasa kuwarto lang nila. That’s good to know. “I saw Dominus…” ani Genesis. “Nakita ko siya papuntang elevator. Iyong kasama ni Rex na guwapo naman ay nasa labas na. Mukhang paalis na sila at hinihintay lang si Dominus.”“Guwapo?” I sneered dangerously. “Kailangan may adjectiv
YUMI“And no matter what you do and what you want, I promise that I will always be beside you... supporting you... loving you. Well, I don't need you to make hell a paradise for me, for we don't need it. Why? Because we already have our own paradise, meu Patricio. Our gangsta' paradise…”That was Chloe’s answer to what Trace said and promised earlier. They were so cute. And I admit apektado ako sa mga pinagsasabi nila kanina pa. From Trace’s to Chloe’s vows, pinakinggan ko lahat. When Trace said kaya niyang gawin paraiso ang impyerno para kay Chloe, napangiti ako. Well, that’s metaphorical, of course. And Trace was referring to the life we have in underground society. Yes, magulo ang buhay Mafia. Delikado. Pero ano man ang hinaharap namin ay nasa amin na ‘yon paano iha-handle. We could fight and survive. Or we could take defeat and wait for our death. Hindi ko maiwasan hindi sulyapan na naman si Ice. Kanina pa kami parehong sigeng tingin lang sa bawat isa. Kanina pa rin kinikilig si
ICEKasal ang pinunta ko at hindi libing kaya… I puffed out some air. Tama na. Ayoko na munang isipin ang mga naganap sa sixth floor kanina. And I’d done this before, right? This exact faking of my emotions. Though this time it’s heavier… Still, if I did it before then I could still manage to do it again. Inikot ko ng tingin ang bulwagan. Masaya ang lahat. At dapat makisaya rin ako pero hindi ko magawa. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay maging kalmado hanggang matapos ang kasal at saka pag-isipan kung ano ang pinakamaganda kong gagawin para hindi masyadong masaktan ang mga anak ko. Masasaktan sila. They will. Matatalino ang mga anak ko at hindi na magiging effective sa kanila sa susunod ang mga dahilan ko para kay Yumi kung bakit hindi nila pwedeng lapitan pa. Sa susunod ay magtatanong pa rin sila kung bakit hindi pa rin nila makakasama ang mama nila kahit nagbalik na. Magtatanong sila lalo at kanina pa palipat-lipat ang mga tingin nila sa amin ni Yumi. And when Gigi stood nex
YUMIMistula na lang akong dahon na nagpaanod sa tubig nang isama ako nina Nite at Isagani sa lobby. Ang sabi ni Rex ay kung kailangan ko pa ng ilang minuto ay sasabihan na lang nito si Trace, pero hindi na, pareho lang ‘yon. Magkikita pa rin naman kami ni Ice kahit anong mangyari. At ayoko naman na para akong paespeyal na iniintindi rito dahil sa pag-iyak ko.Next, I can feel the gaspings of everyone who knows me when we were at the lobby already. Kahit si Elliot ay nilapitan ako para kumustahin. And why not? It had been years. Sabi nga ni Ice ay matagal ang two years niyang paghahanap sa akin at pag-aalala. Pare-parehong mahigpit na yakap ang ginawa ng triplets sa akin at sinunod-sunod ng mga tanong. Nahinto lang sila nang lapitan ako ni Cent at yakapin din ng mahigpit. She cried sorry and whispered that we need to talk. After Cent, I was left standing alone. Observing. Waiting for the ceremony to start. I was upright and seemed fine but I… I ain’t.Ang totoo, kinakaya ko na lang
ICEExplanation. Iyon lang ang kailangan ko para maunawaan ang ginawa niyang pag-iwan sa amin ng mga bata. Pero bakit hirap na hirap siya?“Hinanap kita…” masama ang loob kong wika nang naulit ang pananahimik niya. “Para akong gago na kung sino-sino ang kinakausap. Sinusuhulan kahit sino para makita ka lang.” I balled my fists. “Trace was right when he told me that I will never find someone who doesn’t want to show herself. Probably, all along… Trace knew.”Hindi ko pa nakakausap si Trace pero hinala ko iyon. Iniisip na baka pati siya ay alam noon pa na niloloko ako ni Yumi. Kaya pala noong sabihin kong bulag itong isa ay nagulat si Trace, alam niya mula simula na hindi bulag ang asawa ko. Kasama niyang pinagtakpan ang kalokohan ni Mayumi kung gano’n. I stared at Mayumi. Still, no words coming from her. She doesn’t want to explain. “What’s the reason, Mayumi?” parang ewan na tanong ko ulit. At sa pananahimik niya ay lalong sumasama ang loob ko. Lalo niyang dinadagdagan ang galit ko
YUMI“What now, Mayumi?” muling tanong ni Ice. “Pagtapos ng kasal bago tayo mag-usap,” I replied with all my defiance. I cocked my head up. Ice must know I won't tolerate his madness. Hindi niya ako pwedeng binabantaan na lang basta. Pero… Pero bakit kasi ako apektado? Bakit ako natatakot? I already have plans in my mind for this moment. Saulado ko na ang dapat sasabihin at gagawin ko. I should be composed. Iyon ang paulit-ulit kong nilagay sa utak ko kaso… iba pala kapag tunay na ang senaryo at kaharap ko na siya. Ice snorted. “Hindi kasama sa pagpipilian ‘yang pagtapos ng kasal na ‘yan. Ano?” He glared at me. “Simulan ko na ba ang gulo?” I counted one to three… Then, breathed in and out simultaneously. Tiningnan ko si Gigi. “Is it—” I sighed. “Is it okay, Gigi, if you leave us? I—I need to talk to Isidro first. Please…” Gigi sternly looked at me. He glanced at Ice that the latter returned with his death stare. “Are you sure you wanna talk to him?” he concernedly asked. “I co
ICEBuwisit.Ito na ang pinaka sa lahat ng pinaka buwisit na ginawa sa akin ni Trace. Pagdating sa airport ng Los Angeles para sa stop over ng sinakyan kong eroplano ay hindi na ako dumiretso ng Guadalajara. Nag-book ako agad ng ticket pabalik ng Pilipinas. Kahapon pa ako nakabalik ng bansa pero hindi ako nagpapakita kay Trace. Nandito na rin ako sa Baguio pero sa katapat na hotel tumuloy. It was all because of my longing to talk to Mayumi first. I wanna see her first and hear her explanations. But all I was looking for turned to nothing. Ang sabi ni Zeno sa akin ay wala sa hotel kung saan sila tumutuloy si Rex. Kung wala si Rex sa hotel ni Trace ay maaring wala rin doon si Mayumi. Even Giuseppe Fumagalli wasn’t there.And that fucker! That Fumagalli! Siya ang nagtago kay Mayumi ng dalawang taon. At siya rin ang—Fuck! My phone’s ringtone disturbed my thoughts. Si Trace. Ayoko sanang sagutin para makaganti man lang pero para saan patulan ang kalokohan ng pinsan ko? Whatever Trace