Chapter 103 [Book 4 of Hiltons family]

Sa pagmulat ng aking mga mata ay ang maputing kisame ang bumungad sa akin. Nangangalumata na bumangon ako, malungkot na ibinaling ko ang aking tingin sa labas ng bintana. Mataas na ang sikat ng araw at ang liwanag nito ay nagbibigay buhay sa buong paligid. Sa kabila ng maganda panahon ay tila walang buhay ang lahat ng nakikita ng aking mga mata.

Ilang araw na kasi ang lumipas simula ng magtangka akong tumakas ngunit wala namang nangyari. Pakiramdam ko ay bumalik muli ako sa dati na tila naghihintay sa wala.

Madalas naman na umuwi si Mr. Storm dito sa mansion ngunit tuwing hatinggabi ko lang siya nakaka-daupang palad at iyon ay sa tuwing nais niyang sumiping sa akin kaya halos hindi ko na siya makausap. Nanghihina na umalis ako sa higaan at lumapit sa may bintana. Tulad ng nakasanayan kong gawin araw-araw ay nakapangalumbaba na pinagmasdan ko ang magagandang tanawin sa labas ng Mansion.

Minsan iniisip ko kung ano bang klase ng buhay ang mayroon sa labas ng Mansion. Halos wala naman