LOOKING BACK, I can still feel goosebumps when Robert died. It was a perfect plan, and no one suspected that he was killed. It was a poison created by my son—Brian. I didn’t know how he did it. But looking at how confident he was, I had no choice but to try it. And the rest was history.
Natahimik ang operasyon ko na walang sagabal sa ospital, sa loob ng pitong taon. Hindi rin naman nagsususpetya si John at ayaw ko ring maghinala ang ibang tao kaya pinasok ko sa ospital si Mia.
Everything was going to the way I wanted it to be until Brian came back from nowhere after four years of lying low—with the intent to kill. He destroyed some of my operations. He chopped the bodies in front of him as if he was chopping a pig to cook.
I always ask why I have two kids, I can&rsquo
I WAS TALKING to my daughter on the phone, asking how they were doing. Nakitawag na lang din ako sa telephone booth malayo sa bar ni Brix. Mahirap na at baka ma-hack ang phone ko. Kung si Brix nga ay nagawa iyon ng walang kahirap-hirap, baka mamaya ay malaman ko na lang, bawat galaw namin ay may mga mata nang nakamasid.“Dad, I did what you told me. Narito na sa isla si Tita Rose. Whatever you are doing, she won’t interfere. Just promise me one thing.”Napabuga ako ng hangin. Wala akong sinabi na kahit ano kay Julie. Malakas lang talaga ang kutob niya.“I’ll come back alive, Sweetie. Take care of your Mom until I get back home.”Narinig ko ang mahinang hikbi ng anak ko sa kabilang linya. Pakiramdam ko, kahapon lang nang karga-karga ko ang maliit na katawan ng anak ko. At sa isang iglap, tatlong dekada na ang dumaan. How I wish I can turn back the time and just watch my daughter sleep in her mother’s arms.
TULAD NG SABI ni Miguel, matapos kong tawagan si Brix ay dumiretso ako sa mansion ng mga Dizon. I have no clue what is going on. Sabi ni Miguel, he has a vivid idea that it was John’s ploy and Brix didn’t get it.Well, same here!“Miguel, paki-explain nga.”I called him while I can still see my own working place. Para naman kung kalokohan itong gagawin, makabalik lang ako agad.“Those fuvkers are in danger. Remember that we have this nerd guy around? He is BrianDizon.From the start, I didn't like the look in his eyes. And when John suddenly stopped hanging with us, I noticed that Brian stopped showing.”Mahabang usapan ang nangyari. I didn’t mean him to start the conversation that happened a decade ago. Simple pointers and such are enough. Kaya kahit ramdam ko na na ikapapahamak ko ang pupuntahan, hindi ko na magawang paikutin ang manibela para bumalik. Dahil narito na, papunta
“FUVK! KAPAG minamalas nga naman.” May panunuya sa pananalita ni Brian. As if he is expecting me to come.Kahit nakasuot siya ng mask, alam ko na siya ang kausap ko. Mag-iba man ang paraan niya ng pananalita maging ang tindig at galawan niya, hindi maikakaila na si Brian nga siya. Siya lang ang may kayang gumawa ng kakila-kilabot na pangyayaring ito. Right from the start, I never trusted this guy. I always notice those eyes of him that is not afraid to kill. Kahit gaano niya pa itago ang totoong pagkatao niya sa likod ng makapal na salamin at pautal-utal na pananalita, hindi kayang magsinungaling ng mga mata niya.Marahas niyang binitawan si Uncle Rod.“I always wanted to spar with you, Miguel. You know, the kind of life and death match.”“Bring it on, fuvker!”I didn’t waste any second and threw him forceful punches on his vital points. He managed to escape from my punches, when he gave me an uppercut. I t
PAGKALIPAS NG anim na buwang pagkaka-coma, sa wakas ay gising na si John. I’ve been waiting for him to wake up. Araw-araw, hindi ko magawang umalis sa tabi niya at hinihintay ang pagmulat ng mata niya. Kung hindi lang ako napilit nina RC at Miguel, hindi ako magkakaroon ng oras para sa sarili ko at magpahinga.Nagalit pa ako sa dalawa dahil hindi nila ako tinawagan agad nang gumising si John. Nalaman ko pa sa nurse na nagbabantay kay John.I’m on my leave dahil na rin sa sunod-sunod na pangyayari. Matapos ang madugong pangyayari sa mansion, ang OMH naman ang sinugod ng mga awtoridad. They did it in a way na hindi maalarma ang mga pasyente na ipinagpasalamat ko.I have been working here for almost ten years now. And never in my wildest dream did I ever know that my Dad was doing something horrible inside the facility. The stress and anxiety were building up, so I had to take a break.Papunta ako ngayon sa room ni John. I wore the best outfit I
AFTER ANOTHER one month of staying in the hospital, finally I can get home.Kumusta na kaya si Lyn?Pagdating ko sa bahay, wala si Mom. Ang sabi ng katulong, tumawag si Julie at pinapunta sa probinsya si Mom. Sana kasama niya ngayon si Lyn. Mas mapapanatag ako kung ganoon nga.Dumiretso na ako sa kwarto ko. I can still smell her scent lingering in my room. Binagsak ko ang katawan sa kama at bahagya pa akong tumalbog. Napangiti ako nang biglang may sumagi sa isip ko.Pumikit ako at pinagmasdan ang kahubdan ng asawa ko.Ah… I love how her body bounces, and her big breasts wobbles with every hard thrust as I reach deeper in her core. And she’s screaming, crying, and begging for more as she dug her nails on my skin.Bumilis ang ginawang paggalaw ng kamay ko. Hindi nagtagal ay sumabog ang katas ko sa kobre-kama.Natauhan ako sa ginagawa. It’s been so long since the last time I played with myself. Iyon ay mga panahon na n
“BAKA MAY pera ka, Elle. Ipapagamot natin si Mama.”“May sobra ka pa? Ibili lang natin ng ganito.”“Pahiram muna ako ng pera, ibibili ko ng gamit sa work ko.”Palagi kaming ganito.I’ve been working my ass off simula nang makapagtapos ako sa pag-aaral. May binubuhay na akong anak at tinutulungan na pamilya. Nagbabayad din ako sa kasambahay na nag-aalaga sa anak ko. Hindi naman mahirap dahil na rin may iniwan na allowance sa bank account ko si Ja na halos maubos na sa hospital bill noong nanganak ako. Lahat ng iyon, napunta sa pangangailangan ng anak ko.I’m spoiling my Baby Raizel sa foods at sa mga pasyalan kapag may mahaba-habang free time ako. Taking pictures of his every smile and every cry—every moment na magpapaalala sa akin na minsan, may isang bagay akong hindi pinagsisihan.I’m currently packing his clothes, some of his toys, and foods. Biglaan na
“RAIZEL, alis na si Mommy. Pakabait ka, ha?”I kissed my son’s forehead na hanggang ngayon, hindi pa rin maimulat nang maayos ang mga mata dahil sa antok. Tila ba walang ideya na iiwan siya ng nanay niya at makikipagtaguan lang.Alas kwatro pa lang ng umaga at ginising ko ang anak ko para magpaalam. Not the right thing to do dahil baka habulin niya ako at hindi rin ako makaalis, pero mami-miss ko ang baby ko.This is the first time na ipauubaya ko sa mga magulang ko ang pag-aalaga kay Raizel. Hindi ko rin alam kung kailan ako makakahanap ng matino-tinong babysitter. That lady is Raizel’s babysitter for three years pero dahil sa pag-ibig, umalis na walang paalam.Sana sa loob ng isang linggo ay makahanap agad ako ng kapalit.“Mommy, kailan ka po balik?”Niyakap ko ang anak ko at nilibot ang tingin. In my small room here in our house, there are few bags of his personal things and clothes, and a small storage
PUMATAK ANG gabi at oras na para maghanap ng babysitter sa online. Kanina nang magtanong-tanong ako sa mga katrabaho ko, puro sa online nila nahanap ang mga katulong nila. Hindi na kasi uso ang magpapaskil sa mga pader para sa hiring.Habang nagba-browse nang mga prospect applicants na agad sumagot sa post ko for wanting babysitter, bigla ay sumagi sa isip ko si Mommy Rose. Hindi niya pa nakikita si Raizel. Hindi naman kasi maganda ang nangyari nang huli naming pagkikita. Maging si Ate Julie, napagsalitaan din ako ng masama. Halos lahat ng masasakit na salita na kayang ibigay ni Mommy Rose ay binitawan niya sa amin ni James.In the past three years, inisip ko na lang na kaya nila iyon nagawa ay dahil hindi nila alam ang totoo. Mali ko rin kasi nanahimik ako. And James keep on saying na hintayin ko munang kumalma ang mga ulo nila bago ako magpaliwanag.But he is not around to help me explain to them.“Bakit ko ba iniisip na humingi ulit ng tulong kay