Lia's POV:
I never once mentioned about that man wearing a groom's outfit but I just feel I had to earlier. But seriously, how did I developed this kind of feeling with my bestfriend?
Haeil Ethan Lee or Ethan for short is my childhood bestfriend, given the fact that our Moms are bestfriends too and we live next to each others' houses in the neighborhood so yun pati kami friends na rin. Nagkakasundo kami sa mga bagay bagay and we knew each other too well. Hindi naman ako super introvert but aside from Kendra who became my bff since highschool, I had Ethan since our diaper days.
Speaking of him, dahil siya rin naman talaga ang topic, I like him because of so many reasons. Bunos na yung itsura niya na hindi naman maipagkakailang ang gwapo talaga, mana kay Auntie at Uncle. To make it short Ethan is a man every girl dreams to be with in our campus. From sports, talent, grades, leadership at bunos na yung gwapo at yaman ng pamilya niya. But, I like him more because he treats me like a Princess, even my brother can't be as good as him.
"So nasaan na yung Prince charming mo? Ba't 'di natin kasamang kumain? Himala ahh!" Saad ni Kendra habang kumakain kami sa cafeteria ng school.
"Hey! Baka may makarinig sayo. Hayaan mo na yun, sabi niya may pupuntahan lang daw siya." I said.
"Girl ba't 'di mo pa aminin kay Ethan na gusto mo siya? Sige ka baka maunahan ka." Sabi niya sabay lagay ng ulam sa plate ko. Napalunok ako ng 'di oras di pa man ako nakakasubo.
"Sa tingin mo, magugustohan kaya niya ako? I am good for nothing." I said in dismay.
"Lia, who is good for nothing? You came from a wealthy family too. Maganda ka naman." She said.
"But he is beyond. I hardly can pass our subjects. I don't even have a single talent. I always am so dependent that can't do things independently even once. You think he will like me?" Hopeless kong tanong.
"Paano natin malalaman kung hindi mo susubokan? Girl, third year college na tayo. Magkakakilala kayo since naka-ded* pa kayo sa Mommy niyo." Confident niyang pahayag.
"Wag mo akong igaya sayo na malakas ang loob." Sabi ko.
"Oh diba? Edi masayang girlfriend ako ngayon." Pangiti niyang sabi na proud na proud pa. Eh ang lakas ng loob nitong umamin sa crush niya.
"Ayaw kong masira yung pagkakaibigan namin." Saad ko ng nakayuko, habang tinusok tusok ng tinidor ang ulam. Napaismid lang si Kendra sa pahayag ko.
******
Ilang araw makalipas, iniisip ko parin kung sasabihin ko ba kay Ethan o hindi gaya ng suggestion ni Kendra. Sabay sabay kaming kumain ng pamilya ko habang yun parin yung iniisip ko. Natauhan ako mula sa kaiisip nang tumunog yung plato ko. My brother hit his fork on the surface of my plate.
"Hello? Back to Earth Lia Aerabelle." He said, napatingin ako sa kanya saka ko tinaas yung kilay ko.
"Hey! Don't do that, alam mong tumataas blood pressure ko pag tinataasan mo ako ng kilay." Inis niyang sabi. Hindi ko siya pinansin, instead kumain na lang ako.
"Son stop that." Sinita ni Dad si Kuya, hindi ko man alam kung may gagawin ito since naka focus ako sa food ko, but I know he is plotting something to annoy me too.
Lumabas ako ng bahay nang magtext sa akin si Ethan to meet him in the Subdivision's Mini Park. Habang naglalakad ako patungo doon iniisip ko parin kung sasabihin ko nga ba talaga sa kanya. Ilang taon ko na rin 'tong kinikimkim. Wala naman sigurong masama kung sasabihin ko. Hindi rin naman ako nag eexpect na he will like me in return. I just wanted to be honest. Minsan kasi pakiramdam ko ang obvious ko na. Huminga ako ng malalim.
"Sige Lia, sasabihin mo. Hindi naman importante yung pareho kayo ng maramdaman eh. Sasabihin mo lang baka sakali 'pag sinabi mo gagaan yung pakiramdam mo. Yung hindi mo na dadamdamin na may gusto kang sabihin sa kanya." Saad ko sa sarili bago pa makarating sa Park.
-----
"Here!" Saad ni Ethan sabay abot ng tin can sa akin. Nakaupo ako sa katabing swing kung saan siya nakaupo. Tinanggap ko ang can at sinuri kung ano ito at bago sa paningin ko. Hindi naman ito soda.
"OH! HEY!" Sabi ko in an intense tone nang ma realize na alcohol yung content ng tin can.
"Shhh!!" He uttered.
"Ethan kailan ka pa natutong uminom? Isasali mo pa ako sa kagaguhan mo?" Tanong ko sabay reklamo. Hindi niya ako pinansin, he gulped in one go yung kanina ay hawak niya na alcohol can same brand with the one I'm holding now.
"May problema ka ba?" Pag-aalala kong tanong. He nodded.
"Kind of." Sagot niya. "I'm confused." Dagdag pa niya. I sighed then-
"Ako rin." Saad ko in whisper.
"What?" Tanong niya.
"Huh? Ah wala." I said.
"Go on. You texted me that you have to say something to me." Nang sabihin niya yun binalot ako ng kaba.
"Uhmm--Ahh--Uhhhmm" I stuttered again. "Ikaw na lang mauna diba sabi mo may sasabihin ka rin." I said.
"No ladies first." Nasobrahan talaga siya sa pagka gentleman. "I'm waiting." Dagdag pa niya.
I breathe heavily before saying--
"I like you!"Sabi ko habang nakapikit na parang nahiwalay yung kaluluwa ko nang ilang segundo.
"You like me?" Tanong niya, I nodded. It went silent for a while but seconds after....
"HAHAHAHAHAHA....." He's now laughing. napatingin ako sa kanya at napakunot noo ako. Teka ba't parang 'di ito tama?
Hindi na siya huminto sa kakatawa hanggang sa tumawa siya na kung iisipin ikakamatay na niya yung walang hinto niyang tawa. I was stunned by his behavior. Na glued yung butt ko sa kinauupoan ko. Is he insane? Deserve ko ba na makatanggap nang halakhak sa kanya after I seriously confessed? My blood pressure went up I guess, ramdam ko ang init ng aking pisngi.
Lia's POV:"HEY!" Natauhan ako nang dumampi yung dalawang kamay ni Ethan sa pisngi ko, hindi naman niya ako sinampal, he is like sandwhiching my face in between his palms. "I said go on." He added.No naghahallucinate lang pala ako kanina. However, my courage was gone, I can't tell him I like him. Maybe not now."Lia, what is it that you wanted to tell me?" He seems impatient. No Lia, just tell him anything but not that thing. "Uhhhmmmm.... sa tingin mo magboboyfriend na kaya ako." Saad ko trying to say it straight without a hint that it isn't something I wanted to tell him. Tiningnan niya ako nang nakakunot noo at nakataas ang kilay."You mean you just wanted to tell me na gusto mo ng magka-boyfriend?" He asked, I know it's bad to lie. "Well, tanong lang naman. Since I told you what I wanted to say, how about you? You mentioned too you have something to tell me." Saad ko waiting his response. "Wala ang pangit mo." Agad niyang saad na kinakalungkot ng damdamin ko. Pero nagulat ako
Lia's POV:Umattend ako ng basketball match, kung saan kasali si Ethan it's just a match within the Campus' teams. Kendra and I both cheered since magka team si Ethan at ang boyfriend niya. Maliban sa amin marami ang dumalo at nakikinood. Maingay ang loob ng gymnasium since parehong magaling ang kapwa teams. "Go Ethan... Wahhh Team Pol Sci fighting." "Babe Go!" "Team Med Dept for the win" "JB Go" "Anton Go" So on and so forth, iba iba yung cheer. It went wild for few minutes with heavy cheers and the close points. To cut it short Team Pol Sci wins which is our department."I'll go to Fernan, wanna go with me?" Tanong ni Kendra sa akin, Fernan is her BF. "Dito na lang ako, aantayin ko na lang si Ethan, uuwi na rin kami eh." I responded, she nodded and left me. Nakita kong kanya kanyang offer ang mga babae ng face towel, water, energy drink and etc sa mga players specially kay Ethan. Napahawak ako sa energy drink na dala ko, this is the only brand Ethan used to drink after game, may
continuation...Lia's POV:Hapon na at eto ako ngayon nakasakay sa kotse ni Ethan habang nag da-drive siya pauwi."Are you okay? May sakit ka ba kanina ka pa tahimik." Tanong niya na may halong pag-aalala."I'm fine." Simpleng sagot ko."How about we will have an icecream before going home?" Tanong niya. Hindi ako sumagot, I instead look outside the window of his car.-----We did stop by an ice cream shop. Tahimik lang akong kumakain ng in-order niya na paborito kong ice cream flavor, min
continuation...Author's POV:Nag-uusap sina Kendra at Fernan sa Park habang nag-aantay si Lia at Ethan sa kotse."Babe, she's my cousin." Saad ni Fernan."Someone took a photo of you and that girl na magkayakap tapos sasabihin mo cousin?" Si Kendra."Don't you trust me? Do you see me as a liar?" Si Fernan."I trust you pero paano ko 'to paniniwalaan. This ain't just once." Kendra said habang unti unti nang tumulo yung luha niya. Silence came between the two."Babe!" Nagsalita ulit s
continuation....Lia's POV:Days keep passing by, okay naman yung life so far. I also decided to keep my feelings for now instead of telling Ethan the way I planned before. Siguro mas maganda na yung ganito. I can't afford to loose his trust on me, I can't afford to loose our friendship.----Kumakain kami ng lunch sa cafeteria nang magsalita si Ethan. "Kendra can I ask you a favor?" Tanong nito kay Kendra, napatingin kami ni Kendra sa kanya."Sure, what is it?" Saad naman ni Kendra."I was included on the lists of students to attend the National
continuation......Lia's POV:It's been few days after Ethan went home from the said conference. Papunta na ako sa sasakyan ni Ethan nang mapansin ko si Hannah, that one of the pretty and intelligent girl in school. Kaharap niya si Ethan na nakasandal sa sasakyan nito. They're both happy chatting with each other. Malapit na ako sa kanilang dalawa but I saw her bidding goodbye to Ethan waving her hand a bit and left. I slowly approach him."Let's go!" He said sabay bukas ng pintuan ng sasakyan sa front seat, pumasok naman ako sa loob bago niya sinara ulit.He's currently driving nang maalala ko si Hannah."Hmmm how was the conference last week? Hindi nga pala kita natanong tungkol dun." I asked him since hindi ko naman natanong yung tungkol dun nang umuwi siya, that t
continuation....Author's POV:Sa kabilang banda. Hindi alam ni Lia at Kendra na nakatago si Gab sa kabilang side. He was about to show up upon noticing Lia crying earlier but stopped his self when Kendra appeared. Hindi niya alam pero nasasaktan siya nang makitang umiiyak si Lia."How come I made her suffer when I now feel hurt if I'll see her cry?" He uttered to himself. Lia I promise, I'll do my best for you from now on. Babawi ako." dagdag pa niya habang malungkot na tinitingnan ang dalawa.15 minutes before bago ina-announce ng Prof na walang klase. Since Ethan knew that they don't have classes, he decided not to go to their classroom. Bit-bit niya ang isang box ng chocolate na pinadala sa kanya ng kanyang ka-teammate sa basketball, sakto ring nakasalubong niya si Hannah."Hannah!" Bati niya dito."Ethan!" Bati rin nito sabay ngiti."By the way may nagpapabigay sayo." Ethan h
continuation.....Author's POV:On the other hand magkaharap na ngayon si Ethan at Hannah habang pababa pa si Lia papalapit sa kinaroroonan nila. Nagsimula ng mag-usap ang dalawa."Here!" Inabot ni Ethan ang boquet ng flowers."Oh! Thank you but what is this for?" Tanong ni Hannah na nakangiti, she can't explain her happiness receiving something from Ethan."Ah, it's from my friend. He asked me to give it to you." He said, Hannah's smile dropped pero bumawi siya ng ngiti a second after para hindi mahalata yung disappointment niya na hindi naman pala galing kay Ethan ang bulaklak.
Lia's POV:Gabi na at kasama ko si Ethan at ang parents niya pati na rin si Kuya Edward na kumakain sa dining nila. Biglang nag-lagay ng ulam si Mommy Marie sa plate ko."Lia anak kumain ka pa ng marami." Saad niya."Thanks Mom." I responded sabay subo."I don't have to be worried kung may mukha pa ba akong ihaharap kay Arnulfo since I see na hindi naman napapabayaan ni Ethan si Lia. Mas nagkalaman ka ngayon anak." Saad sa akin ng Daddy ni Ethan."Hahaha Daddy naman parang ayaw ko ng kumain dahil sa sinabi mo. Baka pag tumaba ako iiwan ako ni Ethan." Pagbibiro ko pero nabulonan si Ethan.Nakita kong agad siyang uminom ng tubig bago niya ako tiningnan ng mariinan."What did you say? Are you accusing me of something that I won't ever dare to do?" Saad niya sabay taas ng isang kilay at nag-aantay kung may sasabihin ako pero I chose to stay silent."Lia, Ethan won't do that hindi niya sasayangin yung g
Author's POV: Both Hannah and Edward were silently eating, unconsciously napangiti ang lalaki sa dalaga. Hannah noticed him smiling kaya napangiti narin siya. She thought of him as a nice person *Hindi katulad nung...* Hindi na niya tinuloy ang nasa isip niya. Napailing siya, ba't naman niya iisipin yung taong matagal tagal na niyang hindi nakikita at ayaw na niyang makita ulit. "Haielie, can I ask something?" Tanong ni Edward nang huminto ito sa pagkain, tumango naman si Hannah. "Do you perhaps consider marrying at such a young age?" Edward asked with curiosity. Hindi naman nag-isip nang kung ano si Hannah kaya agad niya itong sinagot, she want to be honest with him as she finds him a person she can trust and be comfortable with. "Yes, I want to continue the family that was built by my parents. It must have been nice to experience a complete family but take it as our secret, everyone thought I just wa
Continuation...Author's POV:Sa kabilang banda naman makikita mo ang mukha ni Lio na kahit sa kagwapuhan ay hindi ma-idrawing ang reaksyon nitong nakaupo kaharap ang babae sa isang mesa.His Mom once again tricked him that made him went to this place, a Restaurant. Kausap pa lang niya si Edward kanina when he was driving and he almost laughed to his friend because the guy somehow is willing to give a try sa isang blind date. bagay na ayaw niyang gawin.Iniisip niya na someday magiging bestman na pala siya kung tutuosin. Hindi naman sa ginagawa niyang katatawanan yung marriage. It's just that he don't want his parents to decide it for him. Pero ito siya ngayon nakakunot ang noo habang kaharap ang isang napakachik manamit na babae."If I haven't forget that Mom went to the airport today I shouldn't have come here." Saad ni Lio sa babaeng kaharap niya but the girl's response is a seductive smirk as
Continuation....Lia's POV:Sinusubuan ko si Ethan ng lugaw. Nakasandal siya sa headboard. I keep on feeding him without talking."Galit ka ba sa akin?" He asked me in a weak tone."Tapusin mo 'to panghuling kutsara na 'to." Saad ko sabay subo sa kanya. I put the small bowl on the bed side table."Love seriously you can go home. Ayaw kong mahawa ka sa akin." Saad niya and I glared at him."Hey! Lia Aerabelle stop glaring at me." He said trying to look scary but he's weak. I chuckled sarcastically."Really Haeil Ethan?" I said, sounding so frustrated as I sighed."Did we just fight?" Tanong niya sa akin."And you think we're not?" Tanong ko naman sa kanya.Nakita ko siyang napakagat labi. Binuksan ko yung drawer ng bed side table to get his medicine. I paused
Continuation.... Lia's POV: Magkasabay kaming kumain ng family ko with Ethan. Mom asked him to have dinner with us. We keep on eating when Dad initiate a conversation. "Ethan I heard you are working with Edward and Harold. Are you sure you can manage it anak? Tandaan mo nag-aaral ka pa." Saad ni Dad. "Yun nga ang sabi ko eh, I talked with Marie about it pero nagpupumilit daw itong si Ethan." Saad naman ni Mommy. Ramdam ko yung kamay ni Ethan na nakahawak sa kamay ko sa ilalim ng mesa. Gusto kong matawa, minsan kasi walang preno 'tong pamilya ko unlike Ethan's family na ang tahimik. "Mom-Dad don't worry I'm taking an off tonight. Hindi ko naman yun gagawin kapag hindi ko naman kaya. I am doing good with it so I'm keeping the job whebever I have time to work part time on weeknights and fulltime by weekends." Ethan explained. "Why bro? Are you planning to buy a new car? Nahh just name it akon
continuation.... Author's POV: The loud buzz was heard across the gym. An indication na tapos na ang laro. "Ouch!!" Sabay saad ng mga students who were cheering for Pol. Sci. "It's the first time they lose in the game." Lia uttered. "Sayang naman!" Saad nung ibang students. "Medyo wala sa mood maglaro si Fernan ngayon ah, isa pa naman siya sa ina-anticipate ko!" Saad naman nung isa. "They lose the game but it was a good match so far." Saad naman ng isa. "Given naman na mahihirapan sila te, na-injured yung isa sa kanila, isa lang yung substitute nila." Saad naman ng isa pang student. "I am sorry for Ethan's team." Saad ni Kendra. "Why?" Tanong ni Lia. "I am partly to blame for Fernan's play today." Kendra said looking like she's about to cry. "Hindi naman sa lahat ng panahon mananalo yung t
continuation....Author's POV:"Why did she left last night?" Tanong ni Fernan sa sarili habang nakasandal sa headboard ng kama. Hawak hawak niya ang cellphone niya. Kakatawag pa lang niya kay Kendra pero hindi naman ito sumagot."Ahhh!!" Umimpit siya sa sakit ng ulo. "I did drank too much last night." Saad niya ulit. He checked his phone again at may message ito galing sa Daddy niya asking where he is.He responded whatever he can think as an alibi bago pinatong sa lamp table ang phone. Tumayo siya at naisipan niyang tumawag sa front desk ng hotel to check if they have something to cure for hang over pero bago pa man siya maka-dial sa intercom ay nakita niya ang bottled water na may katabing hang over medicine na nasa mesa di kalayuan sa bed ng hotel.He thought everything was prepared by Kendra because as far as he can remember, it's Kendra who brought him in the hotel room last night
continuation.....Author's POV:Friday ngayong araw, the last day of the School Fair. Kakarating pa lang ni Ethan at Lia sa parking lot ng school, bago pa man makababa ang dalawa sa sasakyan ay may napansin si Lia kay Ethan."You look so sick. Are you okay?" Tanong ni Lia sa kanya.Tumango lang ito. Nilapitan ni Lia si Ethan at idinampi ang palad sa noo nito tapos nakiramdam."Wala ka namang lagnat." Saad ni Lia habang bahagya namang ngumiti si Ethan."I told you love I'm okay." Saad naman ni Ethan.Tiningnan nito si Lia at pinatong sa ulo ni Lia ang kamay nito. He make sure Lia's head won't move para yung tingin ni Lia ay nasa kanya lang."If you are okay then let's get out of the car, what are you doing now?" Lia asked him. Ethan gave her a smirk before he ruffles her hair. "Hey! I'm having a hard time fixing my hair ba't mo naman ginulo." Saad n
continuation..... Author's POV: Bella is inside her car while waiting for her driver who went inside the bar, she's too exhausted for having to participate on some activities in school for the School Fair and has to attend business training in her Dad's Company. She wants to take a break but she can't do anything about it. Her Dad's Secretary called her on their way home that her Dad is already drunk inside the bar and couldn't drive alone so they have to pick him up. This kind of scenario happens when her Dad is happy and wants to celebrate on something that ended him to get drunk. Bella sighed as she gets bored inside the car. "I hope Dad will calm himself, he has been drinking for quite a while now." Saad ni Bella. "I still need to drink. Why are you kicking me out as if i'm not gonna pay you?" A loud shout near the bar house entrance was heard by Bella that made her loo