continuation....
Authour's POV:
It's Monday now, magkasabay na kumain sina Lio, ang Mom at ang Daddy nito. Habang kumakain napatingin siya sa paligid. Napansin rin niyang walang nakahandang plato para kay Lia.
"Mom-Dad napansin ko I haven't seen Lia since I got back home yesterday afternoon, hindi pa ba siya tapos tupakin? It's almost 8 in the morning di pa ba yun kakain." Tanong ni Lio sa parents niya.
"Hey! Kaya kayo hindi nagkakaintindihan ni Lia, you always tease her." Saad ng Mommy nila.
"She's not home I send her last Saturday sa airport. If only you are close with your sister then she should have told you where she is." Sagot ni Arnulfo na Daddy nila.
"Then saan nga siya Mom-Dad, yun lang ang tanong ko." Saad ni Lio na naiinip.
"Be ready for work Lio, kinancel na namin ng Mommy mo ang vacation natin. Lia said she'll be staying with Mom and Dad until the end of this month." Saad n
Lia's POV:Mag-isa lang ako sa bahay ngayon. Kanina lang ay umalis si Grandma at Grandpa for their yearly physical examination. Kaharap ko si Onion, I decided to film him habang binibigyan ko siya ng treats. "Hey Onion come here to Moma! Come!" Utos ko sa kanya. Tumakbo naman si Onion palapit sa akin kung saan ako naka-upo. He's jumping on me as I am squatting on the floor. "Wait, I'll give you treats but you have to listen to Moma first. Sit down!" Which he did naman. "Very good baby!" I fed him a treat."Now kiss Moma on the cheek" I pointed my right cheek, he did kiss."The other side too." He did the same."Woah! Moma is so proud of you. Ba't ang talino ng baby ko." I patted him sabay bigay ng treats.Pagkatapos niyang kainin yung binigay ko sa kanya ay kinarga ko siya and now Onion is sitting on my lap as I sit on the sofa. After some time, I decided to post the video on my social media. As I'm thinking of something to caption, I looked at Onion na maayos na naka-upo sa lap ko
Lia's POV:Ilang minuto makalipas, hindi pa bumalik si Manong Ben, I guess hindi pa nila nakikita si Onion. Nag-aalala na ako ng sobra. Onion is like my baby. I can't wait for Manong Ben 'til he comes back, paano kung walang nakakakita kay Onion. I instead left the place and start looking for him. Naglakad ako not knowing the direction. "Onion! Onion where are you? Onion!" Tawag ko habang naglalakad sa farm. Nagsimula na akong umiyak. I took my phone from my pocket. Kahit ayaw ko mang magparamdam kay Ethan but i have no choice, if something happens to Onion alam kong ikakalungkot niya, so i texted him.(*Ethan, I lost our son. *) That's what I sent to him.I put my phone back inside my pocket. I wiped my tears. Feeling ko ang careless ko. Wala na ba talaga akong tamang magawa sa buhay?"Onion, nasan ka na ba kasi? ONION! Please magpakita ka naman ouh--" I wiped my tears as i keep calling Onion's name.Ramdam kong nag-vibrate yung phone ko, i took it again from my pocket and saw Etha
Lia's POV:Fast forward. Ang bilis ng panahon, ito ako kakalabas lang ng airport. I am waiting for Kuya Lio to pick me up. I called him before my flight through Grandpa's phone since nasira yung phone ko nung time na muntikan na akong malunod sa stream.Hindi naa ko nagpabili ng bago since may landline naman sa bahay nila Granny. Nakatayo lang ako ng marinig ko si Onion sa cage nito na tumatahol. "Arf-arf-" He is wiggling his tail. "Shhh! Onion no, you can't be noisy here." Sita ko, baka kasi mainis yung mga tao sa paligid."Are you hungry? I promise, you will eat once we get home." Dagdag ko pa.He is still wiggling his tail. Hindi ko na lang sana muna papansinin si Onion."You miss Dada? I miss you too." I flinched when a familiar man bends his one knee down and talk to Onion."Let's go!." Saad niya sabay tayo at bitbit sa cage ni Onion.He looked at me straight in the face, nagkatitigan kami pareho since sa kanya ako nakatingin kanina pa lang, trying to figure out why he is here in
Author's POV:"Akala ko ba inayos mo yung hindi niyo pagkakaintindihan ni Lia? I even asked you to get her in the airport earlier so you can tal with her." Saad ng Lio kay Ethan habang nag-uusap sila through phone. "We did talk I guess we are going to be okay Kuya Lio." Ethan said, sounding sure about it."She kinda looked fine earlier when we met." Dagdag pa niya. "Then why did she decided to transfer school? Sabi niya kina Granny siya gustong tumira for a year. Papayag ka nun? Kung papayag ka ako hindi gawan mo yan ng paraan Ethan. Kahit lagi ko yang inaaway ma-mimiss ko siya. Alam mo namang sayo lang siya nakikinig eh." Saad ni Lio, encouraging Ethan to do something.Their convo with Lia's brother keeps on replaying in Ethan's mind. He keeps on giving glances to Lia every now and then habang nag-da-drive. Lia seems to be fine kaya hindi mawari ni Ethan kung ano ang iniisip ng kaibigan. Did Lia change? He doesn’t know, it's bothering him.Masayang naglalaro si Lia sa arcade habang
Author's POV:Fast forward, malalim na ang gabi, Ethan is driving back home. They’ve been quite for a while."Don't you have plans to talk?" Tanong niya kay Lia. Napatingin si Lia dito na naka-kunot ang noo. "Sa naa-alala ko, ako yung salita nang salita kanina pa. Nag-arcade na tayo at kumain, nag-malling na rin tayo pero mabibilang ko lang ata yung binitawan mong salita." Lia said.Napahinto sa pagda-drive si Ethan. Huminga siya ng malalim, bago tiningnan si. Nagpipigil itong mainis sa kaibigan. Napatingin si Ethan kay Lia at ganoon rin naman ang dalaga. "Lia, alam mo na gagawin ko lahat para lang intindihin ka pero please naman. Napapagod rin ako. Ano bang ginawa kong mali para hindi mo ako kausapin?" Tanong nito.Ni minsan hindi naranasan ni Lia na mainis o magalit si Ethan sa kanya pero ngayon, iba yung seryoso ng mukha ni Ethan pati ang pananalita nito."Kinaka-usap naman kita ah!" Saad ni Lia.Napahinga nang malalim si Ethan."You know that's not what I mean." Saad nito.Kinak
Author's POV:Ramdam nio Ethan na malaki talaga ang problem ani Lia. Lumapit siya ulit sa kaibigan. He held her face and wiped her tears with his thumb."I like you, Ethan. No! I guess it's not just liking you anymore. Mahal naa ta kita.” Pag-amin ng dalaga.Nahinto si Ethan sa kakapahid ng luha ni Lia nang marinig ang sinabi nito."I really hate myself for feeling this way. I know kapatid lang ang tingin mo sa akin pero masisisi mo ba ako? You always make me feel so special. You always make me feel like I own you. I care for you but not the way how you care for me, dahil hindi ko kailanman kayang tumbasan lahat ng kilos mo. If this is the karma of not returning back fully of how kind you are to me, why does it have to be so painful? Why? Sinubokan ko namang hindi ka mahalin pero bakit?" Tanong niya kay Ethan.Tumahan na siya kanina pero hindi niya mapigilang humagulgol ulit."It's not karma, it just meant to happen." Ethan whispered.Hindi siya narinig ni Lia. Yung nararamdamang awa n
Lia's POV:Masyado atang masakit yung ulo ko. Nagising ako nang marinig ko ang pamilyar na tunog ng cellphone pero alam ko namang hindi akin yun. Nakapikit parin ako at nakiramdam lang, I'm half-asleep half awake. The ringtone went silent, I did not bother to think where that sound is coming from at matutulog na sana ulit ako pero naramdaman kong may sumiksik sa likurang bahagi ng leeg ko at may yumakap ng mahigpit sa akin from the back. Dahan dahan kong dinilat ang mata ko. Una kong napansin ang isang kamay na nakayakap sa akin habang batid ko rin na nakaunan ako sa isang braso, the same part of the arm na naka-holding hands sa kaliwang kamay ko. Napalunok ako, sunod na napansin ko yung desinyo ng room. This room isn't mine but someone I know. "Hhmmm!!" I flinched upon hearing someone humming shortly from my back.It's a man's voice and I know who that voice's is, kinabahan ako lalo. After few seconds, hindi ko na nakayanan. I turned my back only to see Ethan's face close to mine and
Lia's POV:Makakalabas na sana ako sa bahay nila Ethan, kulang na lang talaga nasa paanan na ako ng main gate nila. "Lia!" Anak ng-- napalingon ako sa likuran ko.Nakita ko si Auntie Marie na lumabas ng bahay. Sinalubong niya ako sabay beso after ako nagmano sa kanya, good thing the alcohol I drank just made me drunk but not made me stink."Bibisitahin mo ba si Ethan? I haven't seen you for so long ijah na-mimiss kita." She said. "Nami-miss rin kita Auntie." Saad ko, she's like a second Mom to me. "Breakfast is almost ready, dito ka na mag-agahan, you can wake Ethan up, minsan matagal yan gumising pag walang klase, lalo na nung umalis ka. Sa kwarto lang yun namamalagi." Pagkwento pa niya sabay hila sa akin papasok sa loob ng bahay nila. I am only praying that she won't notice na naka-paa ako. Hindi ko natanong kay Ethan kung saan niya nilagay ang sapatos ko kagabi."Ethan will be so happy seeing you this early." She giggled.I smiled nervously. I guess you are wrong Auntie, hindi i
Lia's POV:Gabi na at kasama ko si Ethan at ang parents niya pati na rin si Kuya Edward na kumakain sa dining nila. Biglang nag-lagay ng ulam si Mommy Marie sa plate ko."Lia anak kumain ka pa ng marami." Saad niya."Thanks Mom." I responded sabay subo."I don't have to be worried kung may mukha pa ba akong ihaharap kay Arnulfo since I see na hindi naman napapabayaan ni Ethan si Lia. Mas nagkalaman ka ngayon anak." Saad sa akin ng Daddy ni Ethan."Hahaha Daddy naman parang ayaw ko ng kumain dahil sa sinabi mo. Baka pag tumaba ako iiwan ako ni Ethan." Pagbibiro ko pero nabulonan si Ethan.Nakita kong agad siyang uminom ng tubig bago niya ako tiningnan ng mariinan."What did you say? Are you accusing me of something that I won't ever dare to do?" Saad niya sabay taas ng isang kilay at nag-aantay kung may sasabihin ako pero I chose to stay silent."Lia, Ethan won't do that hindi niya sasayangin yung g
Author's POV: Both Hannah and Edward were silently eating, unconsciously napangiti ang lalaki sa dalaga. Hannah noticed him smiling kaya napangiti narin siya. She thought of him as a nice person *Hindi katulad nung...* Hindi na niya tinuloy ang nasa isip niya. Napailing siya, ba't naman niya iisipin yung taong matagal tagal na niyang hindi nakikita at ayaw na niyang makita ulit. "Haielie, can I ask something?" Tanong ni Edward nang huminto ito sa pagkain, tumango naman si Hannah. "Do you perhaps consider marrying at such a young age?" Edward asked with curiosity. Hindi naman nag-isip nang kung ano si Hannah kaya agad niya itong sinagot, she want to be honest with him as she finds him a person she can trust and be comfortable with. "Yes, I want to continue the family that was built by my parents. It must have been nice to experience a complete family but take it as our secret, everyone thought I just wa
Continuation...Author's POV:Sa kabilang banda naman makikita mo ang mukha ni Lio na kahit sa kagwapuhan ay hindi ma-idrawing ang reaksyon nitong nakaupo kaharap ang babae sa isang mesa.His Mom once again tricked him that made him went to this place, a Restaurant. Kausap pa lang niya si Edward kanina when he was driving and he almost laughed to his friend because the guy somehow is willing to give a try sa isang blind date. bagay na ayaw niyang gawin.Iniisip niya na someday magiging bestman na pala siya kung tutuosin. Hindi naman sa ginagawa niyang katatawanan yung marriage. It's just that he don't want his parents to decide it for him. Pero ito siya ngayon nakakunot ang noo habang kaharap ang isang napakachik manamit na babae."If I haven't forget that Mom went to the airport today I shouldn't have come here." Saad ni Lio sa babaeng kaharap niya but the girl's response is a seductive smirk as
Continuation....Lia's POV:Sinusubuan ko si Ethan ng lugaw. Nakasandal siya sa headboard. I keep on feeding him without talking."Galit ka ba sa akin?" He asked me in a weak tone."Tapusin mo 'to panghuling kutsara na 'to." Saad ko sabay subo sa kanya. I put the small bowl on the bed side table."Love seriously you can go home. Ayaw kong mahawa ka sa akin." Saad niya and I glared at him."Hey! Lia Aerabelle stop glaring at me." He said trying to look scary but he's weak. I chuckled sarcastically."Really Haeil Ethan?" I said, sounding so frustrated as I sighed."Did we just fight?" Tanong niya sa akin."And you think we're not?" Tanong ko naman sa kanya.Nakita ko siyang napakagat labi. Binuksan ko yung drawer ng bed side table to get his medicine. I paused
Continuation.... Lia's POV: Magkasabay kaming kumain ng family ko with Ethan. Mom asked him to have dinner with us. We keep on eating when Dad initiate a conversation. "Ethan I heard you are working with Edward and Harold. Are you sure you can manage it anak? Tandaan mo nag-aaral ka pa." Saad ni Dad. "Yun nga ang sabi ko eh, I talked with Marie about it pero nagpupumilit daw itong si Ethan." Saad naman ni Mommy. Ramdam ko yung kamay ni Ethan na nakahawak sa kamay ko sa ilalim ng mesa. Gusto kong matawa, minsan kasi walang preno 'tong pamilya ko unlike Ethan's family na ang tahimik. "Mom-Dad don't worry I'm taking an off tonight. Hindi ko naman yun gagawin kapag hindi ko naman kaya. I am doing good with it so I'm keeping the job whebever I have time to work part time on weeknights and fulltime by weekends." Ethan explained. "Why bro? Are you planning to buy a new car? Nahh just name it akon
continuation.... Author's POV: The loud buzz was heard across the gym. An indication na tapos na ang laro. "Ouch!!" Sabay saad ng mga students who were cheering for Pol. Sci. "It's the first time they lose in the game." Lia uttered. "Sayang naman!" Saad nung ibang students. "Medyo wala sa mood maglaro si Fernan ngayon ah, isa pa naman siya sa ina-anticipate ko!" Saad naman nung isa. "They lose the game but it was a good match so far." Saad naman ng isa. "Given naman na mahihirapan sila te, na-injured yung isa sa kanila, isa lang yung substitute nila." Saad naman ng isa pang student. "I am sorry for Ethan's team." Saad ni Kendra. "Why?" Tanong ni Lia. "I am partly to blame for Fernan's play today." Kendra said looking like she's about to cry. "Hindi naman sa lahat ng panahon mananalo yung t
continuation....Author's POV:"Why did she left last night?" Tanong ni Fernan sa sarili habang nakasandal sa headboard ng kama. Hawak hawak niya ang cellphone niya. Kakatawag pa lang niya kay Kendra pero hindi naman ito sumagot."Ahhh!!" Umimpit siya sa sakit ng ulo. "I did drank too much last night." Saad niya ulit. He checked his phone again at may message ito galing sa Daddy niya asking where he is.He responded whatever he can think as an alibi bago pinatong sa lamp table ang phone. Tumayo siya at naisipan niyang tumawag sa front desk ng hotel to check if they have something to cure for hang over pero bago pa man siya maka-dial sa intercom ay nakita niya ang bottled water na may katabing hang over medicine na nasa mesa di kalayuan sa bed ng hotel.He thought everything was prepared by Kendra because as far as he can remember, it's Kendra who brought him in the hotel room last night
continuation.....Author's POV:Friday ngayong araw, the last day of the School Fair. Kakarating pa lang ni Ethan at Lia sa parking lot ng school, bago pa man makababa ang dalawa sa sasakyan ay may napansin si Lia kay Ethan."You look so sick. Are you okay?" Tanong ni Lia sa kanya.Tumango lang ito. Nilapitan ni Lia si Ethan at idinampi ang palad sa noo nito tapos nakiramdam."Wala ka namang lagnat." Saad ni Lia habang bahagya namang ngumiti si Ethan."I told you love I'm okay." Saad naman ni Ethan.Tiningnan nito si Lia at pinatong sa ulo ni Lia ang kamay nito. He make sure Lia's head won't move para yung tingin ni Lia ay nasa kanya lang."If you are okay then let's get out of the car, what are you doing now?" Lia asked him. Ethan gave her a smirk before he ruffles her hair. "Hey! I'm having a hard time fixing my hair ba't mo naman ginulo." Saad n
continuation..... Author's POV: Bella is inside her car while waiting for her driver who went inside the bar, she's too exhausted for having to participate on some activities in school for the School Fair and has to attend business training in her Dad's Company. She wants to take a break but she can't do anything about it. Her Dad's Secretary called her on their way home that her Dad is already drunk inside the bar and couldn't drive alone so they have to pick him up. This kind of scenario happens when her Dad is happy and wants to celebrate on something that ended him to get drunk. Bella sighed as she gets bored inside the car. "I hope Dad will calm himself, he has been drinking for quite a while now." Saad ni Bella. "I still need to drink. Why are you kicking me out as if i'm not gonna pay you?" A loud shout near the bar house entrance was heard by Bella that made her loo