Ang isa pang suite sa hotel ay puno ng mga tao. Nang magmadaling lumapit sina Veronica at Erwan, lahat ng mata ay napalingon sa kanila. Ang mga mata ni Veronica ay naakit sa mga damit na may bahid ng dugo sa mesa. Nadapa si Veronica, gustong sumugod sa mga lampin, ngunit ang kanyang mga binti ay til
"Mr. Guerero pakisuyong paalisin ang batang ito, mas mabuti kung mas malayo." mariing utos niya. "Oo." sagot naman nito Naglakad si Mr. Guerero at pinulot lang ang mga lampin, nakarinig siya ng sigaw ng "Ah——". Biglang tumayo ang batang babae na orihinal na nakaupo sa lupa at sumuray-suray patun
Una, tinanggal niya ang kanyang sinturon. Pagkatapos, hinawakan niya ang kanyang kwelyo gamit ang dalawang kamay, ngunit tila na-freeze siya at hindi makagalaw. Tumingin sa kanya si Marco at medyo natuwa, "Bakit hindi mo ituloy?" Kinagat ni Sandara ang kanyang mga ngipin at hinubad ang kanyang bathr
——Kinabukasan, nagising si Veronica sa mga bisig ni Erwan. Gising na siya, may isang pares ng bulag na mata, nakatingin sa kanya na walang laman. Ang isang kamay nito ay nakapatong sa ulo ni Veronica, at ang kabilang kamay ay marahang hinaplos ang buhok nito. Magaan at banayad ang kanyang mga galaw,
Ito ang unang pagkakataon na narinig ni Veronicana binanggit ni Erwan ang kanyang ina. Erlinda. Pagkarinig pa lang ng pangalan ay para na siyang napakagandang tao. "To be honest, I don't remember what she looked like. But when I think of her, I always feel warm in my heart." "Sa aking natatandaan, h
Tumingin si Veronica sa kanya, "May paraan ba para maibalik ang lupang iyon ngayon?" Natahimik si Mr. Guerero. May naramdaman si Veronica at nag-aalalang nagtanong, "May paraan, tama? Mr. Guerero, sabihin mo sa akin, mayroon bang paraan para maibalik ang lupang iyon ngayon?" ulit niyang tanong. U
Nakahanap sila ng kwarto at hiniling kay Dr. Santos na tingnan si Jackson. Sinabi niya na hindi ito isang malaking problema. Ang mga sugat naman sa mukha at kamay ay ginamot din. Nang imulat ni Jackson ang kanyang mga mata, si Veronica ay nakatayo sa tabi ng kama at nakatingin sa kanya. Pagkatapos n
Marahil ay sobrang depressed siya nitong mga araw na ito. Kapag siya ay sumabog, ito ay magiging napakarahas na hindi niya na mapigilan. Noong una, tahimik lang na lumuluha si Veronica. Ayaw niyang maapektuhan ng kanyang emosyon si Erwan. Ngunit ang mga emosyon niya ay parang naging demonyo at pinup
"Hindi..." Ibinaba ni Marian ang kanyang mga talukap, "Nag-aalala lang ako na ayaw tayong makita ng anak ko, at natatakot akong hindi niya ito ma-get over. Hindi ko ibig sabihin. para pigilan ka sa pagpasok." "Talaga?" Nakatitig pa rin si Luis sa kanya, kalahati ay naniniwala at kalahati ay hindi na
Napaluha si Marian, umaalingawngaw ang kanyang iyak sa corridor. Hindi nagsalita si Luis, ngunit ang kanyang mukha ay halatang tense na rin, at naghihintay din siya ng sagot ni Veronica. Para kay Veronica ito ay isang magandang pagkakataon. "May kondisyon ako." Hindi nagsalita si Luis, ngunit malami
Natigilan si Maria saglit, "Veronica? Bakit ka nandito?" Lumapit si Veronica at sinulyapan ang ilaw sa pintuan ng emergency room, "Sino ang nasa loob?" Hindi siya nag-aalala kay Luis, nag-aalala siya sa kanyang anak. Ngayong nasa kamay na ni Luis ang tao, kung talagang may nangyari sa kanya, mas lal
"Oo." Tumango si Veronica at dinala siya pababa. --- Sa pagka hapon, sinamahan ni Veronica si Erwan sa ospital. Ito ang unang pagkakataon na opisyal na nagpatingin sa doktor si Erwan mula nang siya ay mabulag. Ang pagsusulit ay medyo mahirap at tumagal ng dalawang oras. Matapos pumasok ni Erwan
Marahil ay sobrang depressed siya nitong mga araw na ito. Kapag siya ay sumabog, ito ay magiging napakarahas na hindi niya na mapigilan. Noong una, tahimik lang na lumuluha si Veronica. Ayaw niyang maapektuhan ng kanyang emosyon si Erwan. Ngunit ang mga emosyon niya ay parang naging demonyo at pinup
Nakahanap sila ng kwarto at hiniling kay Dr. Santos na tingnan si Jackson. Sinabi niya na hindi ito isang malaking problema. Ang mga sugat naman sa mukha at kamay ay ginamot din. Nang imulat ni Jackson ang kanyang mga mata, si Veronica ay nakatayo sa tabi ng kama at nakatingin sa kanya. Pagkatapos n
Tumingin si Veronica sa kanya, "May paraan ba para maibalik ang lupang iyon ngayon?" Natahimik si Mr. Guerero. May naramdaman si Veronica at nag-aalalang nagtanong, "May paraan, tama? Mr. Guerero, sabihin mo sa akin, mayroon bang paraan para maibalik ang lupang iyon ngayon?" ulit niyang tanong. U
Ito ang unang pagkakataon na narinig ni Veronicana binanggit ni Erwan ang kanyang ina. Erlinda. Pagkarinig pa lang ng pangalan ay para na siyang napakagandang tao. "To be honest, I don't remember what she looked like. But when I think of her, I always feel warm in my heart." "Sa aking natatandaan, h
——Kinabukasan, nagising si Veronica sa mga bisig ni Erwan. Gising na siya, may isang pares ng bulag na mata, nakatingin sa kanya na walang laman. Ang isang kamay nito ay nakapatong sa ulo ni Veronica, at ang kabilang kamay ay marahang hinaplos ang buhok nito. Magaan at banayad ang kanyang mga galaw,