“Uhmmm.” Tunog ng halik ng dalawang taong animo’y nagmamahalan ang maririnig mula sa loob ng tent. Ang bawat haplos ng kamay ni Erwan sa balat ni Veronica ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang katawan. At ang mga bisig nito na yumayakap sa kanya ay sapat na para maibsan ang lamig na dala ng pa
Nakatulog ng kaunti si Veronica at nagising na parang nanunuyo ang kanyang lalamunan at kailangan niya ng makainom ng tubig. Bumangon siya at dahan dahang tumayo kahit na masakit pa rin ang kanyang ulo. Lumabas siya ng tent at nagulat ng bumulaga sa kanya ang dalawang pares na mamahaling sapatos sa
Pagkatapos makainom ng gamot at madextrose medyo bumaba na rin ang lagnat niya. Gayunpaman sinabi ng doctor na nagkaroon ng bacteria at infection at inflammation sa kanyang katawan. Kahit na bumaba na ang kanyang lagnat kailangan pa rin niyang manatili sa ospital ng dalawang araw. At kailangan niyan
Bago ang lahat, hindi makapaniwala si Veronica na magagawa siyang lolokohin ng kanyang boyfriend at ang masakit oa rito ay sa bestfriend pa niya na matagal na niyang kilala. Akala niya hindi na nangyayari ang mga ganitong pangyayari na nababasa niya lamang sa mga sinusulat ng isang magaling na manu
"W-Waah! Sigaw ni Veronica mula sa mahaba niyang pagkakatulog at panaginip. Idinilat niya ang kanyang mga mata para makita ang lahat. Nalaman niyang nasa ospital siya at lahat ng nangyari mula umaga at hanggang gabi ay naganap ng isang araw lamang. At ang pag-a-akalang nasa kanyang harapan ang boss
"Hello.! Veronica, maayos na ba ang pakiramdam mo ngayon?" bungad na tanong ni Amalia ng makausap siya at mababakas sa boses nito ang pag-a-alala. Tumango tango lang si Veronica. "Oo, mas maayos na ako ngayon." "Meron ka pa bang lagnat? May lunch ka ba? Nagugutom ka na ba? Paano kung mag order n
Nagtungo muna si Erwan sa office ng doctor ng kanyang abuela para malaman kung ano na nga ba ang resulta ng mga ginawang eksamin dito. Pagkabalik niya ng ward nakita niyang gising na si Veronica, ngunit nakapulupot pa rin ang katawan nito ng gamit na kumot. Nang marinig niya ang ingay, napalingo
Nagsimulang mamula ang kanyang mga mata at hindi niya alam kong dala ba ng lamig kaya siya nanginginig. "Bakit ka tumatakbo?" Nawala na ang galit sa mukha ni Erwan na hindi mo nakikita habang nagsasalita ito. Hindi niya intensyong matakot ang babae sa kanya. Gusto niya lang alalayan at alagaan ito.
Saglit na natahimik si Luis. "Ano ang pinagkaiba? tanong niya.. Patawarin mo ako sa pagkakataong ito. Hindi na ako mangangahas na gawin ito muli sa susunod." Tumayo si Luis sa tabi ng kama, nakatingin sa kanya ng walang ekspresyon, "Narinig mo ba ang sinabi ko ngayon?" Mahina na tumango si Marian.
Pagkatapos ng kainan na iyon naramdaman ni Veronica na si Erwan ay isa ring down-to-earth na tao at hindi masyadong madaling lapitan. Alam niya rin na si Luis ay gumagawa ng masama nang palihim at inalis ang maraming negosyo ni Erwan. Kung hindi niya ito maalis, gagawin niya ang lahat para sabotahe
"Hindi ko maalala..." Hindi magaling magsinungaling si Veronica. Bukod dito, ang mga mata ni Jackson ay nakatutok sa sulok ng kanyang bibig sa sandaling ito. Hinalikan siya ng mapusok ni Erwan na medyo namamanhid pa ang kanyang bibig, na marahil ay medyo halata. Kinagat ni Veronica ang kanyang labi,
Kumunot ang noo ni Luis habang nakatingin kay Erwan na nabaliw at nawalan ng malay, at tuluyang binuksan ang pinto at lumabas. Paglabas na pagkalabas niya, lumipad ang kalahati ng tableta at tumama sa likod niya. Kasabay ng isang kumalabog, muli itong bumagsak sa lupa. Sumugod sina Mr. Guerero at Dr
Tumayo ng tuwid si Luis, nakatingin kay Erwan mula sa itaas, "Erwan, ang apelyido mo ay Campbell! Ibinigay ko sa iyo ang iyong pangalan, apelyido mo, buhay mo, lahat ng mayroon ka ay ibinigay ko! Ako ang iyong ama, ikaw ang anak ko sa mundong ito, ang anak lamang ang nakikinig sa mga ama!" Erwan na
Knock! Knock! Nagpatuloy ang katok. Si Veronica naman ay mas idiniin sa pinto at hinalikan. Sa sandaling ito, nakaramdam siya ng panghihina sa kanyang mga kamay at paa. May boses sa kanyang isipan na nagsasabi sa kanya na itulak si Erwan palayo, ngunit hindi siya makaipon ng anumang lakas. Ang kamay
Natigilan si Veronica matapos marinig ang sinabi nito. "Sinabi sa iyo ni ate?" ulit niyang tanong at baka nabingi lamang siya. "Oo." Nanginginig ang boses ni Erwan, tuwang-tuwa siya at masaya, "Veronica, alam mo ba kung gaano ako kasaya? Napakatanga ko! May mga pahiwatig noon, ngunit hindi kita pi
Nang maalala niya ang lahat lahat agad niya itong itinulak. "Veronica." Naririnig niya ang boses ni Erwan sa kanyang tainga. Nagising si Veronica sa akala niyang isang panaginip. Idinilat niya ang kanyang mga mata at tinulak ito palayo. Nahirapan si Erwan dahil iniinda niya ang kanyang injury
Hindi niya alam kung dapat ba niyang sagutin ang tanong nito.. Sa huli naisip niya rin na sagutin na lamang. "Okay lang naman po, Tita Marian. Mabuti naman kami ni Jackson. Bakit niyo ho ba naitanong?" balik na tanong niya rito. "Ah! Wala naman.." sagot ni Marian. "Sige, po." Alam ni Veronica