NICOLA Pumasok ako sa La Nuit VIP Night Club. Alas dyes ng gabi at abala ang mga suki ng club sa paglabas-masok. Naningkit ako sa kumikislap na mga ilaw na may mga kulay pula, asul at dilaw na umaagaw. Ramdam ng kalamnan ko ang humahaplos na malakas na tugtug ng musika na sumasabog sa dingding na hinaluan ng bulungan ng mga kliyente Dumapo sa ilong ko ang amoy magkahalong amoy ng pabango, usok at alak.I stepped in, my eyes scanning the room, kabisago ko ang bawat detalye at pasikot-sikot sa club na parang mapa sa utak. Nandito ako para sa isang rason, ang manmanan si Artemio. Binabalak kong ipadakip siya sa police ngayong gabi kaya sinadya akong hindi isama ang aking bodyguards pero konektado ako sa pulisyo at sa isang pindot ko'y darating sila agad. Binigyan ko ng trabaho si Paolo na bantayan niya ako at siguraduhing mapagtagumpayan ang entrapment operation.Pagod na ako sa pagba-blackmail niya. Hindi habambuhay na mahing principal sponsor niya ako para lamang iligtas at maitago an
NICOLA Oh, shit. I cursed silently. Marahas ko siyang tinulak palayo. Awtomatiko akong tunayo na kinahilo ko. Nawawalan ako sa tamang hwesyo at tila nasusunod ang balat ko sa sobrang init. Gulong-gulo akong tinampal ang pawisan kong noo. This bitch had slipped me an aphrodisiac. I felt like my body wasn’t my own anymore.Her lips curved into a wicked smirk. "You really miss me, baby," halinghing niya. "Mali ang pagaakala mong pakakawalan kita ng ganoon kadali. Sisimulan pa lang natin ang laro."Tinukod ko ang isang kamay sa counter para ibalanse ang sarili subalit sinabayan ng pagkapos ng aking hininga. "What... what the hell did you do?" Namaos ang boses, naging mahina–malayong-malayo ito sa pagiging maawtoridad ko gaya ng dati. "Gusto ko lang maging masaya ngayon gabi. You know, I miss your body. I don't want to touch myself, eh? Kaso, hindi ito ang oras para gawin iyon. Mayroon lang akong sorpresa para sa'yo." Yumukod siya papalapit, napakurap ako sa mainit niya hininga na duman
CHANDRIA "Mom?" Narinig kong tawag ni Liam sa akin. Nasa kusina ako, abala sa pagkain ng natirang ube cake dahil nakaramdam ako ng cravings. Alas nwebe y medya na pero hindi pa umuuwi si Nicola. Baka nasa monkey business ulit. Namamangha ako kung ano ang business niya at bakit niya tinatago. Wala sa kutob ko ang pambababae niya.Pero minsan nasa kaibutaran ng puso ko o nasa ilusyon ko na pwede niyang labagin ang babala ko. Kayang-kaya niyang mambabae na likod ko. A womanizer can't be change in a day. Why I'm so delusional?"Hmm, what's the matter baby?" Tanong ko na di kaagad tiningnan."Mom, umiiyak po sina Layla at Leone," nababalisang imporma niya.I stopped eating. "Bakit? May nag-away naman ba sila?"Lumapit ako sa anak ko. "Hindi po. Sabi ni Layla masakit daw ang lalamunan niya samantala si Leone ay masakit daw ang tyan. Parang ganoon din ako, mom." Sumisinok niyang saad na ngayong hinahawakan ang tyan. Tinampal ko ang noo niya. "Mainit ang noo mo. May lagnat ka yata," kinaka
CHANDRIA"A-Are you crying? What happened? Where the heck are you?" Inambunan niya ako ng sunod-sunod na tanong. "No, I'm not crying. May sipon lang ako," maagap kong rason kahit halata na umiiyak ako dahil basag ang boses ko. "Pwede mo ba akong tulungan? M-May emergency lang.""Ano 'yon? Pupuntahan agad kita d'yan?" Hindi mapakali niyang untag. Kilala niya ako tuwing sasabi ng emergency dahil malala na sitwasyon ko tuwing ipagbigay alam ko sa kanya."Pwede sa St. Luke Hospital na lang tayo magkita?" "Sino na hospital? May sumakit sa'yo?" Tumaas ng isang tono ang boses niya."Sinugod ko sa ER ang triplets. Mataas ang lagnat ng tatlo at hindi ko kaya...""Nasaan ba ang ama nila? Ba't ka pinabayaan mag-isa?" Putol niya. Huling-huli ang inis sa tono niya."Nasa mahalagang trabaho siya," rason ko. Mahalaga ang makipaglaplapan sa iba kesa sa pamilya niya. He will never change."Alright. We'll be right there by twenty minutes. Isasama ko na rin si Kuya Zeke tutal nasa bahay siya," aniya n
NICOLA Nakatulog ako mula sa sobrang pagod at sakit ng katawan ko imbes na maligo lamang. Umuungol akong bumangon dahil humihigpit ang kalamnan ko at mahapdi ang mga sugat ko. Sa halip na maging marupok, tiniis ko ang kirot. Saka mabilis kong sinuot ang hinaram kong pantalon at polo t-shirt kay Paolo. Dali-dali akong nagpaalam sa kanila at dumiretso ng bahay. Malakas ang tibok ng puso ko sa kaba na baka magagalit si Chandria. Unang beses kong umuwi na may importanteng tao na nag-aalala sa pagkawala ko. Inagaw ni Yassel ang atensyon ko nang bumaba ako sa kotse ni Paolo. Nasa bukana siya ng mansyon. He was pacing back and forth nervously. His normally composed demeanor was replaced with frantic movements, his face pale and glistening with sweat."What's going on, Yassel?" Agaw pansin ko sa kakaibang kinikilos niya.Pumitlag siya, at mabilis na inangat ang tingin sa akin. "S-Sinugod po namin ang mga bata sa hospital," maingat niyang lahad. "Mataas po ang lagnat nila."Tila hinampas ak
NICOLASo, this is me. Pinasya kong tumungo sa mansyon ng Callagry, nagbabaka-sakaling nandito si Chandria sa kadahilanan na di ko maatim ang pagkawala niya.Masama at umaapoy na tingin ang sinalubong ni Atlas sa akin. Tumayo ako mula sa pagkaupo sa sofa para batiin siya. Weekdays ngayon at sigurado na wala ang mga magulang nila pati ang tatlo niyang kapatid."What the hell do you want?" Bungad niya."Atlas, nasaan ang ate mo? Gusto ko siyang makita?" Patay malisya kong tanong. Binalewala ako ang umaakyat na galit sa mukha niya."Why the hell are you asking me that? Don't pretend like you care, Mr. Henderson." Tumaas ang boses niya.Natigilan ako. Gusto ko sanang iwasan ang mukha niya pero di ko magawa. "What are you talking about? Of course, I care! Where is she?" Alma ko.Kumibit balikat siya. Ngayon ko lamang napansin na naka-short siya na kulay beige, naka-sneaker na may mahabang medyas, naka-plain white t-shirt at nakasabit ang dilaw na sweater sa balikat niya saka nasa ulo ang m
CHANDRIA Isang araw ang lumipas simula nang mapadpad slako sa Siargao. i disconnected all the contacts except my brothers. Kahit na nasa isipan ko ang mga anak ay pinili kong manatili rito. Gusto ko lamang ng ilang sandali para palayain ang sarili ko sa toxic na mundo at kalimutan ang panloloko ni Nicola.I don't want to hear that name agian, nangagalaiti ako sa inis kapag maalala ko ang pangalan niya.Pasuray-suray akong naglalakad sa kahabaan ng dalampasigan sa gabing ito kasama ang tatlong kaibigan na nakilala ko lamang kahapon. Si Shiela na may ara ng hotel na tinutuluyan ko, si Daphne na pulis at si Xaira na vlogger pero sawi rin sa pag-ibig gaya ko.Magtatatlong oras kaming nag-inuman hanggang niyaya ko silang mamasyal. Hindi ko naramdaman ang malamig na hangin dahil sa init ng alak na ininom ko. Natatakpan ng tawanan namin ang mahinang lagaslas ng alon sa dalampasigan. "Woo, kita mo iyon, Chandria? I want to try it too!" Tinuro ni Daphne ang nagfa-fire dancing. Bigla akong n
CHANDRIA Kinabukasan, namasyal kami ng mga kaibigan ko sa dalampasigan para manuod ng bukangliwayway. "Maganda na sana ang eksena kagabi pero bigla kang tumigil," ani Shiela na nakanguso. "Hindi namin inaasahan na may tinatago ka palang talento," usal ni Daphne na tumabi sa akin. Ngumuso ako. "Hindi ko alam na magiging talento pala ang hilig ko lang. Pero salamat sa pag-appreciate ng fire dancing ko kagabi," namamaos ang boses kong saad. Sumikip bigla ang dibdib ko habang tinatanaw ang pagsikat ng araw dahil naalala ko ang kambal. Umaasa akong magaling na sila ngayon at hindi nila ako hinahanap. I was deep in thought when a voice interrupted me. Nagkunwaribakong hindi nagulat. "Beautiful, isn't it?" Sabi niya sa baritonong boses. Biglang pinagaan ng tono nito ang puso ko, winala nito ang alalahanin sa isipan ko. Nilingon ko ang lalaki na nakatayo di kalayuan sa amin. He dressed casually in a white shirt and roll-up khakis. Magulo ang itim niyang buhok, pero nasa disposisyo
CHANDRIA MIELLE Nagising ako na may duct tape sa bibig at may lubid sa mga kamay. Namamanhid ang katawan ko habang nakahiga sa malambot na kama. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata, nanlabo sa umipisa pero mabilis kong natanto kung nasaan ako. Madilim ang paligid. Naamoy ko ang mamahalin kong perfume na humahalo sa matapang na amoy ng silid na ito at sa tanya ko ay nasa stockroom ako. "Gising ka na pala, baby," bungad ni blake. His smirking like he owns the world. Natagumpayan niyang gawin akong hostage ngayon. Gumalaw ako, sinubukan umastras kaso kulang ang lakas ko para magawa 'yon. Lumapit siya at yumukod sa akin. Malakas ang tibok ng puso ko habang pinagmamasdan ang madilim niyang mukha na may hayagang pagnanasa. "Akala mo siguro makakatakas ka sa akin? Ang totoo, rason ko lang na ayokong ibenta ang casino dahil ikaw naman ang habol ko at ginugulo lang kita," bulong niya sabay hila sa kwelyo ko. "Wala ka nang choice ngayon, Chandria." I squirms, my muffled cries pleading fo
NICOLA HAYES HINABOL KO SILA. Buong akala ko na 'yon ang tanging paraan upang maligtas ko si Chandria. Dumating na nga ang pagkakataon na lumabas ang tunay na kulay ng taksil kong kaibigan. Tumiim bagang ako habang mahigpit na kumakapit sa manubela. Nabura ang tanawin sa paligid dahil nasa kotse niya ang buong konsentrasyon ko. Malapit ko na sana silang masundan subalit may humarang na ten wheeler sa akin. Pinili kong huminto kaysa ilagay sa panganib muli ang sarili. Kapagkuwan ay tinabi ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tinawagan si Paolo. "Paolo, I need your help," natataranta kong turan. "May nangyari ba?" Inosente niyang tanong. "Kinidnap ni Blake si Chandria. Dapat nating hanapin ang lugar na pagdadalhan nila. Sinubukan kong sundan sila pero nawala ako." "Ako na ang bahala. Eksaktong may number niya ako at iyon ang gagamitin ko para sundan siya." "Good. Pupunta ako dyan ngayon sa inyo, Paolo," wika ko. Akma ko sanang patayin ang tawag nang tumikhim s'ya. "Nasa mans
NICOLA HAYES "Dapat pala ako mamatay ng araw na 'yon, Paolo," pasimula ako habang niri-reload ang baril ko. Inangat ko ito at tinutok sa target ko. "Nawala ako sa sarili at padalos-dalos na sinugod si Theo. Nagtagumpay nga siyang pasabugin ang kotse ko at itapon ako sa ilog pero sadyang mahal ako ng tadhana." Mariin na nilapat ni Paolo ang mga labi niya. Nasa pribadong hardin kami ng vacation haouse niya sa Batangas ngayon. Sininghot ko ang maalat na simoy ng hangin na dala ng dagat, kasabay ang mahinang pagsampa ng alon sa dalampasigan mula sa likod ng bahay. Sinalinan ni Paolo ng whiskey ang mga baso namin. Sumandal siya't pinakatitigan ako. "You're damn lucky, Nic. Malaki ang utang na loob ko sa matandang babae. Kung hindi ka niya nakita... paano na kaya ngayon." "Nagtataka ako kung paano nila ako dinala papunta sa malayong probinsya na 'yon," tugon ko sabay putok ng baril, ngumiti ako nang ma-bull's eye ko ang target. "Salamat pa rin sa matandang iyon, wala sana ako ngayon
CHANDRIA MIELLE "So, is this casino is for sale or not?" Sumandal si Nate Torres habang pinag-aaralan ang sitwasyon. Tagos kaluluwa ang mga titig niya sa 'kin kaya may duda ako na di siya si Nicola. Parang magkahawig sila pero magkaiba ang kanilang galaw. Hindi ako mapakali ngayon habang nakaupo sa high-end conference room, samantala si Blake ay naging taong bato sa tabi. Mahina akong napaubo. "No. It's not for sale." Inunahan ako ng malamig na si Blake. Awtomatiko akong napabaling sa kanya sabay bigay ng matatalim kong tingin. "Hindi totoo ang sinasabi niya. Hindi kita pinapunta rito kung hindi ko ibebenta ang casino," sabi ko kay Nate. Huling-huli ko sa peripheral vision ko ang pagtigas ng panga ni Blake. "Hindi nga namin binibenta. H'wag kang maniwala d'yan." Tinaas ang boses mula sa pagkaubos ng pasensiya. "H'wag kang makialam, Blake. Diba napag-usapan na natin na ibenta ito? Lumulubog sa utang ang casino at makakatulong ang offer niya." "Wala tayong may pinag-usapan na
CHANDRIA "I don't know you, miss. I'm sorry," medyo naiiritang sambit ng lalaki habang tinatanggal ang kamay ko sa kanya. Huli kong namalayan na mahigpit pala akong nakakapit sa kanya. "I-I'm sorry," nahihiya kong sagot na binato sa ere ang mga kamay. Bakit? Bakit nakikita ko na siya si Nicola lalo na kung paano tumingin ang kanyang mga mata. May mahaba siyang balabas at mahabang buhok pero sigurado akong pamilyar siya. Magaan ang loob ko sa kanya at parang siya ang taong matagal ko nang hinahanap. "And I'm not Nicola. My name is Nate," pakilala niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Why his voice is like him? He's really Nicola? Humikbi ako sa harap niya. Wala akong pakialam kung pagsabihin niya akong baliw o ano. Nangungulila lang ako ng husto sa lalaking mahal ko. "A-Ano'ng nangyari sa'yo, Miss? May masakit ba sa'yo? Gusto mo dadalhin kita sa ospital?" Nataranta niyang tanong. Matigas akong umiling. "W-Wala may naalala lang ako." "Sigurado ka? Baka mamaya sasabihin nilang pi
Chandria Nawalan ako ng ganang makipagkaibigan kay Blake nang sinabi niyang mahal niya ako. Pakaramdam ko kasi ay trinaidor niya ako't wala na akong dapat pagkatiwalaan sa mundong ito. Buong buhay ko mabuti ang intensyon niya. Natatakot ako ngayon na lumapit sa kanya. "Nandito ako ngayon sa Grand Lux," sabi ko kay Ezekiel sa telephono. Kanina pa siya tumatawag sa akin kaya medyo mainit ang ulo. Nababalisa siya ngayon sa komplikadong sitwasyon ko. "Who's with you?" He replied sternly. "Ako lang. Bakit?" "Pupuntahan kita d'yan." "Wag na. Uuwi naman ako kaagad," tanggi ko. Bumuntong hininga siya. "You're not safe right now, Ate. You can't go out anytime you want." Sinabi ko kasi sa kanila ang nangyari sa'kin noon sa night club at ang totoong kaaway ni Nicola. Nalaman namin na isang matatag na myembro ng Cartel si Theo pati ang kapatid niyang si Thaddeo Tan. Hindi sila madaling hulihin at hayok sila sa human trafficking. Pinaiimbestigahan na naman sila sa NBI at sila na ang bahal
CHANDRIA "Come here, Chandria," malapad ang ngiti ni Joaquin na tinawag akong umupo sa tabi niya. Humalo-halo ang emosyon ko sa loob nang lumapit ako sa kanya saka umupo sa tabi niya. Lalo akong ginugulo ng makukulay na neon lights at maingay na tugtug. Akyat baba ang mga kamay ko sa sa aking hita at parang naiilang ako sa dibdib ko kasi halos luluwa na ito sa sobrang baba ng V-line Nasipat ko si Joaqin na tumingin doon kaya bigla kong niyakap ang sarili. Pinalilibutan kami ng mga kaibigan niya. Walang katapusan silang nagtatawanan, kiniliti at may kakaiba sa kanilang mga mata nila, parang naha-high sila. Masangsang ang magkahalong amoy ng alak, pawis at matalim na bagay. "By the way, this is my friend Chandria. Nakilala ko lang siya sa Siargao. She's a nice girl, you know. She's a nice girl," pakilala ni Joaqin sa mga kaibigan. Ngumiti ang babae na di ko alam kung transwoman ba saka may inabot na cocktail sa akin. Sinuklian ko siya ng ngiti nang kinuha 'yon pero di ko muna inino
CHANDRIALumipas ang tatlong buwan. Lumipas ang mabibigat na hamon sa aming buhay. Sa kabila ng nakakabangungot na pagkawala ni Nicola ay pinilit kong ipagpatuloy ang buhay. Nandito ulit ako sa N Lending company para sa isang investment deal.Sumandal ako sa swivel chair habang pinagmamasdan ang nakakalulang tanawin ng Manila skyline. Nandito ako sa conference room dahil hinihintay ko ang bagong investor. Tinatapik ko ang gel pen sa itaas ng dokumento. Napatuwid ako ng upo nang bumukas ang pinto.Niluwa ng pinto ang nakangising si Joaqin. Kinurap ko ang mga mata. Oo, hindi ako nag-iilusyon. Siya nga, si Joaqin na di ko alam ang apelyido hanggang ngayon."Oh, Chandria? I-Ikaw pala ang CEO ng N Lending? Diba si Nicola Henderson iyon?" Bungad niya.My hands freeze on the gel pen. Pigil ang hininga kong tiningnan siya ng mataimtim. Hindi ko sukat akalain na lilitaw sa harap ko ang naging kaibigan ko noon sa Siargio. Ngunit ba't biglang bumigat ang pakiramdam ko sa kanya? Sinasabi ng insti
CHANDRIA Wala akong ibang inisip kundi ang asikasuhin ang naiwang negosyo ni Nicola. Ang N Lending Company at ang Grand Lux Resort and Casino. Mahirap sa parte ko dahil meron pa akong sariling negosyo. Hindi ko alam kung paano patakbuhin ng sabay-sabay. Pero salamat kay Paolo dahil siya ang business partner ni Nicola at ang taong inaasahan nito kung sakaling may mangyayaring masama rito. Humugot ako ng malalim na hininga. Dapat kung harapin na may tapang ang araw na 'to. Halos isang linggo na ang lumipas nang nilibing namin si Nicola kaso di ko mapigilan lumuksa. Maraming aspect sa buhay ko na lalo akong nangulila sa kanya. I missed his laugh, his kisses, and his teasing remarks. Nangingig ako sa magkahalong lungkot at galit. Nagagalit ako sa mga taong pinatay siya. Gusto ko ng hustisya. Gusto kong malaman kung sino ang mga kaaway niya. Tinanggal ko ang reading glass bago inangat ang tingin kay Paolo. Nasa maaliwalas na opisina kami ni Nicola ngayon. Kitang-kita ang mga ulap sa