Wait lang po mga labs ha? May update pa po ako mamaya.
Andrea Nang makapasok ako ng CR. Sumandal muna ako sa likuran ng pinto upang magpakalma. Hindi ko napansin nakangiti na pala ako habang tulala. Luh! Anong nangyari Andrea Keth? Alin doon ang nakakikilig sa sinabi ni Atlas? Wala naman nakakikilig. Umiiwas lang ako magkadikit kami. Ayaw ko man aminin ngunit natatakot akong pinagkakanulo ng sarili kong damdamin. Shit! Hindi ako nahuhulog kay Atlas. Kay bago-bago pa namin magkakilala. Mabait lang sa 'kin si Atlas, ano gusto ko agad siya? Hindi mali ito. Para akong shunga iiling-iling napatili pa. Naghilamos ako upang mahimasmasan sa aking pag daydreaming. Ang totoo hindi naman talaga ako naiihi. Alibi ko lang iyon. Kalahating totoo. Kasi ayaw ko rin pag-usapan namin ang daddy. Second na lang ang umiiwas ako sa pagdikit dikit ni Atlas. Kung titingnan ng maigi parang natural na lang dito kung dumikit sa ‘kin Nang matapos akong mag-CR. Wala na sa silid si Atlas. Napansin ko nasa ibabaw ng kama ang phone nito kaya hula ko saglit lan
Andrea Ang tahimik naman. Nasambit ko paglabas ko ng silid ni Atlas. Hirap din pala kapag ganitong malaking bahay plus bagong salta lang ako kaya nag-a-adjust pa talaga. Nasa kalagitnaan ako ng hagdan nakasalubong ko ang isa sa kasambahay nila mommy Brenda. Ilang taon na kaya ito? Sa tingin ko mas higit na matanda ito sa ‘kin, though hindi naman ito abot ng thirty. Nasa 26 o 27 ang hula ko sa edad nito. May bitbit na walis tambo at dustpan Yumukod sa ‘kin. Tumigil ako kaya tumigil din ito sa tapat ko. Naisip kong itanong sa kaniya si Atlas, baka lang alam niya. “Hi, senyorita Andrea,” saad niya. “Hello ate Lucy,” tugon ko iyon kasi ang natatandaan ko kahapon na sabi ni Manang Dolores, kahapon ng inutusan siyang tawagin ang tatlong kapatid ni Atlas. “Papunta sana ako sa kwarto n'yo upang maglinis. Kanina kasi tulog pa kayo ni senyorito Atlas. Kaya inyo k'warto na lang po ang hindi ko nalinisan." “Okay lang po ate Lucy. Ako na po ang bahala maglinis doon.” “Hala! Baka ma
Brenda Pakanta-kanta pa ako habang lulan ng elevator dahil sa labis na saya. Monthsary namin ngayon ni Sir Mattheus. Sabado kasi walang pasok sa office kaya sa condo niya ako pumunta. Bumili pa ako ng cake sa isang sikat na bakeshop at sinadya kong hindi mag-text sa boss ko na pupunta ako upang ma-sorpresa si Mattheus. Palagi ko naman ginagawa ang ganitong sorpresa sa kaniya tuwing monthsary namin, simula ng magkaroon kami ng relasyon, six months na ngayon. Hindi ko siya nobyo, basta simula nang may nangyari sa aming dalawa. Palagi na kami nagde-date ni Sir Mattheus at pagkatapos nauuwi iyon sa mainit na pagt*t*lik. Hindi ko siya boyfriend ngunit parang ganun na din kami ni Mattheus. Kasi may namamagitan din sa 'min. Malambing din ang boss ko sa akin at higit sa lahat. Ayaw niya akong tumaggap ng manliligaw gusto n'ya siya lang. Minsan nga sinasabi ko sa kaniya bakit hindi p'wede e, fvck buddy lang naman kami. Kaya maari pa akong mag-entertain ng lalake. Ngunit si Sir Mattheus, a
Brenda Mahimbing na dapat ang tulog ko nang bigla naman akong bulabugin ng walang tigil na pagri-ring ng phone ko. Pisti! Bago pa ako naka pipikit ‘tsaka naman tatawag kung sino mang heredos na iyon. Bahala na kung sino iyon. Mapapagod lang din siyang tumawag dahil wala akong balak bumangon. Susuko rin iyon kapag hindi ko pinansin. Sa halip ay naisip kong hilahin ang extra kong unan. Ginawa kong pantakip sa tainga ko upang hindi ko na marinig ang ingay. Akala ko lang pala, na tuluyang magiging payapa na ang tulog ko. Ngunit maling-mali ako sa sapantaha ko. Dahil hindi yata alam ng kung sino man ang tumatawag sa akin na tumigil at walang pakialam kung nakabubulahaw na dahil ayaw sumuko ang tumatawag. Iniisip ko baka nakakaistorbo ako sa kabilang k’warto. Hindi kasi semento ang dingding ng boarding house ko. Plywood kasi ang dingding though makapal naman ngunit kapag ganito kaingay sure ako maririnig niyon ng kalapit kong silid. Subok ko kasi kapag nag-videoke ang katabi kong k
Brenda Nagising akong mabigat ang pakiramdam at tila ako binugbog ng mga sampung katao. Masakit ang buong katawan ko, lalo na ang pagitan ng aking hita. Tila mayroong napalis sa loob ko. Kaya naman kapag konting galaw ako, sa 'king kinahihigaan. Napapangiwi ako sa sobrang sakit. Kinapa ko ang katabi ko. ‘Sir Mattheus’ I whispered. Wala na pala akong katabi sa kama. Iniwan niya ako habang tulog? Tang-na niya. Uminit ang mata ko at nag-unahan pumatak ang luha sa pisngi ko. Mas domoble ang sakit ng katawan ko dahil iniwan akong mag-isa ni sir Mattheus. Buset siya! Ni hindi lang iniisip ang kalagayan ko ngayon. Hindi magkakaila na ilang ulit naming pinagsaluhan ang kamunduhan kagabi ni Sir Mattheus. Ilang ulit nga ba nito ako dinala sa mala paraisong langit kagabi. Ilan nga ba? Naitanong ko pa sa aking sarili. Ngunit iisa lang ang sure sa isip ko. Hindi ko alam basta ‘di ko mabilang kung ilang ulit ako nito napasigaw sa sarap kagabi. Dahil sinamba nito ang katawan ko. Dammit gust
Brenda Paglabas ko galing CR. Nadatnan kong may katawagan si Sir Mattheus sa phone niya. Nakatalikod siya sa ‘kin nakapamewang ang kaniyang kanang kamay at ang kaliwa naman iyon ang mayhawak sa phone niya. Paminsan-minsan inaalis ni Sir Mattheus, ang kamay sa baywang niya at pakumpas-kumpas habang malakas ang boses nito nakikipag-usap. Dahil ayaw kong makagambala rito. Maingat akong kumilos upang hindi niya ako marinig. Tila naman ang pag-iingat ko hindi yata effective. Dahil nakuha ko pa rin kasi ang atensyon nito at mabilis nito akong nilingon, ngunit mabilis lang. Muli sa kausap niya ulit ang atensyon nito. Kahit dahan-dahan na ang kilos ako. Gano'n? Ang lakas naman ng pakiramdam ni Sir Mattheus. Halos pinigilan ko nga huiminga pero alam pa rin nito nasa labas na ako kahit nakatalikod naman siya sa ‘kin. “Of course darating ako,” wika nito at sandaling tumigil. Para bang mayroon sinasabi ang kausap nito sa kabilang linya dahil patango-tango si Sir Mattheus habang pinakikingg
Brenda Inaasahan kong susundan ako ni Mattheus. Magagalit ang amo sa ‘kin, dahil tinakasan ko siya. Inaasahan kong pipilitin niya ako pabalikin sa unit niya. Ngunit tinubuan na ako ng ugat sa paa sa kaantay sa baba. Walang Mattheus na sumulpot. Natagalan pa nga akong kumuha ng taxi sa labas. Lumingon pa nga ako sa building ng condo ni Mattheus, baka nakatanaw lang sa ‘kin ang binatang amo. Ngunit bigo ako sa inaasam ko. Dahil hindi ko talaga nakita si Sir Mattheus. Umuwi ako ng boarding house ko na laglag balikat at maghapon tahimik na nagmumukmok. Minsan pa nga hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Kumalma naman ako tsaka pa ako nagbihis at nagpasyang matulog maghapon. Pagdating ng alas sais ng gabi binulabog ako ng malakas na katok sa labas ng pinto. Tamad na idinilat ko ang mata ko. Sino ba kasi iyon grabeng katok iyon ah. Akala mo may sunog eh. Kumakalam na rin pala ang sikmura ko dahil walang almusal at tanghalian. Kung nagkataon pa hindi sa kumatok sa pinto ko. Baka h
Brenda "Pasensya ka na hija, kung pinayagan ko si Mr. Martinez, na pumasok sa boarding house ng hindi ko ipinaalam sa 'yo," hingi paumanhin ng landlady ko. “Ahehe...hindi rin po kasi 'yan mapipigilan makulit po kasi iyan," anang ko kaya sinamaan ako ng tingin ni Mattheus. "Maghapon din po kasi ako natulog. Kasi masama po ang pakiramdam ko,” sabi ko sa landlady ko. “You're sick and you've been sleeping all day? Fuck, does that mean you haven't eaten yet? What the heck, Brenda!? Anong ginagawa mo sa sarili mo?" tila galit ito at kung sa hindi ko pagkain ah, ewan ko sa Lolo Mattheus na ito. Pumaling ako ng tingin sa kaniya. Medyo nabawasan na ang angas sa mata nito hindi gaya kanina na galit sa 'kin. Ngayon galit pa rin hindi nga lang nawawala ang pagka seryoso nito. “Kaya naman pala. Mr. Martinez, hindi marinig. Ako'y babalik ulit sa aking k'warto. May nakasalang akong lutong ulam pinahinaan ko lang baka malasak kung magtagal ako,” “Sige ho, Aling Melba,” ani Mattheus. Sinu
Andrea Ang tahimik naman. Nasambit ko paglabas ko ng silid ni Atlas. Hirap din pala kapag ganitong malaking bahay plus bagong salta lang ako kaya nag-a-adjust pa talaga. Nasa kalagitnaan ako ng hagdan nakasalubong ko ang isa sa kasambahay nila mommy Brenda. Ilang taon na kaya ito? Sa tingin ko mas higit na matanda ito sa ‘kin, though hindi naman ito abot ng thirty. Nasa 26 o 27 ang hula ko sa edad nito. May bitbit na walis tambo at dustpan Yumukod sa ‘kin. Tumigil ako kaya tumigil din ito sa tapat ko. Naisip kong itanong sa kaniya si Atlas, baka lang alam niya. “Hi, senyorita Andrea,” saad niya. “Hello ate Lucy,” tugon ko iyon kasi ang natatandaan ko kahapon na sabi ni Manang Dolores, kahapon ng inutusan siyang tawagin ang tatlong kapatid ni Atlas. “Papunta sana ako sa kwarto n'yo upang maglinis. Kanina kasi tulog pa kayo ni senyorito Atlas. Kaya inyo k'warto na lang po ang hindi ko nalinisan." “Okay lang po ate Lucy. Ako na po ang bahala maglinis doon.” “Hala! Baka ma
Andrea Nang makapasok ako ng CR. Sumandal muna ako sa likuran ng pinto upang magpakalma. Hindi ko napansin nakangiti na pala ako habang tulala. Luh! Anong nangyari Andrea Keth? Alin doon ang nakakikilig sa sinabi ni Atlas? Wala naman nakakikilig. Umiiwas lang ako magkadikit kami. Ayaw ko man aminin ngunit natatakot akong pinagkakanulo ng sarili kong damdamin. Shit! Hindi ako nahuhulog kay Atlas. Kay bago-bago pa namin magkakilala. Mabait lang sa 'kin si Atlas, ano gusto ko agad siya? Hindi mali ito. Para akong shunga iiling-iling napatili pa. Naghilamos ako upang mahimasmasan sa aking pag daydreaming. Ang totoo hindi naman talaga ako naiihi. Alibi ko lang iyon. Kalahating totoo. Kasi ayaw ko rin pag-usapan namin ang daddy. Second na lang ang umiiwas ako sa pagdikit dikit ni Atlas. Kung titingnan ng maigi parang natural na lang dito kung dumikit sa ‘kin Nang matapos akong mag-CR. Wala na sa silid si Atlas. Napansin ko nasa ibabaw ng kama ang phone nito kaya hula ko saglit lan
Atlas “Ayaw mo ba? Akong bahala sa dad mo—” “H’wag na nga!” may kalakasan ang boses niya. “Woah! Hindi ako nakikipag-away please, baby?” “Kasi nga ayaw ko ng bumalik ang lagnat ko gusto mo naman maglakwatsa. Dito na lang tayo hanggang bukas,” aniya nag-iwas ng tingin. Pagkasabi nagmamadaling lumakad patungo sa banyo naguguluhan ako sa biglang pag-alis nito. Isang himala ayaw ni Andrea makita ang daddy niya. What's wrong with my wife? Gusto ko lang naman siya maging masaya dahil nga nakikita ko kay Andrea. Kung gaano niya kamahal ang daddy niya. Kahit hindi na siya pinahahalagahan ng sarili niyang ama. Nanatili pa rin ang paggalang nito kay sir Alvin. Baka dahil nagkasakit si Andrea miss na niya ang sir Alvin. Kaya niyaya ko siya dumalaw sa kanila. Gusto ko lang siyang pasayahin. Ngunit nakita ko umiiwas ang misis ko. Hindi ko lang nagustuhan kay sir Alvin hindi nakikinig sa paliwanag ni Andrea. Sigurado ako ng mag-usap ang dalawa ng sarilinan sinaktan nito si Andrea.
Andrea Nakauwi rin kami agad hindi na kailangan ma confine sa hospital kahit si Atlas ay gustong ma confine ako. Mas marunong pa sa doktor. I don't have a cold or cough. My laboratory results are also okay. Kaya lamang daw pabalik balik ang lagnat ko at sa findings ng doktor. Tinamaan daw ako ng viral flu na uso ngayon. Humina ang immune system ko kaya kailangan ng pahinga ng sa gano'n hindi na pabalik balik ang lagnat ko. Uso raw ngayon lalo na sa mga bata halos ganun ang cause ng lagnat. Kaya wala pang alas-onse ng gabi nakabalik na kami sa bahay nila Atlas. Kumain na rin kaming lahat. Dahil nag-takeout sina mommy ng pagkain namin ni Atlas, sa malapit na restaurant doon sa ospital na kinainan nila, habang inaantay ang resulta ng laboratory ko. Nag-angat ako ng tingin nakatayo sa gilid ko silang tatlo. Nakaka-touch ang pag-aalaga ng pamilya Martinez sa ‘kin. Kahit hindi naman nila ako kargo ngunit kung ituring nila ako daig pa pamilya nila ako. “Anak, ‘wag mong pabayaan ang
Andrea Nang matapos kong makausap si Ate Jane. Doon ko lang naisip ang pangako ko sa kaniya, na ako ang magpapasweldo sa kaniya. Napasentido ako. Saan ako kukuha ng pera ngayon. Ayaw ko naman manghingi kay Atlas ano pa ang isipin niya sa ‘kin. Sa bestfriend ko rin hindi ako makahihiram ng pera kay Vianca, kasi nga pareho pa kaming umaasa pa sa magulang. Kung nadala ko lang sana ang wallet ko. May savings ako sa ATM. Kasi ang allowance ko. Sa ATM nakalagay at sobra-sobra ang binibigay ni mommy at daddy noon sa ‘kin kaya may laman ang ATM card ko. Argh! Pambihira buhay ‘to bigla akong nagkaroon ng isipin sumakit ang ulo ko. Kung hindi naman ako nakiusap sa ate Jane. Wala akong contact kung anong nangyayari sa dad ko. Pumikit ako upang mabawasan ang biglang pagsakit ng ulo ko. Hanggang sa nakatulog pala ako. Nagising ako nangangatal sa ginaw kaya hinila ko ang comporter hanggang balikat ko upang maibsan ang ginaw na aking nararamdaman ngayon. Ang init ng balat ko. Shit nila
Andrea Pagkatapos kong tumawag kay Vianca. Hindi ako bumalik sa labas. Kagaya sa paalam ko sa mommy Brenda. Sa halip humiga ako sa kama ng nasa sahig pa nakaapak ang mga paa ko. Tumitig ako sa kisame. Namimiss ko ang daddy ko. Kumusta na kaya ito? Inaalagan ba nito ang sarili niya. Sana 'wag nitong pabayaan ang sarili. Masasaktan lalo ako kung pababayaan niya ang sarili dahil nasa bagong pamilya niya ang isip niya. Biglang may bumara sa lalamunan ko pagkaalala sa Daddy ko. Iisa lang talaga ang lagi kong hiniling simula ng magkaroon ng harang sa pagitan namin ni dad. Sana maging maayos ulit kami ni daddy katulad sa dati, at magising na ito sa katotohanan na hindi makabubuti sa kaniya si Olivia. Naisip ko si Ate Jane. Kung tawagan ko kaya si Ate Jane. Upang kumustahin si Daddy sa kaniya. Tumingin ako sa orasan. Malapit ng mag-alas dos ng hapon baka wala na itong ginagawa. Maari ko na siyang lihim na makausap. Nag-iingat din kasi ako na makatunog si Olivia, na may contact ako sa ka
Andrea Sa sala kami ni mommy tumambay pagkatapos naming kumain ng tanghalian. Si Atlas may pinag-uusapan ni daddy Mattheus sa office kaya ako'y naiwan sa mommy Brenda. Ang tatlong kapatid ni Atlas. Kaniya-kaniya akyat sa silid ng mga ito hindi na nakababa hanggang ngayon. Binuksan ni mommy ang television doon ako naka focus ang tingin paminsan-minsan may itatanong ito tungkol sa pag-aaral ko sasagutin ko naman ng maayos. “Hija, saan nga kayo unang nagkakilala ni Atlas?” ani nito lihim kong kinataranta kahit nga tanggap nila ako. Natigilan ako ng una mabuti hindi naman iyon napansin ng mommy Brenda. “Sa school ko po. Hindi pa namin noon kilala ang isa't isa. Tapos nasundan po sa Okada Manila. Hanggang ito po nauwi sa kasal,” Hindi ko na isinama ang nangyari sa bar at tungkol sa kamalasan sinapit ko sa pamilya ko. “Sabi ko nga sa anak ko kami'y mamanhikan ng maayos sa magulang mo,” ani nito kinalunok ko napansin pala nito ngumiti sa ‘kin. “Okay lang no pressure. Naitanon
Andrea “Kumain ka na tama na ito,” bulong ko kay Atlas ng marami na siyang inilagay na pagkain sa plato ko. Ginawa ko na lang nilagyan ko na lang din siya ng pagkain sa plato. Parang wala pa yata balak magsandok ng pagkain niya. Ako ang inasikaso kahit hindi naman na kailangan. “Atlas,” tinuro ko ang pagkain niya pagkatapos kong malagyan ang plato niya. “Naks si kuya Atlas, lakas maka gentleman. Baby na baby si Ate Andrea,” anang nito napangiti na lang ako. “Mind your own business Ishmael,” sagot dito ni Atlas. Binigyan pa ng may babalang tingin si Ishmael. Subalit hindi lang din naman ito apektado sa pagbabanta ng kuya niya, kahit sinabi nito na titigil na. Patuloy pa rin mayroong sinabi. “Oo na tatahimik na ako. Baka mahalata pa ni ate Andrea nag-ba-blush ka,” pinipigilan ang paglakas ng tawa tapos may pagsiko si Ishmael at Alexaiver. Aliw ang dalawa sa kuya Atlas nila. Na-curious tuloy ako kung totoo nga nagba-blush si Atlas kaya sinilip ko. Namumula nga ang tainga. P
Andrea Nang makarating kami ni mommy Brenda sa baba. Naroon sa living room ang dad ni Atlas. Bumulong si mommy Brenda sa ‘kin ‘Mattheus’ raw ang name ng dad ni Atlas. Nahihiya akong lumapit ngunit naka abresete pa si Mommy kaya kasama niya ako ng lumapit dito. “Kanina ka pa rito, mister?” “Bago lang hindi mo kasi ako binalikan sa study room,” nakataas kilay na sagot ni daddy sa kaniya. “Kagigising lang kasi ng manugang natin hayaan mo na,” anang mommy nakangiti sa asawa. Tumango ang daddy ni Atlas sa 'kin ngumiti ako. “Andrea, welcome sa Martinez family,” aniya na kinagulat ko. “Salamat po Dad,” nahihiya ko pang sagot sa kaniya. Seryoso si Daddy Mattheus. Ngunit ramdam ko tanggap din ako. Seryoso lang talaga ngunit kung sa mommy Brenda, ang lambing ng mata nakangiti. Pero masaya na ako kasi na welcome naman niya ako sa family nila kaya ayos na iyon. Katulad din sa mommy Brenda. H'wag daw ako mahihiya sa kanila kasi pamilya na nila ako simula ng ikasal kami ni Atlas.