“What kind of question is that, Raziel?” Seryoso na nagbabanta ang boses ni Darius habang nakatitig kay Raziel, “asking something like that is not appropriate, she’s my secretary.”“I did not ask something that will harm any of you, though.” He looked at me, “Did you feel harassed by my question?”“T-that’s…” Tumingin ako kay Darius, “I don’t know.” Mabilis akong yumuko para iwasan ang tingin nilang dalawa sa akin.“See, she doesn’t feel harassed at all. So why are you even acting like that, Darius?” Tanong niya na parang mas lalong nang-aasar.Hindi na nagawang sumagot ni Sir Darius ng muling pumasok si Rachel, “hmm? Is there something wrong, why are you just like that?” Nagtataka niyang tanong habang palipat-lipat ang tingin sa amin.“It’s nothing, your brother is just being himself again in front of my secretary.” Madiin na sabi ni Sir Darius na dahilan para matawa naman si Rachel sa hindi ko malaman na dahilan, at… ayaw ko rin naman na alamin iyon.“Gosh, kuya! Kailan ka ba magbab
“Come here, Lia” pagtawag niya sa akin habang nakaupo niya sa swivel chair at magkahiwalay ang kaniyang dalawang hita, “you said you will do it right?”Kahit nanlalambot ang aking tuhod ay unti-unti akong humakbang palapit sa kaniya, pero hindi pa rin nawawala ang bilis ng pagtibok ng aking puso lalo na at ramdam ko ang titig niya sa bawat kilos ko.“Stop!” Agad akong napatigil sa paghakbang ng bigla siyang nagsalita, hindi ko rin napigilan ang sarili ko na tumingin sa kaniya ng may pagtataka.“Bakit?” Nagtataka ko na tanong, huwag niyang sabihin na mali ang paglalakad ko at hindi niya iyon nagustuhan dahilan para mawalan na siya ng gana…Gumalaw ang kaniyang kamay na agad naman na sinundan ng aking tingin, ang kanyang daliri ay tinuturo ang gitnang pwesto sa pagitan ng kaniyang mga hita, “crawl over hear, Lia.” Utos niya.“T-That’s…” nag-aalangan kong sagot, wala akong maisip na tamang salita na dapat sabihin. Hindi ko akalain na gusto niyang ipagawa iyon sa akin, is this people call
Darius’s POV“Sir, are you there?” Tanong ng babae na nasa kabilang banda ng pintuan ng aking office, “may gusto lang po sana akong itanong, our team leader is already busy.”Tumingin muna ako sa salamin at tumikhim, “yes, come in.” masigla kong sabi at ngumiti kahit hindi pa man ito nakakapasok.Ilang saglit nga lang ay bumukas na ang pintuan at pumasok ang isa sa mga designers, “Sir, I’m just here to ask your opinion about these designs.” Pinakita niya ang mga designs na naisip niya habang patuloy siya sap ag-discuss ng mga tungkol dito.Isa-isa ko namang tinignan ang mga iyon ng mabuti at pinakinggan ang bawat detalye na sinasabi niya, “I think everything is fine, but this one stands out. This one most likely describe the summer fest, but there still details that need some improvement.”“Hmm… It’s good to hear na may pumasa sa mga design ko sa paningin mo sir, thank you.” Sabi niya pero nagbago ang tono ng boses niya, mas naging malambing ay ang mga daliri niya ay gumapang sa aking
Lia’s POV‘Perhaps you are jealous that someone is interested in me?’Tanong na paulit-ulit na nag-echo sa aking pandinig, nagseselos nga ba ako sa babae na iyon?“Lia, I’m asking you. Are you jealous that she was straightforward about it?” Mas lalo niyang nilapit ang mukha niya sa akin.Paulit-ulit akong kumunok ng laway at iniatras palayo ang aking mukha, “hindi ko alam ang sinasabi mo, walang dahilan para magselos ako.”Ano nga ba ang pwedeng maging dahilan kung nagseselos ako, isa pa ay sinabi ng babae na VIP member si Sir Darius ng bar, ibig sabihin ay hindi isang beses lamang siya nagkaroon ng one-night stand.“And I already answer your question, Sir. Walang dahilan para magselos ako,” tumingin ako kunwari sa aking cellphone para iwasan ang tingin niya, “it’s really late now, kailan ko ng umuwi Sir.”Pinilit kong patigasin ang boses ko, ayaw ko na magtunog napipilitan. I want to make him feel that I don’t care about it, that he’s part of the VIP of the certain bar doesn’t affect
Sobrang sakit ng aking ulo na parang binibiyak ng magmulat ako, wala pang ilang oras ng makatulog ako kakaisip kung ano ang gagawin ko sa ginawa ni mama. Paano niya nagawang sumang-ayon sa meet up ng wala akong abiso?Alam ko naman na siya ang mama ko, pero ang ganitong bagay ay sobra na.Gusto kong umiyak, minsan ay nakakapagod na rin i-please ang mga gusto ni mama na mangyari. Minsan ay naiintindihan ko naman, pero ang ibang ginagawa niya ay sobra-sobra na.Namumugto ang aking mata at nangingitim ang ilalim nito, kahit nanlalambot at medyo nahihilo ay pinilit kong mag-ayos para pumasok sa trabaho. Hindi ako pwedeng magmabagal ngayon, maraming inaasikaso at ayaw ko na maging sagabal lang sa kompanya.Tahimik ang paligid ng makarating ako sa kusina, wala si mama at papa at tanging isang note lang na nakadikit sa ref ang naiwan. Bakit hindi man lang nila ako sinabihan tungkol sa pagalis nila, nakapagusap naman kami ni mama kagabi?Nilagay ko nalang sa bag ang sandwich na hinanda ni mam
“S-sandali, Sir…”"Please note that addressing me as 'sir' is unnecessary, and I would appreciate it if you refrained from doing so… Especially when we’re doing it or alone, I already said it right?” Bulong niya sa pagitan ng kaniyang mga halik sa aking pisngi.Ang braso niyang nakahapit sa aking bewang ay unti-unting lumuwag, pero ang mga daliri niya ay unti-unti ng gumapang papasok muli sa loob ng aking blouse. Hindi man ganoon kaagresibo ang bawat kilos niya ngayon kumpara noon ay mas lalo kong ramdam ang kakaibang hatid ng bawat haplos niya.Para niya akong mas pinapasabik ng bawat paglakbay ng kaniyang daliri sa aking balat, may pag iingat ang bawat paghimas at pagpisil niya sa parte sensitibo ng aking katawan.“Aah!” Impit na ungol ang lumabas sa aking bibig ng pisilin ng kaniyang mga daliri ang aking utong, “D-Darius!” Mahigpit kong naikapit ang aking mga kamay sa kaniyang damit.Kahit anong pagiingat ko na hindi malukot ang kaniyang suot ay huli na, pero wala siyang pakealam d
“Good morning, Sir!” Sabay-sabay na tumayo ang mga nasa design department pagpasok palang namin sa meeting room, mga nakangiti ang mga ito sa amin pero hindi ko magawang tumingin ng matagal sa kanila.Alam ko naman sa sarili ko na naglinis na ako ng sarili ko sa bathroom ng office ni Darius pero pakiramdam ko ay malalaman nila ang ginawa naming kababaghan sa elevator kung titignan ko sila ng matagal, the guilt is still here…“Good morning, is everyone ready?” Tanong ni Darius sa kanila ng makaupo na sa designated chair na hinanda para sa kaniya. “This is not the official meeting, so hindi nyo kailangan kabahan. I just want to hear every opinion for now, in the way, we can discuss it.”“Yes, Sir!” Sabay-sabay nilang sagot.Nagsimula na silang pag-usapan ang project at tahimik lang naman akong nakinig at nag-take down notes sa lahat ng mga nakikita kong mahalaga, so this is the feeling na magtrabaho sa isang malaking company.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapatitig kay Darius haba
One week laterIt’s been one week since sinabi ko ang tungkol sa blind date na plano ni mama para sa akin, normal pa rin naman kung mag-usap kami ni Darius… Pero simula noon ay mas lalo siyang naging busy at wala ng nangyayaring kababalaghan sa pagitan naming dalawa.Aminin ko man o hindi ay meron sa loob ko na hinahanap-hanap iyon, tuwing magkakaroon kami ng time na kaming dalawa lang ay umaasa ako and my disappointment never fails me.“Lia, himala yata hindi ka kasama ni Sir nag-lunch ngayon?” Naupo sa tabi ko ang bago rin na empleyado tulad ko na si Sheena, “napapadalas ang pagkain mo dito sa canteen ngayon week.”“May private lunch meeting raw siya with his friends, hindi naman na niya kailangan ng secretary doon.” Natatawa kong sabi, “isa pa ay marami pa akong natitirang works na kailangan tapusin, malapit na ang summer fest at ayaw ko naman na ako ang maging dahilan ng delay.”“Aysus, kaibigan nga ba ang ka-private meeting nya. Baka naman yung rumored fiancé, hindi naman daw ipa
Hello! MARAMING SALAMAT sa supporta na binigay nyo sa kwento nila Lia at Darius, hindi ko inaakala na ganito ang magiging pagtanggap nyo sa story ng dalawa. Sa ngayon ay tapos na ang kwento at magpapaalam na silang dalawa. Mahal namin kayo! Maraming salamat sa reviews, sa gems, coins, watching ads at pagsubaybay kahit minsan wala akong update, thank you for staying with me and to their journey!Support nyo rin po ang story ko na CEO's regret; wants to take her back! (Mababasa n'yo po si Raziel dito) SLMT! Umaasa ako na sana sa mga susunod ko na kwento ay kasama ko pa rin kayo, sana huwag nyo akong iwan dahil kayo ang dahilan bakit patuloy ako na nagsusulat kahit minsan mahirap. Thank you, hindi ako magsasawa na sabihin iyon ng paulit-ulit. -Hua
DARIUS’S POVMahigpit kong niyakap ang bewang niya at hinalikan siya ng mapusok, “s-sandali lang, Darius.” Sabi niya habang tinutulak ako palayo.“Kanina pa ako nagtitiis na hindi ka yakapin at halikan, Lia. Mababaliw na ako kung pati ngayon ay paghihintayin mo pa ulit ako.” Desperado kong sabi habang malalalim ang hinga, ramdam na ramdam ko na ang katigasan sa loob ng aking underwear.“P-pero amoy pawis ako, mag shower muna ako.” Sabi nya pero umiling ako at muli siyang niyakap, hinalikan ko ang kaniyang leeg.“I like your natural smell, Lia. It’s sweet.” Dinilaan ko iyon at sinipsip, I did it to marked her. She’s mine, officially. Not only for us but also on paper and in the eyes of others.“Aah! Darius!” Ungol niya ng haplusin ko ang kaniyang hita pataas sa kaniyang pagkababae, tanging underwear lang ang suot niya sa baba. Damn, it’s made me more excited!Binuhat ko siya at hinalikan ulit, maingat ko siyang sinandal sa pader habang patuloy lang kami sa paghahalikan. Unti-unti ko na
CRAIG’S POV“Don’t run, Daniel!” Sigaw ko habang hinahabol ko siya, “hah! Please, Daniel malulukot ang damit ko.” Nagmamakaawa na tawag ko sa kaniya pero wala lang sa kaniya. Napahawak nalang ako sa aking balakang, anong oras na ako natapos kagabi sa mga document na inasikaso ko.Kung alam ko lang na mag baby sit lang ako ay nagpa-late na sana ako, tumingin ako sa paligid abala ang lahat. Napangiti nalang ako, Darius really have it.Malaim akong bumuntong hininga at nag-unat ng katawan, “ayaw ko talaga tumigil ka, okay hahabulin na talaga kita ng totoo!” birong sigaw ko, tumili naman ng tawa si Daniel at muling tumakbo.Tulad niya ay tumakbo rin ako ng mabilis ng biglang may babaeng sumulpot sa harapan ko, damn it! “Excuse!” Sigaw ko, pareho naman kaming nakahinto agad pero kulang ang distansya namin sa isa’t-isa para makatayo ng maayos.Agad kong hinablot ang bewang niya at niyakap, mabuti nalang at nage- exercise ako at nakapag balance ako para hindi kami matumba na dalawa. “A-Are y
“e-Excuse me, can you make an announcement? Nawawala po kasi yung anak ko baka may nakakita, or can I look the CCTV camera?” Natataranta ko na sabi.“Sure, ma’am but can I ask kung ilang minuto ng nawawala ang anak nyo, sinubukan nyo na ba tignan ang paligid?” Tanong ng staff.“Yes, I already did, pero wala siya e. Isa pa, kauuwi lang naming dito hindi familiar ang anak ko sa lugar. Hindi ko na po alam ang gagawin ko, he’s just four years old.” Naiiyak ako habang nagpapaliwanag, mas lalong nagiging malinaw sa akin kung gaano ako ka-iresponsableng ina.“Okay then, please sit down first ma’am. Pwede po ba makahingi ng details about him, pakisulat nalang po dito.” Binigay niya sa akin ang isang black na ball pen at maliit na notebook.Sinulat ko ang lahat ng pwedeng maka-describe sa kaniya, sana lang ay may nakakita sa kaniya.“Paging, child lost…” Nagsimula na silang mag announce pero hindi pa rin ako mapakali sa inuupuan ko, paano kung nakalabas na siya sa building. “kung sino ang maka
“Kyaah!” Masayang tili ni Daniel ng habulin siya ni Darius habang lumalangoy, hindi kasi siya makaalis sa pwesto dahil hindi pa naman siya gano’n kagaling lumangoy at nakasalbabida siya.“Ito na ako, I’m the shark and I will eat you.” Muling pananakot ni Darius sa kaniya, mas lalo naman itong nataranta at nagkakawag sa tubig.“Mommy, help me! Kyaah, Mister shark will eat me!” Sigaw niya habang kumakaway sa akin.Hindi ko alam kung takot nga ba siya o nagkukunwari lang, may malawak kasing ngiti na nakapaskil sa labi niya. So cute!Patuloy lang sila sa paglalaro habang ako ay nakaupo lang sa gilid ng swimming pool, tanging pagkaway lang rin ang kaya kong gawin kay Daniel dahil masakit pa rin ang katawan ko. Aminado naman akong naiingit ako sa kanila, pero tiis muna.Sino ba naman ang hindi sasakit ang katawan sa maliit na espasyo kung saan namin ginawa iyon, muling nag init ang aking pisngi dahil sa naisip ko. Ang aga ay iyon na naman agad ang pumapasok sa isip ko, jusko!“Mommy!” Pagod
Lia’s POV“Mommy, mommy!” Paulit-ulit niyang tinawag ang pangalan ko habang pilit akong inuuga gamit ang dalawang maliit na kamay, “mommy gising na, kumain na tayo para makapag-swimming na ako.” Para na siyang maiiyak.Swimming, saan naman siya maliligo?Kahit ayaw pa ng mata ko ay unti-unti ko itong minulat, “Daniel, maaga pa para mag swimming.” Medyo malabo pa ang mata ko pero kita ko ang pagkalukot ng mukha niya.“Mommy, hindi na po maaga. Tanghalian na po, please bumangon ka na.” Pilit niyang hinihila ang aking kamay pero nanlalambot pa ako.Bumukas naman ang pinto at nakita ko si Darius bitbit ang isang tray ng pagkain, may dalawa pa na maid sa likod niya na may bitbit din na mga tray. “Daniel, huwag mo masyadong kulitin ang mommy mo. Hayaan mo siya muna, halika at mauna ka ng kumain.”“P-pero, gusto ko po na kasama si mommy na mag swimming.” Ang mapula at maliit niyang labi ay nag pout, “sino po ang kalaro ko kung hindi siya sasama.”Nagkatinginan kami ni Darius, tumikhim siya a
FIVE YEARS AGODarius’s POV“Sir, Sir!” Pilit akong pinipigilan ng katulong na huwag pumasok pero wala siyang magawa, hindi ko patatapusin ang araw na ito ng hindi ko siya nakakausap. “Sir, please lang may mga bisita si madam. Pwede po ba na hintayin mo na matapos ang meeting?”Huminto ako saglit at tinignan siya ng seryoso, “let me see and talk to her, or else I will destroy everything here until everyone will come out.” Madiin ko na sabi dahilan para mapatigil siya.“B-but Sir…” Yumuko ang katulong at hinayaan akong maglakad papunta sa kwarto kung nasaan siya, mula sa labas ay rinig ko ang tawanan nila na nakadagdag ng inis at galit na nararamdaman ko.Paano siya nakakatawa pagkatapos niyang guluhin ang mundo ng ibang tao, idamay Lia na inosente sa mga bagay na gusto niyang mangyari?Walang paligoy-ligoy ay tinulak ko ang pinto ng walang pag iingat, lahat sila ay napatingin sa pintuan at gulat na gulat na tumingin sa akin.Mabilis siyang napatayo mula sa kaniyang kinauupuan at pinat
Darius’s POVHiniga ko siya ng dahan-dahan pagkatapos ko siyang malinisan at mabihisan, I’m afraid that I will wake her up. Ngayon na nasa bahay na kami ay medyo nakaramdam ako ng guilt, masyado ko yata siyang napagod.Walang salita ang makaka-describe ng nararamdaman kong saya ngayon, sa limang taon na pagtitiis ko na huwag siyang guluhin at hayaan na magkaroon ng tahimik na buhay; kahit minsan ay hindi sumagi sakin na sobra-sobra ang babalik sa akin. Ngayon na kasama ko na silang dalawa, wala na yata akong ibang mahihiling kundi ang kasiyahan nila. Tulad noon, I can do everything for them. Ipaglalaban ko sila kahit sino pa ang magkwestiyon ng aking desisyon ko.Napalingon ako sa side table ng mag vibrate ang cellphone ko, it’s Craig.Agad ko itong sinagot, “Darius, nakauwi na ba kayo? Sorry, hindi ko na kayo nahintay nagkaroon kasi ng commotion sa bar at kinailangan ako.”“It’s fine, tulog na ang bata pagdating namin dito.” Saglit akong tumahimik at ganoon rin naman siya.Suddenly,
“Oh gosh, Darius… Wait!” Hindi ko alam kung anong pwesto ang gagawin ko, masyadong masikip ang kotse para sa aming dalawa. “Ah!”Agad akong napatakip ng bibig ng kumawala ang isang impit na ungol ng bigla niyang dakmain ang isa sa aking s*so at lamasin ito, “s-sandali, baka may makarinig sa atin.” Hinawakan ko ang kamay doon at nakikiusap na tumingin ng diretso sa mata niya.“Damn, how can I stop if you’re looking at me like that?” Malalim ang mga hinga niya, doon ko lang napansin na wala na siyang suot pang-itaas. “pinipigilan ko pa ang sarili ko sa lagay na ito, Lia so please don’t seduce and provoke me more.”Ano ba ang ginagawa ko, pinipigilan ko lang naman siya at baka may makarinig sa amin, kahit ba tinted ang salamin ng kotse niya ay nakakahiya at delikado pa rin na dito namin gawin ito…“Pwede ba nating g-gawin ito sa bahay mo nalang, kahit gaano katagal tayong ay siguro naman matitiis mo pa…”“No, Lia. I can’t take it anymore,” Kinuha niya ang kamay ko at pinatong ito sa ibab