“Na close mo na ba ang deal na ipinunta mo dito iho?” tanong ni Don Salvador kay Juancho habang kumakain sila ng almusal sa hapag kainan.Si Don Salvador ay tiyuhin ni Juancho sa ina at ito ang may-ari ng hacienda Louisiana na kasalukuyan niyang pinanatilihan, mas ginusto nitong manatili sa probinsiya kasama ang kaniyang mahal na asawa upang lasapin ang tahimik na buhay dito.“Not yet tito, but I’m nearly done,” sagot ng binatang si Juancho.Pansin ni Orelia ang kalmado at magalang na tono ng boses ni Juancho sa pakikipag-usap nito sa kaniyang tiyuhin, iba ito sa kadalasang malamig na boses nito. Halata na mataas ang respeto nito sa tiyuhin.Unti-unting inilagay ni Orelia ang ulam sa mesa kasama ng iba pang mga katulong sa mansyon.“Won’t you really try and inherit your father’s company?” tanong ni Don Salvador kay Juancho.
“O, you’re back,” bati ni ma’am Lony pagkapasok ko sa shop. Nang makita niyang kasama ko parin si Juancho ay mas lumaki ang kaniyang ngiti.If only she knew. Kapag nalaman niyang ang lalaking ito ang dahilan ng aking mga problema say siguradong labis siyang magsisi. It seems like she thought this man was some kind of admirer.“By the way sir you’re bouquet is ready,” sambit ni ma’am Lony ng may ngiti parin sa kaniyang mga labi.“Ma’am Lony, this is Juancho Kirigaya, the CEO of White Swan. Mr. CEO, this is Lony Marquez, the owner of the Marquez Flowers,” simula ko sa pagpapakilala sa kanila.Biglang bumilog ang mga mata ni ma’am Lony, dali dali siyang lumabas sa counter at inilahad ang kamay kay Juancho upang makipag kamay.“Good morning Mr. Kirigaya. I’m glad to work with you. Please take care of us,” propesyunal na bati ni ma’am Lony
“Pinsan nandito ka lang pala,” biglang hiyaw ni Franco pagkakita sa pinsang si Juancho na naka upo sa bench katapat ng duyan sa likod bahay ng mansyon.Ang nakapikit na si Juancho ay unti unting idinilat ang kaniyang mga mata, sumulyap ito sa nagbabasang si Orelia at saka iritang tiningnan ang kaniyang pinsang si Franco.Tumayo si Juancho at kusa ng lumapit dito bago pa madisturbo ang pagbabasa ng dalaga.“Shut up Franco,” aniya kay Franco.“Sino yong nandoon sa duyan?” Nagtatakang tanong ni Franco sabay tagilid upang masilip ang taong nasa natatabunan ng nakatayong si Juancho.“What do you need?” Walang atubiling tanong ni Juancho sa pinsan na may tunong nagpapahiwatig na nais niya itong umalis.“Didn’t I tell you about the party?” sagot na tanong ni Franco na sa wakas ay sumuko ng tingnan kung sino ang kasama ng pinsan.Sa tuwing sumusubok siyang s
“Where have you been going to these past few days?” tanong ni Janice sa kaniyang anak pagkatapos itong datnan sa opisina matapos magpabalik balik sa kompanya ng ilang araw.“Why are you here mom?” balik na tanong ni Juancho sa ina.Lumapit ito at hinalikan sa pisngi ang kaniyang ina, matapos ay ginaya ito pauopo sa sofa.“Can’t I visit my son?”“You don’t visit me in my office unless it’s business matters mom,” walang duda sa kaniyang hinuhang sagot ni Juancho.Ngumiti si Janice sa pagkabisto sa kaniya ng kaniyang anak. Tama nga si Juancho at pumunta ang ina sa opisina ngayon dahil sa usaping pang opisina, ngunit ito ay bahid rin ng personal na usapin.“So where have you been these past few days?” muling tanong ni Janice sa anak.“You don’t need to know… for now,” walang atubiling sagot ni Juancho.Tumaas a
Habang tinitingnan ang mga bulaklak ay sinimulan kong kumpirmahin ang aking hinala kay Kito, “You knew, didn’t you?”Nagtataka akong tiningnan ng lalaki matapos ay muli niyang binaling ang kaniyang atensiyon sa mga bulaklak. Isa isa niya itong inenspeksiyon ang mga klase ng bulaklak.“These are all the colors?” balewala niya sa aking naunang tanong.“Yes, just white and red, the CEO told me he doesn’t like the colorful flowers, and it does fit the theme for party right? Iyong makukulay na bulaklak ay talagang hindi naman talaga bagay sa tema, it was good that he told me to change it,”“Indeed, these flowers are great. Won’t you have a hard time getting a large order of these in time for the party?”“No we won’t. Our supplier was already informed so next week a day before the party ay nandito na ang mga bulaklak.” Sagot ko sa kaniya.Tinitigan ko s
Ang tunog lamang ng ballpen habang nagpipirma ng mga dokumento ang naririnig sa loob ng opisina ni Juancho. Matapos utusan si Kito na pumunta sa flower shop ay muli niyang ibinaon ang kaniyang sarili sa mga papeles. Ngunit patuloy paring may bumabagabag sa kaniyang isip na pumunta sa flower shop. Iniling ni Juancho ang kaniyang ulo at pilit na ibinalik ang konsentrasyon sa mga dokumento.“Yow Jayto! I’m here to visit, I heard Tita and Tito went traveling?” Bungad na sigaw ng kaibigan ni Juancho na si Fushigiro. Napailing na lamang si Juancho sa ingay ng kaibigan.“What are you doing here?” tanong niya dito.“Can’t I visit my friend?”Sagot nito.Napataas ang kilay ni Juancho sa sagot ng kaibigan. It was a familiar response that he have heard days earlier.Patuloy lamang na tinitigan ni Juancho ang kaibigan, tumatangging paniwalaan ang rason ng kaibigan.“C’mon Jay
“I’m really sorry Orelia,” muling paumanhin ni ma’am Lony habang pinupunasan ang mumunting luha sa kaniyang mga mata.“I understand ma’am, don’t worry about it anymore okay?” muli ko ring konswelo sa kaniya.“Masisira na niyan ang make-up niyo, and look malilate na tayo sa launching,” puna ko habang tinitingnan ang oras sa aking telepono.Suminghot si ma’am Lony at huminga ng malalim.“Okay, let’s go,” sabi niya bago muling pinaharurot ang sasakyan.Ilang minuto lang ay narrating na naming ang hotel na pagdadausan ng event. Ang mukha ni ma’am Lony ay walang bahid ng pag-iyak at bumalik na ang ngiti sa kaniyang mga labi. Ngunit alam ko na dinidibdib niya parin ang nangyari kanina. Being with her for two years now, I figured she was this kind of person. Maingat siya sa emosyon ng mga taong nakapaligid sa kaniya to the point that she burdens herself even with the tin
“O Jayto, here to welcome me?” May halong pang iinis na tanong ni Franco kay Juancho.Juancho glared at him and Franco raised his eyebrow in response. Tinatantya nito ang mga magpapakitang emosyon sa mukha ng lalaki. Ang mga ngiti ay parang nagpapahiwatig na magagamit niya sa lalaki ang mukha at mga salita na mang gagaling sa kaniya.Hindi na binigyan ng pansin ang kaniyang pinsan bagkus ay muli nitong binaling ang kaniyang mga mata kay Orelia. Ramdam ni Orelia ang mga matang nakatitig sa kanila, particular na ang mga matang kaniyang amo at ang lalaking Honda.Ang mga mata ni Juancho ay nasa kaniya na para bang naghihintay ito ng sagot ng babae sa naunang tanong.“So you two already met? It’s been so long let’s catch up, the three of us,” ang partikular na pahayag ni Franco ay umagaw sa atensiyon ni Juancho. His intense gaze fell on his cousin. Damn Franco’s lose mouth.“What do you mean
°Juancho“Just go Makoto, you can visit your uncle while you’re at it,” my father said.“Fine.”They insisted na ako ang pumunta sa probinsiya for a little deal. Fine, matagal ko narin namang hindi nakikita sina tita at tito. That punk Franco should be their too.I was expecting to stay there just for a short while. Tatapusin ko kaagad ang deal at babalik. I can’t leave the company in those crocodile director’s hands. But Hiskien is there so I should not worry much.But then something interesting happened. Ang kaniyang mga ngiti ay nakakasilaw, she was the epitome of fresh youth. Ang gusto ko lang naman ay makita ang masayang mukha niya. But when I saw her together with that baby ’s breath, I know I wanted something more. Orelia Drezelle Estralla has enchanted me with a spell I can never break.“Why do you want to be a doctor?” tanong ko sa kaniya isang pagkakataong natigil siya sa pagbabasa.“Simple lang po, gusto kong magligtas ng buhay.
Mabilis ang mga pangyayari, hindi ko alam kung paano ito nangyari pero kasalukuyan akong tumatakbo papunta sa direksiyon ni Juancho. Si Michael Lorenzo ay nakasunod sa akin, waving his gun at me. Hindi katulad kanina ay wala na ang malademonyo niyang ngiti, napalitan ito ng galit na ekspresyon. He was getting impatient because he still hasn’t got Juancho. Kaya iniba niya ang kanyang strategy, kaya pala paikot-ikot siya sa buong factory kanina at umiiwas lang sa mga bala nang baril ni Juancho. He was set on finding me, mabuti na lamang at naramdaman ko ang kaniyang intensiyon at bago pa niya ako mahawakan ay agad akong tumakbo papunta kay Juancho.“God, I’m glad you’re okay,” hingang maluwag ni Juancho nang sa wakas ay mahawakan niya ako.Dahil sa kaniyang iritasyon ay bumaril muli si Michael sa bubong. At ang sunod na putok nang kaniyang baril ay naka direkta sa akin. Juancho easily pulled me but I could hear the loud beating of his heart habang nakayakap parin siy
“Michael Lorenzo!” sigaw ko nang makita kung sino ang nakasunod sa amin.Akala ko ba ay sususnod siya kay Mr. Deracorazon upang ma secure ang pagtakas nito? Bakit kami ang sinusundan niya? I just can’t figure out Michael Lorenzo. His warnings… ibig bang sabihin ay matagal na itong naka plano?“Orelia, hang on tight. It would be hard to escape their sight, they are damn so persistent, kailangan muna nating luhihis sa orihinal na destinasyon or else they would find you even if I successfully got you there,” paliwanag ni Juancho habang patuloy parin sa pagmumura habang nagdadrive.Ang ibang sasakyan ay binabangga ang aming sinasakyan ang multiple gunshots hit the car.“Crouch down Orelia!”mabilis ang pagcontrol ni Juancho sa steering wheel at binangga rin ang kotseng kanina pang nasa gilid namin.Si Michael Lorenzo ay nasa likod parin at patuloy kaming binabaril. I want to stand and
“Good morning gentlemen, and ladies,” bati ni Fushigiro sa mga direktor at sa ibang mga babaeng sekretarya.He was flashing a smile to everyone, iba sa expression ni Mr. Deracorazon na parang na drain lahat nang dugo sa kaniyang mukha. Umupo sina Kito at Fushigiro sa tabi naming ni Juancho.Kito had his usual poker face and Fushigiro was all smiles.Sumandal si Juancho sa kaniyang upuan at tiningnan ang mga direktor na hindi mapakali.“You wanted to move me out of my position, fine then, but first dahil ako parin naman ang CEO, let’s talk about your anomalies.”Ang mga may dapat itago ay natigil. Hindi yata talaga magaling sa pgtatago nang ekspresiyon si Mr. Deracorazon dahil kitang kita na agad sa akniyang mukha kung gaano siya ka iritado sa sinabi ni Juancho.“What do you mean by anomalies Mr. CEO?!”“Since you pried in my medical records for the s
“Kumusta po ang mga bata?” tanong ko kay mama sa kabilang linya.“Natutulog sila ngayon iha, napagod yata sa byahe.”Matapos ang family day sa school ng mga bata ay dumiretso na sila papunta sa probinsiya. It was too fast both for me and the children pero wala na kaming choice. The earlier we settle this the better. Isa pa ay hindi kami sigurado kung ano ang maaaring gawin nang kabilang kampo kaya mabuti na ang ganito. I would not want for another kidnap attempt to happen.“Okay po mama, tatawag lang po ako ulit.”“Yes iha, kayo diyan? Ano na ang nagyayari?”Actually, sa ngayon ay nakatayo ako sa labas nang White Swan. Juancho is by my side, at handa na kaming harapin kung ano man ang naghihintay sa amin ngayon sa loob.“Aattend po kami nang meeting of board of directors ngayon ma.”“Are you gonna be okay? Hindi ba at hindi pa nakakabalik si Hiskien?” nag-aalalang tanong niya.“Hmm, wala po po si Kito, but Juancho has his plan magiging ayos po a
“It’s time to start talking Orelia,” wika ni Juancho pagkarating na pagkarating naming sa labas.“Hindi man lang ba tayo uupo?”Naglakad ako papunta sa swing at umupo. Idinuyan ko ang sarili ko at tumingin kay Juancho. I guess the time has really come. Kailangan ko nang sabihin sa kaniya ang tungkol sa bagay na ito. It was so abrupt, but I felt like it was the time to tell him. Iba nga lang talaga ang napili kong timing, hindi ko alam kong galit ba siya o ano.“Upo ka dito Juancho,” wika ko sa kaniya.“Tell me, was that a joke?”Nawala ang ngiti sa aking mga labi. Itinigil ko ang pagduduyan sa aking sarili.“Nagsinungaling ka na naman sa akin kanina hindi ba? Hindi okay ang lahat, mayroong mga kalaban na nasa loob ng eskwelahan ngayon.”He clenched his fist and looked away.“Hindi ko balak itago sa ‘yo ito ng matagal Orelia. I was even planning to tell you after the family day, when we get home. I just don’t want you to worry so much today. I wan
I was stunned. Mama’s voice was angelic yet strong. The melody she was singing can really make you pay attention. Habang masayang dinadamdam ang pagkanta ay buong gilas ring pinamalas ni papa ang kaniyang galing sa pagpapiano. He was effortlessly playing with the keyboard yet the sound he makes is so gallant and made me feel goosebumps. And there were the kids. Their graceful choreography was simple, pero halata ang pagiging upbeat nang kanilang sayaw. Dahil simple ang steps ay napapasabay ang ibang mga bata at ang kanilang mga magulang.I swayed with the beat at napansing nakatingin lamang si Juancho sa stage. Binangga ko ang kaniyang braso at sinenyasan gamit ang aking mata.“Sayaw na Juancho,” aya ko sa kaniya.“No, totally not love, I’m okay with just watching.”“Don’t be killjoy Juancho.”Hindi na ako nahirapan pang pilitin si Juancho na sumayaw dahil bumaba sina Lezzie at sato mula sa stage. Kalahating sumasayaw silang lumapit sa amin. Inabot ni S
“Wahh! We look so nice!” masayang sigaw ni Lezzie nang makita ang nakaterno naming mga damit.“Right Sato?” “Yes!” masiglang sagot ni Sato.Kasalukuyan kaming naghahanda sa sala para sa pagpunta namin sa family day ngayong araw. Simpleng putting t-shirt ang suot naming anim na may nakasulat na family day.“My! Ang cute cute nang mga apo ko!” wika ni mama mula sa itaas at patakbong bumaba upang yumakap sa mga bata.“Mama mag-ingat po kayo baka mahulog po kayo sa hagdan,” nag-aalalang paalala ko sa kaniya.Ipinagpatuloy ko ang pag-aayos nang mga dadalhin naming nang mapansin ko ang titig nila sa akin.“Bakit?” nag tatakang tanong ko sa kanila.“My! My daughter!” Kita ang labis na saya sa mukha ni mama Janice habang lumalapit siya upang yumakap sa akin.Doon ko napagtanto na tinawag ko na dahil pala ito sa pagtawag ko sa kaniya ng mama. Ito ang unang pagkakataon na tinawag ko sia nito nang malakas. Napangiti na lamang ako at ibinalik ang kaniy
“Mauuna na si mommy at daddy babies,” paalam ko sa mga bata matapos naming kumain nang agahan.“Manang Rosa, kayo na po ang bahala sa mga bata.”Isa-isa kong hinalikan si Lezzie at Sato na abala sa pag-aayos nang kani-kanilang bag.“Ay iha, hindi ako ang maghahatid sa kanila ngayon,” wika ni Manang Rosa.“Po?”“Handa na ako! Joanice, Joasato let’s go!” masiglang sigaw ni mama, this is still so awkward, mula sa itaas.“Lola, I told you to just call me Lezzie,” reklamo ni Lezzie.“But baby girl I like it, we have the same name.”Hindi yata ako napaalam na sila ang magdadala ngayon sa mga bata. I’m amazed na may panahon sila para sa ganito. Nga naman, mayroon na pala silang ipinalit sa kanilang pwesto pansamantala. Kawawang Franco.“You can go now. You don’t need to worry about the kids