Isang linggo na ang nakalipas nang mangyari iyong pananakit ni Travis sa akin. Ni hindi niya ako pinapansin, ang tanging pinapansin niya lang ay si Emery. Isang linggo na rin akong nammroblema dahil palaging tumatawag si Mommy sa akin upang tanungin kung kailan kami available ng aking asawa para pumunta sa wedding designer upang sukatan.
Hinawakan ko ang aking singsing sa aking daliri at napangiti ng mapakla. Hindi ko maiwasang masaktan sa mga nangyayari ngayon. Sobrang sakit ang mga binitawan niyang salita, sagad na sagad ito sa aking buto. Bigla nalang tumulo ang aking luha habang tinitingnan at hinihimas ang aking singsing. Singsing na sumisimblo ng aming pagmamahalan. Pinahiran ko naman ang luhang tumutulo sa aking pisngi, hinayaan ko lang na umiyak ako ng umiyak dahil ito lang ang paraan upang maging okay ang aking pakiramdam.
Hindi ko na makilala ngayon ang aking asawa, ito na siguro ang kinakatakutan ko. Nakalimutan na niyang mahal niya ako at kung sino ako. Ang
Sobrang sakit ng aking katawan. Marami rin akong mga pasa kung saan-saan. Hindi ko alam kung paano itatago ito pero nakikita ko sa TV na nilalagyan nila ito ng concealer para hindi mahalata kaya iyon ang aking ginawa. Umepekto rin naman ito.Hindi ko mapigilang mapahikbi habang nilalagyan ko ng concealer ang aking katawan, naalala ko kasi ang sinapit ko sa kamay ng aking asawa. Sobrang naaawa ako sa sarili ko. Gusto ko mang lumayo na pero hindi ko magawa, lintik kasing puso ko ayaw makisabay.Makasarili man kung iisipin pero anong magagawa ko? nagmahal lang naman ako. Hindi naman siguro masama na ipagsiksikan ang aking sarili sa taong mahal mo. Isa pa ako ang legal na asawa kaya ako ang may mas karapatan sa kaniya, hindi ang kabit niya.Binaling ko nalang ang aking atensiyon sa paglilinis ng aking kwarto. Medyo maalikabok na kasi ito at hindi ko na rin naasikaso simula nang lumipat ako rito. Nang matapos ako
Dumiretso ako sa kusina namin para ilagay ang aking mga pinamili. Hindi ko nakita si Emery sa sofa siguro ay nasa kwarto na iyon.Habang inaayos ang mga groceries sa cabinet ay nagulat ako nang may humila sa aking braso. Sobrang sakit iyon kaya napalingon ako. Nanlalaki ang aking mga mata nang makita ang aking asawa."Ang lakas naman ng apog mong magpahatid sa haciendero natin sa mansion. Gano'n ka na ba kacheap dahil sa isang katulad pa niya mo ako ipinagpalit?" tanong nito sa akin.Matapang kong tiningnan siya. Sumusobra na siya, ni hindi ko nga pinansin iyong pagpunta nila ni Emery sa mall!"Bitawan mo ako, Travis." Seryoso kong sagot sa kaniya at nagpupumiglas sa hawak niya."Napakalandi mo! Mas baleng maghiwalay nalang tayo para malaya na tayo sa isa't-isa. Total may Ethan ka naman na at ako ay may anak na kay Emery."
Nagising ako na nanlalamig ang aking katawan. Hindi ako makamulat dahil sobrang hapdi ng aking mga mata. In-off ko agad ang electric fan at nagkumot.Sobrang sama ng aking pakiramdam. Kinapa ko ang aking leeg at naramdaman kong mainit ako.Bigla namang may kumatok sa aking kwarto, hinayaan ko nalang muna ito at pumikit ulit. Wala akong lakas upang pagbuksan siya."Dahlia?" tawag ng aking asawa sa akin. Hindi ko siya maaninag dahil sobrang dilim ng aking kwarto. Gabi na kasi. Napaungol ako nang maramdaman kong sumakit ang aking ulo. Para akong pinupukpok ng malakas gamit ang martilyo.Naramdaman kong umupo siya sa aking kama at kinapa ang aking noo."Mainit ka ah," sabi niya. Hindi ko na lamang siya pinansin at nagsimulang pumikit."Kumain ka muna, dinalhan kita ng sopas at gamot. Kailangan mo ito para bumalik ang lakas mo,"
Lumipas ang araw ay mas naging malapit pa kami ni Ethan sa isa’t-isa. Minsan ay nakakachat o kaya nakakatext ko siya kapag wala kaming ginagawa. Ngayon ay kagagaling lang naming sa mall, sinamahan kasi niya akong mag grocery. Nagabihan na rin kami kasi naglaro pa kami ng arcade.“Salamat, Ethan.” Tumango naman siya sa akin at binigay ang groceries sa akin.“Sige, mauuna na ako,” paalam niya sa akin at sumakay na sa taxi.“Mag-iingat ka!” Kaway ko sa kaniya.Nang makapasok na ako sa aming bahay ay laking gulat ko na nakaupo ang aking asawa sa sofa at madilim niya akong tiningnan. Kinabahan ako sa titig niya sa akin.“Saan ka galing!?” sigaw na tanong niya. Napasinghap ako dahil hinila niya ang aking braso at inilapit sa kaniya. Nabitawan ko ang groceries na aking binili sa sahig.“Puwede ba pakibitawan ako, alam mong nag grocery ako. Ikaw pa nga ang nag-utos sa akin na mamili eh. Nak
Chapter 47Napagpasiyahan ko na hindi ko na papansin ang aking asawa. Minsan ay pinapansin niya ako kapag may iuutos lang siya sa akin. Wala na rin akong pakialam kay Emery, kung maglampungan pa sila sa harap ko, I don’t care.Wala rin naman akong magagawa eh. Tanging magagawa ko lang ay pagsilbihan sila at maging alalay nila. Ewan ko ba kung bakit pa ako naandito sa bahay namin. Hindi ko rin alam kung saan pa ako uuwi. Ayaw ko namang pumunta sa mansion dahil magtataka lang ang mga tao roon.Kasalukuyan akong nag-aayos ng aking sarili dahil mamaya ay pupunta ako ng birthday party ni Daddy. Alam ko rin na balak nilang sabihin ngayon na buntis si Emery at ang asawa ko ang ama. Gustuhin ko mang magreact ay pinabayaan ko nalang. Ayaw kong maging hadlang pa sa kanila. Kung ano ang gusto nila eh di go. Naging manhid na ako sa paligid ko. I have to distant myself para iwas sakit at kirot sa puso.Naalala ko tuloy iyong pag-uusap nila ni Emery kaninag umaga
Kinabukasan ay nagising na rin si Mommy. Pakakita niya sa akin ay umiyak lang ito ng umiyak. Pauli-ulit itong humingi sa akin ng tawad dahil sa ginawa ng kaniyang anak sa akin. Hindi niya lubos maisip na gagawin ito ni Travis sa akin kaya labis ang pagdadalamhati niya rito.“I’m so sorry, anak. Hindi ko alam kung anong nangyari kay Travis. Hindi ko lubos maisip na gagawin niya ito saiyo. Saksi ako sa pagmamahal niya sa iyo, ni hindi ka nga nito maiwan-iwan.” Hagulhol ni Mommy sa akin. Niyakap ko ito at inaalo siya.“Calm down, Mommy. Ako rin ay hindi ko alam kung bakit nagbago si Travis.” Naiiyak kong sagot sa kaniya.“Matagal na bai to, iha? Bakit hindi ka man lang nagsalita? Sabi ko sa iyo, hindi ba na tumawag ka lang sa akin kapag may nangyaring masama sa bahay ninyo?” Hinawakan niya ang aking pisngi at pinunasan ang nagbabadyang luha ko.“I’m sorry, mommy. Hindi ko rin po alam kung saan ako magsisi
Nagising ako sa puting kwarto, akala ko ay nasa langit na ako. Buti nalang ay nakita ko ang isang nurse na dumaan sa labas ng kwarto ko. Ano ba ang nangyari? Napakirot ang aking ulo kaya napahiga ulit ako.“Dahlia!?” Napalingon ako kung sino man iyong nagtawag sa akin.“Ethan?” tawag ko rin sa kaniya.“Anong nangyari?” tanong ko sa kaniya.“Nahimatay ka kasi kanina. Buti nalang at nasalo kita kung hindi ay bagsak ka na sana lupa. Baka nabagok pa iyong ulo. Kumusta na ang iyong pakiramdam?” nag-aalang tanong niya sa akin.“Medyo masakit pa aking ulo at nahihilo pa ako. Ano ang sabi ng Doctor? Bakit daw nahimatay ako?” tanong ko sa kaniya.“Hindi pa napapadaan iyong Doctor siguro maya-maya ay pupunta na iyon dito.” Napatango naman ako.“Gusto mo ba ng orange?” tanong niya sa akin.“S-sige,” sabi ko sa kaniya. Habang kumak
“Sino ka?” tanong ko sa lalaking pinapayungan ako. Ngumiti ito ng napakatamis.“Masama ang magpa-ulan, baka magkasakit ka.” Suminghot naman ako dahil ramdam kong patulo na ang aking sipon.“Salamat nalang sa concern mo pero kaya ko ang sarili ko.”“At least get this umbrella, kailangan mo ito.” Kinuha ko ang payong na dala niya ngunit hindi pa rin ito umaalis sa harap ko.“Hm, how about samahan nalang kita rito.” Umupo siya sa tabi ko at medyo nailang ako nang magtama ang aming balat sa isa’t-isa. Wala akong nagawa kung ‘di ay napabuntong hininga nalang. Panira naman ito ng moment! Kainis!“Bakit ka nagpapaulan? May problema ka?” tanong nito sa akin.Obviously. Tumango naman ako sa kaniya. Gusto kong sabihin lahat ng nararamdaman ko sa kaniya, okay lang naman stranger siya hindi niya ako majujudge agad. Hindi ko siya kilala at may posibilidad na hindi na kami
Princess Dahlia SofiaNapabuntong hininga akong napatitig sa isang malaking salamin, tinitingnan ang aking repleksiyon. Napangiti ako nang makitang nasa likod ko ang isang pigurang nakangiti. Sobrang ganda nito sa suot niyang puting gown.“Kumusta ang aming Bride? Mukhang kinakabahan ka, ah,” ngiting wika nito sa akin na ikinailing ko.“Kaya nga eh. Para bang first time kong ikasal.” Napailing ako. Hinawakan niya ang aking braso at pinagpantay ang aming tingin.“Relax lang, Bestfriend, okay? This is your special day kaya enjoy-in mo. Sobrang ganda mo ngayon, kabog na kabog mo na ako,” natatawang saad ni Emery sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas nang gumaling
Sinamahan ko muna palabas sina Dahlia at ang mga bata para makasigurong ligtas sila. Iyong mga babae naman ay binigyan namin ng tuwalya at kumot para kahit papaano ay matakpan ang kanilang katawang hubo’t-hubad.Nang makalabas sila ay siyang dating naman ng mga pulis at NBI. Mabilis akong bumalik doon sa bahay at hinanap si Emery. Rinig ko ang iyak sa di kalayuan kaya sinundan ko iyon.Nanlalaki ang aking mga matang makitang hinahalik-halikan ng isang lalaki ang babae. Nakapatong na ito ngunit may saplot pa naman ito. Mabilis kong hinila ang lalaking iyon palayo sa babae. Damn!Ang baboy at sama ng taong ito! Hindi ko napansing iba pala ang lalaking iyon. Akala ko si Mr. Ronaldo ngunit iba pala. Nakaramdam ako ng pagtutok sa aking ulo kaya agad akong huminto sa pagsuntok sa lalaki. 
TravisExcited akong pumunta sa bahay ng aking asawa na si Dahlia, ngayon kasi ang aming bonding time. Saturday ngayon at ngayon ang bonding time naming magpamilya. Sabi rin sa akin ni Dahlia ay may importanteng sasabihin siya sa akin. Hindi ko alam pero sobrang na-e-excite ako, siguro ay sasagutin na niya ako. Minsan lang mangarap lulubos-lubusin ko na.Kung tutuusin, gusto ko ngang sa iisang bahay na lamang kami ngunit ayaw ko namang pangunahan ang desisyon ng aking asawa. Hangga’t maari ay siya ang masusunod, baka kasi masamain niya ang pag-aaya ko sa kaniya na sa iisang bubong na lamang kaming tumira. Sabihin niyang masiyado akong excited, hindi pa naman nga niya ako sinasagot. Hangga’t maari ay careful ako sa aking sasabihin at gusto. Ayaw kong ma-turn off siya at makagawa ulit ng kasalanan o hindi kaaya-aya sa paningin niya. Ganiya
“Love, hinahanap ka ni Mommy, gusto ka raw makita, okay lang ba na kunin ko ang mga bata sa mansion at iuwi sa bahay? Daanan mo na lang sila since hinahanap ka naman ni Mommy, miss ka na raw kasi,” saad ni Travis sa kabilang linya. Kasalukuyan akong nasa trabaho nang mapatawag siya sa akin. Ilang araw na ang lumipas nang makarating kami sa Pilipinas.“Okay, may balita ka na ba kay Emery?” tanong ko sa kaniya. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya nang tanungin ko iyon.“Wala pa nga, love eh. Hindi ko rin siya ma-contact. Nag-aalala ako para sa kaniya at para sa kaniyang anak,” saad niya sa akin.Ilang araw na kasing hindi umuuwi si Emery sa kaniyang condo kaya as a friend ay nag-aalala rin kami sa kaniya. Inaasikaso na rin namin ang mga ebedinsiyang nakalap namin
Napahinga ako ng malalim at napangiti. Okay na kami nila Nanay at Isabella. Ayaw kong magtanim ng galit sa kanila dahil ako lamang ang ma-i-stress. Isa pa, mahal na mahal ko sila at sila na lamang ang aking pamilya kaya hindi ko rin naman sila matiis. Oo, nasaktan ako pero mas pina-mature ako ng panahon. Natuto akong magpatawad at intindihin ang mga tao sa paligid ko.Kanina ko pa hinahanap si Travis dahil kaninang umaga pa siya hindi nagpapakita sa akin. Nasaan na kaya ang asungot na iyon, kailangan ko rin siyang makausap para pag-uwi namin ay okay na kaming dalawa. Handa na akong harapin siya at handa na rin akong lumaban lalong-lalo na sa taong sumira sa aming dalawa.Nilibot ko na ang palasyo ngunit wala pa rin, napakunot ako ng noo nang makitang kausap pala ni Nanay si Travis. Bigla akong kinabahan, hindi ko inaasahang magkakakausap sila. Sana
“Mommy, uuwi na ba tayo sa Philippines? Sabi kasi ni Daddy, uuwi na po tayo,” malungkot na tanong ni Mathilda sa akin.“ Yes baby, uuwi na tayo dahil marami pang aasikasuhing work si Mommy roon sa Philippines. Doon na rin tayo maninirahan kasama si Daddy,” saad ko sa kanila. Hindi ko alam kung nasaan si Travis bigla na lang itong nawala sa kwarto ng kambal. Dito kasi siya natulog at ako naman ay dati kong kwarto.Naging matiwasay ang gabi ko dahil naging okay kami ni Tristan. Hindi ko nga alam kung bakit ang dali kong mapatawad ito. Siguro hindi pa ganoon kalala ang nararamdaman ko sa kaniya.“ Matthew, nakita mo ba ang Daddy mo?” tanong ko sa aking anak na kasalukuyang naglalaro sa kaniyang tablet.
Narito kami sa loob ng dining table kasama sina Travis, Tristan, Isabella, Nanay at ang magulang ni Tristan. Natatawa na lamang ako sa sobra kong kaplastikan. Hindi ko alam kung paano ko nga ba nagawang ngumiti at makihalubilo sa kanila gayong nasasaktan ako. Awkward din ang mukha ni Isabella, ni hindi ito makatingin sa akin.“Anak, bakit hindi mo sinabi sa amin na uuwi ka?” tanong ni Nanay sa akin kaya napalingon ako.“I want to surprise you all, pero ako pala ang na-surprise,” natatawang saad ko sa kaniya. Alam kong nakakaintindi ng Tagalog ang mga magulang ni Tristan dahil ang alam ko, nanirahan daw ang ina nito sa Pilipinas ng ilang taon. Hindi man lang sila natawa sa aking sinabi kaya napa-ubo ako.“ The wedding is on Sunday, are you going to attend, Princess Sofi
Nang makarating kami sa Spain ay agad kaming pumara ng taxi, kaagad akong nagsuot ng cap at sunglass baka kasi ay may makakilala sa akin. Nang makapasok kami ay agad na nagdadada si Mathilda napailing na lamang ako dahil sa katabilan niya. Hindi ko nga alam kung kanino ito nagmana, hindi naman kami ni Travis madaldal. "Mommy, can we tell to Abuela and Tita Isabella that we are already here in Spain?" tanong ni Mathilda sa akin na ikinailing ko naman. "No, honey. We will surprise your Abuela, you want that, right? You like surprises.".Napatango ito sa akin at pumalakpak. "I can't wait to finally introduce my Daddy to them, right 'Tus?" tanong ni Mathilda sa kaniyang kapatid . Tumango lamang ito sa kaniya as a sign of agreement. Palagi na lamang tango ng tango si Matthew sa kaniyang kapatid. Nakakatawa rin minsan itong anak ko. Palaging ini-spoil ang kaniyang kapatid na babae, kahit siguro hindi gusto niya ay gagawin pa rin nito hindi lang ma-
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi sa akin ni Travis. Kasal pa raw kaming dalawa? Pinagloloko niya lang ba ako o ano? Nakakainis din minsan itong lalaking ito, dahil tinatanong ko siya hindi naman nasagot. Sabi niya pag-uwi na lang daw namin sa Pilipinas pag-usapan. Kating-kati na nga akong malaman kung bakit hanggang ngayon ay kasal pa kaming dalawa. Akala ko ba malaya na ako sa kaniya? Hindi pa pala. Mapapamura ka na lang talaga sa inis. Kung hindi lang kami nasa loob ng eroplano ay kanina ko pa siya sinagawan.“Mas mabuting matulog ka na muna, ipagpahinga mo na muna iyang isip mo.”Napalingon ako sa kaniya at inarapan siya. “Hindi ako makatulog, kasalanan mo ito! Paano kasing kasal pa tayo? Pinagloloko mo na naman ba a