Althea’s POV Kasalukuyan akong abala sa pag-aayos ng mga reports sa desk ko nang biglang tumunog ang telepono. Agad akong napatingin dito, at nang sagutin ko, boses ng secretary ni Xander ang bumungad sa akin. "Ms. Althea, pinapatawag ka ni Sir Xander sa opisina niya. Ngayon na." Muntik ko nang mabitawan ang hawak kong ballpen. Ngayon na? Hindi pa man humuhupa ang tensyon kanina nang makilala ni Xander si Jace, ngayon ay pinapatawag na ako sa opisina niya. Alam kong hindi ito tungkol sa trabaho lang—may kinalaman ito sa nakita niyang pagkikita namin ni Jace. Napalunok ako at marahang pumikit, pilit pinakakalma ang sarili ko. Huwag kang matakot, Althea. Huwag mong ipakitang natatakot ka. Mabagal akong tumayo at inayos ang sarili ko bago tuluyang lumakad papunta sa opisina ni Xander. Pagkarating ko sa harap ng pinto, huminga ako nang malalim bago marahang kumatok. "Come in." Mahinahon kong binuksan ang pinto, ngunit agad akong napabuntong-hininga sa eksenang bumungad sa
Althea’s POV Pinili kong maglakad pauwi. Ayoko nang sumabay kay Xander, lalo na at hindi ko alam kung anong problema niya. Pero sa totoo lang, hindi ko rin alam kung bakit ako naiinis sa kanya. Siya ang hindi namamansin, pero ako ang naiinis? Ano ba ‘yun? Napabuntong-hininga ako habang pinilit kong huwag isipin si Xander. Pero habang naglalakad ako, hindi ko napansin ang taas ng heels ko. Ramdam ko na ang sakit sa paa ko, pero tiniis ko na lang. Biglang— BEEEEEP! Napatalon ako sa lakas ng busina ng sasakyan sa likuran ko. Napairap ako bago lumingon, at hindi na ako nagulat nang makitang si Xander ang nasa loob ng sasakyan. Nakataas ang isang kilay niya habang nakasandal sa manibela. "Ano ba?! Gusto mo ba akong atakihin sa puso?!" iritado kong sigaw. Bumaba niya ang bintana at walang kaabog-abog na nagsalita. "Sumakay ka na." Napaatras ako at tumawid sa kabilang lane para umiwas. "Hindi ako sasabay sa’yo. May sarili akong paraan pauwi." "Oh? Ganun? E bakit ka naglalak
Althea’s POV Bubuka na sana ang bibig ko para sagutin si Xander nang biglang bumukas ang pinto ng mansyon. "Mommy? Daddy?" Napatingin kami pareho nang lumabas si Zsa Zsa, hawak-hawak ang maliit niyang teddy bear habang tila nagtataka sa nangyayari. "Nag-aaway ba kayo?" Napalunok ako at mabilis na nilunok ang lahat ng emosyon ko. Hindi dapat marinig ni Zsa Zsa ang usapan namin ni Xander, lalo na ang tensyon sa pagitan namin. Mabilis akong ngumiti kahit pa ramdam ko ang kabog ng dibdib ko. "Of course not, baby. Nag-uusap lang kami ni Daddy." Pero hindi ko mapigilan ang kumunot ang noo nang mapansin ko ang pananalim ng tingin ni Xander sa akin. Hindi siya nagsalita, pero para bang may gusto siyang iparating. Lumapit si Zsa Zsa at hinawakan ang kamay ko bago tumingin kay Xander. "Daddy, love mo pa ba si Mommy?" inosenteng tanong niya na nagpatigil sa hangin sa pagitan naming dalawa. Ramdam ko ang paghigpit ng hawak ni Zsa Zsa sa akin habang hinihintay ang sagot ng ama niya.
Althea’s POV Hindi ko alam kung anong sumapi sa akin at napapayag ako sa gusto ni Xander. Maybe it was Zsa Zsa’s hopeful eyes. O baka naman pagod na akong makipagtalo. Ang usapan lang naman namin ay kakain sa labas—walang ibang pag-uusapan, walang drama, at lalong walang personal na isyu. Isang simpleng dinner lang. Pero bakit pakiramdam ko, isa itong patibong? --- Pagdating ng gabi, nasa harap na ako ng malaking salamin sa kwarto. Matagal akong nakatitig sa sarili ko, hindi sigurado kung tama ba ang suot ko. Simple lang naman ang napili kong damit—isang puting dress na hanggang tuhod, walang arte, at walang kakinisan. Pero kahit anong gawin ko, hindi ko maiwasang kabahan. Napalingon ako sa pinto nang marinig ko ang mahinang katok. Sumilip si Zsa Zsa, nakangiti. "Ready ka na, Mommy?" Napangiti ako nang pilit. "Oo naman." "Yehey! Excited ako sa date niyo ni Daddy!" malakas niyang sigaw bago mabilis na tumakbo palayo. Muling bumuntong-hininga ako. Sana lang hindi siy
Althea’s POV Handa na akong pumasok sa trabaho nang bigla akong ipatawag ni Xander sa kanyang opisina. Wala akong ideya kung ano na naman ang binabalak niya, pero isang bagay lang ang sigurado—hindi ito maganda para sa akin. Pagdating ko sa opisina niya, seryoso ang ekspresyon niya. Wala siyang sinayang na oras at agad niyang inilapag ang isang folder sa harapan ko. "Ano 'to?" tanong ko habang tinitingnan siya nang masama. Umupo siya, nakasandal sa kanyang upuan, at nag-krus ng mga braso. "Kontrata." Napakunot ang noo ko. Dahan-dahan kong binuksan ang folder at binasa ang mga nakasulat sa dokumento. Isang matigas na buhol ang nabuo sa sikmura ko habang iniisa-isa ko ang mga nakasulat doon. Hindi na ako maaaring tumakbo. Mananatili akong asawa niya. At higit sa lahat— Kasama sa kasunduan si Zsa Zsa. Kung sakaling masaktan man ako sa relasyon namin, hindi ko maaaring itakas o ilayo si Zsa Zsa sa kanya. "Hindi mo ako pwedeng pilitin dito, Xander." Mahinahon pero matig
Althea’s POV Pagkarating namin sa kumpanya, agad akong bumaba ng sasakyan, nagmamadaling makalayo kay Xander. Hindi ko pa rin matanggap ang nangyari kanina. Paano ba naman, aksidente man o hindi, nagdikit pa rin ang mga labi namin! At ang kapal pa ng mukha niyang tukso-tuksuhin ako! Pero bago pa ako makalayo nang tuluyan, tinawag niya ako. "Althea." Napapikit ako saglit bago bumaling sa kanya. "Ano na naman?" Lumapit siya nang walang kaabog-abog, at saka pormal na nagsalita. "Mamayang lunch break, sabay tayong kakain." Napakunot ang noo ko. "Ha? At sino namang nagsabi na gusto kong makasabay ka?" Nagkibit-balikat siya. "Wala ka namang choice." Napairap ako. "Kung gusto mong sabay tayong kumain, bakit hindi mo na lang ako imbitahan ng maayos?" Ngumisi siya. "Alam ko namang tatanggi ka, kaya inunahan na kita." Napahinga ako nang malalim, pilit na pinakakalma ang sarili. "Xander, may sarili akong buhay. Hindi mo ako pwedeng diktahan kung kailan ako kakain at kung sino
"Althea…" Mahina ngunit puno ng emosyon ang boses ni Xander habang marahang hinawakan ang kamay niya. Hindi agad gumalaw si Althea. Ramdam niya ang init ng palad nito sa kanya, isang bagay na matagal na niyang hindi naramdaman. "Ano ‘to, Xander?" mahina niyang tanong, pilit na iniiwas ang kanyang paningin. Ayaw niyang makita ang seryosong titig nito—dahil alam niyang doon siya mahuhulog muli. Humigpit ang hawak ni Xander sa kamay niya, parang ayaw siyang pakawalan. "Gusto ko lang ng isang chance, Althea." Napatawa siya, pero walang halong saya. "Chance? Para saan? Para ulitin lahat ng sakit? Para paasahin ulit ako?" Umiling si Xander, kita sa mukha niya ang sakit na dulot ng mga sinabi ni Althea. "Hindi na kita sasaktan, Althea. Gusto kong ibalik kung ano tayo noon. Gusto kong bumawi." Tumitig si Althea sa kanya, pilit hinahanap ang kahit anong kasinungalingan sa mga mata nito. Pero wala. Ang nakita lang niya ay ang lalaking minsang minahal niya nang buo—at siya ring lalak
Althea's POV Tahimik akong pumasok sa silid ko, pilit nilulunod ang bugso ng damdamin ko. Pero hindi ko kailanman matatakasan si Xander—nakasunod pa rin siya, hindi man lang nagbibigay ng espasyo. Alam kong hindi siya titigil hangga't hindi niya naririnig mula sa akin ang salitang mahal kita. Huminga ako nang malalim, pilit pinapatibay ang loob ko. Hindi ako papatalo sa lalaking ito. Hindi ako magpapadala sa kahit anong pang-aakit o pilit niyang pagbabalik sa dati. Lalabas na sana ako ng kwarto, pero agad niyang hinarangan ang pinto gamit ang katawan niya. Nakatukod ang kamay niya sa hamba ng pinto, tinitigan niya ako ng may halong panunukso at determinasyon. “Saan ka pupunta?” malamig niyang tanong. Hindi ako sumagot agad. Ayokong malaman niya. Ayokong malaman niyang pupunta ako sa ospital para bisitahin si Mama—ayokong maawa siya o makialam. “Althea, sumagot ka.” Mas lumalim ang boses niya, pero hindi ko ininda. Nilampasan ko siya at mabilis na lumabas ng silid, pero n
EPILOGUE – LIMANG TAON MAKALIPAS Third Person POV Maliwanag ang sikat ng araw. Sa isang hardin na pinalibutan ng puting bulaklak at hanging sariwa, isang masayang kasalan ang nagaganap. Simple lang—pero ramdam ang pagmamahalan sa bawat ngiti, sa bawat sulyap, at sa bawat hakbang. Nakahawak si Althea sa braso ni Zsazsa, ngayon ay siyam na taong gulang, habang naglalakad sa aisle. Si Zsazsa ang nagsilbing flower girl at bridesmaid—proud na proud, may konting arte pa sa lakad, pero may kinikilig sa mata. Sa unahan, nakatayo si Xander. Hindi na siya ‘yung lalaking laging may bigat sa puso. Ngayon, isa na siyang ganap na asawa, ama, at lalaking natutong lumaban para sa pamilya niya. Habang naglalakad si Althea, dahan-dahan siyang tumingin kay Xander. Nandoon pa rin ang kilig, ang lungkot, ang kasaysayan ng nakaraan—pero sa lahat ng iyon, ang nangingibabaw ay pagmamahal. Sa tabi ni Xander, nakaupo si baby Liam—ngayon ay apat na taong gulang, nakasuot ng maliit na coat, at abala sa pag
THIRD POV Lumipas ang mga araw sa pagitan ng lungkot at pag-asang bumabalot sa tahanan ni Althea. Unti-unti nang lumalaki ang kanyang tiyan, at bawat araw na dumadaan ay parang tinutulak siya ng panahon pabalik sa mga alaala nila ni Xander. Samantalang sa malayong lugar, isang lalaking punong-puno ng pag-aalala at pangungulila ang nakaupo sa labas ng isang lumang ospital. Si Xander. Namumugto ang kanyang mga mata, at tila ba nahulog ang buong mundo sa balikat niya. May tungkulin siyang kailangang tapusin—isang pangako sa nakaraan na matagal na niyang pinasan. At iyon ay si Lilia. Hindi niya kayang sabihin kay Althea ang katotohanan. Alam niyang masasaktan ito. Alam niyang mahirap itong ipaliwanag sa pamilya ni Althea, lalo na sa anak nitong si Zsazsa. Kaya pinili niyang manahimik, magsakripisyo, at muling itago ang sariling sakit. --- XANDER POV “Patawad, Althea…” bulong ko habang nakatanaw sa malamig na burol ng babaeng minsan kong inalagaan.* Lilia is gone. Tinup
Sa di kalayuan, sa likod ng matataas na punong kahoy at kakahuyan na bahagyang natatakpan ng anino, nakatayo si Xander. Tahimik, walang imik, ngunit tila may lindol sa loob ng kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng mga taong mahal niya. Hawak niya ang kanyang jacket sa isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakakuyom sa gilid ng kanyang katawan. Sa harap ng puntod, nakita niya si Althea na nakayakap kay Zsazsa. Kasama rin si Jace at si Inay Edna, tila isang kumpletong pamilyang nagluluksa ngunit sabay-sabay ding bumibitaw sa nakaraan. Hindi niya maipaliwanag ang damdaming bumabalot sa kanya. May kirot, may galit, may lungkot… pero higit sa lahat, may panibugho. Hindi sa pag-ibig ni Althea, kundi sa pagkukulang niyang maging sapat—kay Althea, at higit sa lahat, kay Zsazsa. Tila mabagal ang pag-inog ng mundo sa paningin niya habang pinagmamasdan kung paano niyakap ni Althea si Zsazsa nang mahigpit, kung paano ngumiti ang bata sa gitna ng lungkot, at kung paano n
Third POV Lumipas ang ilang araw, ngunit walang balita kay Xander. Para siyang nawala na parang bula, iniwan si Althea sa gitna ng napakaraming tanong at sakit. Sa bawat paggising niya sa umaga, umaasa siyang makakatanggap ng tawag o kahit mensahe mula kay Xander, pero wala. Tila baga hindi lang siya basta iniwan—parang hindi na ito muling babalik. Ang kanilang bagong tahanan na dapat ay puno ng saya bilang bagong kasal ay naging malamig at tahimik. Sa tuwing bababa siya sa hapag-kainan, parang gusto niyang umiyak. Napansin niyang kakaiba ang kilos ng kanyang mga magulang. Si Julio at Cecilia ay laging nag-uusap nang pabulong. Sa tuwing papasok siya sa silid nila, bigla silang titigil at magpapanggap na wala lang. Si Jace naman, palaging naroon, nakabantay sa kanya. Minsan, parang may gusto itong sabihin, pero hindi nito magawa. Isang gabi, habang palabas siya ng bahay upang magpahangin sa garden, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang sa sala. "Hindi na dapat b
Third POV Malapit na ang kanilang kasal, pero sa halip na excitement, kaba ang bumalot kay Althea. Ilang oras na siyang naghihintay, pero ni anino ni Xander ay hindi pa niya nakikita. Nagsimula siyang maglakad-lakad sa paligid ng bahay, sinusubukang hanapin ito. Sinubukan niyang tawagan ang cellphone nito, pero hindi sumasagot. Sinubukan niya ring tanungin ang mga tauhan na abala sa paghahanda ng kasal, pero walang makapagsabi kung nasaan si Xander. Habang lumilipas ang mga oras, unti-unti na siyang kinabahan. “Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?” bulong niya sa sarili, napapatingin sa orasan. Maya-maya, lumapit sa kanya si Zsazsa na may bitbit na stuffed toy. “Mama Althea, bakit po parang nag-aalala kayo?” inosenteng tanong ng bata. Napabuntong-hininga siya at pilit na ngumiti. “Hinahanap ko lang si Daddy Xander mo, baby.” Biglang kumunot ang noo ni Zsazsa. “Baka po hindi na siya bumalik,” sagot nito nang walang emosyon. “Okay lang naman po. Mas gusto ko naman si Daddy Jace.
Third POV Abala ang buong pamilya sa paghahanda ng kasal nina Xander at Althea. Masaya ang lahat, maliban kay Althea na nakaupo sa gilid, nakasimangot habang hinahaplos ang kanyang umbok na tiyan. "Hindi ba pwedeng pagkatapos ko na lang manganak?" reklamo niya kay Xander habang nakasandal ito sa balikat ng lalaki. Agad siyang hinila ni Xander palapit. "No way, love. Gusto kitang pakasalan ngayon na. Mas okay na may kasiguraduhan akong hindi mo na ako matatakasan!" malakas niyang sabi, sabay halik sa tuktok ng ulo ni Althea. Napairap si Althea at kinurot ang tagiliran ni Xander. "Ganyan ka na naman! Para bang takot na takot kang iwan kita." "Gano’n na nga," sagot ni Xander, hindi man lang tinatago ang katotohanan. "Baka kung kelan hindi kita binantayan, bigla kang tumakbo na parang si Cinderella!" Napahalakhak si Althea. "Eh paano naman ako tatakbo, ha? May bitbit akong baby sa tiyan! Hindi mo ba nakikita kung gaano na ako kabigat?" Tumango-tango si Xander na kunwaring na
Sa Ilalim ng mga Bituin Sa malawak na bakuran na malapit sa ilog, nag-uumapaw ang kasiyahan. Ang mga ilaw mula sa mga nakasabit na bombilya sa puno ay nagbibigay ng mainit at kaaya-ayang liwanag sa buong paligid. Amoy na amoy ang inihaw na isda at baboy, samahan pa ng halakhakan ng mga tao. Habang abala ang lahat sa paghahanda ng pagkain at paglalaro ng mga bata, si Althea naman ay nakaupo sa may gilid, pasilip-silip sa nagaganap na kasiyahan. Nakaunan siya sa kanyang palad, may kaunting lungkot sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang paligid. Kung iisipin, ilang araw lang ang lumipas pero pakiramdam niya ay parang isang siglo na niyang hindi nakikita si Xander. Inakala niyang hindi na ito babalik. Pinilit niyang maging matatag, pero sa bawat paglipas ng araw, mas lalo niyang naramdaman ang sakit ng pangungulila. Napabuntong-hininga siya at nilaro ang dahon ng damo sa kanyang kamay. Maya-maya pa, bigla niyang naramdaman ang isang mainit na bagay na lumapat sa kanyang bali
Tahimik ang buong bahay. Para bang lahat ng tao ay nawala, o kaya nama’y sinadyang iwan siyang mag-isa. Hindi niya maintindihan, pero ramdam niyang may bumabagabag sa kanya. Mahigpit ang pagkakabalot niya sa kumot, nakasiksik siya sa gilid ng kama, at kahit anong pilit niyang pigilan ang sarili, patuloy pa rin sa pagpatak ang kanyang luha. Paulit-ulit sa isip niya ang larawang nakita niya—si Xander, inaalagaan si Lilia, samantalang siya, na kanyang asawa at dinadala ang kanilang anak, ay hindi man lang nito napupuntahan. Maya-maya, isang katok ang gumambala sa kanyang pag-iiyak. Mahina lang ito noong una, pero hindi ito tumigil. Isa, dalawa, tatlong beses—at nang hindi siya sumagot, nanatiling tahimik ang kabilang panig ng pinto. Wala pa ring tunog. Parang nakikiramdam kung gising siya o hindi. Ngunit kahit pa sirain ang pintuan, hindi niya ito babangon. Mas gusto niyang manatiling nakabalot sa lungkot at pagdaramdam. Pero hindi niya inaasahan ang sumunod na nangyari. Isan
Samantalang si Althea ay abala sa pagkain ng hinog na mangga sa likod-bahay. Sarap na sarap siya sa bawat kagat habang iniisip kung bakit parang ang bigat pa rin ng pakiramdam niya. Ilang araw na siyang malungkot at hindi niya na rin makontak si Xander. Napabuntong-hininga siya at tumingin sa langit. "Kailan kaya matatapos ang ganitong pakiramdam?" tanong niya sa sarili. Nang maalala niya ang kanyang cellphone, agad siyang napatayo at bumalik sa kanyang silid. Kinuha niya ang telepono sa tabi ng unan at nanlaki ang mata nang makita ang napakaraming missed calls mula kay Jace. Kinabahan siya. "Baka may nangyari sa mga bata!" mabilis niyang inisip. Agad niyang tinawagan si Jace habang lumalakas ang kabog ng kanyang dibdib. Biglang bumukas ang pinto ng silid ni Althea. Napalingon siya at nakita niyang si Jace ang pumasok. Kumunot ang noo niya, bakas sa mukha niya ang pagtataka. “Anong ginagawa mo rito?” tanong niya, kita sa mukha ang bahagyang pag-aalala. Hindi agad nagsali