Huli na para sa akin na tumakbo. Nakatingin lang ako sa paparating na mga sasakyan at huminto ang isa sa mga ito sa mismong harapan ko. Bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang amoy ni Rick.
“Alice! Salamat sa Diyos at ligtas ka,” sabi nito sa may taas ng ulo ko, nakasubsob ang ulo ko sa dibdib niya habang yakap niya ako. Agad naman akong pinapasok sa loob ng Van at naupo ako roon kasama si Rick.
“Ngayon, sabihin mo sa akin kung ano ang nangyari?” tanong ni Rick ng mahinahon.
Hindi ko alam kung paano ba mag-uumpisa. Sinabi ko sa kanya ang lahat-lahat, kung paano ako dinakip at kinuha ng mga rogues at saka niligtas ni Lucian Blake.
Nanigas ang mukha ni Rick. Galit na galit siya, pansin ko iyo
Nakatitig lamang sa akin si Emma na blanko ang ekspresyon sa mukha.“Wow!”Bigla na lamang siyang tumayo at malalim ang iniisip at saka naupo muli.“Wow! Ito at sobrang... sobrag...”“Fucked up?” tanong ko upang tulungan siyang tapusin ang sinasabi.“Hindi, romantik, sobrang romantik nito,” sabi niya at may namamanghang ekspresyon.“Ano?” sigurado akong nababaliw na siya.“Well, pareho kayong nasa magkaaway na kampo, na nahulog sa isa’t isa. At kailangan niyong harapin
Alice's POVTinitigan ako ni Rick na may hindi mabasa na ekspresyon habang ako ay dinudurog ng iba't ibang mga emosyon. Ang isang mating bond ay ang pinakasagradong bond para sa mga lobo. Sa sandaling mahanap ng mga lobo ang kanilang mga mate, mamarkahan ng lalaki ang babae, at susundan ito ng isang matinding pakikipagtalik. Pagkatapos nito ay mamarkahan naman ng babae ang lalaking lobo.Maaari rin itong mangyari nang magkasama sa panahon ng pagkumpleto ng mating bond. Kapag tapos na ang pakikipagtalik ay kumpleto na ang bond. Sila ay pinagsama na habang buhay. Ibinabahagi nila sa iosa’t isa ang kanilang buhay, damdamin, isipan aat lahat-lahat. Ang paghahanap ng iyong totoong mate ay isang regalo o isang bitag, ito ay nakasalalay sa kung paano mo ito dadalhin.Walang sinuman ang may karapatang gambalahin a
Nakaupo ako sa tapat ng pinakamagandang lalaking nakita ko. Ang mga berdeng mata niya ay titig na titig sa akin. Tiniklop niya pabalik ang kanyang itim na shirt hanggang sa kanyang mga siko at hindi ko mapigilan ang paghanga sa kanyang mga kamay na natakpan ng malalaking mga muscles."Well, kung tapos ka na sa paghanga sa akin, maaari ba tayong magpatuloy sa usapan'?" nakangisi siyang gumagawa ng isang senyales sa kanyang kamay.Namula ako. Sa palagay ko hindi pa ako namula sa buong buhay ko.Nakaupo kami sa library /sild-aralan ni Rick. Nagawa kong kumbinsihin si Lucian na talakayin ang aming maliit na 'kasunduan’. Ang silid-aralan ni Rick ay hindi tinatagusan ng tunog kaya hindi lalabas ang anumang mapag
“May isa pa akong kundisyon,” nasabi ko rin sawakas ng may kaunting lakas ng loob.Napabuntong-hininga ulit siya, “Ano iyon?”Huminga ako, “Gusto kong makasama ang pamilya ko sa Pasko at Bagong Taon. Ginagawa ko iyon taun-taon, kaya rin ako naparito.”Napaisip ako na nanatili na lang sana ako sa London.“Hmmm, importante ba iyon sa’yo?”“Oo, sobrang mahalaga,” sabik na sabi ko.“Bilang isang Luna, ang presensya mo sa pagdiriwang ay kailangan din sa lugar ko.”Nap
"Wow!"Ang aking galit, sama ng loob at ang pagbabalak kong tumakas ay tila nawala. Abala ako sa pagtitig sa matayog na berdeng mga puno. Mayroong mga milya at milyang mga puno na higit pa sa teritoryo ng Jade moon."Nagustuhan mo ba?" tanong ni Lucian, ang kanyang mga berdeng mata ay sumasalamin sa mga halaman sa ibaba."May ilog ka!" Excited na bulalas ko habang tinitignan ang asul na kulay ng tubig na sumisilaw sa mga berdeng nasa ilalim. Napakaganda ng mga ito.Pagkatapos ay nakita ko ang mga gusali. Noong una, lumilitaw lamang sila tulad ng isang masa ng mga kulay-abo at puti. Mayroong isang malaking gitnang patyo, hardin, kung ano man ang tawag do
Yinuko ni Savannah ang kanyang ulo sa akin at sinabing, “Nagagalak akong makilala ka, Madam Luna.”Binati ko silang pareho, sina Katherine at Savannah, mukha naman silang mababait.Naririnig ko ang mga boses mula sa loob pero wala akong makitang tao.Umakyat ako sa hagdan habang sinusundan si Savannah, na siyang gumabay sa akin sa papunta sa mga hanay ng mga doble-dobleng pintuan sa ikatlong palapag. Ang isang malaking tao ay tumayo sa tabi ng mga pintuan na mukhang nagbabantay.Siya ay may maikling itim na buhok, gupit ng isang militar; pinagmasdan muna ako ng mga mata niya bago magalang na yumuko sa akin.Tumango si Savannah sa lalaki habang binubuksan niya ang pin
Halos hindi ako makapaniwala na halos ang lapit ko na sa kanya, ilang oras na ang nakakalipas, salamat sa kapanapanabik na pagsakay sa helikopter, at pagkatapos ay binuhat niya ako nang romantiko.Sinubukan kong alisin ang mga iniisip ko. Ibig kong sabihin ang naisip ko. Kami ay mabubuhay na magkasama, na natural lang,iyon ang inaasahan niya.... ilang mga bagay. Obsessed na ako sa pag-iwas na mamarkahan, nakalimutan ko iyon.Bilang malapit sa isa’t isa.Ang wolf ko ay excited na tulad nga kung gaano siya kabastos.Galit ako sa sarili ko sa parteng nagugustuhan ko din siya. Halos basang-basa na ako.Noong huling ginawa namin ang.... well .... nagawa ang mga bagay.
Alice’s POVHindi ko ala, kung ano bang nangyari sa akin. Inalis ko ang pang-itaas ko kasunod ng pang-ibaba ko.Inaalis ang aking bra, lumantad ang aking dibdib. Nanlaki ang mga mata niya; meron akong payat na pangangatawan, pero napakabigat ko. Nakakagulat sa karamihan kapag nakita nila ang hindi inaasahang kurba ng katawan ko.Nanigas ang mga utong ko sa malamig na hangin mula sa kwarto. Isinunod ko ang panty ko. Nararamdaman ko na nag-uumpisang bumigat ang bawat paghinga niya. Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti ng bahagya.Tumayo ako ng tahimik at diretsyo sa harapan niya, kinakabahan, kumikintab ang mga balat ko.Si Lucian ay gumalaw na mula sa kanyang posisyon, per
Six years Later-AliceNakaupo kami ni Emma sa labas sa hardin habang pinapanood ang kulitan ng aming anak. Madalas kaming bumisita sa isa't isa."Paano mo naaalagaan ng sabay iyang mga tatlo, hindi ko malalaman. Nahihirapan na ako kay Arya,” sabi niya.“Mahirap kung minsan, pero nakakatuwa din,” sabi ko at tumingin ako sa anim na taong si Aiden at apat na gulang kong kambal, sina Rose at Leo. Isang nakakatuwang pagkabigla ang naramdaman ko nang malaman kong nagkaroon ako ng anak na kambal, isang taon matapos kong ipanganak si Aiden.Ang mga bata ay tumingin sa amin at ngumiti, sila ay cute na mga tuta. Parehong minana nina Aiden at Rose ang berdeng mata at maitim na buhok ni Lucian. Mas hawig ko naman si Leo na may hazel na mata at brown na buhok. Napahawak si Arya sa tenga ni Aiden habang sina Rose at Leo ay nagk
AliceHabang naglalakad ako patungo sa isang pabilog na linya upang sumali sa pack, sa aming mga bisita, at sa mga kaibigan ko. Hindi ko maiwasang humanga sa mga palamuti, sa mga ilaw, at sa nakakaakit na amoy ng iniihaw na karne. Lahat ay ginawa ni Katherine.Ang buong paligid ay napuno ng mga maliwanag na mga ilaw at mga makukulay na mga rosas. Isang malambing na musika ang tinutugtog ng isang live band. Luma na ang musika ngunit kaakit-akit ang tunog nito.Lahat ng mga bisita ay nakangiti at nagbibiruan. Agad akong sinamahan ni Lucian at natagpuan ko na lamang ang aking sarili sa kanyang mga bisig. Ngumiti siya sa akin at saka ako hinalikan. Dumaan ang dila niya sa labi ko at ibinuka ko ang bibig niya para halikan siya. Naglaro ang kamay ko sa butones ng damit niya, hiling ko na sana nasa kwarto kami.“Pareho tayo ng hiling dear,” sabi niya at binigyan ako ng magandang ngiti.&n
AliceAlam ko ang tungkol sa Doppler monitor na ginagamit para marinig ang tibok ng puso ng mga baby. Ang ideya iyon ay parehong ikinatuwa at ikinatakot ko.“Basta mahiga ka lang,” sabi ni Dr. Armand, at itinaas ang damit ko para ilabas ang tiyan ko. Naghaplos siya ng isang likido sa aking tiyan. “Kaunting gel lamang. Makakatulong ito sa paghanap ng heartbeat ng bata.”Isang kaluskos na tunog tulad ng isang lumang transistor radio ang narinig namin sa silid. Tumingin sa akin si Lucian, at natataranta."Ang naririnig ba natin ay ang tibok ng puso ng bata?"Tumango ang doktor at iginalaw ang hawak niyang instrumento sa aking tiyan."Ang puso niya ay nagsisimulang tumibok ng napakaaga pa lamang."Ilan pang mga pagtunog ang narinig namin mula sa maliit na speaker na hawak ng doktor sa kamay niya. Isang mabilis at matubig na tunog ang naririnig na
Alice‘Alice, mahal kita, babe. Ngayon makinig kang mabuti. Kapag sinabi kong tumakbo ka, tumakbo ka lang!’ sabi ni Lucian sa aking isipan.‘Pero si Max…’‘Ililigtas din namin siya, huwag kang mag-alala. Hindi nila alam na nandito kami dahil iba ang direksyon ng hangin, Pero malalaman din nila kinalaunan. Kaya gawin mo na lang kung anong sasabihin ko, please!’‘Gagawin ko, dear,’ sagot ko.Nanghihinalang tumingin sa akin si Frank; Hindi ko siya pinansin at nanatiling nakayuko. Hindi ako sigurado kung kaya kong magpalit ng anyo, hindi kaya ng mga buntis na wolf. Ngunit sinigurado sa akin ng aking wolf na maaari siyang lumabas anumang oras.‘Takbo!’ sigaw ni Lucian sa aking isip
OliviaNagising akong sumisigaw mula sa pagkakabangungot.“Olivia! Ayos ka lang ba?” Hawak-hawak ni Zaiden ang nanginginig kong katawan."Nakita ko siya... Nakita ko si Madam Luna, nasa kweba siya, hindi sa isang lab. Dalhin mo ako sa Alpha. Parang-awa mo na,” pagmamakaawa ko. Napakalinaw ng nakita ko. Parang bang nandoon ako.“Sige, magbihis ka,” inabutan niya ako ng damit.Gabi na o madaling araw na. Anong oras pa man iyon, basata alas-tres na ng umaga nang makarating kami sa opisina ng Alpha. Ang mga nagmamadali at pagod na mga beta at ng mga trackers ay natiyak ang katotohanan na walang sinuman sa kanila ang natulog ng ilang oras. Sinusubukan ni Alpha ang lahat para mahanap si Alice. Napakaraming nakapilang mga SUV sa daan na tila papunta sila para sa isang pagsalakay o kaya’y kakauwi pa lamang nila.“Kailangan kong makausap
Sinubukan kong panatilihing bukas ang aking mga mata, habang si Stuart ay patuloy lang sa pagkwento patungkol sa mga scientific advancements. Halos hindi ko na matandaan kung ano na ba ang mga pinagsasabi niya, pero tumatango na lamang ako at ngumingiti para magmukhang interesado ako dito.‘Lucian, asan ka na?’ bulong ko sa kawalan."Kaya naman, itong mga babaeng mga ito ay hindi nabuntis, hindi dahil nabigo ang eksperimento ko. Mahina lang sila. Mahina at walang silbi. Kahit ang mga lalaking hukbo ko ay hindi rin nagtagumpay sa nga inaasahan ko. Kaya naman, nagsimula akong maghanap ng mga maaring gawin. At ang pinakamahusay na bagay ay ang maging natural. Likhain ang aking mga hybrid na anak."Ipinagpatong niya ang kanyang paa at saka tiniklop ang kanyang mga kamay, at saka ipinatong ang baba niya sa kanyang kamao.“Kung ganun, iyon ang dahilan kung bakit
Lucian‘Isa itong kabaliwan! Hindi sana ako nakinig sa kanya,’ sabi ko sa sarili ko. Pero wala na ring silbe, wala na siya.“Alpha, hindi na po namin mahanap ang chopper,” malungkot na sabi ni Damon.Ramdam ko ang pagbaon ng aking mga kuko sa sa aking palad, masyado akong nanggigigil ng husto. Ipinikit ko ang mga mata ko at huminga ng malalim."Gawin niyo ang lahat ng iyong makakaya. Sundin ang lahat ng mga pahiwatig at hanapin siya,” nagawa ko din magsalita.“Alpha, may hiling kami.”Inangat ko ang ulo ko at nakita ko si Kyle at ang mga guard na nakayuko. Nagagalit ang wolf ko. Gusto niyang putulin ang kanilang mga ulo, dahil sa pagkabigo nilang protektahan ang aking mate.“Ano iyon?” tanong ko at hindi makapaghintay.“Hindi kami… hindi kami… Hin
OliviaNaglalakad ako patungo sa mga puno bago ko napagtanto ang nangyayari.'Huwag, bumalik ka,' sabi ko sarili ko at pagkatapos ay napagtanto kong hindi ako ang may kontrol sa sarili ko kundi ang aking wolf.Lumabas na ang aking wolf. Nararamdaman ko siya habang tumatakbo ako. Lumalabo ang mga puno sa tabi ko, at nilanghap ko ang sariwang hangin. Nakaramdam ako ng lakas.Ang parte ng sarili ko bilang isang tao ay nababahala pa rin at sinusubukang makalusot sa aking wolf. Tumakbo ako ng milya-milya upang tingnan ang aking teritoryo.Bumaba ang tingin ko sa aking mga paa at ang mga ito ay paa pa rin ng isang tao, na may maliit na mga puting balahibo ng isang wolf. Humaba ang mga kuko ko sa aking mga kamay, ngunit mukha pa rin itong kamay ng tao. Napagtanto ko na bahagya akong nagpalit ng anyo bilang isang hybrid wolf woman. At napakasarap sa pakiramdam. Hindi na ako makapa
"Hanggang kailan bago siya makakalabas?" nag-aalalang tanong ni Zaiden.Lahat kami ay naghahanda kanina para kumain nang sumulpot siya ilang saglit lamang na bitbit si Olivia. Tila mahimbing ang tulog niya, isang kuntentong ngiti ang puminta sa kanyang mukha."Nagbabago na siya. Ilang araw na lang magigising na din siya. Gaano katagal nakatulog si Rain nung ginawa mo siyang were?" tanong ko kay Damon.“Isang linggo,” buntong-hininga niya. “Bagama't kalaunan ay nalaman kong nagising na pala siya ilang oras na ang nakalipas at nag-eenjoy lang siya sa atensyon kaya nagkunwari siyang tulog."Nagpipigil ako ng tawa habang nakatingin naman sa kanya si Rain."Ano ba ang dapat kong gawin, kinagat mo ako ng walang pasabi!" sagot niya.Umiling ako sa kalokohan nila."Magigising siya sa loob ng 24 na oras. Baka mapapabilis ito dahil nag-uumpisa