Hindi mapakali si Nenita habang pabalik-balik sa paglakad paroon-parito. Nag-alala siya na baka ma infection ang sugat ni King. Na baka malalim iyon. May naiwan na bubog. Ma apektuhan ang ulo niya. Baka bigla nalang siya mahilo at mahimatay. Oa man isipin pero puro negatibo ang laman ng isip niya. Natatakot siya na baka hindi lang cold treatment ang matanggap niya kay Enrico kung sakali man na may mangyari kay King dahil sa sugat na natako niya. Baka mas malala pa sa cold treatment at ayaw niyang mangyari iyon. Si Enrico lang ang ka dikit niya sa magkapatid. Kay Enrico lang siya hindi naiilang. Kay Enrico niya lang naipapakita ang tunay niyang saloobin. Kapag may nangyaring masama kay King, baka iyon na ang dahilan para magkaroon sila ng hidwaan dalawa. Natigil siya sa paglakad at nag angat nang mukha ng marinig ang yabag na pababa sa hagdan. It was King. Naka pamulsa itong naglalakad pababa. Kaswal ang mukha ngunit lumalabas ang pagiging strikto at masungit. Kung hindi lang sigur
"What is your plan, Net? " Tanong ni Don Emmanuel habang sila ay magkasalo sa pananghalian. Ngayon lang siya ulit tinanong ni Don Emmanuel tungkol sa bagay na ito. Ngunit ngayon buo na ang kanyang desisyon. Wala ngayon ang magkapatid at silang dalawa lang ng Don ang narito ngunit biglang dumating si King. May dala itong menudo na pinabigay ng kanyang ina. Kaya inaya ito ng Don na dito nalang siya kumain kasabay nila. "Nag aalangan ho ako na mag apply ng trabaho, baka hindi ako matanggap, " sagot ni Nenita. "Wala ka bang tiwala sa sarili mo? " singit na tanong ni King sa kanya. "Hindi naman sa ganun. Hindi pa ako handa at saka inaalala ko yung mga kapatid ko baka mas lalo ko lang sila hindi makita kapag nasa ganoong field na ang trabaho ko. ""Ayos lang iyan, hija. Wag mong i-pressure ang sarili mo, " ani Don Emmanuel. "Mas maganda iyong papasok ka sa isang trabaho na iyon ang nais ng puso at isipan mo. "Sa lahat ng kurso hindi niya alam kung bakit Journalism ang kinuha niya. H
"Net, ano na?! " Parang aso na naka buntot si King kay Nenita. Simula kaninang umaga hanggang mag gabi ay kinukulit niya ito tungkol sa pakiusap niyang samahan siya ng dalaga sa plano niyang mamasyal sa Sagada. "Isang daan ka na nagtanong at hindi magbabago ang sagot ko, A. YO. KO! " nauubos ang pasensya na sagot niya. Muntik nang masubsob si King sa glass door sa panay pagsunod niya kay Nenita mapapayag lang ito. Isang linggo na niya itong sinusuyo ngunit hindi umuubra kay Nenita ang mga pakiusap niya. Tinulungan niya si Nenita sa pagdala ng mga labahin sa bodega. "Ipagpaalam kita kina tito, " aniya. "Kahit pumayag sila, ayaw ko parin.""I'll pay. Kahit every minute pa. "Malakas na napabuntong hininga si Nenita. Matamlay na tumingin siya kay King na nagsusumamo sa kanya. "Sa iba ka nalang magpasama. Hindi ko rin naman kailangan ng pera, " aniya at tinalikuran ang lalaki. Hindi na nangulit pa si King. Tinatanggap na niyang hindi niya talaga mapapayag si Nenita sa gusto niya. N
"Hindi! " mabilis na sagot ni Nenita sa bunsong kapatid. "Pamangkin siya nang boss ko kaya kilala ko siya. " paliwanag niya dito. Ayaw niyang magsinungaling sa mga kapatid na hindi niya kilala si King. Ang problema niya ngayon ay kung paano iwasan ang lalaking nasa kanyang harapan ngayon. Bigla siyang nakaramdam ng pagkailang. Lalo na sa tanong ng bunso niyang kapatid kung boyfriend niya ba si King. Hindi parin kasi naka-recover ang lalaki sa pagkagulat. "Ang gwapo niya, ate. " Bungisngis na wika ni Rona. "Hindi mo ba talaga siya boyfriend, ate? " Sabat ni Ashly mukhang kinikilig pa. Mahina niyang siniko ang dalawa. "Umayos kayo. Kurutin ko kayo mamaya, " mahinang usal niya, nagbabanta. Pinamulahan siya ng mukha dahil posibleng narinig ni King ang ang sinabi ni Ashly at Rona. King smile at them. "Mga kapatid mo sila? Bakit kayo nandito? Saan kayo pupunta? " sunod-sunod na tanong niya. "Bakit ang dami mong tanong? "tunog naiirita na balik-tanong ni Nenita sa lalaki. But King d
Nadatnan ni King si Enrico na nagkakape. Sa hitsura nang lalaki obvious na kagigising lang nito at may hang over. "Hindi iyon ang ipinunta ko rito, " wika kaagad ni King nang makita ang nagtatanong na tingin ni Enrico. Tumaas ang dalawang kilay ni Enrico sabay tango. "So, ano ang dahilan? Sight seeing ganun? Baduy mo—fine," pag-awat ni Enrico sa sarili nang makita ang seryoso na mukha ni King. Dumampot si King ng tinapay at pinapak iyon. Kaya siya nagawi rito ay dahil wala siyang mapagsabihan sa mga nangyari sa kanya nitong nakaraang araw. He was annoyed. Kaya pinalipas niya muna ng ilang araw dahil baka mabunton niya iyon kay Nenita. Unti-unti na niyang nakuha ang loob ng babae. Ngunit nang makita niya ito kanina sa labas, awtomatiko na nag-transform ang pag-uugali niya. Kaya lang hindi nabenta ang pang-aasar niya kay Nenita. "Anong problema at bakit parang bad trip ka? " usisa ni Enrico. "Sinong hindi ma bad trip, dalawang oras akong napaikit-ikot sa bawat kanto na nadadaan ko
Hindi pa natauhan si Nenita nang lumapit sa kanya King na nakapamewang at magkasalubong ang mga kilay. Inagaw niya ang cell phone na hawak ni Nenita at siya na ang sumagot ng tawag pagkatapos ay muling ibinalik sa kamay ni Nenita ang phone. "Ayan, ako na ang sumagot dahil mukhang wala ka namang balak na sagutin ang tawag ko, " aniya sa naiirita na boses. "Malay ko ba na number mo pala 'to! " mataray na sagot ni Nenita. "At saka saan mo nakuha ang number ko? At bakit ka tumawag? Anong kailangan mo? "Napakamot sa ulo na umingos si King at gumilid upang magpantay silang dalawa ni Nenita. Salubong ang kilay na nakasunod ng tingin si Nenita sa kanya, nagtataka. "Ang dami mong tanong, " aniya sa patag na tono at nagsimulang humakbang, sumunod naman sa kanya si Nenita. "Bakit nga? " usisa ni Nenita. "Wala... Para lang alam mo yung phone number ko, " saglit siyang sumulyap sa babae at binalik kaagad ang tingin sa daan. "May sasakyan na binigay si Enrico sayo, diba? Bakit hindi mo gamiti
"ANO?! " Hysterical na sambit ni Nenita. Ayaw niyang maniwala ngunit wala namang bakas sa mukha ng lalaki na nagbibiro lamang ito."It's already fixed. Go, make me some food." Winagayway pa ni King ang kamay senyales na aalis na si Nenita at sundin ang utos niya.Nenita crossed her arm. "Bina-block mail mo lang ako dahil hindi ka makakain dahil hindi ka marunong magluto."King shrugged. "Tawagan mo si tito at itanong sa kanya. Kailan ba ako nagbiro?"Hindi na alam ni Nenita kung ano ang sasabihin. Gusto niyang malaman kung ano ang totoo ngunit ayaw naman niyang tawagan si Don Emmanuel para kumpirmahin ito. Kumulo ang dugo niya nang taasan siya ni King ng kilay at pinaparating dito na wala siyang pagpipilian dahil bayad na ang serbisyo niya.Napahawak siya sa kanyang tiyan nang tumunog iyon. Bumaba ang tingin ni King doon. He want to confirm it but Nenita turn around and walk away. "Babalik ako," wika ni Nenita at nagmadaling lumabas sa bahay.Nagtataka man ipinikit nalang ni King ang
"May gusto ka sa pinsan ko?"Hindi kaagad nakasagot si Nenita dahil nabigla siya sa tanong ni King. Hindi niya napansin ang pagdating ni King dahil nakatuon ang atensyon niya sa nagsisisayan na pamilya. King looked at her plainly. Si Nenita naman ay nangangapa sa isasagot. At isa pa, saan naman nito napulot ang ganitong tanong? Sa puntong ito hindi maganda ang pakiramdam ni Nenita kaya ayaw niyang mag aksaya ng lakas para mangatwiran sa lalaki dahil alam niyang hahantong na naman silang dalawa sa pagtatalo. Knowing King ayaw itong magpatalo. Panindigan talaga nito kung ano ang kanyang sinabi.Aaalis na sana si Nenita nang muling magsalita si King. "Kasi sa pagkakilala ko sayo hindi ka naman mukhang pera. Well, kung sa kagwapuhan ang pag-uusapan, wala naman sa lahi namin ang pangit."Pinipilit niyang basahin ang kaseryosohan sa mukha ni King pati ang mga mata ng binata ngunit nabigo siya. Ngunit ang kinainisan niya ay nadadamay na naman ang salitang pera. "Hindi ako magtatagl sa kani
Graving will always hits you. Later on, you're okay; you're accepting that someone will never be with you anymore. But, on the other side you miss them, and hope that they are still with you, celebrating the small wins in your life.“Ikakasal na ako," saad ni Nenita habang hinahaplos ang lapida ng ina. “Sorry ngayon lang ako nakadalaw. Ngayon lang lumakas ang loob ko. Nito ko lang natanggap ng buo ang lahat ng nangyari. Thank you, “ she started to cry. " Thank you sa lahat ng mga sinakripisyo mo, sa pagmamahal mo.”She's getting emosyonal again. Pero maayos na siya. Tanggap na niya. Naiiyak lang siya dahil isa sa mahalagang tao sa buhay niya ang wala sa araw ng kasal niya. “Sa susunod na pagbalik ko, kasama ko na ang lalaking mahal ko. Ipakilala ko siya sayo." PINAG-ISIPAN, pinagplanuhan niya ito ng maigi. Nang maka uwi sa kanilang bahay kinausap ni Nenita ang mga magulang.“Hihingi sana ako ng tulong sa inyo, ‘tay." Aniya at sinabi sa mga ito kung ano ang dahilan bakit siya humin
Hindi pa nila napag-usapan dalawa kung kailan ang kanilang kasal. Sinusulit pa nilang dalawa ang pagiging mag-fiance nila. Sinusulit pa nila ang mga araw na wala pa silang ibang responsibilidad kundi ang bawat isa. They always go on date. Mamasyal kung saan nila gusto. At ang paborito nilang gawin, is to travel. So, King decided to transform his car into a camping house car to tour around the beautiful places here in Philippines—that's their goal. And soon, when King can walk again, iikutin nila ang buong mundo kasama ang kanilang mga anak. Salitan silang dalawa ni Nenita sa pagmaneho. They were both happy and enjoy. King planned where to propose Nenita again. He wanted to make it something special and memorable for both of them. “Parte pa ba ito ng Sagada?" Tanong niya kay King dahil ngayon lang siya napadpad sa lugar na ito. Paakyat sila sa matarik sa lugar. Ang daan ay napalibutan ng mga nagtataasang pine trees at iba't ibang uri ng mga kahoy. Hindi naman mukhang nakakatakot
“Ang dami mong call sign sa’kin. Tangina mo ka!" Naiiyak na pinalo ni Nenita ang balikat ni King.Paano pa siya iiwas at pagtakpan ang tunay niyang naramdaman kung may pagbabanta ng sinabi si King sa kanya? Wala parin siyang kawala kung lalayo siya at magtago. Tama rin ang mga sinabi ni King, kung patuloy siyang magpadala sa takot at pagdududa siya lang rin ang masasaktan at mahihirapan. Parehas silang dalawa ng nararamdaman, nang gustong mangyari, at wala na ring hadlang, ngayon pa ba nila sukuan ang bawat isa?King chuckled ang gigglingly hugged Nenita. “Ano ang bumabagabag sayo bakit hindi mo masabi sa akin na mahal mo ako?" King asked in sweetie's way.Kusa siyang binitawan ni King. Hindi na pumalag ai Nenita nang ipagsiklop ni King ang kanilang mga palad. Habang tinitingnan niya si King, kung paano ito magmaka-awa sa kanya, paano ito umiyak sa harap niya at ipakita ang tunay na siya, napagtanto ni Nenita na ang swerte niya dahil may King sa buhay niyang mahal na mahal siya.H
Malinaw ang sinabi niya kay King na wala silang relasyon dalawa, tapos na ang ugnayang mayroon sila noon kaya wala siyang ibang maisip na dahilan bakit panay ang pag punta ni King dito sa bahay nila kundi ang tungkol sa ama niya.She's prepared for this. Pero ngayon na nandito na siya sa sitwasyon bigla siyang naduwag, bigla siyang natakot sa maaring kahinatnan ng kanyang ama. But, how about King? What about the fear, trauma and being person with disability for the rest of his life kung hindi niya makuha ang hustisya sa sarili at pagbayarin ang taong sumira ng buhay niya?It's not fair. Hindi makatarungan kung hahayaan na lang iyon at kalimutan.Huwag lang marinig ni Nenita na dahil sa pagmamahalan ni King sa kanya kaya nagbago ang kanyang desisyon. Dahil ayaw niyang gawin na dahilan ang sarili para lang maudlot ang katarungang dapat makuha ni King.Sa bakuran niya natagpuan si King. Ka aalis lang ng mga magulang niya at kapatid, siguro upang mabigyan sila ni King ng oras na makausap
“Nak, mag iisang oras ka na diyan hindi ka pa ba tapos maligo?" Wika ni Fatima habang kinakatok ang pintuan ng kwarto ni Nenita. “Papasok ako ha." Naka upo sa gilid ng kama, tulala si Nenita sa kawalan habang tuwalya lang ang tanging sapin sa katawan. Mukhang kanina pa ito tapos maligo dahil tuyo na ibang parte ng buhok nito.Fatima crossed her arm. Sumandal siya sa nakasaradong pinto, nakataas ang isnag kilay at nanunuri ang tingin kay Nenita. “Nagdadalawang-isip ka ba na magpakita sa kanya o kung hindi ka makapili ng damit na susuotin mo?" Pabagsak na humiga sa kama si Nenita. Wala siyang pakialam kung lumihis man ang tuwalya niya sa hita at makita ng nanay niya ang hindi dapat makita. “Wala sa choices, Nay." Ngunit ang totoo, nahihiya siyang magpakita kay King nang maalala ang mga nangyari noong isang araw. Ang mga pagyakap niyang daig pa ang linta kung lumingkis.“Okay, sabi mo e. Kaya pala ako nandito dahil aalis kami ng tatay mo." Umangat ang ulo ni Nenita upang silipin ang
Bumitaw ng yakap ang mag-asawa nang makita si Nenita na tumatakbo palapit sa kanila na walang sapin sa paa. Umiiyak ito.“Anak, bakit—”Naputol ang dapat na sasabihin ni Hernan nang salubungin siya ng mahigpit na yakap ni Nenita at doon humagulgol sa bisig nito. Malungkot, naaawa kay Nenita na nagkatinginan ang mag-asawa ngunit kalaunan parehas nila itong niyakap.Tanging iyak lang ang nagawa ni Nenita. Nawalan siya ng sasabihin sa nabasa niyang sulat galing sa ina. Ngayon, malinaw na sa kanya ang lahat. Nasagot na ang tanong na dapat niyang marinig. Wala ng kulang. Wala ng espasyo at puwag sa puso niya. Finally, sa mahabang panahon na puno siya ng pagkukulang, naging buo na rin ang pagkatao niya.“Tay…” umaatungal niyang tawag sa ama. Panay naman ang pagpapatahan ni Hernan habang nasa tuktok ng ulo ni Nenita ang labi at yakap ito ng mahigpit—yakap ng isang ama na ramdam mong ligtas ka." Tay, nasagot na ang lahat ng mga tanong ko,” puno ng luha ang mata na tiningala niya ang ama.
The power of being Montefalco is that they do something you don't expect. The Montefalco’s along with Hernan decision, they agreed to take down the news towards Ashnaie. Siniguro din nila na hindi lalabas sa balita ang pagkitil ni Ashnaie sa sarili. Ginawa nila ito para kay Nenita dahil kalabisan na ito para sa dalaga kung kakalat pa sa balita ang tungkol sa ginawa ng kanyang ina. Hindi man nila nakuha ang makatarungan na hustisyang nararapat sa kanila, gayunpaman sapat na sa kanila na maging tahimik na ang kanilang buhay at nalinawan sa lahat ng mga tanong na kay tagal nalutasan. “Kumusta na siya?” tanong ni Emmanuel kay Hernan nang makarating agad siya sa bahay. Umupo sila sa lantay sa labas ng bahay. “Nagmukmok sa kwarto. Panay parin ang pag iyak,” madamdaming usal ni Hernan. Naka ilang balik na siya sa kwarto ni Nenita upang tingnan ang anak ngunit hindi niya magawang silipin gayong hikbi ni Nenita ang kanyang naririnig sa labas. “Bigyan muna natin siya ng mahabang oras. Hi
KAYA BA NIYA?Habang papunta sila sa pinaglamayan ni Ashnaie unti-unting naninikip ang dibdib ni Nenita. At habang papalapit sila ay para ring hinihiwa ang puso niya ng dahan-dahan. Hindi niya kaya. Napakasakit sa kanya na harapin ang wala ng buhay niyang ina. HIndi niya maipaliwanag ang nararamaman niya basta ang alam niya lang subrang sakit sa dibdib, mabigat, hindi niya kaya. Napa angat siya ng tingin kay King nang hawakan ng lalaki ang kamay niya. She saw a concern, sympathy in King's eye's while looking at her. Si King na hindi siya iniwan. Si King na hindi narindi sa mga iyak niya. Si King na kahit nahihirapan sa kalagayan niya dinamayan parin siya. “H-huwag mo na a-ako ihatid," nahihiya na siya sa abalang ibinigay kay King. “P-pwede ka na umuwi. Mag… magpahinga ka na,”aniya at binawi ang kamay.Mariin siyang napalunok at naiilang na sinalubong ang tingin ni King nang mahigpit na hinawakan ni King ang kamay niya upang hindi niya iyon mabawi. King didn't answer her. “Gusto mo
Sa lahat ng nangyari sa buhay ni Nenita ang kamatayan ng kanyang ina ang hindi niya makayanang tanggapin, hindi niya magawang intindihin, unawain ang sitwasyon kung bakit ito nagawa ng kanyang ina. Wala man silang pinagsamahan ng kanyang ina ngunit napakahirap sa kanya na gawing madali ang lahat. "After all, nagpakaina ka parin sa akin... I thought you abandoned me. I thought you don't love me but I was wrong. I'm so sorry... I'm sorry wholeheartedly for being to late to realize how important you are to me, " puno ng luha ang mga mata na hinaplos niya ang litrato nilang dalawa ni Ashnaie. "Nagsisisi ako kung bakit ko pinairal ang pagmamatigas na hindi ka kilalanin. Now, that you're gone, paano ako babawi sayo? Ang hirap tanggapin na wala ka na talaga. "Hindi na natiis ni King na lapitan si Nenita. Nais na niyang ilayo si Nenita rito ngunit hindi niya alam paano patahanin ang babae. "Net, kailangan na nating umalis rito. "Piniga ang puso ni King nang makita ang namumugto na mata ni