The moment Anjelouv opened her eyes, the white unfamiliar ceiling welcomed her sight. Ginala niya ang tingin sa buong silid. The room is huge at ang pader nito ay gawa lahat sa salamin na tinatabunan ng makapal na kurtina. May mga halaman sa bawat corner at may isang couch sa isang banda at vanity mirror. May dalawang pinto sa loob ng silid. The room is minimalist and in all white theme. Mabilis siyang napabalikwas at sinuyod ang buong silid. Ang isang pinto sa silid ay cr at ang katabi nito ay ang walk-in closet. Nandoon ang lahat ng bagahe niya ngunit ng buksan niya ito ay wala itong kahit anong laman. Mabilis siyang lumabas roon at binuksan ang naka tabong kurtina. To her horror, puro tubig ang nakikita niya sa labas! Napatingin siya sa pinto ng bigla itong bumukas. Niluwa non si Clinton. Nakasout ito ng isang white long sleevs at summer shorts. It looks like he's on a vacation. “Why did you bring me here, Clinton?” naiiyak na tanong ko. “Because you’ll leave me.” Simpleng sa
Forgiveness. A lot of people say that we should always forgive those who wrong us. They said that forgiving them is like freeing yourself from the pain that they have caused you but am I ready to forgive Clinton? handa na ba akong mahalin siya at tanggapin ang sitwasyon naming dalawa? Mahal niya si Clinton, pero sapat ba ‘yong dahilan upang hayaan ang sariling magkasala sa mata ng diyos at mga tao? Sabi nila kung mahal mo ang isang tao handa kang hamakin ang kahat makasama lang siya. Pero tuluyan ka bang sasaya kung alam mo sa sarili mong may taong nagdurusa? Nang tuluyang magising si Anjelouv, agad niyang naramdaman ang isang mabigat na bagay na nakadagan sa kaniyang katawan. Nang buksan niya ang mata ay nakita niya si Clinton na mahimbing na natutulog sa kaniyang tabi. Ang isang hita at kamay ay nakapulupot sa kaniya. Mukhang ayaw siyang paalisin. Dahan-dahan siyang bumangon at maingat na inalis ang mga kamay nito sa kaniyang katawan. Iniiiwasang ito’y magising at mahuli sa kaniya
Hindi pa rin maalis sa isipan ni Anjelouv ang naging pag uusap nila ni Clinton. She let him know how much she loved him. She forgave him and let herself fall for him once again. She defies herself and eats all the hate she has for him. Ang pagmamahal ay palaging may kaakibat na pagpapatawad. Kung mahal mo ang isang tao, handa mo silang patawarin kahit gaano pa kasakit ang dinulot nilang sakit sayo. Kung mahal mo ang isang tao, handa mo silang tanggapin ng paulit-ulit ng walang halong pag aalinlangan. Kaya minsan hindi natin masisi ang ibang tao na mas piniling magpakatanga kesa magpatuloy at magmahal ng iba. Love is unpredictable and sometimes unreasonable. It's funny how it changes us and turns us into someone we hated before. We are now inside Clinton’s room. He is hugging me tightly habang ang ulo ay nasa aking balikat. I am sitting on his lap while watching the beautiful scenery in front of us. Parang wala lang nagyaring matinding sagutan sa aamin kanina. “What are you thinking
Mabilis na tumakbo si Anjelouv palabas ng kusina. Hindi niya maintindihan kung bakit nagkakagulo sa buong kabahayan. Shit! Leaving Clinton is never a good idea. Sana pala ay nagpaalam siya rito upang hindi na ito ma pranning sa kakahanap sa kaniya. Pati tuloy mga walang kamuwang- muwang na tauhan niya ay nadamay. Nahihiya siyang yumuko sa bawat kasambahay na madadaanan niya at may mapag-umanhing ngumiti sa mga ito. Clinton is still reprimanding his men. He massages his nape using his left hand while using his right hand to clench dangerously. He was surrounded by this scary aura that made her stop from coming closer to him. “I told you to secure the perimeter. Natulog lang ako saglit nawala na naman ang girlfriend ko! Fuck, go search for her!” His voice roared through the entire living room. His men were with him in their straight faces. Hindi kakikitaan ng takot habang nakatingin sa kaniya ng diretso. Nang makita nila siya sa likod ni Clinton ay tila nabunutan ang mga ito ng tini
Happiness. We will not receive this kind of feeling if we do not make a decision that will make us happy. Happiness happens when we choose to be happy and move on from the things that cause us pain. People think it is hard to be happy and to achieve the happiness that they have desired for so long, but actually, achieving happiness is like reading a simple manual; you just need to read it carefully and follow it. To achieve happiness, we just need to have a positive outlook on life and must have a strong conviction to be happy no matter how hard the situation is. Sometimes life throws obstacles at us to hinder our happiness, but it is still up to us whether we will continue to fall for these trials or face them bravely and move on in life to achieve the happiness we want to achieve. Anjelouv closes her eyes while looking up at the sky. She wants to talk to her mom and ask for forgiveness because she was not able to help and save her from the hands of those bastards who abused them. S
Why does life seem to be unfair for some? Why are we not content with what we have? Why do we suffer even though we don't deserve it? Most people say that everything happens for a reason, but does it really? Bakit kung minsan parang hindi naman talaga natin deserve and sakit na binabato sa atin ng buhay? Bakit kung minsan sobra-sobrang sakit pa ang natatanggap natin? Kailangan ba talagang masaktan para may matutunan? We are suffering a lot because we only think about how unfair life is, we ask a lot, and we complain a lot. Hindi natin nabibigyan ng halaga kung gaano tayo ka swerte sa mga maliliit na bagay. Ang buhay ay napaka komplikado, akala natin sumasang ayon na sa atin ang pagkakataon ngunit dahil lang sa isang pangyayari biglang mababago na lamang ang lahat. We need to cherish every triumph and happy moment we have with each other. We need to make memories every passing day just to remind ourselves that we are so blessed and grateful. Anjelouv woke up from her deep sleep.
In one swift move, Clinton claimed her lips. She closed her eyes and felt his soft lips against hers. His kisses made her heart beat wildly, and her stomach fluttered. It feels like they are both surrendering their souls to each other. They entrusted one another with their love, and once they nurture it, it will grow and bloom beautifully. “Akin ka lang ha. Ayaw kong sa iba ka..gusto ko sakin ka lang..ako lang..dahil pinapangako kong sayo lang din ako..buong-buo.” Maramdaming sabi niya matapos ang halikan. “Sayo lang ako at akin ka lang..trust me baby, I can trade anything just to have you..just to stay with you and just to build a future with you and our children.” Napapaos na sambit nito. Namumungay ang mga ni Anjelouv na tumango at nagpaubaya. She is sure that Clinton is her home. Clinton is her future, and for Clinton, she will willingly surrender her forever. Hindi na siya maghahangad pa ng iba dahil ngayon kompleto na siya at masaya. Kung isa man itong panaginip ayaw ko na sa
Malalim na ang gabi nang magising si Anjelouv. Wala si Clinton sa kaniyang tabi kaya agad siyang bumangon upang hanapin ito. She checked every corner of their room and when she found out that Clinton was not there, she immediately put on her silky robe and went out of the room. Walang tao ang buong kabahayan at ang ilang ilaw ay nakapatay na. Tahimik ang paligid at ang kaniyang mumunting galaw lamang ang maririnig sa bawat pasilyong madaraanan. She felt thirsty out of a sudden kaya mas pinili na lang niyang bumaba sa kusina at uminom ng malamig na tubig. The lights in the kitchen are also dim. Walang ni isang kasambahay na naroon. Tumingala siya sa orasan na malapit sa kaniyang pwesto at nang makita niyang pasado alas dose na ng gabi ay biglang nagkarambula ang kaniyang tiyan. “Ginutom na naman ako ni Clinton.” nakanguso niyang kinausap ang sarili habang hawak- hawak ang tiyan. She checked every cabinet in the kitchen to search for food. Mayroong cereals at tinapay roon ngunit hind
Bago ako pansamantalang magpaalam, gusto kong pasalamatan ang mga taong walang sawang sumuporta sa aking kauna-unahang akda. Kayo po ang rason kung bakit patuloy akong lumalaban kaya labis po akong nagpapasalamat sa inyo.Mahal ko kayo! Stay safe at God bless you po!-Blue ZirconThank you sa walang sawang pagvote:Jonjon Rivera, Rhea Santiago, Ria Bausas, Quinto Sm, Pagunsannestor30, Luz Cabigting, Zahara Escobal, Joana Parcon, Rebecca Rabanera, Noemie Vale, Jheng Gontala, Mary Joy Fababeir, Jomar Mangiliman, Pabzkie Gubat, Froilan Villapa, GE Oliveros, Christine Salvador, Danz Diaz, Erwin Bal, Ariel Voluntad, Joseph John, Gerald Borres, Renato Recoco, Sha Ozart, Arles Mae, Elza Gonzales, Glenda Mendoza, Dranreb Daquiz, Jenney Magada at sa 2.1k nating viewers!
Announcement Hello, good evening! I hope that everyone is doing fine. For the past few days, I have experienced a series of nose bleeding which, is not normal for me, and last day my Mama decided that I should consult a Doctor. Sadly, the findings were not good kaya the doctor advised that I should take a rest for a couple of weeks. Also, alam ko pong maraming errors sa bawat kabanata kaya napag isipan ko pong mag edit. Ipopolish ko po muna ang bawat kabanata kaya kung maaari po ay ihold nalang muna si Clinton sa inyong library. Gusto ko pong maging worth it ang bawat coins niyo kaya gagawin ko po ang makakaya ko para mapaganda pa ito. Salamat po sa walang sawang pagsuporta at pagbabasa! Hindi ko inexpect ito kaya maraming salamat po! Sana maintindihan niyo po ako.
Halos huminto ang paghinga ni Anjelouv nang padaskol siyang kalagan ng lalaki at kaladkarin na parang sako. Nais niyang kumuwala ngunit sobrang higpit ng pagkakagapos sa kaniya. Takot na takot siya habang nagpupumiglas at nagmamakaawang pakalawan.Those gunshots brings her hope..hope that Zak or even her family came to save her. Kabaliktaran ang kaniyang nararamdaman, imbes na matakot ay para siyang nabuhayan ng loob. She knows that those gunshots were the sign that someone was coming to look for her and save her...just like before."B-bitawan mo ako! J-just gave me back to my family!'" nanginginig niyang sigaw habang pilit na inaagaw ang kaniyang braso sa mahigpit na pagkakahawak nito.Takot na takot siya at lihim na nagdarasal na mailagtas bago siya tuluyang ilayo ng lalaking kumakaladkad sa kaniya."Tumahimik ka p*****a! Ang mga gagu akala ko ay matagal pa bago nila matunton ang kinaroroonan mo! Bwesit na mga sundalong 'yun! Bwesit!" galit na galit na sigaw nito sa kaniya at mas la
Mabigat ang talukap ni Anjelouv nang paunti-unti niyang binuksan ang kaniyang mga mata. May naulinigan siyang mga boses na tila nagtatalo. Hindi ito masiyadong malapit ngunit hindi rin nalalayo. May mga kaluskos rin siyang narinig mula sa paligid. Nang tuluyan na niyang maimulat ang kaniyang mga mata ay agad siyang sinalubong ng dilim. She blinks her eyes a couple of times, but still, she can't see anything except darkness. Anjelouv is panicking, inilibot niya ang tingin sa paligid ngunit kahit kaunting liwanag manlang ay wala siyang makita. She was completely blinded by darkness. She tried to move, but she was tied. Nagsimula nang sumibol ang kaba sa kaniyang dibdib nang hindi niya magawang maigalaw ang kaniyang kamay at buong katawan. Kumalabog ng husto ang kaniyang dibdib nang malamang napakahigpit ng ginawang pagkakatali sa kaniya. It was so tight that no matter what she did, it would not easily loosen up. Marahas siyang napalunok nang marinig niya ang pagbukas ng kung ano. The
"Where the fuck is my fiancee Zak?! Ipinagkatiwala ko sayo si Anjelouv dahil alam kong mas ligtas siya! Pero nasaan na siya ngayon huh?! Nasaan!" He frustratedly asked Zakhar. Kinuwelyuhan niya ito at matalim na tinitigan. Leviticus is stopping when while Luke is preventing Zakhar from hurting him. "Do you think alam ko Clinton?! Iniwan ko lang siya dito kaninang umaga kaya bakit ako ang sinisisi mo huh?!" mariing sagot ni Zak habang pinipigilan ang sariling maghiganti laban sa kaniya. "Kung hindi mo siya pinuntahan rito edi sana hindi siya nawala! Edi sana hindi niya naisip na kasabwat mo ako! Kung naghintay ka lang Villamor sana hindi naging ganito ang sitwasyon kaya wala kang karapatan na kwestiyunin ako! Putangina! " Zakhar shouted at him. Bakas sa mga mata nito ang galit at pagsisisi. Anjelouv was missing. Akala nila ay naglibot-libot lang ito sa lugar ngunit nang lumipas ang ilang oras na wala ito ay naisipan na nilang suyurin ang buong lugar but to their dismay, there is no
Why does life seem to be unfair? Why can't we be happy for so long? Why do we need to suffer just to have the one that we are aiming for? Why do we need to get hurt? Why do we need to sacrifice just to have a glimpse of our happiness? Life isn't unfair to us because, in fact, we are the ones who decide for ourselves. Tayo ang pumipili kung paano natin papagulungin ang buhay natin, it was just that sometimes we made decisions that affected our life’s process. Happiness. We thought of happiness as being one of the hardest things to achieve. Indeed, happiness is hard to achieve, especially if we mainly focus on the things that feed our worldly desires. Sa sobrang pagkahumaling natin sa standard ng sociodad ay tuluyan na nating nakalimutan ang totoong kahulugan ng kasiyahan. Happiness is within us. Suffering and hurting are part of our lives already. Pilitin man natin itong iwasan ay hindi pa rin maaari. Nakatadha na tayong masaktan at magdusa at walang sinuman sa mundong ito ang maaari
Zak needs to leave her. May emergency meeting itong kailangang siputin kaya kahit na gusto nitong manatili ay hindi maaari. “Don’t hesitate to call me if you need anything, okay? Mag ingat ka rito.” He said bago nito ako hinalikan sa noo. Tumango ako sabay na ngumiti ng maliit.. “ Thank you. Ikaw din mag ingat ka sa biyahe.” Hinatid ko siya sa pinto at kumaway nang unti-unting gumalaw ang kaniyang kotse. Nakailang busina pa ito bago tuluyang tumulak. Hindi ako umalis sa aking kinatatayuan hanggang sa hindi na maabot ng aking paningin ang kotse ni Zak. Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga ng mapagtantong mag isa na naman ako. Damang-dama ko bigla ang kahungkagan at katahimikan ng buong paligid. Hindi ako sanay na mamuhay mag isa kaya parang bigla ay ang laki-laki ng paligid para sa akin. Iba-ibang sa buhay ko noong nasa hacienda, masaya at palaging may makakasalamuha. Ngumiti na lamang ako ng mapakla nang hindi ko sadyang sariwain ang mga alaala ng kahapon. Kahit ilang beses man
Pansamantalang nanunuluyan si Anjelouv sa isang property na pagmamay ari ni Zakhar. Napag isipan niyang 'wag nang ituloy ang planong pag uwi sa kanilang mansyon. She doesn't want her grandparents to see her in that devasting state. Alam niyang sa oras na malaman ng mga ito ang nangyari sa kaniya ay malaki ang tiyansang sissisihin ng mga ito ang kanilang sarili. It was her all her fault, walang kasalanan si Clinton o kahit ang kaniyang mga grandparents. "Are you sure you're fine here? You can also stay in our mansion if you want, at least doon makakasigurado akong ligtas ka. " It was Zak. They are silently watching the beautiful sunrise. Zak's place is outside the city. Malayo sa kabihasnan at tahimik. Walang masyadong kabahayan sa paligid at kung mayroon man ay malayo ang agwat ng isa't- isa. Maganda ang kinatitirikan ng bahay nito. It was near the shore, facing the wilderness of the sea. May pagkakahalintulad ang lugar sa islang pinagdalhan sa kaniya ni Clinton noong kinidnap siya.
"Stop mourning and stand up. A princess like you doesn't deserve to be hurt or replaced. " A voice suddenly interrupted her. She wiped away her tears and looked at the man beside him. His voice is stern and cold, mukha itong galit sa kaniyang sitwasyon. "Come on and stand up. That filthy floor is not for you," he said, and lent his hands to her. Anjelouv was hesitating about whether she would accept the stranger's hand or not, but in the end, the man won. Mariin itong nakatingin sa kaniya gamit ang madilim na mga mata. Magkahawak pa rin ang kanilang mga kamay at hindi magawang pakawalan ng lalaki. She tried to withdraw her hand, but the man's grip on it became tighter. "C-can you please release my hand?" she asked, using a low voice. The man breathed deeply before he finally let go of her hand. He knew the man in front of her. It was Zak, Clinton's friend. Hindi niya alam kung bakit ito naroon sa tabi niya..maybe because Clinton asked him? No,no. Clinton would never do that. Wala