Lahat po ng story ko ay iisahin ko sa title na ito. Dito niyo na lang basahin ang lahat ng story ko. Thank you!
Asmodeus Rojo"Sir, nandito ang ama niyo." My men called me. I open my laptop at tiningnan ang cctv na naka-connect sa laptop ko. Nandoon nga siya, looks like he's so impatient waiting to get inside. May dalawang tauhan sa likuran niya na may bitbit na box ng cake at supot ng pagkain sa kabila. Feeding his baby.Natatawa, I caress my chin at bahagyang pinapatagal ang paghihintay niya sa labas ng bilangguan ng 'mahal' niya. "Damn that—let me in!" Naririnig ko ang boses niya sa kabila."S...Sir!" Alanganin na ang boses ng tauhan ko.Mukhang nagwawala na ang matanda doon. I arched my brow and suminghap."Let him in,"I commanded at last.At maririnig ang mahinang paghugot ng hininga ng tauhan ko sa kabilang linya. Mukhang takot na takot na sa matanda at nang marinig ang pagsang-ayon ko ay tila nabunutan ng tinik."P-Pwede na—" Namatay ang linya at nang tingnan ko sa laptop ay tinapon pala niya ang cellphone ng tauhan ko. How harsh. At pumasok na nga sila sa loo
"You can wait outside, Ma'am,"aning nurse na assistant ng surgeon. Nakarating agad kami sa hospital. Hindi naman malubha ang tama niya sabi ng doktor. Pero sa nakikita ko parang imposibleng hindi malubha samantalang napakaraming dugo ang lumalabas mula sa sugat niya."No she will wait until it was finished,"sansala naman ni Asmodeus dahilan para matigilan ako sa pagtayo.Kanina pa ako kinakabahan habang tinitingnan ang dugo sa damit niya. Kanina pa ako nag-iisip na ikamamatay niya talaga iyon. Tumingin ako sa kaniya nang mapansin ang titig niya. Mapapansin ang multo ng ngisi sa labi niya. Mukhang kanina pa gustong pagtawanan ang reaksyon ko. Natutuliro na kasi ako. Natatakot ako sa mga ganito. Habang tila naaaliw lang siya diyan na pinagmamasdan ako.May itinurok ang doktor bago nito sinimulang kuhanin ang bala na bumaon sa may balikat nito. Malapit iyon sa batok at kitang-kita ko kung papaano dinaklot ng doktor ang bala mula sa sugat niya. Siguradong kapag nanalamin ako ay nakangiw
Pinagmasdan ko ang buong katawan sa salamin. Nakababa na si Asmodeus kanina tulog pa ako at matapos akong maligo ay hindi na muna ako nagbihis. Tanging tuwalya lang ang pinambalot ko sa katawan ngunit napagdesisyonan na ibaba ng kaunti ang tuwalya at pagmasdan ang lumalaking tiyan sa harapan ng salamin. Parang kailan lang pinagmasdan ko lang ang sarili ko. Ngayon ay pinagmasdan ko na pati ang batang lumalaki sa loob ng katawan ko. Nag-iba na rin ang hulma ng dibdib ko. Napa-isip ako bigla. Magkakagatas kaya ako? Gaya no'ng ibang mga nanay? At ano kaya ang pakiramdam ng kalong mo sa braso mo ang anak mo? Ano kaya'ng pakiramdam matapos manganak? Napasinghap ako at muntik nang mapatalon nang may brasong pumaikot sa baywang ko. Sunod na bumungad sa'kin ay ang mukha ni Asmodeus na may mapaglarong ngisi sa labi."Beautiful." At hinawi ang hibla ng buhok ko tungo sa likod ng tainga.Dahil sa malalim na iniisip ay hindi ko namalayan ang paglapit niya. Kung may sakit lang ako sa puso ay mata
May fiancee na nga pala siya. Bakit hindi ko man lang iyon naisip noong pumayag akong sumama sa kaniya? Dahil sa pag-iisip kong kailangan siya ng anak ko ay nawala na sa isip ko ang totoong lugar ko sa buhay ni Asmodeus. Kailangan niya ng ama pero hindi siya pwedeng maging bastardo ng mga Rojo. Naisip kong bawiin ang sinabi kong anak niya ang dinadala ko pero naisip ko rin na baka mabigyan ko siya ng dahilan na saktan ang bata. Hindi ko na tuloy alam ang gagawin ngayon. Ngayong nakabalik na ako sa poder niya ay baka mahihirapan na akong kumawala. Nakita ko na lahat ng kayang gawin ni Asmodeus at natatakot akong baka maranasan ko ulit iyon.Bumukas na ang pintuan ng banyo. At para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa presensya niya. Naka-upo lang ako sa gilid ng kama at hinihintay ang pagkakataong makapagsalita. Para akong naba-blangko ngayong nandito na siya.Unang naisip ko talaga ay lumayo. Hanggang ngayon gusto ko na talagang lumayo. Isang pagkakamali ang naging desisyon
Tulala pa rin ako habang pinagmamasdan siyang tulog pa rin hanggang ngayon. Hindi ko alam kung bakit siya nagpakalasing muna bago nasabi sa akin iyon kagabi. O baka hindi niya naman talaga balak iyon siguro dahil nagugulohan lang siya kaya niya nasabi iyon.Bumuntong-hininga ako at inilagay sa maliit na batya ang towel na pinamunas ko sa kaniya kagabi. Tapos naalala ko pang naghubad na lang siya bigla kagabi ni wala man lang tinira kahit isa. Ako pa tuloy ang tila nahiya sa ginawa niya at tinabunan siya ng kumot bago ako humiga. Sa sofa ako natulog at magpapatuloy ako sa tulog ko ngayon dahil hating-gabi na ako nakatulog dahil sa kagagawan niya.Humiga ako sa sofa at nagpatuloy sa pagtulog ko. Kaya lang nagising ako nang maramdaman na may braso na bumubuhat sa'kin. Nagulat ako at napahawak sa batok niya. Nagpapasalamat akong nailapag niya na ako sa kama. Sumalubong sa'kin ang seryosong titig ni Asmodeus. Nakayuko pa rin siya sa'kin at sobrang lapit ng mukha namin. Naaamoy ko pa ang in
Nakasuot ako ng pambuntis na dress kulay puti at flat shoes. Maganda ang panahon ngayon saktong-sakto sa mismong lakad. Karamihan sa nabili ni Kuya na gamit sa baby ay mga pambabae. Dahil gusto niya ng babae. Pero lalaki kasi ang susuot at noong sinabi ko kay Asmodeus na pwede pa naman magamit iyon kahit pambabae."I'm not a fairy to revive the ash into it's old form."Umaga na nang malaman ko na nawala na lahat ng mga binili Kuya para sa anak ko. Talagang may laman iyong sinabi ni Asmodeus. Huli na nang malaman kong sinunog niya lahat. At kagabi naisip niyang mamimili kami ngayon. Kaya ko nga hinalungkat dahil ayoko sana bumili muna dahil mayroon na naman na. Tapos malaman laman ko pa, nasunog na.Sinunog niya tapos bibili ulit? Anong kabaliwan ang naisip niya? Mas makakatipid kami kung 'di niya ginalaw ang mga iyon. "That pathetic jealous asshole,"bungad ni Kuya nitong umaga nang tumawag siya. Sino ang nagseselos?Ikinuwento ko kasi kay Kuya iyong tungkol sa mga damit ng bata na bi
Pagkahapo, sakit na hindi matutumbasan. Sabay-sabay ko na nararamdaman iyan habang hindi malaman kung saan tutungo. Napahawak ako sa baywang at napayuko nang sumigid na naman ang sakit. "Damn it,"mahinang mura niya. Kanina pa siya panay sunod sa'kin. Gusto ko siyang pumirme sa kinauupuan niya para mabawasan ang stress ko. Iyong pagsunod-sunod niya at ang nakikita kong iritasyon sa kaniyang mukha ay dumadagdag sa problema ko.Kaya lang hindi ko masabi dahil mas naibubuhos ko ang atensyon ko sa sakit na nararamdaman. Tila pinipiga na parang may bukol na sumasakit sa puson ko na iwan. Hindi ko maintindihan parang gusto ko na lang umiyak sa sakit. "How is it?" Hinawakan niya ang braso ko."Masakit,"nanghihina ang boses ko.Kagabi pa nagsisimulang sumakit ang tiyan ko. Pero dahil matigas pa ang cervix ko kaya't kailangan ko muna mag-stay hanggang sa handa na iyon at open na para sa delivery.Lampas tatlong araw mula noong kabuwanan ko saka lang nangyari ito. Normal lang naman daw ito la
Katahimikan ang bumalot sa loob ng sasakyan. Naramdaman ng driver iyon kaya't kalaunan ay panay na ang sulyap niya sa'kin sa rearview mirror. Mariin akong napapikit nang maalala ang pagsabog at ang huling pangyayari sa pagitan namin ni Asmodeus bago nangyari ang lahat. Kayo lang ang uuwi. Take care of yourself and our childTumulo ang luha ko na hindi ko na napigilan. Tumingin ako sa labas at sinisikap na 'wag umalpas ang hagulhol. Nahihirapan akong huminga ng maayos dahil sa sikip at sakit ng dibdib ko. Sinabi ko sa kaniya na huwag niyang hayaan masaktan ang sarili niya. Pero sa laki ng pagsabog na iyon ay imposibleng makaligtas siya. Payapa pa rin na natutulog ang bata. Hinayaan niya akong istemahin ang nararamdaman. Hinayaan niya muna ako hanggang sa kumalma ako.Kahit noong nakarating na kami at naisakay na ako sa wheelchair papasok sa isang napakalaking bahay ay tahimik pa rin ako. Dumaan kami sa harden na napupuno ng mga rosas pero wala sa isip ko ang tingnan iyon at mamangha.
Everyday life in Washington is like a dream. Asmodeus using another name, ganoon din ako. As Anna is like living in other's body. Dahil ibang buhay na ni Anna ang namumulatan ko dito sa ibang bansa, unlike noong time na ako si Yenah. Asmodeus confess that he love to name me Anna. And yes, that name is given me by him. Hindi madaling patumbahin ang Russian mafia na nakabangga ng mga Rojo. It's already twenty years now when the last time na umapak ako sa lupa ng Pinas. Nakaka-miss ang summer sa Pinas. The freezing tempature in Washington is not really great over the years. Maybe noong unang apak namin ay medyo nakakamangha pa pero kalaunan hindi na rin ako masiyadong nag-enjoy. But knowing that my family is safe, it's all worth it.Binaba ko ang coffee mug ko. Makapal na ang jacket pero nanunoot pa rin ang lamig ng pang-umagang hangin. At last the sun show up. The so called summer is coming soon. Hindi nga lang iyon sapat upang tunawin ang yelo sa paligid. Ilang buwan din na yakap kami
Kanina pa ako tulala nakasalampak sa sahig. Mugto ang mata kakaiyak kanina. Napagod akong dambahin ang pinto upang buksan nila at tinangka ko na rin sirain ang doorknob pero sobrang nahirapan ako. Ngunit nang mag-click ang doorknob at namataan kong may papasok ay agad akong umalis sa pinto.Namilog ang mata ko nang makita si Alethra. Ano na naman ang kailangan niya at nandito siya? May sumunod na dalawang lalaking naka all black suit sa likuran niya.“Get her,”utos niya sa dalawa. Pumasok ang dalawa at lumapit sa akin na ikinabigla ko. “Ano 'to? Anong ibig sabihin nito?!” “It is just a simple reunion my dear.” Nilakipan niya pa ng tawa. “Because after this. He's all mine.”Namimilog ang mata nang sundan ko ng tingin ang nakangisi na si Alethra. Hawak ako ng isang tauhan na alam kong hindi ko kayang labanan sa laki. All of their men are tall and bulky. Hindi mga Pinoy at mukhang taga-Russia rin. Wala na rin akong balak na magpumiglas pa dahil balak ko rin na alamin ang sinasabi ni A
Tirik ang araw kinabukasan noong magsimula kaming umalis. Pabalik na kami sa mansion. Napansin ko kung gaano katahimik si Greg habang minamaneho ang sinasakyan namin ngayon. Naisip ko, siguro dahil sa naging sagot ko sa kaniya kagabi.Hindi mo alam ang sinasabi mo, Greg. Sinasabi mo lang 'yan dahil gaya ko nagugulohan ka rin. Tapos no'n ay iniwan ko na agad siya sa labas. Sa kabilang silid siya natulog. At kahit magkahiwalay kami ng silid ay hindi pa rin ako makatulog.Pagkarating namin sa wharf ay agad kong kinuha ang cellphone sa mga gamit. Ngayo'y may signal na hindi tulad noong nasa laot pa lamang kami. Agad namilog ang mata ko nang makitang nakailang video call si Kuya sa akin. Magcha-chat sana ako sa kaniya at sasabihing ngayon ko lang nabuksan ang phone pero ilang saglit ay sumunod na ang tawag niya doon. Napangiti ako. Ang tagal-tagal na rin noong huli kaming nakapag-usap. Akala ko nga masiyado na siyang abala at palalampasin niya ang taon na ito na hindi ako nakakausap."Ku
Marami akong gustong itanong lalo na kung paano siya nagkaroon ng mayamang kakilala. Naalala ko kasi dati ay kasa-kasama na siya ng kaibigan ni Lola. Dati pa alam kong naghihirap din talaga sila sa buhay kaya hindi ko akalaing magiging ganito ang buhay niya sa nagdaang mga taon.Pinagmasdan ko ang unahan at hinihintay na lamang na lumubog nang tuluyan ang haring araw. Sa ganda ng mga nakikita ko sa paligid iniisip kong sa ganoong paraan ay makakalimutan ko saglit ang mga nangyari sa pagitan namin ni Asmodeus. Pero hindi. Akupado niya pa rin ang utak ko. Hanggang dito ba naman?Ilang saglit ay sumulpot na kamay na may hawak na juice in can. Sumalubong ang mukha ni Greg nang tumingala ako."Salamat."Wala siyang ibang sinabi at umupo malapit sa akin. Bitbit niya sa kabila ang beer in can. "Anong dahilan ng biglaan mong desisyon? Siya ba?"Napakurap-kurap ako at hindi inakalang iyon agad ang magiging topic niya. Pero si Asmodeus ba ang tinutukoy niya? Mas lalong nagsalubong ang kilay ko
Yenah Arabella'Stay here. Huwag ka na munang magpunta sa mansion. I'll fix everything.'-AIto ang iniwan niyang sulat sa ibabaw ng mesa. Tahimik ang kapaligiran. Hindi ko alam kung anong oras siya umalis at bumalik sa mansion. Agad nagbalik sa ala-ala ko ang mga nangyari kagabi. Problemado na hinawi ko ang buhok at nagtungo sa bintana. Parang kinakain ko na ngayon ang mga sinabi ko dati. Sabi ko lalayo ako kay Asmodeus pero ano ito? Hinahayaan ko siya na gawin ang mga gusto niyang gawin. Sabi ko ayoko nang magtiwala sa mga sasabihin niya at susuko na ako. Pero noong magsalita siya, parang gusto ko agad paniwalaan lahat ng sinasabi niya.Parang gusto ko ulit sumugal para sa kaniya. Sa totoo lang, ano ba ang nagawa niyang mabuti sa buhay ko maliban sa anak ko? Wala naman, 'di ba? Simula pa noong makilala ko siya wala na siyang mabuting naidudulot sa akin. "Nababaliw ka na,"usal ko sa sarili.Nagdilig na lang ako ng halaman sa labas. Dahil kahit gusto ng utak kong pumasok ngayon lalo
Asmodeus Rojo"Kukunin ko ang pamangkin ko, Asmodeus. Kung ayaw mong madamay ang mag-ina mo sa kagulohang ito ay hayaan mo silang makalayo sa'yo," She barked. Gusto kong pasabugin ang bungo niya dahil sa binanggit niya. Ilalayo niya sa akin ang dalawang mahahalagang tao sa buhay ko? "What did you say?" Kumuyom ang kamao ko. Nakipagtagisan ako ng titig kay Ofelia na alam kong iritado rin."Kahit pa itaya mo ang buhay mo ay hindi sapat iyon. 'Wag kang magpakabobo dahil lang gusto mong sundin ang emosyon mo." Binagsak niya ang kalibre 45 sa harapan ko. "Pumapayag si Bael sa plano ko at kung gusto mong patayin ang mag-iina mo, sige magpakatanga ka at ilagay mo sila sa pilegro sa tabi mo."Nagtatagis ang bagang ko at nangingitngit ang kalooban ko dahil alam kong kaya kong tapatan ang kabila pero hindi ako nakakasiguro sa magiging kaligtasan ng sarili kong pamilya. At naiinis din ako sa kaalamang tama siya at kailangan ko nga na makalayo sa mag-ina ko. Dahil may posibilidad nga na pabor s
Nararamdaman ko ang mga matang nakatitig sa akin kaya't iyon ang dahilan kaya nagmulat ako ng mata. Namimigat pa ang mga talukap ko nang tingnan siya. Ngiti niya ang sumalubong sa akin ngunit bakas sa mga mata ang pag-aalala."Hindi na kita ginising kanina sarap ng tulog mo, e."Nang lingunin ko ang garden ay wala na ang mga trabahante at hula ko ay nasa bandang four PM na ngayon. Gulat na napatayo ako at pahiya na tumingin kay Greg."Pasensya na,"ani ko sabay punas ng mukha ko sa ng palad baka may laway pa ako o ano."Ayos lang. Tapos na rin naman iyong sa'yo doon wala nang ibang gagawin."Nagyaya na rin siyang umuwi at sabay na raw kami. May motor siya kaya't iyon ulit ang maghahatid sa akin pauwi. Napapikit ako at dinadama ang hangin na sumasalubong sa mukha ko. Kung pwede lang akong pumili ng mamahalin, pipiliin ko si Greg. Hindi tulad ni Asmodeus, nakikita ko ang pag-aalala sa mukha niya at nararamdaman kong totoo iyon. Alam kong ano mang oras ay pwede ko siyang lapitan at maari
Napansin ko ang mga tingin na ipinupukol nila habang palapit ako sa umpokan nila. Alam kong gusto nilang itanong ang tungkol sa nangyari kani-kanina lang ang totoo niyan ayaw ko na rin pag-usapan pa. Paniguradong hindi rin nila magugustuhanang ang maririnig lalo pa kung ikukwento ko pa ang tungkol sa naging desisyon ni Alethra Cassidy sa outcome ng garden. Lahat kami naghirap sa naging project na iyon at mas malaki ang responsibility na nakaatang sa'kin dahil ako ang responsable kung bakit sila nasa ganitong sitwasyon ngayon. Napansin ko ang kakaibang tingin ni Greg. Bahagya lang akong nagbitiw ng ngiti sa kanilla. Patuloy pa rin ang party hindi pa rin nababakante ang dance floor. Ilang saglit ay napansin ko ang pagbaba ni Asmodeus sa engrandeng hagdan. Napalunok ako nang agad niyang nahanap ang mga tingin ko sa dagat ng tao. Gumalaw ang panga niya at ako agad ang unang nag-iwas ng tingin sa aming dalawa. Nasaan na kaya ang asawa niya bakit hindi niya kasama itong bumaba? ayoko nama
Hindi ako magtatanong, hindi ako magsasalita. Hihintayin ko na siya ang maunang magsalita. Kapag nagtanong ako at hindi pa siya handang sagutin ang lahat maaring magsinungaling lang siya o baka ang mas masakit ay iwan niya lang ako na hindi pa rin binibigay sa'kin ang kasagutan na gusto kong marinig. Gusto kong siya ang magsabi at makipag-usap dahil paniguradong iyon na ang tamang panahon kung saan handa na siya at maaring kasabay na rin doon ang desisyon niya para sa sarili niya at para sa amin ng anak niya. Araw-araw kong hinahanda ang sarili ko oras na dumating ang pagkakataong iyon. Dahil hindi ko masasabi na ano mang oras ay pabor sa akin ang desisyon niya. Ngunit ano't-ano man ay tatanggapin ko."Ayos ka na ba talaga, Greg?"Isang linggo siyang nagpahinga at isang araw lang na namalagi sa hospital. Nag-abot ako ng kaunting tulong kay Aleng Bebang para kahit papaano ay may magastos sila sa gamot ni Greg."Maayos na ako, at ito, oh." Tapos may inabot siya sa akin na sobre. "Ano '