CALLIE IVIANNA
It's my second day of staying here at Jameson's condo and nothing good happened, as usual. Kahapon ay gabi na nang makauwi si Caelan sa sarili niyang condo dahil sinigurado niya munang makakakain ako ng hanggang hapunan. Hindi naman na nag-alburuto si Jameson at hinayaan na lamang ang kaibigan.
I just finished taking a bath and I decided to go out for a walk and buy some vanilla ice cream at the nearest convenience store. Kagabi pa kasi ako nagke-crave ng ice cream ngunit hindi ko lamang masabi dahil ayokong mag-abala na naman si Caelan sa pagbili.
Dahan-dahan akong lumabas ng aking kwarto at marahan ko ring isinara ang pinto. Mukhang umalis ata si Jameson ngayon dahil kanina pa ako walang naririnig na pagdadabog dito. I fixed the cardigan and the hat that I'm wearing before I leave the condo.
I kept on looking side by si
JAMESON KYECaelan kept on shouting at me while I was trying my best to drive faster para maisugod ang babaeng ito sa pinakamalapit na hospital. Kanina pa rin ako natataranta at muntikan pa akong may makabangga dahil sa sobrang pagmamadali at pagkabalisa. That was the very first time that I saw how this girl struggled. Why do I felt guilty? Hindi ko naman kasalanan ang nangyari sa kanya, eh. It was her fault. Hindi siya ng-iingat."We're here!" Sigaw ko nang mabilis kong naipark ang sasakyan ni Caelan. Nandito na kami sa hospital. Mabilis niyang ibinaba si Callie na walang malay. Sumunod naman ako sa kanila papasok sa loob."Help her, please!" Caelan exclaimed just to get the attention of the nurses and doctors here. Mabilis namang rumesponde ang mga tao rito sa hospital na ito. Nakatayo lamang ako sa gilid, tinitignan kung paano mataranta ang kaibigan ko dahil sa nangyari sa babae
CALLIE IVIANNAI slowly opened my eyes. Napakunot ako agad ng aking noo nang palibot kong tinignan ang buong paligid. White walls. White curtains. Bright lights. White blanket. Doon ko lamang napagtantong nasa hospital ako, at doon ko rin naalala ang nangyari sa akin kanina. Ice cream. Jameson. Blood. My baby... I suddenly cried. Pilit akong tumayo sa higaan ngunit nakaramdam ako ng kirot pagkabangon ko. Mabilis naman akong nilapitan ni Caelan. Siya na naman ang nandito. Sa tuwing may nangyayari sa aking maganda ay laging siya ang nakakasama ko. Siya ang tumutulong sa akin."Cal..." mahinang pagtawag niya sa akin habang nakahawak siya sa aking braso. Napatingin naman ako sa kanya at muli akong humagulgol. Niyakap niya ako ng mahigpit. "C-cal...""A-ano'ng nangyari... ano'ng nangyari sa anak ko?" nag-aalala kong tanong sa kanya. I was shaking him. "C-caelan, ang an
CALLIE IVIANNAAfter I got discharged in the hospital ay agad akong inihatid ni Caelan sa condo ni Jameson. Sumama na rin sina Kyra at Lauren dahil daw nilang harapin at kausapin si Jameson tungkol sa nangyari sa akin. Ayoko na sanang payagan sila ngunit masyado silang mapilit kaya wala na akong nagawa kundi ang hayaan na lang sila sa kanilang desisyon.Pagdating naman sa condo ni Jameson ay agad na bumungad si Kris pagkabukas ko pa lamang ng pinto. She suddenly gasped and she immediately gave me a long tight hug. Damang dama ko rin ang kanyang paghikbi habang nakayakap sa akin. Nahagip naman ng mga mata ko si Jameson na nakaupo sa couch at walang ekspresyong nakatitig sa akin."Cal," ani Kris na agad namang hinawakan ang magkabila kong pisngi. "Cal, kamusta? Sorry. Sobrang sorry sa nangyari. Ako na ang hihingi ng pasensya para kay Jameson---"
CALLIE IVIANNAThree months later...I am now in my third month of pregnancy. A lot of things happened in the past few months but here I am, still surviving and staying strong. Sa nakalipas na buwan, hindi na ako masyadong nakaranas ng stress bukod sa pagkakaroon ng morning sickness at ang pag-crave sa mga pagkaing hindi ko naman gusto noong hindi pa ako nagdadalantao. Hindi na rin ako gaanong pinapansin at pinagbubuntungan ng galit ni Jameson. Tinotoo niya ang kanyang sinabi noon na hayaan akong gawin sa mga gusto kong gawin. Wala kaming kibuan kahit nasa iisang bubong lang naman kami nakatira. Sa kada check-up ko naman ay madalas si Caelan ang nakakasama ko, pati na rin sina Kyra at Lauren.Sa sobrang daming nangyari nitong mga nagdaang buwan, hindi ko na namalayan na ito na rin ang buwan na pinakahihintay ng lahat, lalong lalo na ni Jam
JAMESON KYE"Thank you so much for coming into this press conference," nakangiti kong sambit sa harap ng media. Ipapalabas na rin kasi bukas ang teleseryeng pinagbibidahan ko at ni Missy. "Let me give this opportunity to thank my fans na simula palang ay sinusuportahan na ako. This is all for you, guys! My success, is also your success."Nagpalakpakan naman ang mga tao rito. May isang journalist pa ang nagtanong sa aming dalawa ni Missy bago pa muling matapos ang press conference na ito. "You guys have great chemistry on-cam. Ang tanong ng inyong mga fans, may chance ba na maging makatotohanan ang mga eksenang shinoot niyo para sa inyong teleserye?"Nagkatinginan naman kami ni Missy at natawa, kahit na sa loob loob ko'y hindi naman talaga ako natutuwa sa mga tanungan nila. Missy has a boyfriend, too. Pribado lang ang kanilang relasyon kaya naman walang halo
CALLIE IVIANNAMy baby bump was already visible. It's getting bigger and soon enough ay makakaramdam na rin ako ng kabigatan nito. Apat na buwan ko nang dinadala ang bata sa sinapupunan ko. Malapit-lapit na ring malaman kung ano ang magiging gender ng baby ko. I am kinda excited and nervous at the same time. Kung minsan nga ay hindi pa ako nakakatulog dahil sa kakaisip, kung makakayanan ko ba sa oras na manganak na ako o hindi.Isang buwan na rin ang lumipas mula nang malaman ni Jameson ang resulta ng DNA test. Cold pa rin ang kanyang pakikitungo sa akin, at hindi na ako naninibago roon. Nasanay na rin ang buong sistema ko sa kung paano niya ako tratuhin. Medyo kumunti lang ang mga oras na lagi niya akong pinagsasabihan ng masasakit na salita. Ni hindi niya na rin ako mahawakan ng mahigpit katulad ng dati. Ang huling beses lamang na nag-away kami, ay noong nalasing siya ng sobr
CALLIE IVIANNA"Thank you for this day, doc," nakangiti kong sambit sa kanya. "Next check up naman po ulit."Ngumiti naman sa akin ang doktor at tumango, "See you on your next check up."Nagmadali agad akong lumabas ng clinic. Hindi ko na pinansin si Jameson na hanggang ngayon ay hindi pa rin makapaniwala sa kanyang mga nakita at narinig. Naiinis ako sa kanya. Nagagalit din ako.Hindi ko alam,pero ayoko sa pakikitungo niya sa akin ngayon. Bigla siyang umamo. Biglang bumait ang lalaking ito sa akin.Bakit ngayon pa?Ang dami kong pinagdaanan sa kanya. Bakit ngayon pa siya aarteng para bang walang nangyari nitong mga nagdaang buwan? Sumakay ako agad sa kotse niya at padabog kong isinara ang pinto nito."What is your problem?" tanong ni Jameson nang maupo siya sa driver's seat. Kunot ang kanyang noo habang tinitignan ako sa may rearvi
CALLIE IVIANNAIt was 1 A.M. and I can't sleep well. I was craving for a cookies and cream ice cream, again. Mabuti na lamang at noong nag-grocery ako kahapon ay nakabili ako ng dalawang galon no'n. Parang hindi ata ako literal na makakatulog ng maayos hangga't hindi ako nakakakain ng ice cream. I slowly opened the door of my room. Sumilip muna ako bago ako tuluyang lumabas dito. Dahan-dahan kong isinara ang pinto ng kwarto ko saka ako dumiretso sa kusina.I smiled so wide nang makita ko agad ang ice cream pakabukas ko lamang ng refrigerator. Dali-dali ko iyong kinuha sa may freezer at binitbit iyon patungo sa living area dahil gusto ko ring manood muna habang kumakain nito. Kumuha na rin ako ng isang kutsara na gagamitin ko sa pagkain. Mukhang tulog na tulog na ata si Jameson kaya pwede akong manatili muna dito nang matagal.Sakto namang pagkabukas ko ng t
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAAs soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos."Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---""Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?""Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so
CALLIE IVIANNAIt has been few days since the incident happened. Ilang araw na rin simula noong bumalik ako rito sa aming mansion. I remembered how my mother cried so hard as soon as she saw me and Zoe. I still remember how my father blamed me for being so stubborn, hindi ko raw siya pinaniwalaan noon pa man. But then, in the end, he still accepted me and his granddaughter. Naging payapa kahit papaano ang kalagayan namin,ngunit hindi ang puso at isip ko.Ilang araw na, ngunit nasasaktan at umiiyak pa rin ako ng patago sa tuwing naaalala ko ang mga kaganapan ilang araw na ang nakalipas. Araw-araw din akong humingi ng tawad sa anak ko, kung bakit ko siya inilayo sa kanyang ama. Sa tuwing nakikita ko si Zoe ay mas lalo lamang akong naiiyak.Paminsan-minsan ay dinadalaw ako nina Kyra at Lauren dito sa mansion, ngunit sa araw na ito ay si
CALLIE IVIANNAIt was just a fan-service.Hearing those words coming from the one you love hurts me so much. Hindi ko lubos akalain na ganoon ang tingin niya sa kung ano ang mayroon sa aming dalawa ngayon. Umaasa akong kahit papaano ay aamin siya.Hindi pala.Bakit nga ba ako umaasa na ganoon ang gagawin niya?Nangako siya, eh.He promised. Ngunit lahat ng iyon ay sinira niya.I was busy packing my things, pati na rin ang mga gamit ni Zoe ay naihanda ko na. Bago pa man makauwi si Jameson dito sa condo niya ay dapat nakaalis na ako. Ayoko nang makita pa muli ang pagmumukha niya pagkatapos ng lahat ng nangyari ngayong gabi. I already contacted my friends about this. Nasabi ko na ang lahat sa kanila. Babalik na ako sa bahay namin. Nakausap ko na rin ang mga magulang ko tungkol sa pagbabalik ko. Serm
JAMESON KYEI was waiting for Callie to come here at the Skye W when Kris suddenly called me on the phone. I immediately answered the call at kinausap ko siya agad. My eyes started to furrow as soon as I heard her voice. She was kind of panicking and I don't even know the reason."Kris?" sambit ko habang nanatiling nakakunot ang aking noo. "What's wrong? Diba sabi ko huwag mo muna akong istorbohin ngayon dahil proposal ko kay Cal ngayong gabi---"She suddenly shut me off."May mas importante pa diyan, Jameson! The guy doesn't want to stop from leaking your photos with your girlfriend and daughter. Hindi mo ba nakikita sa SNS ngayon!? Ikaw na naman ang hot topic!"My eyes widened.Akala ko ba ay settled na ang lahat?"W-what the... What do you mean? Akala ko ba ay ayos na iyon!? K