*****
Chapter 3
Sophia's POV.
Pagkatapos kong ilagay ang mga gamit pang linis sa stock room, pumunta ako sa kusina. Nadatnan ko sina Ashey at Rica na nag-chi-chikahan.
Andito pa rin ang dalawang 'to.
“Hindi pa kayo tapos kumain?” Kumuha ako ng plato dahil kakain ako.
“Dzai! Hinintay ka lang namin dahil lalabas tayo.” Tinaasan ko ito ng kilay.
Pagkatapos kong kumuha ng pagkain umupo ako sa harapan nila, “Saan naman tayo pupunta?”
“Sa Divisoria! Mag ukay-ukay tayo.” si Rica ang sumagot.
“Ay! Kayo na lang wala akong pera.” Nakangiwi kong sagot sa kanila.
“’Wag kang mag-alala libre ka namin. Kasya naman kasi sa budget natin pag sa Divisoria tayo pumunta dahil ang mura lang ng ukay-ukay doon, mura na pang fashion pa.” Tinarayan pa ako ni Ashey.
Ang taray talaga nitong si Ashey. Siguro ‘pag hindi ko kilala ‘tong si Ashey masasabi kong mahilig itong makipag-away. Ang kilay na palaging nakataas ma o-offend ka talaga at ang aping nito na kasing pula na ng kamatis.
Medyo maitim kasi si Ashey kumpara kay Rica. Ang tangos ng ilong ni Rica naiinggit ako.
“Nakatingin ka naman sa akin.”
“Ang tangos ba namang kasi ng ilong mo dzai Rica.” Kinurot pa ni Ashey ang ilong nito.
“Ano ba!” suway ni Rica, “Aba! Hindi ko naman ata kasalanan ‘to. Syempre matangos talaga ang ilong ko dahil matangos ang ilong ng mama at papa ko duh!” Nagtaray na rin ito.
“Eh! Naiinggit ako.” Sumubo ako ng kanin.
“Anong naiinggit? Ang ilong mo nga sakto lang ang cute. Nabagay sa mukha mo. Kaya ayan ginawang perfect ang mukha. May lahi ka ba?” tanong ni Rica sabay kurot sa pisngi ko.
“Masakit. Wala akong lahi, sadyang magaganda lang talaga ang mga probinsyana. Saka ang sabi ni Lola pinaglihi daw ako ni mama sa crush nitong kano.”
“’Wag niyo ngang pag-usapan ang ilong niyo. Mahiya naman kayo sa akin.” Sabay takip sa ilong nito.
Natawa kami ni Rica, “At least ‘yang pagkapango mo nabagay sa mukha. Maganda ka naman ah! Kung baga Black beauty ang ganda mo Ashey.”
Maganda naman talaga si Ashey kahit pango na bagay kasi sa mukha niyang mabilog. Ayaw na ayaw niya talagang makarinig ng dina down ang sarili dahil masasanay ang mga ‘to na walang confidence para sa sarili nila.
“Thank you!” Pinunasan nito ang invisible tears nito. “Hindi kagaya sa isa diyan.”
“Ashey! How many times ko ng sinabi sa ‘yo na maganda ka kahit pango. Ikaw lang ‘tong medyo ayaw maniwala tapos ngayon nang si Sophia na ang nagsabi sa ‘yo naniwala ka. Naku! Talaga.” Inambahan nito ng suntok si Ashey.
Pinabayaan ko nalang sila. Magbabati lang naman ang dalawang ‘yan. Tumayo ako at nagpunta sa sink para hugasan ang pinagkainan ko.
Naririnig ko pa ring nagtatalo ang dalawa. About pa rin ata sa ilong nila. Ayaw kasing magpatalo ni Ashey ganoon narin si Rica kaya nagtatagal talaga ang sagotan ni lang dalawa.
“Ano naman ang pinag-aawayan niyo Rica at Ashey.” Rinig niyang tanong ni Manang Malou.
Ng tapos na akong maghugas bumalik ako, “About po sa ilong nila na Manang.”
Ako na ang sumagot dahil parang walang balak sumgot ang dalawang ‘to, nahiya siguro.
“Ano naman ang problema sa ilong niyo?” Nakapameywang na tanong ni Manang.
“Eh! Manang sa amin na lang ‘yon.”
“Kung ayaw niyo naman palang sabihin, Hala! Sige. May gagawin pa ba kayo?”
“Wala na po Manang.” Sagot ko.
“Saan kayo pupunta?”
Tumingin ako kila Rica at Ashey, “Bakit po Manang?”
Parang alam kasi ni Manang na aalis kami.
“Sigurado akong may lalakarin kayo. Dahil ‘yang dalawang ‘yan,” Turo kina Rica at Ashey, “Hindi ‘yan naka pirme dito. Sa tuwing tapos na ang mga gawain ng mga ‘yan palaging umaalis.”
Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Manang. So, ibig sabihin araw-araw silang dalawa sa Divisoria.
“Araw-araw kayo sa Divisoria?” tanong ko sa kanila. Umiwas lang ng tingin ang mga ‘to.
“Manang! Iba naman po ngayon, kasama na po namin si Sophia ipa-pasyal ho namin siya.” Dinamay pa ako.
“Sasama ka?”
Napakamot ako sa batok sa tanong ni Manang. Tumingin ako sa dalawa, “Opo.”
Parang nakahinga ng maluwag ang mga baliw kong kaibigan.
“Sige! May ipapabili din ako sa inyo. Mga damit at short na pambata. Dahil nag leave ako ng isang buwan at ire-regalo ko ang mga ‘yon sa pamangkin ko.”
“Kailan ka po aalis Manang?” si Rica ang nagtanong.
“Bukas.”
“Po?”
“May problema ba doon Ashey?” Umiling si Ashey, “Si Elen muna ang ta-tayong mayordoma habang wala ako.”
Tumango na lang kami, “Sige po mag-bi-bihis po muna kami.”
“Sige na. Para maka-alis kayo agad, baka gabihin pa kayo ng uwi.”
Tumango lang kaming tatlo kay Manang at pumasok sa kuwarto namin.
“Mga dzai! Color coding tayo?”
“Ano na naman ang iniisip mong kabaliwan Ashey?”
“Rica kung ayaw mo edi ‘wag kami na lang ni Sophia.” Kumapit ito sa braso ko.
“Ano ba ‘yon?”
“Dapat pareho tayo ng kulay ng damit. Anong color ma i-suggest niyo?”
“Black.” Sagot ko.
Ang kulay ng mga damit ko mostly dark colors ayaw ko kasi ng light, madali kasi ‘tong marumihan at pag narumihan maki-kita mo talaga ang rumi sa damit pag light colors ang isinu-suot ko.
Hindi pa naman ako nag iingat basta ‘pag na ka damit na ako wala na akong pakialam kung marumihan man o hindi.
“Juice colored! Sophia naman! ‘Pag tayong tatlo ang naka black iisipin ng mga tao na may burol tayong pupuntahan.” Hinampas pa ako.
“Aray ko naman Ashey! Kailangan talaga mang hampas. Suggestion ko lang naman.”
“Sorry! Mag gray na lang tayo.”
Nag ok sign kami ni Rica. Ako ang unang nag bihis madali lang naman kasi ako. Pagkatapos ko sumunod si Ashey and then si Rica.
“Let’s go!”
“Tayo na!” tinagalog lang ni Rica ang sinabi.
Paglabas namin naka-abang na si Manang.
“Sophia ikaw ang pumili.” Binigay jito ang pera sa akin.
“Opo, Manang!”
“Ay! Siya nga pala pinatawag ka ni Sir saglit lang daw.”
“Po?”
“Sige na puntahan mo na. Nando’n siya sa opisina niya.” Tumango na lang ako kay Manang.
Habang paakyat ako, biglang tumibok ang puso. Marahil sa kinakabahan ako.
Ba’t naman kaya ako pinatawag nito.
Pagdating ko sa room ng library nito, huminga muna ako ng malalim bago kumatok.
Katok ako ng katok pero walang sumasagot. Kaya binuksan ko ang pintuan at sumilip. Ang ulo ko lang ang pinasok ko.
Para akong magnanakaw sa ginagawa ko. Napailing na lang ako.
“What are you doing?”
“Ay! Palakang nabuntis ng kabayo.” Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang gulat.
Hihimatayin ata ako. Napatayo ako ng tuwid dahil sa hiya, gosh! Nahuli siya nitong sumi-silip baka isipin na naman nito na magna-nakaw ako.
“S-soryy! Po, Sir!”
“It’s okay!” Blanko pa rin ang tingin nito.
“Pinapatawag niyo raw po ako?” Tumango ito.
“I just want to clarify some things to you.”
“Ahmm… Ano po ‘yon?” Nakayuko kong tanong.
Napatalon ako ng bigla nitong hawakan ang baba ko at tinaas.
“When I’m talking to you, I want you to look at me.” Tumango ako, “Good!”
“Ano po ba ang sadya niyo sir?” Nilakasan ko ang loob ko para tanungin ito.
“Narinig ko kayo kanina na nagu-usap ng mga kaibigan. Pwede ka naman kumuha ng suweldo mo.”
“Naku! Sir, ‘wag na po. May pera pa naman po ako, sa-sabay na lang po ako sa iba.”
“Fine! By the way, if you are going to clean up my room don’t try to move the one book that is color red. It is almost like a dictionary.”
“Noted po, Sir!” Tiningnan lang ako nito. Nag init ang pisngi ko.
Gusto kong umiwas ng tingin kaya lang baka magalit ito. Napa-igtad ako ng bigla ako nitong yakapin at ni lagay ang mukha nito sa leeg ko na naman.
“Ahm… Sir!” Gusto kong alisin ang pagka-kayap nito baka may makakita sa amin at baka sabihin pang ina-akit ko ang amo namin.
“I don’t want to leave. I have a one week leave for me to pursue you but that idiotic friend of mine need my help and it ruined my plan.”
“Eh! Sir, baka pwede pong bumitaw na kayo.”
Narinig kong bumuntong hininga ito bago umalis sa pagka-kayap sa akin.
“Kung kailangan po talaga ang tulong niyo, kailangan niyo po talagang pumunta.”
Tumango lang ito pero ang tingin hindi parin inaalis.
May dumi ba ako sa mukha.
“You can go with me.”
“Po?” Nababaliw na ba 'to.
“Nevermind.”
“Kung wala na po kayong kailangan, Sir aalis na po kami.”
“Sige!”
Mabilis akong tumalikod at tumakbo pababa, “Be careful!” rinig ko pang sigaw nito.
Ng makababa na ako, “Tara na!” Inaya ko kaagad ang dalawa baka ipatawag na naman ako ni Sir.
“Ano ang sabi ni Sir?”
“Mamaya ko na i-kuwento pag-uwi natin.”
“Eh! Sa ngayon ang gusto namin eh! Di ba Ashey?”
“Rica ‘wag mo akong idamay sa pag ka chismosa mo.”
“Ay! Nahiya naman ako sa ‘yo, ikaw na alam lahat ng kuwento sa buhay ng mga ibang nagtrabaho dito.”
Natawa ako sa sinabi ni Rica dahil totoo naman sa kanilang dalawa ang may pagka-chismosa talaga ay si Ashey.
Pumasok na kami sa sasakyang gagamitin namin. Si Mang Arnel ang driver dahil may bibilhin din daw ito, pang regalo nito para sa nag-iisa nitong anak.
*****Chapter 4Sophia’s POV.Excited akong pumunta sa Divisoria dahil first time ko sa mga ganitong pamilihan although ang sabi nila may pag ka pareha naman daw ang tiyanggi sa Divisoria, mas malaki lang talaga ang Divisoria.Habang nasa sasakyan kami si Rica lang at si Ashey nag-uusap sapagkat ayaw ko munang magsalita dahil tina-tamad na bumuka ang bibig ko.Utak ko lang ngayon ang gumagana. Iniisip ko kasi ang kakaibang aksyon ng amo namin. Baka hindi na naman siguro ako magtagal ngayon.Huminga ako ng malalim.“Naks! Ang lalim no’n ah!” kasasabi ko lang eh. Tiningnan ko lang si Rica na parang hindi ako interesado sa usapin nila ngayon.“Ay! Ayaw mag talk ni ganda.” Sinegundahan pa talaga ni Ashey.Nag smile lang ako sa kanila wala talaga akong gana makipag usap ngayon.
*****Chapter 5Sophia’s POV.Nagpa-pasalamat ako nitong mga nakara-ang araw na wala ang amo namin. Ewan ko, kung na saan ito pero okay na rin ‘yon dahil wala ng manggu-gulo sa akin.Nitong mga nakara-ang araw, ako palagi ang naglilinis ng kuwarto nito. Dahil tumawag daw ito kay Manang Malou na para paalalahanan ako lang daw ang pa linisin sa kuwarto.Alam ko naman ‘yon dahil ito na mismo ang nag-sabi bakit kailangan pang i-remind.Napa-irap na lang ako. At ito pa, nitong mga nakaraang araw ‘pag tapos na ang trabaho nila palagi silang pumupunta sa Divisoria.At ‘yong leave ni Manang Malou tatlong araw lang dahil nga sa umalis si Sir Travis.Hindi naman daw sa walang tiwala kay Manang Elen pero kasi si Manang Malou talaga ang totoong taga-pangalaga nitong bahay ‘pag wala daw si Sir.Nandito ako nga
*****Chapter 6Sophia’s POV.Sabay kaming tatlo na pumunta sa living room. Pagdating namin doon, nakita kong naka-hilira ang iba pa naming kasamahan. Kaya sa takot namin, ay dali-dali din kaming pumila at umayos ng tayo.Tiningnan kami ni Manang at parang nagbilang ngunit sa isip lang nito. Ng masiguradong kompleto na kami ay para itong nakahinga ng maluwag.Kina-kabahan ako sa inaakto ng mga kasamahan ko. Pinagpa-pawisan na ako.Tumingin ako sa may pintuan ng binuksan ito at may pumasok na dalawang babae.Ang isang babae ay medyo may edad na pero sa itsura nito na parang dalaga pa rin at ang isa naman ay dalaga at sexy kung manamit ito. Parehong pula ang lipstick ng dalawa.Nagsiyukoan ang mga kasamahan ko nataranta ako ng na huli na akong yumuko. Ay! Aba! Hindi ko naman ang alam na may ganito pala. Hindi rin naman sinabi nila Manang sa akin.Sumulyap ako kay Rica at pini
*****Chapter 7Sophia’s POV.Sinampal ako nito. Nasi-siguro kong na mula ang pisngi ko dahil sa lakas ng sampal nito na napatagilid ang mukha ko. May nalasahan din akong dugo.“How dare you?” Sigaw nito.Malapit na akong umiyak. Mali bang ipaglaban ang karapatan ko? Mali ba ang sumabat? Tama ba ang magpa-api?Iyan ang mga i-ilang tanong na pumasok sa isipan ko. Tinaas ko ang mukha ko at lakas loob ko itong hinarap.“What’s happening here?” Nanlaki ang mga mata kong tumingin sa pintuan ng pumasok ang Donya.“Grandma!” Sigaw nito at lumapit kay Donya.“Donya!” mahinang sigaw ko.Nagkasabay pa kaming magsalita. Tiningnan ako nito ng masama.“Grandma! Siya ang nauna.” Tinuro ako nito. Ang mga kasamahan ko din ay nagulat sa sinabi nito.Tumingin ang Donya sa akin, ang lakas ng tibok ng puso k
*****Chapter 8Sophia's POV.Mahigit isang taon na kaming nagta-trabaho dito sa restaurant bilang serbedora. Naging mahirap man noong una pero kinaya ko. Nawala ang pagiging mahiyain ko. Dahil kailangan talaga ito rito sa trabaho namin lalo na at marami kaming costumer pa minsan minsan.Ang sahod naming mga serbedora ay sakto lang. Ganoon din si Ashey at Rica, serbedora din sila. Ilalagay sana ako bilang kahira pero tumanggi ako dahil ayaw kong palitan ang nauna.Ang kahira kasi namin ay elementary graduate lang pero marunong naman ito sa math. Sa katunayan nga ay favorite subject nito ang math kaya ayaw ko na lang palitan. Nahiya naman grade ko sa math noong nasa high school pa ako.Tuwing break time salit-salitan kami kung sino ang mauuna 'pag tapos na saka naman papalit ang isa 'yon ang naging routine namin sa loob ng isang taon.
*****Chapter 9Sophia's POV.Today is Saturday... Araw ng suweldo namin ngayon. Every Saturday kasi ang sahod namin dapat sana every month pero kinapalan ko ang mukha ko na sinabi kung pwede every Saturday na lang kasi pambayad sa upa at pang groceries namin. Kasi kung every month, wala kaming kakainin. At buti na lang talaga mabait si Shane kaya ayon she understand our situation naman pala. Kaya pati kasamahan ko nag suggest rin na every Saturday na lang din ang sa kanila.Okay... Excited akong matapos ang araw na 'to kasi pahinga namin bukas ang plano ko bukas ay mamili pagkatapos matulog maghapon. Babawiin ko ang mga araw na wala akong tulog. Binabagabag kasi ako nitong mga nakaraang araw. Tungkol kay Sir Travis... Ewan ko talaga kung bakit nasasali ito sa panaginip ko nitong mga nakaraang araw. Dati hindi naman.Binalawila ko na lang a
*****Chapter 10Harris POV.I saw her earlier at the mall but she run. I've been looking for her for almost a year. I don't know the reason why she resigned, I tried to asked Manang but Manang didn't response.Palagi nitong sinasabi na ako daw ang mag-diskobre. When I got home from work after a month there's no traced of her. I got mad that time.Tinanong ko si Manang kung pumunta si Lola at 'yong babaeng gustong ipakasal nito sa akin and she confirmed it. I confronted Lola about it at ito pa ang may ganang magalit sa akin. Kung siya pala ang may gusto edi siya dapat ang magpakasal dito.Huminga ako ng malalim. Muntik na sana 'yon kanina pag-asa ko na lang sana 'yong dalawang babae na kasama ni Sophia. Kung hindi ako nagkakamali katulong din 'yon pero tinakbuhan din ako.Where are you baby? Nagmumukha akong tanga nagyon na
Sophia's POV. Nagising ako ng may tumapik sa mukha ko ngunit mahina lang ito. Pagmulat ko ng mata mukha ni Travis ang nakita ko kaya sumama kaagad ang tingin ko rito. Nakatulog ako sa biyahe namin. Hindi ko alam kung saan ako dinala nito at hindi ko alam kung ilang oras akong natulog. Bumaba ako sa sasakyan at nilibot ang tingin sa paligid. Napapagitnaan ang bahay ng naglalakihang puno. Kay gandang tingnan ng bahay dahil sa mga malalaking puno na nagsasayawan dahil sa hangin. Huminga ako ng malalim at sariwang hangin ang malalanghap dito. Hindi kagaya sa siyudad na pollution ang nalalanghap ko. Nasi-siguro ko na malayo kami sa siyudad. May mga bulaklak na kay gandang tingnan naka organize ang lahat ng bulaklak na naaayon sa mga kulay nito. Napangiti ako ng nilipad ang buhok ko dahil sa hangin. Ang sarap ng amoy dito.
~°~Sophia's POV.No'ng araw na umalis si Travis at magpahanggang ngayon hindi pa ito bumabalik. At kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko. Sana pala hindi ko na siya pinilit na i-celebrate ang birthday niya eh 'di sana okay kami ngayon.Tatlong araw na ang nagdaan pero hindi pa ito umuuwi. Lagi akong nakaabang sa pintuan nagbabakasakali na baka uuwi siya at gusto ko ako ang unang sasalubong sa kaniya pagpasok."Sige na, Sophia kumain na tayo." pag-aya ni Rica.Kapag nasa pintuan ako hinihintay rin nila ako. Tatapos na lang ba ang araw ngayon na hindi pa siya uuwi. Napabuntong hininga na lang ako at sumunod kila Rica.Unti-unti na akong napapagod. Hindi sa lahat ng oras kaya ko siyang intindihin. Bagsak balikat akong umupo sa harapan ng mesa at nilagyan ng pagkain ang pinggan ko bago ko simulan ang kumain nanalangin muna ako.&nbs
~°~Sophia's POV.It's already morning when I woke up feeling sore down there. I let out a deep breath before slowly moving my legs to stand up. Napasinghap ako noong binalot ng sakit ang buong katawan ko."I'm going to kill that man!" nangigil kong saad.Wala kasi ito sa tabi ko para tulungan man lang ako. Ano 'to pagkatapos niya akong lumpohin iiwan niya lang ako ng ganito. Hindi na siya makakaulit sa akin ang hinayupak na 'yon.So, may balak kapa pa lang maulit?Sinubukan kong igalaw ulit ang paa ko at inapak sa sahig. Hindi ko namalayang pinipigilan ko na pala ang huminga at sumigaw sa sakit na sumidhi sa kaibuturan ko.I wanted to cried out for help but I'm also embarrassed. I bite my lower lip and endure the pain before I stand up even though I'm naked. Ihing-ihi na talaga ako. My legs is shaking
•WARNING MATURED CONTENT AHEAD•~°~Sophia's POV.It's been a week since we got home and it's been a week since I said yes to Travis. One week had passed and I can say that our relationship is going well.Nag-aaway kami minsan sa maliit na bagay dahil sa marami itong pinagbabawal na gawin ko, gaya na lang ang magsuot ng shorts pag-aalis kami at ang pagngiti ko sa ibang lalaki kinaseselosan niya pa. But after that he'll say sorry and gave me a bone crushing hug. That's what he do when he knew that I'm upset or mad at him. But I also find it sweet, a sweet gestures for me.I'm crazy right?! Well, that's love. Love can make a person crazy."Oh! Come on, Babe you don't need to go the grocery store wearing that piece of thing." Travis hissed.Here we go again
~°~Sophia's POV.Today is our last day here. We're going to leave tomorrow morning. At ngayon busy kami dahil magkakaroon kami ng despidida. Kung saan kakain kami together with the family members and my friends here and magkuwentohan for the last time. In short, it's a farewell feast to us.At 'yong baboy na nahuli ni Travis ang ni letchon at luto na ito at kanina pa ako takam-na-takam na kumain. Nanghiram ulit kami ng malaking mesa sa kapitbahay namin at doon nakahain na ang iba't ibang klase ng pagkain except for the desserts baka matunaw. It's already five p.m kaya nakahanda na talaga. Nakaligpit na rin ako sa mga damit na ginamit ko at 'yong iba iniwan ko na lang dito kasi marami kaming dadalhin na pinadala ni Lola.Update sa biik na nahuli ni Zyron, binalik niya ito kay Jen at ayon hindi nga siya binenta ni Jen dahil binayaran na 'yon ni Zyron at binilhan
~°~Sophia's POV.Nagsalita pa ang speaker about sa rules bago nagpito na isang hudyat na magsisimula na ang paghuli sa biik. Tiningnan ko ang ibang mga binatang kalahok o ang kalaban ni Travis at lahat ng 'to ay may itsura."That brute has a fucking death wish." Bruce said angrily."Sasali lang sa paghuli ng biik may death wish kaagad." Jen said then roll her eyeballs."You don't know nothing, Miss Jen. Hindi porket simpleng laro ay wala ng mai-involve na sakitan. Kapag pinag-aagawan na ang isang bagay at nakuha na ng isa, gagawin ng kalaban nito ang lahat para makuha lang ang bagay na 'yon." Felix said. Sa wakas nagsalita na rin ito.Hiyang umiwas ng tingin si Jen. Ang sabi ni Travis mahirap daw talaga pasalitain si Felix pero kapag nagsalita na ito aasahan mong sa bawat salita na lumabas sa b
~°~Sophia's POV.Nagising ako sa katok at boses ng Lola ko. Pungas-pungas akong bumangon at binuksan ang pintuan."Ano po 'yon?""Ang batang ito nga naman mag-asikaso kana kasi mamasyal tayo." Aniya. Niyakap ko muna ito."Ano pong meron ngayon?""Araw ng kapyistahan 'di ba. Bakit nakalimutan muna ba?" tanong niya.Napabitaw ako sa yakap at tiningnan ang kalendaryong nakasabit sa gilid ng pintuan ko bigay pa 'yan ng barangay dito na may mukha ng gobernador sa bayan.September? Beer months na pala ilang buwan na lang pasko na naman at dadaan na naman ang bagong taon.Napakamot ako sa ulo ko, "Nakalimutan ko po. Sakto po pala ang pag-uwi ko.""Sige na kumilos kana at aalis na tayo ikaw na lang ang hinihintay." Hinali
~°~ Sophia's POV. Today is another day to be happy. Dahil ngayon ako uuwi sa probinsya namin. I mean kami pala sasama si Travis at ang mga kaibigan nito. They secured our way there para hindi matulad sa una naming bakasyon. Actually, si Travis ang nag-aya hindi ko alam kung bakit biglaan that is why I asked him and he answered my question 'It's not bad to unwind in Province.' Una tumanggi ako dahil maliit lang ang bahay namin kasi nga tatlo lang nakatira roon kaya maliit lang and you know what they even suggested na they'll bring a tent daw para doon sila matulog kung baga nagsisimula camping nila ang pagpunta sa probinsya namin. As usual, kasama ang mga girls hindi puwedeng sila lang. I didn't inform my Lola yet about our arrival 'cause I want it to be surprise though she already knew that I'm going
~°~Sophia's POV.Nakauwi na kami dito sa mansion ni Travis noong isang araw pa at may napansin ako kay Manang at Ate Karen. Ang kilos kasi nila ay parang iwas na iwas ewan ko ba simula nang makidnapped ako at nasangkot sa barilan nagiging ganito amg ugali ko like mahilig nang magmasid sa mga kilos ng iba para bang nagiging praning na ako. Oh! No, 'di kaya may disorder or phobia na ako. Kasi sa mga napapanood ko at nababasa gano'n ang symptoms pero pwede ring gutom lang.Hayst! Bahala na si Spiderman. At 'yong about sa tagalog ng sperm nahihiya ako sa kanila nakailang ulit ko pa namang binanggit ang salitang 'yon. Hindi ko naman kasi alam na ang tagalog pala ng sperm ay tamod. Sanay kasi akong kinakausap ako ng mga taga do'n sa amin na direct or specific words ang ginagamit. Sa susunod talaga 'pag nakaamoy ako ng langsa hindi na lang ako magta-talk. Pinapahiya ko lang ang sarili ko eh.&nb
~°~Sophia's POV.After naming mag-usap kahapon naliwanagan ako sa mga nangyayari mula sa pag-kidnapped sa akin though ang bumili lang sa akin ang involved ang nagbenta sa akin ang hindi sure kung kasali ba ito sa organisasyon. Paglabas ko kahapon sa room ang siyang paglabas din ng tatlong babae tinanong ko sila kung ano ang pinag-uusapan nila. Same lang ang reason sa akin.But me and Travis didn't talk about our relationship. Gusto kong maliwanagan kung ano kami para hindi ako umasa. All I just know is he likes me but that like will vanish right. Pinugpog ko ang ulo ko sa ref sa kakaisip."Tuluyan kana bang nabaliw?" Nilingon ko si Lucille.Hindi pa rin kami nakakaalis sa mansyon na 'to baka hindi pa raw safe sa labas."Oo, kaunti na lang sasabog na ang ulo ko." Ani