Memory

"Miss Callista, ikaw ang naka assign para mag interview sa mga bago natin na applicants tomorrow, so be here on time, please lang don't you dare to be late even a second." Tanging pag tango lang ang nagawa ng babae sa sinabi ng kanyang head habang may hawak na papers. 

"Yes Sir." Sagot nya bago mag paalam at dumiretso sa table nya, na may mga folders, napahinga na lamang sya ng malalim habang tinititigan ang isang bundok ng mga application form sa harapan nya kailangan nya ‘yon isa-isahin para makakuha ng maayos at fit na aplikanta para i-hired sa buwan na ito, sya ang naka assign mag interview sa mga applicants dahil month of August ngayon, at kamalas malasan, nataunan pa nya na hiring ng mga positions ngayon sa kompanya na pinapasukan nya. 

Psychology graduate sya, at nakapasa sya ng board exam sa unang taon, pero hindi kasing dali ng inaakala nya ang paghahanap ng trabaho, madalas ay hinahanapan sya ng experience, kaya ito sa HR department sya napunta, sa Qc, pero hindi na din masama, magandang kompanya naman ang napasukan nya, maayos ang salary at mababait naman ang tao, pero syempre kailangan pa din makisama dahil hindi naman lahat ay mabait sakanya, katulad nalang ng department OIC nila, laging mainit ang dugo sa kanya, na hindi naman nya alam kung bakit. Simula pa lang pag pasok nya ditto masama na talaga ang timpla ng OIC sa kanya, kahit wala pa naman talaga syang ginagawa.

Inayos nya ang buhok nya at itinaas ng bahagya ang sleeve ng damit nya para masimulan na ang pagbabasa ng overview ng mga applicants para diretso na lang ang pag kausap nya sa mga aplikante at kaunti na lang ang ilalaan nya na oras para basahin at hindi masyadong tumagal.

                                                                --

"Oh, kamusta first day bilang assigned interviewer?" Tanong ng kaibigan nya na si Alex habang nakatayo malapit sa cubicle nya at may hawak na kape sa kaliwang kamay.

"Hindi nakakatuwa, bakit kasi August pa sila nag hiring? Nataon tuloy sakin. Sobrang hassle.’’ Naiinis na sabi nito habang inaayos ang suot na salamin dahil halos lumaglag na ito, masyado syang abala sa pag kilatis ng mga aplikante na pupunt bukas, para sa dalawang bakanteng pososyon na bunuksan ng kumpanya nila.

Tinawanan lang sya ng kaibigan nya bago marahang tinapik ang balikat nya. "Don't worry mars, matatapos din yan." Sabi nito at marahan na tinapik ang kanyang balikat, at ipinagpatuloy ang pag inom nya ng kape na kanina pa nya ginawa. "Pero teka, narinig ko nanaman na pinapagalitan ka ng masungit mong head." Pag bubukas nito muli ng usapan, hinila nya ang malapit na swivel chair na nasa kabilang cubicle, wala naman masyadong tao sa department nila dahil lunch break na, lumabas na ang karamihan sa mga kasamahan nila, samantalang siya ay ito, at kailangan pa mag late out para makalahatian ang ginagawa nito,

Grabe sobrang dami talaga naghahanap ng trabaho ngayon, maganda naman kasi offer dito. Ani niya sa isip habang patuloy sa pag hihiwalay ng mga tatawagan para bukas.

Hindi nya sinagot pero umiling sya, tsaka marahan na tumawa. Sanay na ang mga kasama nya sa trabaho nya na naririnig sila araw araw. Hindi naman kasi talaga nya alam kung bakit sya pinapagalitan ng head nila, wala naman syang ginagawang masama, bukod sa lagi syang late. 

"Hindi ka pa nasanay don, eh nauuna pa nga ang sermon nya kesa sa pag inom ko ng kape, hindi pa nga ako nakakaupo at nakakarating dito sa pwesto ko masakit na agad tenga at puso ko sa mga sinasabi nya." Marahan syang tumawa, at ipinatong ang natapos niyang folder sa kabilang parte ng table nya, tatawagan ito para pumunta bukas dahil pasok sa Criteria ng kumpanya.

“Oh, come on, haven’t you ever experienced being loved and being adored by someone?”

A sudden thought about Zander crossed her mind, the ex-boyfriend from their distant past. The image of their last encounter lingered—a cold and silent room, the weight of unspoken words hanging in the air, and the distant look in Zander's eyes. The breakup had happened a long time ago, yet the residual ache still lingered, adding an extra layer to her already challenging day.

"Oo nga pala, pero infairness ha, hanggang accounting department nalang namin ang boses nya ha? dati kasi buong fourth floor diba? Nakakalirkey! Tsaka hoy! Bawasan mo yang pagka kape mo, baka sumakit nanaman ang sikmura mo, mamutla ka nanaman! Tapos tambak nanaman ang trabaho mo, tapos hindi ipapagalaw samin ni Miss Bruha yan dahil trabaho mo daw yan.’’ Daldal ng kaibigan nya, ilang beses na kasi nangyari yon, natambakan sya dahil nagkasakit sya, ang akala nya ay kahit paano ay wala syang gagawin, pero nagkamali sya, dahil pagdating nya ay pinagalitan sya, at nakita ang tambak na Gawain, halos lahat ng kasama nya sa department ay humingi ng pasensya sa kanya, dahil hindi nila pwede galawin ang trabaho na yon. 

Tinapik nya ang kasama dahil sa sinabi nito. "Baliw, baka may makarinig sayo, tsaka tigilan mo iyang gay lingu mo, mukha ka na talagang bakla nyan, konti lang naman, ngayon lang ulit ako nag coffee oh." Sabi nya at itinaas pa ang mug na hawak nya, kasalukuyan silang nasa pantry, at nag take ng short break. 

"Ang ganda ko kaya para maging bakla!" Halos pasigaw na sagot nito at tinaasan sya ng kilay, bago tumayo at inayos ang suot nito na skirt na nasa ibabaw lamang ng kanyang tuhod, at dilaw na longsleeves na tinupi na rin nya, hindi na rin nito suot ang coat dahil lunch break naman nila.

"Oo na, manahimik ka lang please, masakit ang ulo ko." Sagot nito, at halata ang inis sa tono ng boses nito.

Wala naman nagawa ang kaibigan kung hindi tumahimik, totoo na masakit ang ulo nya dahil sa migraine, wala pa syang maayos na pahinga dahil sa dami ng ginagawa nya. 

"Here, drink this. I've told you many times to stop staring at your damn computer for hours. You know you're weak in that aspect. I'm not mad; I just care about you. I love you, okay?"

She opened her eyes wide, startled by the sudden intrusion into her thoughts. Elara  blinked for an unknown reason, suddenly remembering a voice and a person she had long forgotten.

Damn it.