Mag-log inShare
Kabanata 62
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 63
Kabanata 63Apat na oras ang nakalipas simula nang maka tanggap kami ng balita patungkol sa aksidenteng kinasangkutan ni Honey kanina. Mag-aapat na oras na rin simula nang nakauwi kami ni Manuel sa bahay. At sa loob ng apat na oras na iyon ay wala akong ibang magawa kundi ang paulit-ulit na pagsilip ko sa kaniya. Kanina pa siya seyosong nagbabasa sa mga papeles na nakalatag sa kaniyang mesa, hindi naman umuusad. Dahil hanggang ngayon ay na sa unang pahinga pa rin siya.He’s thinking so deep that he wasn’t able to sense my presence every time I passed by in front of our bedroom’s door just to sneak at him. Patuloy lang siya sa kaniyang ginagawa habang maayos na naka-upo sa kaniyang silya, kaharap ang kaniyang maliit na mesa.Napabuntong hininga na lamang ako. I can’t blame him tho, he’s probably thinking about his cousin Honey and the accident that happened a while ago. Come to think of it, the one who drove the big truck was an old man and a retired taxi driver. Ang sabi ng matanda ay
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 64
I woke up again with a doctor talking to my husband. Inilibot ko ang mga mata ko at gumaan ang aking loob nang pamilyar lamang sa akin ang kwarto. Na sa bahay lamang kami.“She’ll be fine, Mr. Villacura. She may encounter various circumstances that could trigger her trauma, but your presence can heal her. At least…that’s the possibility why her and the baby is safe.”Tumingin ako sa dalawang taong nag-uusap sa aking harap. Napahawak ako sa aking tiyan nang matapos iyong sabihin ng doctor. Tumango ang aking asawa at tinapik siya ng doctor sa braso.“Call me if something happens”“I will, doc.”Nang maakaalis ang doctor ay parang nawalan ng tinik ang kaniyang baga at nakahinga siya ng maluwag. Lumingon siya sa akin at bahagya pang nagulat nang makita akong gising. Ngumiti siya at lumapit sa akin.“You’re awake.” Aniya at hinalikan ang buhok sa aking ulo.Umupo siya sa aking gilid at marahang hinaplos ang aking buhok.“I’m sorry,” sabi ko.“Hmm?”“For putting our child at risk-”H*inali
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 65
“Fvck!” Hindi ko mapigilan ang mapa ungol sa ginagawa ni Manuel sa akin. Ang malaki niyang kamay na hawak hawak ang aking dalawang hita habang ang kaniyang dila ay hinay-hinay na binabasa ang aking pagka- babae.My back arched when he hardened his tongue and move side to side, enough for me to call holy names or whoever was there to help me get through this lust scorching throughout my whole stomach.I hate him for making me helpless but this is so good that I would ditch all the hatred and let this craziness eat me in whole. And I would beg him to make me feel this way, to be lost in mind and pleasure.Binabaliw niya ako. At mas nabaliw ang aking sistema nang mas naramdaman ko ang kaniyang mga kamay sa kailaliman ng aking hita upang pagbigyan ng mas maluwag na daan ang dilang nagbibigay sarap sa akin. He slowly licked me, and it slowed but the pleasure did not stopped there since his hands had have a bigger contribution for me wanting more.“Uhh…” I let out a soft moan. Manuel kissed
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 66
To my past that never withered and to myself that encounters violence that made her shivered. Whatever pain you encountered; I hope the burden of yesterday stays behind the new steps of our present. Napaka makasarili ko, oo. Pero sana, kung ano man iyong naranasan natin noon ay mananatili na lamang iyon sa ating kahapon.Ang malamig na bakal ng bibig ng kaniyang baril ay nagmistulang kuryenteng dumaloy sa aking buong katawan. Ang kaniyang boses na magaspang sa aking pandinig ay nagbigay lamang ng kasiraan sa aking sistema. Mas lalo akong nawalan ng lakas nang maramdaman ko ang kamay niya na hinawakan ang aking buhok.“Sweetheart, I miss you.”Agad akong humarap sa kaniya nang naramdaman ko ang paghalik niya. Umatras ako upang umiwas.Nagbago ang timpla ng mukha niya nang makita ang aking reaksyon. Pero agad din itong bumalik sa pagiging malambot at umabante papunta sa akin.“Hindi mo ba ako miss?” aniya sa malumanay na boses na siyang nagpabaliktad sa aking sikmura.Kung ang tangang V
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 67 PART 1
Mabigat ang aking pakiramdam habang sabay kaming naglakad ni Alex patungong labas ng bahay. I looked around our house, walang mga nabasag na gamit. Walang mga nagkalat, at hindi magulo ang loob. Pasimple akong tumingin sa kaniya, paano niya nagawang makapasok dito? Matagal na niya ba kaming pinagmamasdan kaya alam na niya ang bawat sulok ng bahay?Huminga muna ako ng malalim bago umapak sa labas. Kahit gustuhin kong tumakbo at humingi ng tulong sa mga dadaang sasakyan ay hindi na kaya ng utak at katawan ko ang susunod na mangyari. May dinadala pa akong isang buhay sa akin, ayaw ko ng magpa dalos-dalos.Nang makalabas kami ay napaawng ang aking bibig sa aking nakita. Ang mga tauhan ni Manuel ay nakahandusay sa lupa, lahat sila ay walang malay. Napalunok ako nang may sumagi sa aking isip.Please no…“They are not yet dead. But if you’d trick me, Violet. I’m telling you burial is expensive.”I clenched my teeth in silence. My fist formed round and the senses for fear vanish as I welcomed
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 67 PART 2
Lumalayo na kami sa city. It’s been almost an hour when we had pass through the border. Saan niya ba ako dadalhin?Ang pagka-antok ko kanina ay natabunan na ng pag-uugaling ipinakita ni Alex. Alam ko namang wala talaga siyang puso ngunit ‘di ko alam na ganoon na ka lala at kapangit ang pag-uugali niya.Nipatingin ako sa labas nang pumasok kami sa isang ‘di pamilyar na lugar. Naglalakihang puno ang pumapalibot sa amin. Pumasok ang kotse sa isang masikip na daan na sakto lang upang makadaan ang isang bus. Nang makalabas kami ay agad umagaw ng pansin sa akin ang malaki ngunit kinakalawang na gate. Bumukas ito at muntik ko ng masakal ang aking sarili nang mamangha ako sa bumungad sa amin.Shame on you, Violet!Mabuti na lang naalala ko ang kaitiman ng pagkatao niya. Nasusuka ako.Isang malaki at modernong bahay na kulay puti. Ngunit sa kabila ng kalakihan niya ay wala akong naramdamang tao na sasalubong sa amin. Sino ba naman kasi ang mag ta-trabaho sa isang katulad ni Alex? Patawa. Nilin
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 68
“Tang*ina ka!” Napaluha ako sa malakas na suntok ni Alex sa aking mukha. Hindi ko na makita nang maayos ang aking paligid dahil sa distorted kong paningin. Namamaga na ang dalawang mata ko sa mga bayolenteng sampal at suntok na natamo ko simula kanina.He lift me using my neck with his violent hands owning it.“Alex–”Hindi ako makahinga nang maayos. Masakit ang aking vocal chords nang mas hinigpitan niya ang paghawak dito.“Pok*pok ka! Tang*ina mo! Nakita kita sa CCTV may kausap na lalaki hayop ka!”I looked at him straight in the eyes. Eyes of the man who promised me forever. The man who swore to love me and not hurt me in front of the priest. I stared at him desperately hoping to find a little ounce of love from him but I found none.Wala akong nakitang pag-ibig sa mata niyang nag-aapoy o kahit isang katiting na guilt na lamang. Umaasa lang pala ako sa wala. Akala ko magbabago pa, akala ko pagbibigayan ako ng Diyos na baguhin siya. But then I realized, a women should not change th
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 69
TRIGGER WARNING! R18! Sa paglipas ng mga araw, dalawa lamang ang pabalik-balik na ginagawa ni Alex sa akin. Ang hubaran ako sa ibat-ibang sulok ng bahay upang maglakbay sa ibat-ibang parte ng aking katawan, at ang sampal at suntok na halos nakukuha ko sa bawat maliit na pagkakamaling nagawa ko.“Ahh…” I moaned as he thrust so roughly. Nasa kusina ako kanina nagsusubok ng ibang flavor ng cookies nang bigla siyang pumasok at nagsimulang humalik sa akin. Hanggang sa lumalalim at nahubad niya nang tuluyan ang aking mga underwear. Naka daster lamang ako kaya hindi siya nahirapang mag lakbay sa aking loob.“Ahh…fvck.”Napapikit ako sa sakit nang sinimulan ni Alex ang paggalaw ng kaniyang katawan.He didn’t give me a signal kaya ang sakit ng pagbayo niya sa akin. Pinagpatuloy niya ang ginagawa niya sa akin habang nasasarapan. Kasabay ng paggalaw ng kaniyang katawan ay ang pag-ungol niya na walang katapusan. Masakit siya noong unang pagpasok niya sa akin ngunit habang tumatagal ay natatapak
Pinakabagong kabanata
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
