Chapter 43 Well, he’s never mine to begin with.Ilang oras akong naghintay pero hindi na siya bumalik, hanggang sa magising ako at makita na lamang siyang pumapasok sa loob ng kwarto niya. Huminto siya at tumingin sa akin. Gamit ang pagod niyang mga mata ay nginitian niya ako. Doon ko lang din napansin ang sugat sa labi niya maging ang noo ulo niya na may tumutulo pang dugo. Nanlaki ang mga mata ko at natatarantang lumapit sa kaniya. “Anong nangyari sa ’yo? Bakit hindi ka pa dumiretso sa ospital?” hiyaw ko bago siya itinulak papasok ng kwarto at paupuin sa kama.Hindi siya nagsalita kaya naman tumakbo na ako palabas para humingi kay Manang Teresita ng first aid kit. Nang makabalik sa kwarto niya ay naabutan ko siyang nakahiga sa kama habang nakapatong ang isang braso sa mukha at tinatakpan ang mga mata niya. Naupo ako sa gilid ng kama bago ipinatong din doon ang first aid kit. Tinapik tapik ko siya. “Bumangon ka muna riyan, kailangan malinisan yang sugat sa ulo mo pagkatapos pumun
Chapter 44 That day passed by quickly than I expected. Kahit nagpumilit ako ay hindi niya ako hinayaang lumabas ng kwarto. Maging ang naging umagahan, tanghalian, hapunan, ay nagpapadala lamang siya ng pagkain mula kay Lyka o kaya naman kay Manang Teresita.Ang dahilan niya nahihirapan siyang kumilos at kailangan ko siyang alagaan. Even though it was awkward, wala naman akong pagpipilian. “Can you move faster?” Umikot ang dalawang eye balls ko nang pagmadaliin niya ako. Nagtitimpi kong inayos ang sapatos bago sumunod sa kaniya palabas. “Hindi ba p’wedeng ikaw na lang ang pumunta? Hindi naman ako kailangan do’n,” pagpapalusot ko nagbabakasakaling papayag siya. Huminto siya bago humarap sa akin. “No, you have to be there,” pinal niyang ani at saka hinila ako sa baywang. We’re going to a doctor. At hindi ko alam kung bakit kailangan pang kasama ako. Wala naman akong magagawa ro’n bukod sa moral support. Isa pa, hindi ko rin naman kailangan magpa-check up dahil nagawa ko na iyon noon
Chapter 45 “What are you two doing here?” Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Nilingon ko si Rivaill pero tila ba wala itong balak na magpaliwanag. Nakuha pa nito ng maghikab at taasan ako ng kilay. Tiningnan muna ako ni Annika bago siya lumapit at umangkla sa braso ni Rivaill. Hinila niya ito at huminto sa tapat ko, isinandal ang ulo sa balikat ni Rivaill at saka ngumiti sa akin. “Babe na-miss mo ba ‘ko?” tanong niya kay Rivaill bago sila naglakad dalawa paalis. Hinintay kong lingunin manlang ako ng lalaking iyon pero nagdire-diretso lamang sila hanggang sa makarating sa dulo ng pasilyo. Nakakainis siya.“Tangina ka! Hindi mo na ‘ko maloloko sa susunod!” hiyaw ko nang masigurong tuluyan na silang nakaalis. Iniling iling ko ang ulo, wala naman na akong magagawa pa sa lalaking iyon. Patuloy lang naman siya sa pang-p-prank sa akin, ako namang si tanga marupok, palaging nagpapaloko. Maybe, that's just the way it is. Imbis na sumunod sa kanila ay ibang daan ang tinahak ko, huminto a
Chapter 46 Pinagmasdan kong liparin ng hangin ang puting kurtina na nakasabit sa sliding door. Hinayaan kong tangayin ng kawalan ang isip ko habang nakamulat pa rin ang mga mata. “You’re awake, are you okay? May masakit ba sa ’yo?” Hindi na ako nagabala pang lumingon at nanatiling nakatitig ang mga mata sa labas. Inilipag niya ang isang tray ng pagkain sa gilid ng maliit na lamesa. Hinimas ko ang tiyan ko, laking pasalamat ko at hindi napa’no ang baby ko. Hindi ko yata kakayanin kung pati siya ay mawala pa sa akin. “You should eat,” ani Rivaill bago ako inalalayang umupo at sumandal sa hamba ng kama. “Try this—” “Ako na, iwan mo na lang diyan. . . salamat,”Naiwan sa ere ang kamay niyang may hawak na kutsara at nakahango ang isang parte ng salmon. “I’m sorry, if I could've come earlier you wouldn't be in this state.” “Ayos lang, ayos na ako. Tumunog ang kutsara ng ilapag niya itong muli sa plato. Hindi ako nagangat ng tingin pero alam kong pinapanood niya ang gagawin ko. Matap
Chapter 47Nagpalinga linga ako habang nakaupo sa isang mahabang upuan na gawa sa bato. Sa likod ko ay isang malaking fountain. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon, ni hindi ko na rin naitanong kay Shelby kung anong lugar ba itong pinuntahan namin. Iniwan niya kasi ako rito kasi mamimili siya, hindi na niya ako isinama at baka mawala na naman daw ako. Maraming tao ang pabalik balik na naglalakad sa harapan ko. Kung titingnan ay parang isa itong parke, tanaw mula rito ang malaking palasyo na tinutuluyan namin. Akala ko sa loob lang ito malaki pati pala sa labas ay nakakalula itong tingnan. Natatandaan ko pa iyong nai-kwento sa ’kin ni Shelby, dito raw pinanganak si Rivaill. Siguro kaya maaliwalas din ang pakiramdam ko sa lugar na ito at hindi ako masiyadong pinahihirapan ni baby River. Tinanaw ko sa hindi kalayuan ang pwesto ng isang lalaking inutusan ni Shelby para bantayan ako, wala na ito roon. Nagkibit balikat nalang ako, inangat ang ulo at tumingala sa langit. Makapal ang ulap
Chapter 48 Hindi ako mapakaling pabalik balik sa loob ng kwartong tinutuluyan ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsi-sink in sa akin iyong sinabi ni Annika. Napakaraming tanong ang bumabagabag sa utak ko. Paanong hindi naging sila, gayong kitang kita mismo ng dalawang mata ko? Pinaglololoko ba nila ’ko? Prank lang ba ’to? O ’di kaya naman ay ganti niya iyon sa ’kin. Napalingon ako sa malaking orasan nang tumunog iyon hudyat na alas dose na ng gabi at hindi pa rin ako makatulog. Masiyadong okupado ang utak ko ngayon kaya naman kahit anong pilit ko ay hindi ako makatulog. Alam ko naman kung saan ko mahahanap ang sagot sa nga tanong kong ito, pero natatakot akong magtanong dahil alam kong hindi ko kakayanin kung sakaling hindi ang inaasahan ko ang magiging sagot niya. Natigil ang paglipad ng utak ko nang tumunog ang seradura ng pinto senyales na may nagbukas noon. Mabilis akong sumampa sa kama at isinaklob ang makapal na kumot hanggang sa ulo ko. A familiar scent filled my nost
Chapter 49Mabagal lang ang ginawa kong paghakbang habang ninanamnam ang tamis ng manggang hawak ko. Hindi ko pa pala ito naubos, paano ko naman mauubos kung isang sako? Balak niya yata akong patayin sa dami ng binili niya. Dala ang isang plastic ng mangga ay tinungo ko ang daan papunta sa kwarto ni Annika, siya na ang huling hindi ko pa nabibigyan e’. Tapos ko ng dalhan iyong mga chef sa kusina, mga tagalinis na nakasalubong ko, maging iyong tagabantay ng gate ay nabigyan ko na rin. “Si Shelby pa nga pala. . .” pagkausap ko sa sarili at akmang babalik na paakyat pero sa huli ay napagdesisyunan ko ring mamaya nalang siya hanapin. Saan na naman kaya nagsusuot ang lalaki na ’yon? Sabi niya after this week ay kailangan na niyang bumalik sa manila dahil may kaso siyang dapat na asikasuhin. “Argh, fuck!” Mabilis na kumunot ang noo ko ng may marinig akong malakas na hiyaw na nanggagaling sa loob ng kwarto ni Annika, base sa tono ay boses niya ’yon, kailan pa siya nagmura ng gano’n? N
Chapter 50 Sa bawat parte ng silid ay maririnig ang mga putok ng baril. Sa magkabilang gilid ko ay palitang nagpapaputok si Annika at Shelby sa mga nakaitim na iyon, nakapasok na sila dito sa loob ng living room at mukhang doon sila dumaan sa veranda. Wala akong magawa kung hindi ang yumuko lang dahil kahit pa gusto kong tumulong, I can’t risk baby River. “Alisin mo na siya rito!” Napalingon ako kay Annika nang sabihin niya iyon. Mula sa kung saan ay sumulpot si Shelby, hinila niya ako patayo kasabay noon ay siya ding pagbangon ni Annika habang patuloy pa rin sa pagpapaputok. She was shooting aimlessly as if to caught them off guard. Dahil sa ginawa niya ay mabilis kaming nakarating sa pinto. Inangat ko ang kamay para sana hilahin siya pero kaagad niyang iwinaksi iyon.Nanlalaki ang mga matang pinukulan ko siya ng tingin. “H’wag mong sabihing ’di ka sasama?” “If ever I didn't make it back. . .” Ang tingin niya mula sa ’kin ay nalipat kay Shelby. “Annika, h’wag mo ’kong takutin. H
Chapter 64Mabilis ko siyang itinulak. Napaupo si Rivaill sa lamesa ng gawin ko iyon. He then, crossed his arms and stared at me intently. Nanatili siyang tahimik ani mo’y hinahayaang mag-sink in sa akin ang mga sinabi niya kanina. Marahas akong tumayo dahilan para tingalain niya ako. “Hindi ako naniniwala sa ’yo. Imposible ’yan.” No—what he’s saying could be true. Ngunit may parte sa akin na ayaw maniwala. I don't believe I loved someone other than him. Kinuha ko iyong litrato sa wallet niya at saka ibinalandra sa mukha niya. “This picture? This picture could be photoshopped!” Umaawang ang mga labi niya, ngunit walang nasabing salita. Bumuntong hininga siya at saka tumango tango. “Fine, I never expect for you to believe me anyways,” “Mabuti naman at alam mo, you’ve fooled me countless times before. Hindi mo na uli ako mapapaikot diyan sa palad mo.” Matapos kong sabihin iyon ay iniwan ko siya roon. Habang naglalakad at tinatahak ang daan papunta sa mismong kalsada ay sige ang pu
Chapter 63“P’wede mo ba akong saluhan?” Nakakabingi ang pagkabog ng dibdib ko sa mga oras na ito. Hindi ko alam ang mararamdaman, kung matutuwa ba ako o ano. Inilipat ko ang paningin kay Henry at tumango ito sa ’kin bago naglakad palayo. Dahan-dahan ay lumapit ako sa lamesa at naupo sa bakanteng upuan katapat nang sa kaniya. She has a smile, at umaabot iyon sa mga mata niya. Hindi ko magawang suklian pagkat hindi naman ako sigurado kung siya nga ba talaga ang tunay kong nanay. “You’ve grown so much, iyong huling nagkasama tayo ay siyam na taon ka pa lamang. I still remember you holding my hand each time.” Nakikinig lamang ako sa mga sinasabi niya, hindi ko naman kasi alam ang sasabihin. Kinuha niya ang kamay ko at pinisil iyon. Ilang segundo ang lumipas ay binawi ko ang kamay ko. “Paano?” naguguluhan kong tanong. Lumabas ang mumunting kulubot sa kaniyang noo’t pisngi nang ngumiti siya. Sinundan ko siya ng tingin matapos niyang tumayo. Naglakad siya, nakakailang habang pa lamang
Chapter 62 “Happy Fiesta!” Sari-saring tunog ng tambol at lyre ang maririnig kahit saan ako lumingon. Kahit hindi pa ako lumabas nang bahay ay rinig na rinig ang mga hiyawan at kantyawan sa labas. Sa kabila nga ay naririndi na ako dahil kahapon pa lang ay nagsusumigaw na iyong Videoke. “Pakibantayan mo muna ito anak mga niluto ko, makikihingi akong ube roon kay Aling Tasing. Isasama ko na rin itong si Lake dahil narinig ko may mga palaro raw doon makikisali kami.” Tumango tango ako ngunit bago pa man ako makasagot ay binuhat na niya si Lake at nagdire-diretso palabas. Iyong totoo? Pusta ko ay dadalaw lamang siya roon sa hinaharot niyang lalaki, idadamay niya pa iyong anak ko. Patakbo akong sumunod palabas. “Ma! Sabihin mo kay Henry pakidamihan ang ube!” hirit ko. Kaagad akong humagalpak ng tawa nang umasim ang mukha niya tila ba nahuli sa ginawa niyang krimen. Inirapan lamang ako nito at saka tumuloy paalis. Nitong mga nakalipas na araw kasi ay pinagbawalan ko siyang pumunta ro
Chapter 61 Nabalik ako sa ulirat nang marinig ko ang mahinang pagubo ni Mama Elle para kuhain ang atensyon ko. Inginuso niya ang plato kong hindi manlang nabawasan ang pagkain mula nang maupo kami sa hapag. “Anong problema, anak? Sa lalim ng iniisip mo kulang na lang malunod kami rito.”Sandali akong natigilan at kapagkuwan ay umiling. “Wala ho, ma. Iniisip ko lang ho kasi ’yong trabaho ko pagbalik ko,” “Gano’n? At satingin mo naman maniniwala ako sa ’yo?” Napanguso ako dahil sa tinuran niya. Kilalang kilala niya talaga ako. Bukod kay Tita Pat siya na talaga ang nakasama ko mula noong nagsimula ako sa showbiz hanggang sa malaos ako, bumalik at malaos ulit. “You know that I’m always here for you, p’wede mo akong. . .” Mabilis akong napatulala sa sinabi niya. Hindi ko na narinig pa iyong iba dahil nagsimulang sumakit ang ulo ko. Wala akong ibang nadidinig kung hindi ang matinis at nakakabinging tunog sa ulo ko. It was a long ring, hindi ko maipaliwanag pero parang sasabog ang utak
Chapter 60“M-Mama?” Mabilis akong natigilan nang marinig ko ang mahihinang d***g ni Lake. Kaagad kong nilingon ang food court at ilang metrong na ang layo namin doon. “Are you okay?” Sa kabila nang nakakunot na noo ng anak ko ay nakuha pa nitong himasin ang kamay ko at itanong kung ayos lamang ba ako. Kaagad na napawi ang tensyon na nararamdaman ko at yumuko para kalungin siya. “Mama’s fine,” naisagot ko na lamang habang nagpipilit ng ngiti. “It’s okay, you don’t have to cry.” Mabilis na lumamlam ang mga mata ko nang kasalungat sa sinabi ko ay sunod-sunod na tumulo ang luha sa mga mata niya. How careless of me, para sa pansarili kong kapakanan ay hinayaan kong matakot ang anak ko ng ganito. It’s true that I'm not ready to face him again but not like this, hindi dapat madamay si Lake roon.Hinapit ko siya sa dibdib ko at saka pinara ang taxi na saktong dumaan sa harapan namin. Ilang minutong biyahe at nakatuon lamang ang dalawang mata ko kay Lake, natutulog na ito sa hita ko, I'm
Chapter 59 Hinawakan ko ang magkabilang dulo ng sintas at saka pinagbuhol iyon, nang matapos ay tinapik ko ang paa niya.“Tapos na anak, come here.” Kaagad namang naghiwalay ang dalawang kamay niya at kumapit sa batok ko. Bumuka ang bibig ko at kumawala ang tawa nang maging ang dalawang paa niya ay ikapit sa baywang ko na parang unggoy. “Lake, your feet. Madudumihan ang damit ni mama.” Kunot noong saway ko sa kaniya pero humagikhik lamang siya at mas hinigpitan pa ang kapit. Napairap na lamang ako at sinubukang maglakad kahit nahihirapang humakbang dahil sa ginagawa niya. Isinukbit ko ang bag na naglalaman ng wallet at ibang pang mahahalagang bagay sa balikat ko bago tinungo ang pintuan. Sinigurado kong na-lock ko iyon ng maigi bago pumunta sa elevator. Ala syete palang at inagahan talaga namin dahil maghihintay pa kami ng bus. Extended naman kasi ang bakasyon ko ng isang linggo. I can’t even count how many times Lake asked if she wasn’t dreaming, medyo masakit iyon para sa ’kin
Chapter 58 “Ariscalde! Linarie!” Pabalikwas akong napabangon. Habol ang hiningang binalingin ko nang tingin si Mikasa, puno ng pagaalala ang mukha niya at nakapatong ang dalawang kamay sa balikat ko. Satingin ko ay sinubukan niya akong gisingin. “Are you okay? Napanaginipan mo na naman ba?” Dahan-dahan akong tumango, kaagad naman siyang napabuntong hininga. Pinasadahan ko ng mga daliri ang buhok ko bago sinubukang tumayo. “That’s it, our session ends here. Bumalik ka matapos ng dalawang buwan para masimulan na natin ang hypnosis.” Pinanood kong ayusin niya ang suot na puting coat. Ngumiti siya at saka ako inalalayang tumayo. “You’ll be okay, maaalala mo rin lahat tutulungan kita.” Matamis na ngiti rin ang isinukli ko sa kaniya. “Thanks, Doc.” Tinungo ko ang pinto matapos ay kinabig iyon para bumukas. “See you after a few months, Mika.”She only nodded her, so I made my way out. Isang tahimik na hallway ang sumalubong sa ’kin. Hindi na ako nagatubili pa at binaybay ang daan pa
Chapter 57 “Anong nangyari? Ayos ka lang ba? May masakit ba sa ’yo? May bali ka ba? Ano?” I chuckled when he’s barely even closer yet his loud voice are surpassing the noise here in the hospital, as he run towards me. Mabilis niya akong pinaikot at in-examine ang katawan ko. “Ma, it’s no big deal.” Ang mukha niyang puno ng pagaalala ay napalitan ng takot. Ani mo’y nakakita siya ng multo. “Anak, nauntog ka ba? Hindi ka naman umi-english dati e,” mangiyak ngiyak niyang wika. Napangiwi ako ngunit ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon. Umupo siya sa mga nakahilerang bakal na upuan katabi ko. Seryoso akong pinakatitigan bago bumuntong hininga. “Iyong totoo anak, nasaktan ka ba?” Hindi ako nakasagot agad, naroon ang tumango ako pagkatapos ay umiling. “Ayos lang ako ma.”Hindi ako tao kung sasabihin kong hindi. Nasaktan ako sa mga nalaman ko, nasasaktan ako kasi parang hindi manlang ako hinanap ni Rivaill. Ngayon ko napagtantong wala nga talaga siyang pakialam sa akin, at pinakikisa
Chapter 56 Tinahak ko ang daang itinuro ni Lily. Doon ay nadatnan ko ang isang kotse, natatakpan ito ng berde na tela at mangilan ngilang mga sanga ng puno. Mababakas ang ginawa niyang pagtatago sa kotse na ito pero dahil lang sa ’kin ay napurnada. Ipinilig ko ang ulo, hindi ngayon ang oras para makonsensya pa. I should be thankful to Lily. Nahirapan akong tanggalin ang mga sangang nakapatong dahil marami rami rin iyon, pero hindi kalaunan ay naawas ko rin iyon lahat.Gamit ang nangangatal na mga kamay ay binuksan ko ang pinto niyon. Matapos makasakay ay kaagad akong natigilan. Isa na lang ang problema ko, hindi pa ako nakapagmaneho noon. Kaagad akong napabuntong hininga. “Paano na ’to?” Hinawakan ko ang manibela at inumpog doon ang ulo ko, mabilis naman akong napadaing nang napalakas iyon. Ilang sandali lamang, walang pagpipilian ay sinubukan kong ipasok ang susi at iikot, halos mapatalon ako nang biglang umandar ang makina. “Anong kasunod? Hindi ko na alam. . .” Napakamot na