“MAAYOS na naman ang lagay niya. Dahil sa sobrang stress kaya ‘din siya hinimatay, sa ngayon hayaan niyo muna siyang magpahinga.” ‘Yan ang sinabi ng doctor kila Eugene at Roger matapos nitong magamot si Irene. Naglakad palapit si Eugene sa kinahihigaan ni Irene at ngayon ay pareho na silang mayroon gauze sa kanilang bandang ulo at noo dahil doon sila tinamaan. “Eugene, lalabas muna ako. Kakausapin ko si Mason at Eva about dito,” sabi ni Roger sa alaga niya ngunit hindi siya nito pinansin kung kaya napabuntong hininga nalamang siya bago tuluyang lumabas. Nilingon pa niya sa huling pagkakataon si Eugene bago tuluyang lumabas. Hindi na kailangan tanungin kung anong nangyari, sigurado siyang alam ni Eugene na ang kalaban nila ang may gawa niyon at sigurado ‘din siya na sinisisi nanaman ni Eugene ang sarili niya kung bakit nangyari iyon kay Irene. Alam nila na mag-aapply si Irene sa kumapanya ni Eugene. Noong kinausap ni Eugene si Keith ay doon nila napagkasunduan na ganoon ang gawi
NAPATINGIN si Eugene kay Keith at kitang-kita niya ang nagbabagang mga mata nitong nakatingin sa kaniya. Naupo siya sa sahig at pinahid ang gilid ng labing pumutok na ngayon dahil sa malakas na sapak ng lalaki. “Let him be Roger, I deserve to be punished. Nang dahil saakin napahamak si Irene,” Nagulat si Roger dahil sa sinabi ni Eugene ngunit si Keith ay tila nagustuhan pa ang sinabi ng lalaki. “Tama! Ikaw ang may kasalanan Eugene! Nang dahil jan sa lintik mong mga kaaway!” Napantig ang tenga ni Eugene dahil sa sinabi ni Keith at ganoon ‘din si Roger. Kasama si Roger kahapon ng kausapin nila si Keith kaya sigurado siyang wala silang nabanggit tungkol sa kaaway o pagiging mafia ni Eugene. “I knew it. Hindi ka lang isang simpleng business man Keith Cortez.” Tayong sabi ni Eugene na siyang ikinatigil ni Keith. Napapikit siya ng mariin saktong bitaw sa kaniya ni Roger dahil alam niyang kalmado na ngayon ang lalaki. Sa sobrang emosyon na nararamdaman niya ay hindi niya naiwasan
“KAYANG makinig sa’yo ni Irene, Eugene. Pero hindi niya kayang harapin ka bukod sa trauma niya ay natatakot siya na magalit ka sa kaniya dahil sa nangyari. Tumalon sila sa kotse bago pa ‘man iyon malaglag sa bangin pero kapalit niyon ang pagkawal ang ala-ala ng kambal.” Naipikit ng mariin ni Eugene ang kaniyang mata matapos marinig lahat ng paliwanag ni Keith. “Why?” Natahimik si Keith ng magsalita si Eugene. Silang dalawa lang ang nandoon dahil umalis si Roger para sabihan sila Mason at Kayla sa nangyari. “H-hindi ko kayang magalit sa kaniya. Kung tutuusin ako pa ang may kasalanan kung bakit nangyari sa kanila ‘to.” Naiiyak na sabi ni Eugene at napatingin sa natutulog na Ivan. Ayon sa doctor ay bumalik na ang ala-ala nito kaya hinimatay ang anak niya. Nagkaroon ng pansamantalang sakit ng ulo si Ivan kaya nakita nila itong nahihirapan kanina. Si Keith naman ay napabuntong hininga sa narinig na sinabi ni Eugene. “You can’t understand her unless you’re in her situation Eugene.
“I’M sorry hubby… Gusto ko sanang ako ang unang magsabi sa’yo alam mo na pala ang totoo. You even tricked me! Nakakahiya, nakikita mo na pala ako. Pero masaya ako para sa’yo na nakakakita ka na. Sorry ‘din kung wala ako sa tabi mo ng mga oras na ‘yon kahit pa na nangako ako sa’yo.” Silang dalawa lang ni Irene ngayon sa kanilang silid. Wala doon sila Kayla at ang kambal dahil lumabas muna ang dalawa at kasama naman nila si Roger na kadarating lang kaya wala silang problema. Ipinatong ni Eugene ang ulo niya sa balikat ng asawa. Magkatabi sila ngayon sa higaan nito at nakaupo habang magkahawak ang kanilang mga kamay na tila natatakot na mawala nanaman ang isa sa kanila. “Hindi kita masisisi na tinago mo ang mga anak ko wife. Katulad ng sabi ni Keith saakin hindi ko alam dahil wala ako sa sitwasyon mo pero tingin ko mas nakabuti pa nga na itinago mo sila at lumayo saakin.” Naipaliwanag na kasi sa kaniya ni Eugene ang lahat kung ano ang nangyari noong mga panahon na wala sila sa Pilipi
IRENE“HI Ms.Irene!” “Good morning Ms.Irene!” “Ms.Irene!” Ilang beses ko na bang naririnig ang pangalan ko ngayong araw? Isang linggo na simula nang magsimula ako bilabg sekretarya ni Eugene at masasabi ko na naging maayos naman ang trabaho ko at sa awa ng Dyos ay wala ng kakaibang nangyari sa nakalipas na mga araw. Hindi nawawala ang takot ko na maaaring mayroon nanamang mangyari pero mabuti at wala at sana lang ay tuloy-tuloy na iyon. Sa nakalipas na isang linggo ay naging sikat ako sa kumpanya ng asawa ko. Hindi ko alam pero siguro dahil sa buhok ko? Tuwang-tuwa kasi sila sa wig ko tapos ang pangalan ko pa ay violet. Sabi nila ay bagay na bagay daw saakin ang buhok ko at ang ganda-ganda ko lalo na kulay asul ang mata ko. Namangha pa nga sila na marunong ako magtagalog. Akala nila taga ibang bansa talaga ako. Masaya naman ako kahit na medyo sumikat ako ang problema lang marami talaga akong trabaho. Sa lahat ng napasukan ko bilang sekretarya ay itong kumapanya ni Eugene ang pin
Tatawa-tawa ako habang nasa loob ng elevator. Noon pa niya ako gustong makasabay sa lunch pero hindi talaga pwede dahil mahahalata ng mga katrabaho ko ang bagay na ‘yon. Pagdating ko sa cafeteria as usual madaming tao at patuloy nila akong binabati. Pakiramdam ko tuloy ako pa ‘rin si Juliette Clarke dahil sa atensyon na binibigay nila saakin e. Nag-order lang ako ng pagkain at agad na naupo sa isang table. Ang kaninang wala akong katabi ay napuno ng mga taong nakikilala ko na. “Ms. Violet! Late ka ngayon ah!” “Siguradong busy ‘yan mag-aaniversarry na e!” Napasimangot ako sa sinabi nila. Sino ba namang hindi mapapasimangot dahil kanina ko lang nalaman ang tungkol doon. “’Yun na nga problema ko. Kanina ko lang nalaman na anniversary na pala the day after tomorrow,” “Kanina mo lang nalaman?!” sabay-sabay na sabi ng tatlo na ikinangiwi ko. Sila si Jess, Lyn, at RC sila ang pinakang close ko sa mga employees dito dahil hindi na ‘rin sila tumigil kakadikit saakin. Ayos lang naman dah
“A-AH eh okay?” Gusto kong kotongan ang sarili ko dahil sa naging sagot ko at biglang tumahimik ang paligid. Ramdam ko ang tingin nilang lahat saamin ni Ivan. Nasa likuran ko kasi siya at napaharap ako sa kaniya dahil kinuha niya ang phone ko. “Kinausap siya ng anak ni sir!” “As expected from Ms. Violet!” “Baka close sila dahil secretary siya ni sir!” “Siguro nga! Tignan mo mukang naiinis si baby boy dahil hindi kumakain si Ms. Violet!” Napapikit ako sandali sa nagsimulang kumalat.na bulungan sa paligid. Akala ko naman tumahimik na sila pero may dumaan lang palang anghel at nagpatuloy sila kaka-daldal. “OMG! Dimo naman sinabi saamin na close pala kayo Ms.Violet!” Bulong ni Jess saakin. “Oo nga! Pakilala mo kami dali!” sabi pa ni Lyn pero sinamaan ko lang sila ng tingin na ikinatigil nila habang natatawa. Muli kong hinarap si Ivan at ngumiti ng alanganin dito. Paaalisin ko nalang muna siya at tyaka ko itutuloy ang ginagawa ko pero habang kumakain. “Uhm, don’t worry I will sto
KATULAD kahapon ay mabilis na lumipas ang maghapon. Masakit na ang batok ko dahil sa daming kailangang gawin lalo na bukas na ang event. I still need to contact someone for entertainment purposes hindi naman pwedeng pure party lang iyon at walang mag peperform. Since mafia theme ang party, need ko ng singer na kumakanta ng cool and sexy song, yung ma-fe-feel mo na ikaw ang bida sa isang penikula. At mayroon akong kakilala na makakatulong saakin. “Hello good after what can I do for you?” Boses palang niya kilala ko na. “Hi madam, I’m Violet—”“OMG Violet?!” Napangiti ako sa naging reaction niya, ang boss ko sa pinagpapasahan ko ng mga songs ko. “Yes madam. I called you dahil kailangan ko ng tulong mo. Bukas na ang anniversary ng kumapanya ni sir and since magka-partner naman kayo sa negosyo sure akong imbitado ka. Kung pwede sana magdala ka na ‘din ng isang singer mo na kakanta ng sexy-cool songs na pasok sa mafia theme ng party.” Mahaba kong sabi sa kaniya na ikinatahimik ng nas
“KYLIE!” Dali-daling lumapit si Eugene sa anak nang makita niya itong umiiyak sa sulok ng higaan na naroroon. “Anak ayos ka lang ba?! Nasaan si mommy?!” Doon lang napaangat nang tingin si Kylie dahil hindi niya nabosesan ang ama sa sunod-sunod na putok ng baril sa paligid. Nang makilala si Eugene ay mas lalong napaiyak ang bata at niyakap ang ama. “D-daddy! Nakaka-alala na po ako! Kinuha ni kuya Elijah si mommy! Tinutukan po siya ng baril sa ulo!” Natigilan si Eugene dahil sa narinig. Una nalaman niya na naaalala na siya ng anak at masaya siya doon, pero nang sabihin nito ang ginawa ni Elijah sa asawa ay mas lalong sumiklab ang galit sa puso niya. “Eugene! Ako nang bahala kay Kylie! Kailangan mong iligtas si Irene!” “Tito Keith!” Napalingon sila pareho sa nagsalita at agad na niyakap ni Kylie ang tito na matagal na niyang hindi nakikita. Niyakap naman siya pabalik ni Keith pero tumingin ito kay Eugene. “Eugene tumatakbo ang oras!” Dahil doon ay napatango si Eugene a
BUMALIK na si Irene sa trabaho. Ang daming nagulat na employees dahil sa pagdating niya at nagsimula nanaman ang mga bulong-bulungan pero wala siyang pakialam doon. Ang mahalaga sa kaniya ay ang makapasok. Ilang beses pa nilang pinagtalunan ni Eugene ang pagpasok niya sa trabaho at kasama na doon ang plano nila na tapusin na ang kasamaan ni Elijah. Alam ni Irene na hindi siya titigilan ng lalaki kaya nga sinadya niya na pumasok dahil maaaring makuha siya nito. Dahil naging busy na sina Eugene sa pagligtas kay Irene noong isang linggo itong nawala ang dami na nitong tambak na trabaho. Katulad nang normal na araw nila ay hindi na sila halos magkitaan dahil sa daming kailangan gawin. Nalaman niya mula sa asawa kung kanino nito nalaman kung nasaan siya, kay Keith. Nagtataka pa ‘rin siya kung bakit biglang nawala si Keith. Ayon kay Eugene ay kasama pa nila ang lalaki na iligtas siya pero bigla nalang itong naglaho na parang bula. Alam niya na may nangyayari kay Keith ngunit hindi niya
Napahinto si Elijah sa paglalakad at napatingin muli sa kaniya. “Anong plano?” Sinabi niya dito ang naiisip niya na ikinangiti ng malaki ni Elijah at hinawakan ang magkabilang balikat ng tauhan niya na iyon. “Magaling! Sabi ko na nga ba at ikaw ang pinakang pinagkakatiwalaan ko sa lahat!” Napangiti ng malaki ang tauhan ni Elijah dahil sa papuri niya na iyon at yumuko ng bahagya dito bilang paggalang. “Now go! Dalhin mo siya saakin!” Nagpaalam na ang lalaki kay Elijah at naiwan siya mag-isa doon. Iyon nalang ‘din ang naiisip niyang huling plano para makuha si Irene. Dinadalangin niya na sana makuha na niya ang mahal niya dahil kung hindi niya ito makukuha sisiguraduhin niya ‘din na hindi ito makukuha ni Eugene. Maya-maya pa ay bumalik na muli ang tauhan niya at tinulak nito papasok sa loob si Hannah na nanghihina dahil hindi pa siya kumakain at pinapahirapan pa siya ng mga ito. “Well, well! Welcome again Hannah!” Napatingin si Hannah sa nagsalita at napakuyom ng kamao ng makit
“H-hindi kami naniniwala na ikaw ang dahilan kung bakit wala na si Jess!” Napaangat ako ng tingin ng biglang magsalita si RC. “Tama si RC! Biktima lang kayo! Diba sabi mo may kumuha sa inyo? Malamang na sila ang may kasalanan kaya ‘wag kang himingi ng tawad saamin Ms. Violet—I mean Irene,” segunda na sabi ni Lyn na ikinailing ko. “H-hindi niyo naiintindihan—” “They are right mommy! Wala kang kasalanan!” Napahinto ako sa pagsasalita ng sumabat ang kambal. Lalo akong naiyak dahil doon, hindi ko maiwasan na sisihin ang sarili ko. Naramdaman ko na mayroong humawak sa magkabila kong balikat at paglingon ko kay si Eugene iyon. “Wife, I already told you that it is not your fault. Kung mayroon mang dapat sisihin dito ay si Elijah iyon. Kung nandito si Jess alam ko na yun din ang sasabihin niya kaya please lang ‘wag mong sisihin ang sarili mo.” Napayakap ako kay Eugene dahil sa sinabi niya at umiyak sa dibdib niya. Ilang minuto ‘din kami na nasa ganoong ayos hanggang sa kusa akong humiw
IRENE NANG idilat ko ang mga mata ko ay sumalubong saakin ang kisame na familiar saakin. “’Wag kang maingay Kylie baka magising si mommy,” “Anong ako? Ikaw kaya ang maingay kuya!” Napalingon ako sa nagsasalita at nakita ko ang kambal. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko dahil isang linggo ko silang hindi nakita, akala ko nga ay hindi na ako makakauwi sa kanila dahil kay Elijah. “Mommy!” Nakita ako ni Kylie na gising na kaya dali-dali itong lumapit saakin at niyakap ako. Kita ko na nagulat ‘din si Ivan pero agad ‘din itong sumunod sa kambal niya at niyakap ako ng mahigit. Nagsimula na silang umiyak kaya maging ako ay lalong napaiyak dahil doon. “M-mommy bakit ang tagal mong nawala! Hindi ko po kaya na wala ka!” iyak na sabi ni Kylie kaya hinimas ko ang likuran niya. “I-I’m sorry mommy, I’m not strong enough to save you…” mahina namang sabi ni Ivan ngunit sapat na para marinig ko dahil sa leeg ko siya nakasuksok habang umiiyak. Si Kylie naman ay nasa bewang ko nakayaka
“W-WALA na si Jess…” Paulit-ulit na sinasabi ni Irene ‘yan sa kaniyang sarili matapos niyang marinig ang pinag-uusapan ni Elijah at nag tauhan nito. Isang linggo na ‘rin ang nakakaraan magmula nang kunin siya nito. Sinubukan niyang tumakas ngunit hindi niya magawa, nahuhuli pa nga siya. Mabuti at hindi siya sinasaktan ni Elijah kapag nahuhuli siya dahil nagpapalusot lang siya na naiinip na doon. Sinakyan niya ang gusto ni Elijah, sasakyan niya ito hanggang sa makakuha na siya ng pagkakataon na makatakas. Pero lahat ng iyon ay nasira nang malaman niyang wala na ang kaibigan. Bumalik sa kaniya ang huling araw na magkasama sila ni Jess. Nangako pa siya dito na magkikita pa sila ulit. “My love? Umiiyak ka ba?” Agad na napalingon si Irene sa nagsalita at sumiklab ang galit niya ng makita si Elijah. “W-wag kang lalapit saakin! You liar! Sinungaling ka at mamamatay tao Elijah!” Natigilan sandali si Elijah dahil sa sinabi ni Irene pero sinubukan pa ‘rin niyang lapitan ang babae
SAMANTALANG si Jess naman ay takot na takot at palingon-lingon sa likod niya kung mayroon bang sumusunod sa kaniya. Ayon sa naghatid sa kaniya oalabas ay dumeretsyo lang siya at lumiko sa kanto na madadaanan niya at may high way na doon. Hindi naman siya nabigo dahil kita na niya ang high way. Hindi siya makapaniwala na pinakawalan talaga siya ng mga ito! Ngunit kusa siyang napahinto ng biglang may sumulpot na ilang lalaki. Napaatras siya dahil doon at agad na kinabahan. “W-wag kayong lalapit!” sigaw niya sa mga ito pero seryoso lang sila at sa isang iglap ay nakalapit na ang dalawang lalaki’t sabay nilang pinaputok ang baril sa tagiliran niya. Sa bilis nang pangyayari ay nakaramdam nalang ng sakif si Jess sa kaniyang katawan at kusang bumagsak sa lupa. “M-ms. Violet…” mahinang sabi niya kasabay ng pagtulo ng luha nito. Nakita pa niya ang pag-alis ng dalawang lalaking bumaril sa kaniya. Tama, sino bang gugustuhin na magpakawala sa kaniya gayong nakita niya ang lahat. Sunod-suno
BIGLANG tumawa si Irene matapos niyang marinig ang sinabi ni Hannah. Si Jess naman na nanginig dahil sa takot sa sinabi ni Hannah ay napatingin ‘din kay Irene nang hindi makapaniwala. “Anong tinatawa-tawa mo?!” “Ikaw! Nakakatawa ang sinabi mo Hannah! Inamin mo lang naman na ikaw talaga ang pumatavy sa magulang ni Kayla.” Biglang tumingin ng seryoso si Irene kay Hannah. “Yeah, finally you confess it. I have my reason now to k!ll you. Buhay ang kinuha, buhay ‘din ang kapalit.” Napaatras si Hannah dahil sa nakikita niyang Irene ngayon. Sa ilang taon niya itong nakasama noon nang bata pa sila ay tahimik lang ito at palaging sumusunod sa mga magulang niya. Nang mawala ang ari-arian nito at tuluyan nang naging walang-wala si Irene and to think na nagka-trauma ito sa kaniya. Pero ang kaharap niya ngayon? Ibang-iba na ito. Parang hindi na si Irene Legazpi na takot sa kaniya at uto-uto. “H-hindi mo ako madadaan sa salita!” Ngumisi si Irene dahil sa sinabi ni Hannah lalo na nautal ito. “
Laking pasasalamat ni Randy at nanjan si Ivan dahil binitawan na siya ni Eugene. Akala niya takaga katapusan na niya. “Ivan?” hindi makapaniwalang sabi ni Eugene at agad na yumakap sa kaniya ang anak. “Nakita ko na pinalo nila sa ulo si mommy, daddy! I’m not strong enough to save her kaya tinawag ko si tito Randy kaso wala na sila! It’s my fault daddy!” Agad na lumuhod si Eugene para makapantay niya ang anak. Pinahid niya ang luha sa pisnge ng anak at umiling dito. “No, don’t blame yourself. Kasalanan ni daddy dahil iniwan namin siya. Wag kang mag-alala anak hahanapin natin si mommy. Hindi ako papayag na may kumuha sa kaniya.” Tumayo na si Eugene matapos niyang yakapin sandali ang anak at tinignan si Randy na agad naman nitong ikinakuha ang ibig nitong mangyari at dali-daling naglakad oalabas. Sumunod lang sila kay Randy hanggang sa makarating sila sa 20th floor kung saan ang floor na pinagtatrabahuhan ng tatlong babaeng iyon. Iisa lang ang department nila at sakto na kabab