Kabanata 2 Paglisan

Hila ko ang aking maleta pababa ng hagdan.Nagulat pa si Manang ng makita nya ako bitbit ang aking mga gamit.Isang maliit na maleta lang Naman ang bitbit q dahil ang dinala q lang naman na damit ay ang mga dala dala ko noong una Kong dating sa bahay na ito.

" Iha,bakit dala mo ang iyong mga damit?Saan ka ba pupunta?". gulat ang mga mata nitong nagtatanong.

" Aalis na Po ako Manang.Salamat po nang marami sa pag aalaga niyo Po saakin" .malungkot kung saad dito.Hindi ko maiwasang maluha.Si Manang Lourdes kasi ang naging nanay ko habang nakatira ako dito.Naging malapit kami sa isat- Isa.

" Alam ba ng asawa mo na aalis ka?"

" Hindi po manang. Pag dumating po siya paki sabi na nasa opisina nya na po yung kailangan nya". nakangite ko pa ding sabi rito kahit na lumuluha ang aking mga mata ." sige po Manang,aalis na po ako".paalam ko sa kanya.

" Aba'y di mo na ba hihintayin ang asawa mo? o, di kaya ay kumain ka muna bago ka umalis",malungkot ding saad nito.

" Hindi na po Manang, salamat na lang Po"

" Mag-iingat ka iha.Alam kong magiging ayos din ang lahat". naiiyak na Sabi pa nito.

Niyakap ko muna SI manang bago ako tuluyang tumalikod.Napamahal na din kasi ito sa akin. Sa tatlong taon na pagsasama namin ni Rayven ay sya ang nag alaga sakin.Alam niya lahat ng pinagdaanan ko.Mamimiss ko siya.Itinuring ko na din kasi siyang pangalawang Ina.

Alam kung malungkot siya para saakin.Pero alam kung naiintindihan niya ang disesyon ko na umalis.Siya ang tanging nakakaalam ng tunay ko na nararamdam.

Samantala,gabi na nang umuwi si Rayven sa kanilang bahay ng kanyang asawa na si Scarlett. Kinasal lang naman sila dahil sa isang kasunduan.May nobya siya na at matagal na silang magkasintahan.Ngunit dahil sa isang kasunduan ay nakasal sya sa Isang babae na di nya nga kilala. Pinagkasundo sila Ng kanilang Ina, patay na ang Ina ni Scarlett ngunit ang mama nya na best friend nito ang nagtuloy ng napagkasunduang kasal.Gustuhin man niyang tumanggi ay hindi niya magawa.May sakit sa puso ang kanyang ina. Kaya kahit ayaw nila ay wala silang nagawa.Nakasal sila ng dahil doon.

Masyadong tahimik ang bahay ng dumating siya.Nasanay na kasi siya na maabotan na nagtatawanan sina Manang at Scarlett sa kusina bonding nila ang magluto. Dumeritso siya sa kwarto para maglinis katawan.Saka sya bumaba ulit at pupunta ng kusina.

" Manang, kumain na po ba si Scarlett" tanong nya sa matanda.

" Wala na SI Scarlett,iho.Umalis na siya", malungkot na saad nito.

" Anong ibig niyong sabihin Manang? Saan siya pupunta?" naguguluhan kung tanong.

" Walang sinabi.Yung kailangan mo daw ay nasa opisina mo na."

Mabilis akong umakyat papunta sa aking opisina.Doon nakita kung nakapatong ang annulment paper na may perma naming dalawa. Pero imbes na matuwa pakiramdam ko ay nadurog ako.Hindi ko alam pero nitong nakaraan ay nag iiba na ang nararamdaman ko sa aking asawa. Hindi dapat ito nararamdaman dahil hindi ko naman mahal si Scarlett. Hindi nga ba? tanong ng utak ko.

Mabilis akong lumabas ng opisina dala ang susi ng aking sasakyan. Mabilis akong nagdrive sa alam kung maaari niya puntahan.Bakit siya aalis ng hindi man lang nag-papaalam sa akin?

Nakarating ako sa dating nilang bahay.Sarado ito at halatang matagal ng walang taong nakatira.Wala akong alam na pwede niya pang puntahan. Hindi ko naman kilala ang kanyang mga kaibigan.Kaya napagdisesyunan kung bumalik na lamang Ng bahay. Pagkarating Ng bahay ay dumeritso na ako sa aking kwarto. Dapat masaya ako ngayong araw dahil sa wakas magiging malaya na ako mapapakasalan ko na ang babaeng mahal ko. Magkakaanak na din kami dapat yun ang pagtuunan ko ng pansin ngayon.

Habang nakahiga sa aking kama di ko pa din maiwasang alalahanin si Scarlett. Alam ko na may nararamdaman na para saakin ang aking asawa. Hindi naman ako manhid para hindi iyon maramdaman. Kaya diko maiwasang wag mag alala kanya.Saan siya maaaring pumunta sa ngayon alam kong wala na siyang ibang pamilya.

Samantala, nakarating na SI Scarlett sa probinsya ng bicol. Dito niya napili na pumunta dahil presko at magaganda ang tanawin dito. Naghanap naman siya ng pwedeng upahan na bahay. May pera naman siya na sasapat para sa kanila habang hindi pa siya pwedeng magtrabahao dahil sa kanyang pagbubuntis.Mabuti na lamang at may nakasabay siya kanina sa bus na nag offer na bahay na paupahan.Maliit lang sya sakto lang para sa kanya at anak niya may dalawang kwarto ang bahay,kusina at sala.Nakahiwalay din ang palikuran typical na probinsya kung baga.

Hirap man sa umpisa ay unti unti naman siyang nasanay na mag isa lang sa buhay. Kailangan niyang magpakatatag para sa kanyang anak. Wala na siyang maaasahan ngayon kung hindi ang kanyang sarili na lamang.

Malinis naman ang bahay kaya ang ginawa niya ay nagpahinga muna saglit bago niya naiisipan na pumanta sa bayan para mamili ng mga kailangan niya sa loob Ng bahay. Nag arkila na lamang siya ng tricycle na sasakyan niya ng mga gamit na kanyang bibilhin.

Bumili siya ng foam para kahit panu ay malambot ang kanyang paghihigaan. Mga gamit sa sala at kusina. Pati na din palanggana at tabo saka balde. May poso naman sa likod ng bahay balak niya na lang din magpakabit Ng tubig para hindi na siya mahirapan kahit paano lalo na kapag malaki na ang kanyang tiyan.

Pagkatapos niya mamili ng gamit sa bahay ay nagtungo na sya sa grocery para bumili ng stock sa bahay at nagtungo na din siya sa palengke para bumili ng lulutoing ulam ngayong tanghali.

Naiisipan niya na din pala bumili ng ref para makapag stock siya ng ulam at hindi pabalik-balik ng palengke.

Matapos noon ay umuwi na siya, bumili na lamang muna siya ng kanin at lutong ulam dahil di na niya kakayanin kung magluluto pa siya. Pagkatapos kumain ay nag pahinga siya ng konti bago naligo at pagkatos ay inayos niya na Ang kanyang mga pinamili.