Hello po, kumusta po kayo? Maraming salamat po sa mga patuloy na nagbabasa sa story na ito. Ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
(LAST PART OF FLASHBACK)CARLOS POV #3 RELATIONSHIP BREAKDOWNI tried my best na maging maayos ang pagsasama namin ni Liya. Pero sadyang nawalan na ako ng pag-asa. Kahit anong gawin ko ay nawawalan na ako ng gana sa relasyon namin. Oo ako ang nagsabi sa kanya na subukan namin pero nasira na kasi ang tiwala ko sa kanya.“Alam mo doon na lang ang asawa mo sa bahay niyo.” Sabi sa akin ni ate.“Wala akong secretary, ate.”“Si Pia, siya na lang ang kunin mo. Naghahanap siya ng trabaho kaya siya na lang.” Sabi pa niya sa akin.“Pero mas gusto ko na kasama ang asawa ko.” Sagot ko sa kanya.“Pansamantala lang naman, teka nga pupunta ba kayo sa dinner mamaya?” Tanong niya bigla sa akin."Yeah," tipid na sagot ko kay ate."Isasama mo ba ang asawa mo?" Tanong niya sa akin."Of course, ate hindi ko siya hahayaan na mag-isa sa bahay.""Pumapayag kana talaga na ayusin ang pagsasama niyo? Kahit alam mo na niloloko ka lang niya.""Walang masama kung subukan namin." Naiinis na sagot ko sa kanya."Mahal
CARLOS POV #4 PAST TO PRESENT TIME Aminado ako na tanga ako, na uto-uto ako. Dahil naniniwala ako sa lahat ng mga sinasabi sa akin. Sa mga buwan na dumaan at halos ilang taon na ang lumipas ay nasanay na ako. Nasanay na akong mag-isa. Ngayon ako naniniwala sa sinasabi nila na saka ka magsisisi kapag nawala na sa ‘yo ang taong mahal mo. Nagsisisi ako sa lahat ng mga maling nagawa ko sa asawa ko. Sa lahat ng ginawa kong pananakit sa kanya ay kulang pa itong nararamdaman kong lungkot at pagsisisi. Hindi ko rin inakala na nagbunga ang kataksilan ko na magkakaroon ako ng anak kay Pia. Nakikisama ako kay Pia pero para na lang sa anak ko. Gumaling na ako at wala na ang mga traces ng gamot sa katawan ko. Pero regular pa rin akong pumupunta sa doktor para siguraduhin na maayos na ako. Never kong naisip na gumamit ng dr*gs pero sarili ko lang pa lang kapatid ang gagawa at sisira sa buhay ko.“Carlos, kausapin mo na ako. Alam ko na mali ang ginawa ko.” Umiiyak na sabi sa akin ni Ate.“Sinira mo
LIYANNA’S POV (PRESENT TIME)Nakinig ako sa mga sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko sa mga narinig ko mula sa kanya. Pero isa lang ang alam ko nasasaktan ako. Kaya ba hindi na siya umuwi at kaya ba may kakaiba sa kanya noong huling pagkikita namin. Napansin ko na iba ang kulay ng mata niya. Medyo namumula at ngayon ko lang ulit naalala. Naisip ko lang baka puyat siya dahil mukha siyang pagod. Kaya pala ibang-iba siya sa Carlos na nakilala ko. Galit ako dahil bakit sa amin pa nangyari ang lahat ng ito. At bakit ang mga itinuturing namin na pamilya pa ang dahilan ng paghihirap namin.“Hindi ko alam na ganun pala ang nangyari sa ‘yo. Ang sama niya talaga kasi ikaw na sarili niyang kapatid ay sinira niya ang buhay mo.” Umiiyak na sabi ko kay Carlos.“Let’s forget the past, babe. Ang mahalaga buo na ang pamilya natin. At nasa kulungan na siya doon niya pagbabayaran ang mga ginawa niya.” “Pero nakakalungkot lang dahil hindi mo ako tinanong. Alam ko na may mali ako dahil
WARNING! MATURED CONTENT!! READ AT YOUR OWN RISK (R18+)LIYANNA’S POVNakarating kami sa isang hotel. Inalalayan niya ako pababa sa kotse niya.., nakahawak siya sa baywang ko habang naglalakad kami. "Vava, bakit ka pa gumagastos. Ang mahal dito," sabi ko sa kanya."Babe, hindi naman.""Pero nagtitipid tayo," pabiro na sabi ko sa kanya."Magsisipag pa ako sa trabaho, hahaha!" Natatawa na sabi niya sa akin."Hati tayo sa gastos ha," pangungulit ko pa sa kanya.Tinawanan lang niya ako. Gusto ko lang talagang makipagbiruan sa kanya. Pagpasok namin ay walang katao-tao. Tanging kami lang ang nandito ngayon. Napangiti ako dahil may musika kaagad na bumungad sa akin."Vava, bakit walang katao-tao?" Tanong ko sa kanya."Mas gusto ko na tayo lang ang nandito." Nakangiti na sagot niya sa akin.“Pero hindi mo naman kailangan na gumastos, simpleng date ay mas okay na sa akin.” Sabi ko sa kanya.“Gusto ko lang gawin ang mga bagay na hindi ko nagawa noon,” sabi niya sa akin.“Sapat na sa akin na mal
LIYANNA'S POV"Ate, kumusta ang pakiramdam mo?" Tanong sa akin ni Vena. Nakaupo kami ngayon dito sa garden."Okay naman ako, Vena. Katunayan ay hindi na ako sinusumpong ng sakit ko." Sagot ko sa kanya."Mabuti naman, ate. Pero magpagamot ka pa rin ha.""Opo, lalo na ngayon na marami ang dahilan para lumaban." Sagot ko sa kanya."Ate, sa tingin mo. Okay lang kaya na maging kami ni Charles?" Biglang tanong niya sa akin."Oo naman, bakit naman hindi? Mabait siya at alam ko na aalagaan ka niya. Huwag mong isipin ang nakaraan, kasi hindi ko talaga siya nagustuhan. Kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kanya." Nakangiti na sagot ko sa kanya."Thank you, ate. Nahihiya lang kasi ako, pero crush ko talaga siya dati pa." Nahihiya na sabi niya sa akin."Alam ko, hahaha!" Sabi ko sa kanya. Alam ko kasi na crush niya ito dahil palaging namumula ang pisngi niya kapag nasa bahay si Charles. Halata kasing kinikilig siya."Ate, hindi na ako babalik sa US. Okay lang ba?" Tanong niya sa akin."Syempre ok
LIYANNA’S POVKinakabahan ako dahil ngayon lang ako ulit nanuod ng ganito. Paano ba naman kasi iba na ang panahon ngayon. Noon ay masaya akong nanunuod dahil bata pa siya at talaga namang sobrang galing niya. Pero ngayon ay trenta na siya para gawin ang mga ganitong bagay. Kung si Mireya ay nagsasaya ako naman ay kinakabahan lalo sa kanya. May anak na siya at natatakot ako sa mga iniisip ko na negative na mangyayari. Malakas ang hiyawan ng mga tao. Habang ako malakas rin ang t*bok ng puso ko. Sobrang bilis niyang magpatakbo. Na habang pinapanood ko siya ay hindi ako humihinga dahil sa intense ng laban nila."Baby, kinakabahan ako sa pinanggagawa ng daddy mo." Sabi ko sa anak ko."Mommy, mananalo po si daddy. Nanalo nga siya sa puso mo eh." Nakangiti na sagot pa niya sa akin.Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko sa anak ko. Mukhang tuwang-tuwa pa talaga siya. Nang malapit na sa finish line ay biglang tumigil sa gitna si Carlos. Kinakabahan ako dahil hindi siya umuusad. Hinila ko si M
LIYANNA'S POV "Mommy, mommy! Wake up!" Nagising ako sa boses ni Mireya. Panay halik rin siya sa pisngi ko."Good morning, baby." Nakangiti na sabi ko sa kanya."Mommy, breakfast in bed." Masigla na sabi niya sa akin at itinuro sa akin ang mga pagkain na dala niya."Wow! Ang sweet naman ng baby ko. Where's your daddy?" Malambing na tanong ko sa kanya at niyakap ko siya sabay halik sa pisngi niya."May pinuntahan po siya eh. Mommy, eat na po tayo dahil may event po dito sa bahay." Sabi niya sa akin."Event?" Nagtataka na tanong ko sa kanya."Yes po, mommy. Huwag na po kayo ask ng ask sa akin." "Mireya," malumanay na sambit ko sa pangalan niya dahil parang naiinis siya sa akin."Sorry po." Bumaba na ang tono ng boses niya."It's okay, don't raise your voice again lalo na kapag mas nakakatanda ang kausap mo." Paalala ko sa kanya."Tatandaan ko po 'yan. Sorry again, mommy." Sabi niya sa akin."You're forgiven, baby." Nakangiti na sabi ko sa kanya.Kumain na kami pagkatapos ay lumabas na s
CARLOS' POVIsa sa pinakamasayang araw ng buhay ko ay ang kasal namin ni Liya. Gusto ko na bago kami pumunta sa Amerika ay maging legal kaming mag-asawa. Matagal ko na rin itong pinaghandaan.Katunayan ay hindi ako nakatulog dahil inayos namin ang garden buong magdamag. Pasalamat ako dahil mahimbing ang tulog ng mag-ina ko. At ngayon ko naramdaman ang sobrang pagod. Gustuhin ko man na umisa o magmake love kami ng asawa ko ay hindi ko na talaga kaya. Sobrang bigat na talaga ng talukap ng mga mata ko. Hanggang sa hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari.Kinabukasan ay tanghali na ako nagising. Mabuti na lang dahil gabi pa ang flight namin."Vava, sa tingin mo okay lang kaya ang mga bata doon?" Tanong niya sa akin."Magiging okay ang lahat, babe. Mas mahalaga ang kalusugan mo. Kaya na ni dad ang lahat. Hayaan natin siya na mag-alaga sa mga bata. Para na rin makabawi siya sa mga ito." Sabi ko sa kanya."Okay, hindi ko lang kasi maiwasan na hindi mag-alala lalo na kay Prexie. Palagi ka