Chandria finds herself walking outside the house. Ramdam niya ang pagsunod ng kanyang mommy sa kanya na hinayaan niya na lang. She also wanted someone to come with her. Hindi niya pa kabisado ang ugali ng Allysa na ito. Baka amazona rin ito tulad ni Lindsay.Nang makarating siya sa labas ay natanaw niya ang dalagang na sa labas ng gate ni Leon. Lumapit naman si Manang Ana sa gate at pinagbuksan ito. Her eyes remained on the beautiful lady.Yes, she’s beautiful. Hindi ‘yon maitatanggi. Ang mala-porselana nitong kutis, ang kulay itim nitong buhok at hugis puso nitong mukha. She’s like an angel sent from someone above.And the one she’s referring with the word above isn’t heaven, it’s Don Leonardo. Kasi ‘di ba nga ay nakakataas ito. No, mapagmataas ito. Sa sobrang taas, ang tingin na lang nito sa lahat ng tao ay mukhang pera.“Hey,” nakangiting pagbati ng dalaga sa kanya.Tinignan niya lang ito at nang maramdaman niya ang paghawak ng kanyang mommy sa kanyang braso ay saka pa laman siya n
“What do you want?” iritang tanong niya kay Leon na parang hindi mapakali kakalakad sa harapan niya.Kung balak nito mag-model, then this room is not a freaking runway! Nakakairita sa paningin si Leon. Mukhang alam naman ng binata na nanggigigil siya rito dahil hindi ito halos makatingin sa kanya.Kinamot ni Leon ang kanyang batok at bumaling sa kanya na mayroong hilaw na ngiti. “Uhm, do you want me to peel off those mangoes?”She frowned. “No.”“Then, are you mad at me?” he asked and stopped walking. Humarap ito sa kanya dala at pagkakakunot ng noo nito. “I swear, I didn’t know she was here.”Mahinang napailing si Chandria. Why does he look and sounds guilty about it? Alam naman niyang wala itong alam na dumating si Allysa dahil nabasa niya ang gulat sa ekspresyon nito nang dumating ito mula sa pagbili ng mangga.“I know,” she replied. “Why are you acting like that? And why the hell would I get mad at you?”He bit his lower lip but didn’t utter a single word. Mahina siyang napailing
“Sigurado po ba kayong hindi kayo sasabay sa ‘kin?” pag-uulit niya sa hindi mabilang na pagkakataon.Her mother smiled and chuckled to hear her ask the same question many times. Nilapitan siya nito at hininawakan ang kanyang magkabilang braso.Nangunot ang noo ng dalaga. “Mommy? What’s wrong?”Umiling ito at suminghot na para bang pinipigilan ang pagluha. “Wala naman, anak. Iniisip ko lang kung gaano na kahaba nang dalawang tao mong pagkawala na pagbalik mo ay ibang tao ka na.”She frowned even more. “What do you mean ibang tao na? I’m still me, Mom.”Nasisimula na siyang magtaka sa pag-uugali ng kanyang ina. Something’s wrong and she can feel that. Parang may kung anong tinatago ang kanyang mommy sa kanya.“No.” Her mother shakes her head. “You changed, Chandria. And it’s too bad that independency have to the reason for you to change.”Sa sagot ng kanyang mommy ay saka pa lang siya nakahinuha sa ibig nitong sabihin. Tipid siyang ngumiti sa kanyang mommy at niyakap ito. Na sa kwarto p
“Leon? What are you doing here?” wala sa sarili niyang tanong.Ngumiti lang ito sa kanya na siyang bahagyang nagpagulat sa kanya. She raised her brows while looking at him. Hindi naman ito sumagot. Sa halip ay ini-offer nito ng kanyang braso para mahawakan niya at ngumiti rito.Chandria tilted her head a bit. Hindi niya maintindihan kung bakit mabilis ang tibok ng kanyang dibdib. It’s as if something’s going to happen tonight but she’s clueless what it is.“Anong meron?” muli niyang tanong.“Dinner,” he said. “Come on?”Mariin niyang kinagat ang kanyang ibabang labi at humawak sa braso ni Leon. Agad naman siya nitong inalalayan patungo sa nag-iisang mesa sa gitna. Napuno na siya ng pagtataka ngunit wala ng tanong ang namutawi sa kanyang bibig.Leon pulled a chair for her and let her take a seat. Nang makaupo siya ay agad din namang umupo si Leon sa kaharap niyang upuan. She took a deep breath and roamed her eyes all over the place.Sobrang tahimik. Tanging sila lamang dalawa ang nandi
“Are you being serious right now?”‘Yan ang mga tanong na namutawi sa kanyang dibdib matapos ng pag-aaya ni Leon sa kanya. Pansin niya ang pagpipigil ngiti ng binata. He slightly tilted his head and look at his hand in front of her. It’s as if telling her to accept his hand.Pabiro niya itong inirapan at tinanggap ang kamay nito. Inalalayan siya nitong tumayo at ginabayan ang kanyang kamay na humawak sa balikat nito. She took a very deep breath when her heart start pounding so fast, especially when he wrapped his hand on her waist and pulled her closer.“Breath,” sambit ni Leon sa kanya.Sinimangutan niya ito. Mukhang napansin nitong hindi na siya halos makahinga. Leon smiled at her. Umiwas siya ng paningin at mariing kinagat ang kanyang ibabang labi.“I’m sorry,” he said making her look at him in confusion. “For everything. For the pain, for the overthinking, for everything I did to hurt you.”Nakatitig siya sa mga mata ni Leon. She wanted to look away but something inside her is tel
Pakiramdam niya ay lumulutang siya at mabilis ang tibok ng kanyang dibdib. Nakatitig siya kay Leon at tuluyan na niyang nakalimutan kung nasaan siya ngayon. Her hands are shaking and she doesn’t know how what to say. Parang tinakasan siya ng sariling tinig at hindi siya makapagsalita.“I want to spend my whole lifetime with you, Chandria.” Lumamlam ang mga mata nito sa kanya. “Not just because of the kids, not just because I want you be with you.”Nanatili siyang nakatitig dito. Unti-unting nag-blur ang kanyang mga mata dahil sa luha. She sniffed and covered her lips.“So please, Chandria.” Napansin niya ang saglit na pagpiyok ng boses ni Leon. “Marry me. I want to protect you from anything that might hurt you. I will… I will love until the very last breath I take.“Alam kong magulo pa ang buhay natin ngayon. Alam kong maraming bumabagabag sa isipan mo ngayon. And I want to take them away.” Ngumiti ito sa kanya. “If you let me.”Chandria bit her lower lip and tried to calm herself. So
Mabilis ang mga kamay niyang kinwelyohan ang doctor. Nawala na sa isip niyang nanood ang mga magulang ni Chandria. He let his emotion drives him and now he wanted to punch the doctor’s face.“Take it back,” he said. Humigpit ang pagkakahawak niya sa kwelyo nito. “Take it back.”Kita niya kung paano namutla ang mukha nito sa kanyang ginawa. May kamay na humawak sa kanyang braso at si Zayn ito. Bahagya niya itong nilingon at nakita ang pag-iling ng kaibigan.He greeted his teeth before letting go of the poor doctor’s collar. Bahagya siyang humakbang dahil baka hindi na niya mapigilan ang sarili at masuntok niya ito sa mukha.“I’m sorry for that,” sambit ni Zayn at inakbayan siya. “I’ll just go and calm my friend.”Matapos sabihin ‘yon ni Zayn ay kinaladkad na siya nito palabas ng hospital. Para naman niyang nawalan ng lakas na nagpatianod na lamang sa pagkakakalakad nito. At nang makalabas sila ay saka pa lamang siya binitiwan ng kaibigan.“What the fuck was that, Leon?” Zayn uttered. “
His hands are trembling as he keeps staring at her. Hindi pa rin ito nagigising kaya naman nag-aalala na siya. The doctor keeps telling him it’s normal but here he is, worried as hell. Kung pwede lang ibalik ang oras, he would definitely catch that bullet just to save her. Sa kalagitnaan ng katahimikan ay narinig niya ang pag-ring kanyang phone. Maingat niyang nilapag ang kamay ni Chandria na hawak niya sa kama saka niya hinugot ang phone na nasa kanyang bulsa. He swiped the phone and answer the call. “What is it?” “We have traced everything.” Ang mga kasunod na sinabi ng kanyang kaibigan ang siyang naging dahilan para mag-alab ang galit sa kanyang dibdib. Humigpit ang kanyang pagkakahawak sa kanyang phone. Hindi siya halos makapagsalita. “Give me ten minutes,” malamig niyang utas saka pinatay ang linya ng kanilang usapan. Tumayo siya at tinignan ang payapang natutulog na si Chandria. He leaned in a bit to kiss the top of her forehead before he stormed out of the room. Nakasalubo