“Can we talk?”Chandria was unmoving. Pakiramdam niya ay biglang nag-lag ang kanyang utak at hindi niya maintindihan kung ano ang sinasabi nito. She has to blink her eyes many times just to wake herself from being daze.“Uhm, how did you find my room, Solene?”Yes, it was Solene. She’s confused how did she find her room number. Ngunit sa isping nandito at kasama niya si Marco ay hindi na niya pala dapat pang magtanong. That was a dumb and stupid question to ask.“Marco told me,” she replied. “Can I come in?”She tilted her head a bit and nodded her head. Nilakihan niya ang pagkakabukas ng pinto para makapasok ito. “Come in.”Walang pagdadalawang isip namang pumasok sa loob si Solene. Bahagyang ngumiwi si Chandria. Sa pinakaunang pagkakataon, naramdaman niyang nakikipagplastikan lang siya kay Solene. Hindi niya maiwasang matanong sa sarili kung normal lang ba ito o sadyang may mali sa nararamdaman niya?Sinundan niya ng tingin si Solene at maingat na sinarado ang pinto. Sumunod siya r
Her hands are trembling as hell. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip niya ang mga napag-usapan nil ani Solene, at nadagdagan pa ‘yon nang tumawag si Leon na akala niyang kuya niya. Kaya naman labis ang hiyang nararamdaman niya ngayon. Pantaleon Farris heard her sobbing! Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa binata? Kahit noon pa man ay ayaw niyang may nakakakita sa kanyang umiiyak. She doesn’t want anyone who are not close to her hear her crying or know she’s vulnerable. She doesn’t want people to take advantage with her vulnerability. Napahilamos na lang si Chandria sa kanyang mukha at bumuntong hininga. Pinilit niya ang sariling bumangon at nagtungo sa banyo para maligo para kahit papano ay kumalma ang kanyang nanginginig na sistema. Binabad ni Chandria ang sarili sa ilalim ng shower. Malamig ang tubig ngunit hindi niya ito alintana. Habang patuloy sa pag-agos ang kanyang mga luha na sumasabay sa agos ng tubig mula sa showerhead. And she didn’t bother to stop herself
“M-marco?” Kinakailangan niya pang kumurap para lang masigurong tama ang nakikita niya’t hindi siya namamalikmata. Narinig nito ang kanyang pagbanggit sa pangalan kaya naman agad siyang nag-angat ng tingin. Chandria immediately frowned. “What are you doing here? Wala na rito si Solene. Kanina pa siya umalis,” she said. Baka kasi naghihintay ito sa paglabas ni Solene dahil nandito si Solene kanina. “I came here to talk to you,” he said. “Can we talk? Even just for a moment?” She tilted her head, confused. Desperation is visible on his eyes. Minsan niya lang makita ang ganitong ekspresyon sa kanyang mga mata. Because Marco is a happy kind of person. Ni minsan ay hindi niya ito nakitang nagpalit ng ekspresyon maliban sa lungkot at saya. Pero galit? Desperasyon? Disappointment? Hindi niya ito nakita noon sa kanyang mukha at mga mata. But now, looking at him, feels like he’s a different person. “Anong gusto mong pag-usapan?” kunot-noo niyang tanong. “I already knew everything,” he mu
“My gosh, they’re beautiful!” puri niya habang nakatingin sa kumikinang na gemstone sa tuktok ng engagement ring ni Eris. “I’m so happy for you, Eris. You deserve this.”“I know,” puno ng kumpyansang saad ni Eris dahilan para matawa silang pareho. “No, kidding aside. It was really unexpected.”And Eris started telling the story over again. Leil is sleeping in her arm while Eros is lying beside parehong tulog ang mga ito sa pagod dahil sa kanilang kulitan kanina. She missed them a lot. Kaya kahit na gaano siya kapagod sa araw na ito ay nagagawa niya pa rin ang makipaglaro sa mga ito.“So, kailan ang kasal?” tanong niya.Nagkibit balikat si Eris. “As soon as possible raw. So maybe next month? How about you? Kamusta ka nitong mga nakaraang araw.”She bit her lower lip. “Nasabi ko na ba sa ‘yong nahanap ako ni Marco at Solene?”Eris’ lips parted for a bit. “Are you sure? Nahanap ka nila? Tapos ano na? Sinumbatan ka ba ni Solene?”Walang pagdadalawang isip na tumango si Chandria. “Yes, she
“What are you talking about?” kunot-noong tanong niya. “What do you mean?” “What? Are you gonna deny it?” tanong ni Architect Davis na para bang nang-iinsulto. “Ah, right. Now I finally realized I am right about you all along. You seduced our boss so that he will choose your designs over mine!” Maraming tao na ang napapatingin sa kanilang pwesto and yes, Sarah Davis is obviously making a scene. Pati ang ibang mga turista na mukhang kaka-check in pa lang ay napapatingin sa kanila. Some of them even took out their phone at started filming them. “I am not dating our boss, Miss Davis.” Sinubukan ni Chandria na kalmahin ang kanyang sarili dahil baka hindi niya mapigila’t masakal niya nito sa inis. “Why do you always think I am dating Mr. Farris?” “Because you are that kind of person!” Davis exclaimed. “Gosh. This is why I don’t like you in the very first place.” “What’s happening here?” Dumating si Aaron, kasama si Kathy at Engineer Jeremie na mukhang may lakad. Ganoon din naman ang o
“Will you be okay here?” malumanay na tanong ni Leon sa kanya. She forced herself to smile and nodded her head. “Yes, yes. Go ahead.” Tumango si Leon at iniwan muna siya. Nilibot niya naman ang kanyang mata sa buong paligid. Everyone looks so sophisticated. Lahat ay branded ang suot. Lahat sila ay mayaman. Napapatanong na niya ang sarili kung ano ang ginagawa niya rito at kung bakit siya pumaagad sa sinabi ni Leon na sasama sa birthday party na ito. “Chandria?” Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya ang birthday girl. She’s smiling at her direction and walking towards her. Pinilit ni Chandria ang ngumiti. Nang makalapit si Crizel sa kanyang direksyon ay mas lalong tumamis ang ngiti nito. “Where’s Leon?” malumanay nitong tanong. Damn, even her voice sounds angelic. Tumikhim siya at pilit na ngumiti. “Umalis. May kakausapin yata.” She smiled. “It’s good to see him bringing someone now. Dati kasi, sobrang sungit niya, lalo na sa mga girls kaya naman tuw
Hindi siya mapakali. It’s almost been thirty minutes since his friend dropped her here, in his mansion. Ang maid ni Leon ay kanina pa hindi magkandaugaga sa kakatanogn sa kanya kung ano ang kanyang gustong inumin o makain. “Manang, ayos lang po talaga ako. Magpahnga na po kayo,” she said and smiled. Humugot ng malalim na hininga ang manang at tipid na ngumiti. “Iyan ang hindi pwede, hija. Hangga’t sa hindi pa nakakauwi si Leon, hindi kita pwedeng iwanan dito.” She bit her lower lip. “Manang, paano po kung may mangyari kay Leon? He was drunk. Baka mapano ‘yon sa daan. He’s even… with a gun.” Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag-sink in sa utak ni Chandria na may dalang baril si Leon kanina. Sobrang lakas din ng music ng headphone na bigay ni Leon sa kanya na halos hindi niya marinig ang paligid niya. She’s confused. Why is he with a gun? Bakit parang palagi siyang may dalang baril? Is he a secret agent or something? O baka naman kabaliktaran? Is he a drug lord? A mafia thing? Hindi
Naranasan mo na bang gawin ang isang bagay na ipinagbabawal sa ‘yo ng mga magulang mo at nahuli kang sumusuway nito? Ganitong-ganito ang nararamdaman ngayon ni Chandria habang nakaupo sa tabi ni Leon at kaharap ang ama nitong si Don Leonardo. “Kaano-ano mo ang anak ko?” masungit at malamig na tanong ng Ginoo. She bit her lower lip. “Uhm… a-ano po─” “Why are you interrogating us?” masungit na tanong ni Leon. “I told you to give me some time.” “Did I approve that?” baling nito sa anak. Umigting ang panga ni Leon at bumuntong hininga na para bang kinakalma ang sarili niya. Hindi maiwasang mapuna ng dalaga ang resemblance nito sa isa’t isa. Pwera na lang sa kanilang mga mata. Pero sa hitsura at postura, malalaman mo kaagad na mag-ama sila. “Go upstairs, Chandria.” Napatingin si Chandria kay Leon at mukhang seryoso ito. Bumaling din siya sa ama ni Leon at mukhang wala itong pakialam kung aalis man siya o hindi. She immediately excused herself. Muli siyang umakyat sa second floor gami
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
They filled a case against Lucas and that made Chandria feel a little better. Bahagyang naibsan ang takot na kanyang nararamdaman para sa kanyang mga anak at para rin sa kanyang mga magulang.A week passed and her parents moved out of their house. Ang sabi ng kanyang ina ay kailangan ng mga itong umuwi dahil walang nagbabantay sa kanilang bahay at lahat ng mga gamit nito ay nandoon kaya naman hinayaan na lang ni Chandria na umuwi ang mga ito.At dahil alam ni Leon na hindi siya mapapanatag na umuwi ang kanyang mga magulang, he sent five men to guard the house and two guards to look after her parents during their work.In other words, Leon made her life easier and less stress. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niya noon para maging ganito ang lalaking makaakasama niya sa habang buhay.“Are you okay?”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa kanyang pinsan nang magsalita ito para putulin ang kanyang malalim na pag-iisip. Tipid siyang ngumiti rito at tumango.“Oo naman. Bakit mo na
Tahimik lamang si Chandria sa tabi ni Leon na ang mga mata ay diretsong nakatingin sa kalsada. To be honest, she’s hurting. Sobrang bigat ng kanyang dibdib ngayon at nasasaktan siya. Hearing the phone call he had with Lindsay’s father is like slapping her with reality.Binaling ni Chandria ang kanyang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan habang kagat ang ibabang labi. Alam niyang ramdam ni Leon na wala na siya sa mood. Ang tuwa niya kanina matapos ng pagmumuni nila ni Leon sa burol ay napalitan ng lungkot at sakit ngayon habang pauwi sila.It seems like Leon noticed that that phone call stirred her mood kaya naman ramdam niya ang panay pagsulyap nito sa kanyang pwesto na pilit niyang h’wag pansinin. Sa totoo lang ay hindi alam ni Chandria kung ano ang kanyang dapat na maramdaman.Should she feel mad? Sad? Broken? Hindi niya alam. Hindi niya rin alam kung may karapatan din siyang makaramdam ng galit dahil alam niya namang walang nararamdaman si Leon para sa babaeng ‘yon.But still…
Tahimik na nakatitig si Chandria sa kawalan na hinahayaan naman ni Leon. She’s happy and relieved at the same time that someone can read what’s going on inside her head. Gustong gusto niyang magpunta sa lugar kung saan malamig ang simoy ng hangin at malayo ang matatanaw.And it seems like Leon can understand her in some ways no one could. And she’ thankful. Thankful is an understatement for what Leon is doing right now. This actually saved her mental health.“If you don’t mind me asking, what did you guys talk about?” mahinang tanong ni Leon sa kanyang tabi.Mapait siyang napangiti sa tanong nito at kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata na agad niya namang pinuasan. “I can’t imagine someone like him existed.”Hanggang ngayon ay hindi maalis sa isipan ni Chandria kung paano ito nag-request na h’wag siyang ipakulong. How can he ask that kind of request in front of her face? Ngayon niya pa ba hindi ipapakulong? Kung kailan may mga ebidensya ng nakalatag?“What did he tell you?”“He
“I’m sorry,” sambit ni Lucas sa kanya. “I have loved you so much, Chandria. Mali ang iniisip mo noon na kaya kita ganoon kung protektahan ay dahil sa tinuturing kitang kapatid.”Tatahimik na nakikinig ni Chandria. Matapos ng ilang minutong pakiusap ni Chandria kay Leon na hayaan muna sila ni Lucas dito sa loob na mag-usap nang masinsinan ang half-brother nito. Hindi napapanatag si Leon kaya naman sinabi nitong sa labas muna siya mananatili.“I’m so sorry.” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I’m sorry sa nagawa ko. I was blinded. Iniisip ko kasi na lahat na lang ng meron ako ay inaagaw ni Leon at ng kapatid niya.”“That’s why you think I am one of your possessions? Are you out of your mind?” nagpipigil luha niyang sambit. “I was waiting, I was waiting for that child, Lucas. Hindi mo alam kung paano ko… paano ko pinagkakaingatan ang pagbubuntis ko tapos…”Tinakpan ni Chandria ang kanyang mukha at humikbi. Hinding-hindi niya ito matatanggap. Kahit ilang sorry pa ang lumabas sa bibig ni Lucas
Pinasadahan ng tingin ni Chandria ang kabuoan ng labas ng building kung saan nila tatagpuin si Lucas. Hindi alam ng dalaga kung alam ba ni Lucas na nandito sila. But there’s only one’s thing for sure, she’s nervous.“Let’s get inside?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon at hilaw na ngumiti. Gusto niyang mag-back out ngunit hindi na pwede. They’re already here. The only thing she can do right now is to calm down and control her emotions.Humawak siya sa braso ni Leon at sabay silang pumasok sa loob ng hotel. Yes, it’s a hotel. At sa totoo lang ay kinakabahan siya. After that incident she had in a hotel during the twin’s birthday, pakiramdam niya ay nagkaroon na siya ng trauma. Pakiramdam niya ay mauulit na naman ‘yon.Nagtaka siya nang tumingin sa binata nang bigla itong tumigil sa paglalakad. Leon faced her and said, “You’re trembling like crazy. Are you okay?”She roamed her eyes once again before looking at Leon. Buong pagtatapat siyang umiling dito at bumuntong hininga. “No,