Tahimik lamang silang nakaupo ngayon sa sala ng condo ni Aiden. Yes, this is Aiden’s condo. Napag-alaman niya ito nang makita ang banyo kanina; napupuno ng mga gamit panlalaki. Hinayaan siya ni Aiden na magbanlaw muna saglit and now she’s wearing his shirt. Hanggang tuhod niya nga ang haba nito, e.“What do you want us to talk about?” mahina niyang tanong.Medyo nakakaramdam pa rin siya ng pagkahilo ngunit kahit papano ay nahihimasmasan na siya sa kanyang pagkakalasing. Hangover na lamang ito ngayon.“What are you doing here in Manila? You’re supposed to be in Pangasinan.”“I should be the one to ask that,” salungat niya rito. “What are you even doing here? Why did mom say you’re in the farm? Is that the farm she’s talking about?”Hindi niya mapigilan ang sariling magbato ng maraming katanungan. She didn’t really expect to see him here, not in her wildest dream. Hindi niya nga alam kung paanong nakilala siya kaagad ni Aiden. Sa dami ng tao roon, nakita pa talaga siya?Mariing kinagat n
“You’re awake.”Kinusot ni Bliss ang kanyang mga mata nang matamaan ng sinag ng araw ang kanyang mga mata. Nang makuntento na siya kakakusot sa kanyang mga mata ay dahan-dahan niya na itong dinilat.Unang bumungad sa kanya si Aiden na kakalapag pa lamang ng tray na mayroong lamang pagkain. Bumaling ito sa kanya, and there he goes again; with his blank stares and cold behaviors. Hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkailang lalo na’t sariwa pa sa kanyang isipan ang mga nangyari kagabi.“Why are you here?” malamig niyang tanong dito.“Eat,” he replied. “And I’ll be taking you home.”Napaangat ang kanyang kilay sa narinig. Nilingon niya ito at nakitang papalabas na ito ng silid. “What’s the time?”“Check it. You have your own watch,” malamig naman nitong sagot at umismid. “After eating, you need to take a bath. I’m only giving you thirty minutes, young woman. We need to leave as soon as possible.”Matapos nitong magsalita ay agad na lumabas ito ng silid. Mariing kinagat ni Bliss ang ibab
Inabala ni Bliss ang sarili sa pagtitingin sa labas ng bintana habang si Aiden naman ay seryosong nakatingin sa kalsada sa unahan. Hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkailang dahil sobrang tahimik nilang dalawa. Not even the stereo is turned on. Sobrang tahimik lamang nila. Ang sabi ni Aiden, sira raw ang helicopter nito kaya’t hindi pwedeng gamitin. The rest is under maintenance. So yeah, she’s stuck here with him; inside the damn car.“Are you hungry?” tanong nito na hindi man lang siya binibigyan ng tingin.Ngumiwi siya at humugot ng malalim na hininga. “I am. We’ve been driving for… hours. And you didn’t even bother going to some drive thru to get me something to eat. And now, you are asking me if I’m hungry?”Hindi na niya mapigilan ang sariling magreklamo. She’s hungry as hell, okay? She wanted to eat. Kanina niya pa nga gusto sabihin. It’s past six in the evening, okay? Natagalan sila dahil sa traffic dahil marami nang mga umuuwi galing sa ibang bansa.And that is why it’s pa
“Why the hell are you so chill about this? Why are you so chill with everything, Aiden? What the hell is this?” Sunod-sunod ang kanyang mga tanong dito habang nakayuko.Biglang nawala ang gutom na kanyang nararamdaman ngayon. All she can feel now is scared. She’s damn scared of what is going to happen to her… to them. Rinig na rinig niya ang putok sa labas ng sasakyan ngunit nakakapagtakang hindi ito pumasok.Well, that’s not the case right now. Ang dapat niyang alalahanin ay kung paano sila makakaligtas sa sitwasyong ito. Kung paano silang buhay na makakatakas mula sa kung sino mang poncho pilatong pinapaulanan sila ng bala.Halos masakal na siya sa kanyang suot na seatbelt dahil bumaba na siya mula sa upuan ngunit hindi niya ‘yon kayang tanggalin. She cannot risk crashing this car and the airbag doesn’t work, okay? She’s not risking anything!“Are you okay?” tanong nito na para bang kaswal lang at kalmado lamang sa mga nangyayari.“No!” agad niyang sagot dito. Hindi niya alam kung s
Hindi na mabilang ni Bliss kung ilang beses na silang tumatakbo at nagtatago. Aiden is holding a gun but he didn’t even bother firing it up. At sa totoo lang, nagsisimula na siyang mainis dito. Anong silbe ng baril kung hindi rin naman nito gagamitin? Decoration lang ba ‘yon?“Oh my gosh!” Agad siyang napatakip sa kanyang tenga nang matamaan ang drum sa kanilang tabi.Napamura naman ang binata at agad siyang hinawakan sa kamay at sabay silang tumakbo. Pagod na ang kanyang mga paa sa kakatakbo. She’s even wearing a damn four inches heels, and it’s not helping at all! Sobrang sakit ng kanyang mga paa.They are running endlessly. Para ring walang kapaguran ang mga taong naghahabol sa kanila dahil kanina pa sila nito hinahabol. At mukhang unlimited ang mga bala nito dahil hindi man lang nauubos.“Aiden…” Bahagyang bumagal ang kanyang pagkakatakbo at napansin ‘yon ni Aiden dahilan para lingunin siya nito. “I’m tired. We can’t keep running away from them.”“Do you wanna die?”“How about you
Tinitigan ni Aiden ang mahimbing na natutulog na dalaga sa kanyang tabi. Mukhang napagod na ito kakasalita. Minsan ay gusto na lamang niyang silyuhan ang bibig nito sa sobrang ingay. Ang daming reklamo sa buhay.He looked at his wristwatch. It’s almost four in the morning and the truck is still moving. Yes, umaandar ang sasakyan na pinagtataguan nila ngayon. Hindi niya alam kung saan sila dadalhin nito ngunit isa lamang ang alam niya, nagbabantay sa kanyang iniwan na sasakyan ang mga tauhan ng mga gunggong na humahabol sa kanila kanina. Napansin niyang umiilaw ang phone ni Bliss kaya naman ay hindi na niya pinigilan ang sariling abutin ito. Mukhang tulog mantika naman ang dalaga. Hindi ito kaagad nagigising. Halata naman, e. Kanina pa ito tulog kahit na bahagyang umaalog ang sasakyan.Just as he was about to reach for her phone, she chanted something in her sleep.“Mira…”It was just a mumble, but it reached his eyes. Umangat ang kanyang kilay at hindi na lamang ito pinansin. Tuluya
The rain is pouring heavily. Madilim ang kalangitan at mukhang wala itong planong tumigil. And she’s stuck here, in this Nipa Hut with this man she hates the most. Ang pinakaayaw niya ay ang makasama ang lalaking ito. But then fate is sometimes screwed up. Pakiramdam niya ay talagang sinusubok ng langit ang kanyang pasensya.Wala sa sarili siyang napatingin kay Aiden nang mabuksan nito ang pinto. Pumasok ito sa loob na siyang ikinataas ng kanyang kilay. Tignan mo ‘tong lalaking ‘to. Kung makapangaral kanina e parang galit. Ano nga ulit ‘yung sinabi ng binata kanina? Hindi pwedeng magpapahinga na lang sa bahay ng kung sino-sino?E sino itong pumasok sa isang bahay na hindi man lang nagpapaalam sa may-ari?“Holy sh—” Malakas siyang napasinghap nang biglang kumulog nang malakas.“Get inside,” saad ng isang tinig.Walang sinayang na oras. Agad siyang pumasok sa loob sa takot na muling kumulog. Kapag talaga kamalasan ang usapan, palaging si Aiden ang kanyang kasama.Is this some kind of a
Tahimik niyang pinagmamasdan si Aiden na ngayon ay busy sa paglalagay ng dry wood sa bonfire na ginagawa nito. Walang halos gamit sa bahay na ito kaya’t walang ibang choice kundi gumamit ng apoy para kahit papano ay hindi sila lamigin.According to his watch, it’s past noon. Ngunit madilim pa rin ang kalangitan. Kung tama ang pagkakaalala niya, ganito talaga ang Pilipinas lalo na’t palapit na ang pasko. It’s always rainy season. At sa kasamaang palad, dito pa talaga sila naabutan.“Why am I always stranded with you?” she couldn’t help but ask. “Why not someone? Just not you.”“You don’t like me that much?”“I don’t like when someone kisses me without my permission, at all.” Her jaw clenched and her teeth gritted. “I hate you. And once I get out of her, I will ignore you and will forget you existed.”“That’s a fantastic plan,” sarkastikong sagot nito. “And that’s what I want you to do.”The bed is already clean. Inayos ito ni Aiden kanina dahil ang sabi niya ay gusto niyang mahiga. Ngu
“Is your heart okay now?”Bumaling siya kay Sue at mahinang natawa rito. She nodded her head in agreement and smiled even wider. “Yeah. A little better now, your highness.”Napag-alaman niyang isa palang anak ng duke ang lalaking kanyang kausap ngayon at pinsan ng prinsesang kanyang nakita noon sa Pampanga. And it’s really funny to think how small their world is right now. Sobrang liit ng kanilang mundo. Sa dami ng taong palagi niyang makakasagupa, talagang ang isa pa sa Royal Family.Sinamahan siya nitong umiyak doon at hindi sinasadyang nabulaslas niya sa binata ang kung ano man ang bumabagabag sa kanya. Luckily, nangako naman ito na hindi nito ipagkakalat ang tungkol sa kung ano ang narinig nito.Ngunit gaano ba siya kasiguradong hindi magsasabi si Sue sa kung ano ang nalaman nito? Well, wala naman siyang ibang choice kundi ang magtiwala rito. It’s not like she can go back and take back what she told him.Her reckless mouth.“Are you sure you’re okay now? You still have to drive on
“WHERE have you been?”Yan ang unang tanong na bumungad sa kanya nang makapasok siya sa loob ng kanialng silid. Tulalang nakatitig si Marcella sa wedding gown nito na mukhang handa na para sa kanilang pagrampa.“I was in Dubai.”“Dubai, yet it took you seventeen hours to travel,” anito. “Ilang Dubai ba ang pinuntahan mo, Aiden?”It was this time that Aiden had to put on his mask and conceal his expressions and emotions. Alam niyang nagdududa na si Marcella. And kung tama nga ang kanyang mga kaibigan, nakakatunog na si Marcella.Tumayo ito at bumaling sa kanya. Pansin niya sa mga mata nito na wala itong gana. Nanatili lamang siyang nakatitig dito. He’s doing good at hiding his emotions too well. Ngunit agad siyang natigilan nang marinig ang pangalan ni Bliss.“Why does it feel like you and Bliss are slowly drifting away from me?” mahinang tanong nito habang nakatitig sa kanya. “Why do you keep delaying our wedding?”“Marcella…”“I know.” Napakagat labi ito. “I know it was my fault. I w
“There are times when I'm lying in my bed. How I bellow and cry from this stupid gate. And my eyes are like windshields on a rainy day. Almost rubbed-down, swelling, as I keep on dipping my face in these cold hands of mine. Heaven knows how embittered… I am…” mahinang pagkanta niya kasabay ng kantang pumapainlanlang ngayon sa kanyan stereo.She’s holding the necklace that her mother gave her as she sang the song her and his father used to sing. Umaagos ang luha sa kanyang mga mata ngunit hindi niya alam kung paano ito patigilin. Tila ba’y isa itong sirang gripo na patuloy lamang sa pag-agos.The conversation she had with Aiden’s father kept playing inside her head like a broken disc. Hindi niya alam kung magpapadala ba siya sa mga salita nito. Kung magpapadala ba siy sa mga sulsol nito.But one thing is for sure: She’s hurt. Sobrang nasasaktan siya.“Cause this angel has flown away from me, leaving me with drunken misery. I should have clipped her wings and made her mine for all eterni
AS SOON as the plane landed at the Ninoy Aquino International Airport, Aiden immediately walked out of the aircraft, followed by his secretary. Mabilis ang kanyang bawat hakbang na para bang nagmamadali. Magdadapit hapon na nang sila ay mag-landing. At kung tama ang kanyang hinuha, naghihintay sa labas ng airport si Marcella.“Sir, Mrs. Fu is calling.”Agad siyang tumigil sa paglalakad at nilingon ito. Kumunot ang kanyang noo at agad na tinanggap ang phone na inaabot nito. Dinikit niya ito sa kanyang kanang tenga at muli silang nagpatuloy sa paglalakad.“What is it?” he asked as he made his way between the crowds to pass through.“Sir, I am sorry for calling right now but Ma’am Bliss…” anito.Doon na siya tuluyang tumigil sa paglalakad at halos magkasalubong na ang kanyang kilay dahil sa pagkakunot ng kanyang noo. “What happened?”“Your father came here this morning and took her with him. It’s almost midnight but she’s still not here. Miracle has been crying this morning and I’m afra
THE COFFEE above the table is hot, yet the atmosphere feels so cold. Minsan nga ay parakiramdam niya’y nahihirapan na siyang huminga dahil sa lamig at bigat ng atmosphere. Especially now that she’s sitting across a deadly man.Kung halos makapugto ng hininga si Aiden, itong lalaking na sa kanyang harapan ay talagang malalagutan ka na ng hininga. Ngunit sa kabila ng nakakamatay nitong aura ay hindi niya maiwasang mapatitig sa mga mata nito.And damn… he does have a beautiful pair of green eyes. They’re captivating.“Your coffee will turn cold if you just let it sit there,” anito na siyang bumasag sa kanilang katahimikan.She bit her lower lip and looked at him. “What do you want to talk about?”Binaba nito ang hawak nitong kape. Malaki ang café kung nasaan sila ngayon ngunit silang dalawa lamang ang nandirito. And that just made her want to run away. Iniwan niya si Miracle kay Mrs. Fu at sa yaya nito sa bahay.Nang una ay nagtataka siya sa inaakto ni Mrs. Fu kanina. Ngunit ngayon ay na
NAPATINGIN SIYA sa kanyang anak na ngayon ay nakatitig sa kanya. Confusion is written all over her daughter’s face as her pretty eyes gazed at her. Hindi niya tuloy mapigilan ang sariling kuruting ang pisngi nito.“Ouch!” anito. “Mommy, you’re not answering me. Why is daddy still not calling?”Tipid siyang ngumiti rito. “Daddy is still busy, baby. Don’t worry. I will tell you once he called.”Tinignan siya nito. Mayroong pagdududa sa mga mata nitong. Mabuti na lang ay pinakawalan na lang siya ng bata at muling nanood sa paborito nitong palabas sa cartoon network. Muling nabaling ni Bliss ang tingin sa kanyang hawak na kwintas.It’s the only thing that reminds her of her mother. Nang tumuntong kasi siya ng eighteen years old ay dinayo siya ng kanyang ina sa New York noon para ibigay itong kwintas. Marcella said it’s a tradition of San Juanico family to pass the family heirloom to the first daughter of the family.At sa kasamaang palad, siya lang ang nag-iisang anak ng kanyang ina. Laki
“WHERE ARE you going to sleep tonight?” tanong ng binata sa kanya.“I’ll sleep beside my daughter,” she replied. “Hindi ako sanay matulog na hindi siya katabi kapag magkasama kami.”She bit her lower lip when he nodded his head. His mood was totally off. She can feel it. Ngumingiti lamang ito sa tuwing kaharap nito ang kanilang anak. And right now, Miracle is with her nanny, taking a shower before bed. Kaya’t heto si Aiden, sobrang lamig kung makitungo. Parang nakakatakot tuloy itong kausapin.“Aiden…”“I will handle everything, Bliss. Don’t worry,” anito at hinawakan ang kamay niya. “For tonight, you’ll rest. And if Miracle will be looking for me tomorrow, tell her I have a meeting with some foreign investors.”Napatitig siya sa mga mata nito at hindi na nagsalita. She bit her lower lip and nodded her head. Nang matapos maligo si Miracle ay sa master bedroom silang dalawa natulog. Hindi niya maiwasang makaramdam ng ilang, lalo na’t magkasama sila ni Aiden sa iisang silid.The only di
KANINA pa siya tahimik at hindi mapakali. She tried calling her mother ngunit hindi ito sumasagot sa kanyang tawag. So as Cali. Hindi niya maintindihan ang nararamdamang hindi pagkabahala sa dibdib. It’s like something bad is happening.Or maybe she’s just overthinking things.“Ma’am…”Halos mapaigtad siya nang mayroong nagsalita sa kanyang likuran. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang maid ng bahay ni Aiden. Well, hindi naman talaga ganoon kalaki ang bahay ni Aiden. Ngunit para sa busy person na tulad nito, kailangan talagang mayroong maid bawat bahay.And yes, hindi ito ang main na bahay ni Aiden. Isa lamang itong rest house na tinutuluyan nito sa tuwing nandirito ito sa London.“What is it?” she asked.“Mr. Aiden wants you to come down into the kitchen for dinner,” wika nito.Magsasalita pa sana siya nang biglang umugong ang phone na kanyang hawak. Tinignan niya ang caller at nakita ang pangalan ng kanyang ina. She looked at the woman in front of her and said
“MOMMY, daddy was so kind and handsome!” anas ng kanyang anak habang nag-aayos sila ng kanilang gamit.Ngayong araw sila makakalabas ng hospital. Okay na rin naman ang mga vital signs ng kanyang anak. Ngunit mahigpit na pinagbabawal ng mga doktor sa kanila ang paggiging magalaw ng bata. Kaya naman ay pansamantala muna siyang magwo-work from home para pagtuonan ng pansin ang kanyang anak.Lumapit sa kanya si Pia at ngumiti. Binigay nito sa kanya ang isang resibo. “I already paid for the little girl’s bills.”“Thanks, Pia.” Tipid siyang ngumiti rito. “Can you take this to the car, please?”Walang angal namang tinanggap ni Pia ang kanyang binigay ritong bag at lumabas na ng silid. Bumaling siya sa kanyang anak na ngayon ay sobrang behave. Nakaupo na lamang sa kama. Kung wala pa siguro itong sugat, paniguradong nagtatalon na ito sa kama.She caressed her daughter’s face. “Do you like him?”“Yes!” agad nitong sagot at pumalakpak pa. “I think he’s the best daddy. And I can’t wait to see him