Chapter 47

Chapter 47

“M-Mom . . . ”

Hindi galit na emosyon, o ’di kaya naman ay puno ng sama ng loob na mga mata ang natanggap ni Yvonne mula sa kaniyang anak. Sa halip ay mga tinging puno ng pangungulila. Kitang-kita niya kung paano nanghina at lumamlam ang mga mata ni Xyler.

Dali-dali itong hinila ni Yvonne palabas. Walang pakialam sa naiwang gamit. Dinala niya si Xyler sa loob ng kaniyang kotse. At doon ay mahigpit niyang yinakap ang binata.

Nanatili silang ganon ng mga ilang minuto. Walang nagsalita sa kanilang dalawa. Tanging mahihinang hikbi lamang ni Yvonne at ang tunog na nagmumula sa paghagod ni X sa kaniyang likod para patahanin.

Ilang sandali pa at humiwalay din si Yvonne mula sa pagkakayakap.

“How are you? Ayos lamang ba kayo ng mga kapatid mo? Hindi mo naman kinalimutan ang naging bilin ko hindi ba?” pambungad na tanong ni Yvonne.

Tumango si X at saka tipid na ngumiti.

Sa tatlo niyang anak si X lamang ang nakakaalam ng lahat. Ito lamang ang kaniyang sinabihan sapagkat alam n