“Mommy!” Sigaw ng isang bata sa loob. Napatingin ako sa kaniya na masayang lumapit sa amin. Napatingin siya sa babaeng kinakarga ko at nagulat sa nakita.
“Anong nangyari?! Binagyo ba si Mommy?!” Gulat na sigaw niya habang nanlalaki ang mga matang tinuturo si Adel na mahimbing pa ring natutulog sa bisig ko.
“S-sir, please come in.” Biglang sabat ni Rose. I have known her because she once attended social gatherings for businessmen. She’s an intelligent woman who was once included in my list of candidates for a political marriage.
But of course, that was all in the past. I could’ve chosen her if that night didn’t happen since I didn’t really care about marriage at that time. But it's not the case now. I now have a woman I am seeking myself. Not just for the purpose of business, but for something else. Something much more invaluable than business.
The problem is that I am still currently searching for her.
Pumasok ako sa loob at nilagay si Adel sa
Hello guys! Shout out nga pala kay Maricel Ortiz Luna na nagbigay ng review, I love you! Please support my book by leaving reviews. A big hug to those who will! Enjoy reading, muahhh!
Adeloiza’s POV: “Ughh.” I groaned while rubbing my head. Dahan-dahan akong umupo sa pagkakahiga ko at doon ko mas naramdaman ang sakit ng ulo. Napapikit-pikit pa ang mga mata ko ng dahan-dahan nang may sinag ng araw ang tumama sa mukha ko dahilan para masilawan ako sa biglaang pagliwanag sa paligid. “Uh?” Napatingin ako sa kwarto ko at sa kumot kong nandoon na sa sahig. How did I ended up at my own room? Nasa club ako kagabi, paano ako nakabalik? Dinala ba ako ng bulaklak pabalik sa apartment? I can’t remember anything. Ang naalala ko lang may binubugbog ako kagabi eh. Dahan-dahan akong tumayo habang pinagpapawisan dahil sa sakit ng ulo. Ano bang ginawa ko kagabi? Ba’t ang gulo ng kwarto ko? Nakapaa lang akong pumuntang kusina habang hawak ang ulo kong pakiramdam ko’y sobrang bigat. “Bulaklak?” Gulat akong napatingin sa babaeng nakaapron na nagluluto sa kusina. Right, it must be her who escorted me back. “The beauty finally woke up from her sl
“Saan ba kasi tayo pupunta, Mommy?” Tanong niya habang sinusuotan ko siya ng damit. Umalis na si bulaklak kanina pagkatapos naming kumain. May gagawin pa daw kasi ‘yon. Nakakahiya naman kung ako pa magiging dahilan para hindi niya matapos tapos ang mga gawain niya. I know she’s reall busy that’s why I only ask for her help when really needed. “May ipapakilala ako sayo, baby. That person is important to me kaya dapat mag-ayos ka at magpapogi.” Sagot ko at sinuklayan na siya ng buhok niyang magulo. “Talaga? Sino?” Tanong niya. Nginitian ko lang siya bilang sagot. “You’ll meet her soon, darling.” I kissed his forehead and made him look at his reflection in the mirror. “Ano sa tingin mo? Ayos ba?” Tanong ko sa kaniya. He gave me a toothy grin before nodding twice. Tumayo na ako at kinarga siya bago umalis ng apartment. Ipinasok ko siya sa kotse at nagdrive na ako. Lumipas ang ilang minuto kong pagdadrive ay nakarating din kami sa patutunguhan namin. We’re
Devan’s POV: I gently rubbed the thing in my hands. Ang nasa loob nang iyon ay tatlong piraso ng buhok na ibinigay sa akin ni Munde nang gabing iyon. Maigi ko iyong tinitigan ng seryoso habang ang isa ko namang kamay ay nasa desk ko. I tapped my pointer finger many times, it was my habit if I am seriously thinking about something. “It looks so different.” I mumbled in a low voice while still staring straight at the three strands of hair inside a plastic bag. It’s brown. Iyong ibinigay sa akin ni Adel ay kulay itim. She definitely switched it. She scammed me. And because of what she did, she fuelled my suspicion more about her. “Sir? You called for me?” Tanong sa akin ni Assistant Lee na sa palagay ko ay kadadating pa lang sa kompanya. Kumatok lang siya sa labas at hindi pumasok sa loob. “Come in.” Sabi ko. “May kailangan ka?” Tanong niya sa akin habang dahan-dahan niyang binubuksan ang pintuan ng opisina ko. Lumakad siya papalap
Lumabas na ako sa room at tiningnan ang doktor na hanggang ngayon ay naghihintay sa labas. “What happened?” Tanong ko sa kaniya nang deretso kaya napatingala siya sa akin na parang pinagpapawisan. I furrowed my brows in every passing second he didn’t replied. “His condition will keep on worsening by the day. Memories deteriorating that’s enabling him to remember most of the people he knew. If this continues he may lose all of his memories.“ Litanya niya kaya napatango ako. I’m guessing the reason why they were kicked out just earlier. Did the old man temporarily forget them? I’m not that surprised since this already kept on happening this past week. “Not only that, he may also lose his bodily consciousness. Ang mas matindi sa lahat ay maaari niyang makalimutang huminga.” Problemadong sagot niya sa akin. I gritted my teeth so hard and my emotions went turbulent. I coldly glared at him after I massaged my forehead in a problematic manner. “Can’t
Adeloiza’s POV: “Arggh!” Iritang impit ni Alyn habang dinadala ang isang kahon na naglalaman ng mga gamit niya. Tiningnan ko ang iba ko pang mga kateam na pinagtatawanan lang siyang hirap na binuhat ang dala niya. “Bakit kasi ang dami mong dinala? Pwede namang balik-balikan mo na lang ang iba at nang hindi ka na mahirapan diyan. Mukhang mabigat pa naman, ano bang nilagay mo sa loob?” Nang-aasar na tanong ni Stacy sa kaniya. Inikotan lang siya ng mata ni Alyn. “Shut it! Palibhasa ay measurement tape lang ang gamit mo, bruha ka.” Nahihirapan singhal niya. Pinagmasdan ko siya sandali. Ano bang nilagay niya? Bakit nabibigatan siya sa dala niya? “Anong measurement tape lang?! Hindi lang measurement tape ang dala ko ah!” Sagot ni Stacy sa kaniya at iwinagayway ang L square sa mukha niya. “Right.” Ismid na pagkakabigkas ni Alyn sa kaniya. I only smiled looking at them. I can’t believe they are already getting along so well desp
Lunch na kaya lumabas na ang mga kateam ko dahil sa labas daw sila kakain. Inanyayahan nila akong kumain kasama sila pero hindi ako pumayag kasi may dala naman akong baon. Masasayang kung sa labas ako kakain.Nang natapos na akong kumain ay hinugot ko na ang cellphone ko. Sinigurado ko muna na walang hidden camera sa room at bugging devices na pweding makinig sakin.I dialed the number and it rang several times before it was picked up.“Good day, Mr. Suave.” Maligayang pagbabati ko.“You called?!” Agad na sabi niya sa kabilang linya.“Ahh oo. Parang kailangan ko na kasing makipagkita sayo eh. Ayaw mo non? Makakausap mo ako ng personalan?” Sabi ko at napatawa. Narinig ko namang napamura siya ng mahina sa mga pinagsasabi ko.“Awe, don’t be so grumpy. Baka mas lumala ang pagkahaggard mo niyan. Malaki pa naman ang eyebags mo. Parang kulang ka yata sa tulog?” Pang-aasar ko sa kaniya.&l
Nagdadrive ako patungo sa skwelahan ni baby ko. I felt the chill of the air outside kaya sinarado ko ang sliding window ng kotse. I frowned as I looked at the sky, there were thick clouds covering the entire sky. Parang uulan yata. Napatingin ako sa isang patak ng ulan na tumama sa harapan ng kotse ko. Kaka-isip ko lang na uulan at ilang segundo nga ay umulan na. Dumami ang mga patak ng ulan hanggang lumakas ang pagbagsak nito sa lupa. “Tsk!” Kailangan kong magmadali, para kasing mas lalakas pa ang ulan eh. Hindi ko pa naman nasusundo ang anak ko, baka magpaulan ‘yon. Nakarinig naman ako ng kakaibang tunog na nagmumula sa pinapaandar kong kotse. Ilang sandali pa ay dahan-dahang napahinto ang sasakyan kaya bumigat ang ekspresyon ko sa mukha. “Darn it! Of all times!” Mura ko nang tuluyan nang huminto ang kotse. I frustratedly hit the wheels of the car twice. “Malakas pa naman ang ulan! Haysss, kung minamalas ka nga naman!” Sabi ko at nap
“Get in. Now.” Sabi niya pagkatapos niyang tiningnan na sobrang basa mula ulo hanggang paa.Hindi ko siya kinibo at kumunot lang ang noo. What’s with this person’s attitude?“Sorry for the trouble, Sir. Pero basa ako. You might not like getting wet.” I replied with a straight face. Baka kung anong gawin sa akin ng isang ‘to. Delikado siyang makasama. I saw him make a grin which made the hair on my back to stand straight. What’s with the grin?!“Don’t worry, I’m not that kind of person. Get in.” Sabi niya na parang nababasa niya ang iniisip ko. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ay namula ang mga pisnge ko. Bakit parang pagdating sa taong ‘to, I felt restless?! I always get this feeling he knows what’s running inside my mind! He’s definitely a dangerous man! Alam ko iyon kasi nakaranas na ako mismo ng kahirapan mula sa mga kamay ng lalaking ‘to!“
"F*ck." Napahilamos si Fredrick ng mukha niya. I only silently sighed along with helplessness. This guy, I have already told him several times to stop whatever it is he's feeling about me. But, he's just so persistent. I don't want to hurt him nor don't want to give him false hopes. That's why I am avoiding him hoping he'll stop eventually."Fredrick, I don't want to hurt you. Sinabi ko na sayo dati na itigil mo na. Walang patutunguhan ang kung ano mang nararamdaman mo sakin. You're my friend, I don't want to lose our relationship because of something like that." Mahinahong litanya ko sa katahimikan."How? Tell me how can I stop? I've already drowned, Dele. Ang hirap umahon, ang hirap pigilan. Ayaw ko ring masira ang pinagsamahan nating dalawa pero, f*ck, I can't accept being just a friend, Dele. I like you, no, I love you. Kahit sa panahon na iyon minahal kita bilang ikaw. Tanggap ko lahat ng nangyari sayo, I am even willing to accept about Munde. I can assure you I w
"Dad, bakit ka nandito? Are you here to see me?" Bumaba si Munde sa pagkakakarga ko at lumapit kay Devan at nagsalita nang may masiglang boses."Wait, Dad?" Nagtatakang saad sa akin ni Fredrick na parang nagtatanong kung anong nangyayari. I bit my lower lip and deeply sighed with exhaustion. Damn it, one was already frustrating enough and then another one came. I'm so exhausted!"Hey, 'son'. How's your day going?" Tanong ni Devan kay Munde at kinarga siya. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay parang binigatan niya yata ang tono niya nang ibanggit ang salitang 'son'."It was great! I got a lot of stars today! Ito oh! Ito pa!" Pakita niya sa mga reward stars ng teacher niya. Nakatatak iyon sa mga braso niya habang ipinapakita kay Devan na seryoso naman nakinig."Smart kid. And... Who's this?" Tanong niya at biglang lumamig ang paningin nang tiningnan niya si Fredrick."Siya si Tito! Friend ni Mommy!" Sagot ni Munde."Oh, 'Tito' you say." Ngiti niya.Bakit pakiramdam ko ay may kuryente sa
"Oh? Akala ko di mo pa ko nakilala at ipagpatuloy ko pa sana ang kwento ko." Sabi ko na may nakakalokong ngiti."Sorry okay? Buti at wala dito ang manager ko. Kung narinig niya ang pinagsasabi mo baka makutusan na naman ako 'nun! Haven't I already told you not to utter about that incident, huh? I'm trying to move on okay?!" He helplessly pleaded.This guy, is no other than Fredrick. Back abroad, I met a few friends. This guy was one of them. Nagkakilala kami sa Yureachin Corporation. He was one of the model there and I was a designer. Na-assign na rin ako sa kaniya kaya nagkalapitan kami sa isa't-isa. By the way, he's half filipino and Mexican. Nasabi ko na rin sa kaniya noon ang mga gulo ko sa buhay once nalasing ako. Nalaman ko na lang na alam na niya pala lahat pati sa anak ko. Ever since that day, naging masyado na siyang close sa akin. It's not like I was the one initiating, pero siya ang lapit ng lapit.May nalaman din ako sa kaniya na hindi ko na sana nalaman pa. Kaya parang gu
1 hour ago..."Anong meron? Bakit busy yata ang mga tao?" Tanong ko sa sarili nang makita ang mga taong nagsilakaran kaliwa't-kanan na parang nagmamadali."Lead! Buti at nandito ka na!" Nagmamadaling sigaw ni Hannah pagkapasok ko lang sa room namin."What's the rush? At bakit di mapakali yata ang mga tao sa hall? Anong meron?" Nagtatakang tanong ko."Ngayon ko lang din nalaman! May sikat na international model na magiging guest ng kompanya. Makakasama niya yata si Kristina sa isang shoot." Paliwanag niya.I raised my eyebrows. Kristina? With a famous international model? Hindi pa yata siya ganoon ka sikat para makapartner ang isang international model. There must be something else going on. I don't believe these ridiculous rumors."Kanina ka pa tinatawag ng assistant ni Miss Kristina. Pinapapunta ka, maybe it's about that model guest." Sabi niya pa. Tinanguan ko lang siya at pumunta na ng kwarto ni Kristina."Ahh! Kate! Thank goodness you're here!" Pagkapasok ko pa lang ay binungad ag
"May nisuntok ako kanina! Salbahi kaya nisuntok ko!" Masayang saad niya pa. Hindi agad nag sink in sa utak ko ang sinabi niya kaya hindi ako agad nakakibo.Teka ano raw? Tama ba 'tong narinig kong sinabi niya?"May... sinuntok... ka?" Wala sa sariling tanong ko."That's right! That's right! He was a bad kid! Sabi niya kamukha ko raw ang uncle niya tapos tinawag akong bastardo. Sabi niya pa, si Mommy ko raw ay kabit-"Pinutol ko ang susunod niya pang sasabihin. Baka kung ano nang ibuga ng bibig niya. Hindi yata tamang sabihin ng isang limang taong gulang na bata ang mga salitang 'yun."Baby, huwag magsalita ng bad words. Bad 'yun. Sino bang nagsabi sayo 'nun ha at nang mapalo ko?" Tanong ko sa kaniya."Klasmet ko, Mommy." He replied while fiddling his fingers."Masama ring manuntok. Bakit mo naman kasi sinuntok? Saan mo ba nalamang sumuntok ha? Ang bata-bata mo pa, nagiging basagulero ka na." Pagsesermon ko sa kaniya."S-sorry....wa.. wahhhhhhhh! Sorry Mommy nisuntok ko siya! Wahhhhh!"
Inabot yata sila sa pagpili ng samples ng tatlong oras. As her designer, nagbigay ako ng advice para sa pipiliin niyang gown. After all, my tastes are so much better compared to her. Of course pinili ko ang tatlong sa tingin ko ay pinakamalamang sa lahat ng samples. Sumang ayon siya sa sinabi ko. It seems like she trusts me in this matter that's why she probably agreed. Lumabas na ako ng room at dumeretso papuntang room ng team ko nang nakita nila akong nakabalik na ay pumunta sila sa meeting area namin at umupo. Nilatag ko sa lamesa ang tatlong sample sketches na napili at nag anunsyo. "This is the sample sketches na pinili ni Miss Kristina." Sabi ko. Tiningnan nila iyon at tumango. "We will be doing this respectively. Ito ang una, ito ang pangalawa at ang huli niyong gagawin ay ito." Sabi ko sabay turo sa mga samples. "Kailan tayo magsisimula?" Tanong ni Hannah. "It would be better if we can start tomorrow. We have a tight schedule since malapit na. Sa ngayon, Hannah, make the
"Ito na, lead. Natapos ko na ang sketches, I added another five samples since may mga designs akong gustong ipresent sayo. I revised all of them multiple times already pero may mga parts na hindi ako sigurado. Tingnan mo." Sabi sa akin ni Gwen habang inilahad ang mga sample sketches niya. Tiningnan ko iyon isa-isa ng maigi. Bawat sample sketch ay may kanya-kanyang designs, it's not bad but it's not that good either. Pininpoint ko ang mga areas na gusto kong iparevise sa kaniya. Iniba ko rin ang designs na hindi ko nagustuhan. May mga areas naman na unique ang pagkakagawa at nagustuhan ko iyon ng husto. As expected, Gwen really has creative ideas. She only needs proper training and experience, I believe she'll shine as a designer. "Ito at ito, ibahin mo iyan. Mas maganda kung ang ilagay mo diyan na design ay itong nilagay mo dito." Turo ko. Seryoso siyang nakinig sa mga sinabi ko habang nagsusulat ng notes ng mabilisan. "Okay. I will send you the revised samples later in the afternoo
Akala ko mahihirapan akong tabuyin ang g*go pero hindi ko inaasahan na madali siyang maka-usap ngayon. Ilang salita ko lang ay tumango siya agad at walang alinlangang umalis na. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa inasta niya nang papaalis pa lamang siya. Pakiramdam ko kasi ay parang may mali. Lalo na sa mukha niyang nakatingin sa akin kanina nang sinabi niya ang mga huling katagang iyon. Pakiramdam ko ay may nadiskubre siya na hindi ko alam kung ano, pero may kutob akong masama iyon. I have never doubted my guts, that’s why I am so confident with myself. But now, I can’t even pinpoint what this bad hunch is telling me. It’s making me helpless. Wala akong magawa kundi magmasid na lang sa mga susunod na mangyayari. Ilang sandali kong tiningnan ang kalayuan kung saan nawala ang imahi ng sasakyan ni Devan habang may malalim na iniisip. Napagtanto ko lamang na sobrang tagal ko na pa lang nakatayo doon nang naramdaman ko na ang lamig ng gabi. I shivered a little before deciding to retur
Binigyan ko ng matalim na tingin si bulaklak nang makita kong napatingin si Devan sa kanya. Nalilito ang mukha niyang nakatingin kay bulaklak na namumula ang mukha dahil sa kaka ubo.“That bastard was no longer around.” I solemnly replied to his question. Hindi ko na pinansin si bulaklak na nakayuko lamang na umiinom ng tubig.“I see. Is he still alive?” Tanong niya ulit.“Unfortunately, yes.” I snorted.“To think that such a guy actually exists, how shameful. How could he leave the two of you alone? You’re right, he’s a bastard.” He casually uttered with a blank face.“Cough!” Napatingin ako ulit kay bulaklak na umubo. Nang mapansin niya ang masama kong tingin sa kanya ay ibinaling niya ang atensyon niya kay Munde na hanggang ngayon ay masaya paring kumakain.“Little Z, kain ka pa. Marami pa nuggets, oh.” Pag-iiwas niya habang inaabutan si Munde ng ilang nuggets.“Yeah, he’s a full bloom bastard.” I grinned at him. Gusto ko sanang tumawa ng malakas dahil sa pag iinsulto niya sa saril