Pagod ang bumalot kay Lucy pakapasok nila nang makabalik cottage, tanghali pa lang pero pakiramdam niya ay ubos na ang kanyang lakas.
"Andrew, ano bang problema mo?" Napahilot na lang siya sa sintido habang patungo sa kuwarto nila.
Hindi siya nakapalag nang bigla na lang siya nitong hatakin sa b
Mula ng makabalik sila sa siyudad ay tuluyan niya ng binitawan ang nadarama para sa dating nobyo. Pumayag na siyang magsimula silang muli ni Andrew at upang mapapaniwala ito na seryoso siya sa naging sagot ay pumayag na muna siyang manatili sa tinitirhan ng binata. Matapos ng nangyaring kapabayaan ay hindi na siya hinayaan ng binata na humiwalay dito upang makasiguradong ayos ang lahat.Hindi kasi ito napanatag hanggang sa makapag pregnancy test siya dulot na rin ng takot at kaba.Nakahinga silang parehas ng maluwag nang negatibo ang resulta noon, pero kahit na ganoon ay hindi na siya hinayaan pang umalis ng binata sa tinitirahan nito, mahabang debate ang namagitan sa kanilang dalawa, pero bandang huli ay ang kakulitan at pagpupumilit nito ang nanaig."Honey, I'm home!" bati kaagad ni Andrew pakapasok. Dinig na dinig niya ang boses ng binata kahit nasa kusina pa siya, napapigil na lang siya ng tawa habang hinahalo ang kanyang ginigisa nang palaro itong sumilip sa kanya mula sa gili
“Honey, I’m home,” nanghihinang tawag ni Andrew.Pakiramdam niya kasi ay naubos lahat ng lakas niya sa opisina dahil buong araw ay walang patid ang pangungulit ng mommy niya maliban pa sa bagong trabahong ipinataw naman ng kanyang daddy.Napakunot na lamang siya ng noon nang walang mabatid na kahit anong pagbati, tahimik na lang siyang nagtuloy-tuloy papasok at ganoon na lamang ang kanyang pagtataka nang makita si Lucy sa kusina.Nakatulala lamang ito sa niluluto na may kung anong lungkot sa mga mata, kaya naman ganoon na lamang ang lalong pag-aalala niya.“Honey?” muling niyang bati nang mas makalapit na.Doon lang tila nabalik sa sarili ang dalaga at pilit na lamang ngumiti nang magbaling sa kanya.“Hey bee, nandiyan ka na pala, sandali na lang itong niluluto ko, tapos ireready ko lang iyon lamesa then pwede na tayo kumain,” agad nitong saad bago dali-daling kumilos.Pinagmasdan lang ni Andrew ang dalaga habang nag-aayos ito, batid niya ang kakaibang baba ng enerhiya ng kasintahan s
Hindi magkanda ugaga si Lucy ng mga sumunod na araw sa tagal niyang nawala ay nagpatong-patong na ang mag bayarin at gawain niya sa tindahan, kaya naman todo ang pag aasikaso niya dito ngayon. Malaking pasalamat niya at nariyan si Andrew para tumulong sa kanya, sa loob ng ilang linggo na pagsisimula niya muli ay nanatiling naka-alalay ang nobyo, halos araw-araw ay hatid sundo siya nito kaya naman mas napagaan noon ang kanyang trabaho.Pang ikatlong linggo niya na ng araw na iyon kaya naman kahit papaano ay naiayos niya na ang ilan sa mga bayarin niya roon at naasikaso ang mga kailangan ayusin, kaya naman maaga siyang natapos ng araw na iyon, kaya ganoon na lang ang gulat niya nang masalubong niya si Andrew.“Bee!” papansin niya dahil tulala ito sa pagkalikot sa telepono.Mabilis naman lumitaw ang ngiti ng binata nang makita siya. “Hon, susunduin pa lang kita,”“Ang aga mo ngayon?” Isang halik ang agad ibinigay niya dito nang makalapit.“Magpapasama kasi ako sa iyo.” Agad na lang siya
Tulala lamang si Lucy habang pinagmamasdan ang kanyang laptop. Hanggang ng mga oras na iyon ay hindi niya malaman kung paano sisimulan ang sulat para sa kapatid, kinuha niya ang pagkakataon na iyon habang hinihintay na kumulo ang niluluto.Napatigil siya sa pagmumuni-muni nang marinig ang ilan malalakas na katok sa pinto, napakunot na lang tuloy siya ng noo pakatingin sa orasan, alas syete na ng gabi noon kaya naman hindi niya maisip kung sino ang pwede bumisita ng ganoon oras.Isinarado niya na muna ang kanyang laptop pagkatapos ay hininaan ang apos sa pinapakuluan bago nagtungo sa pinto upang tingnan kung sino ang naroon.“Lucy!” tiling sigaw ng kaibigan, buong lapad ang angat nito ng mga kamay upang yakapin siya pakabukas na pakabukas niya ng pinto.“Andrea!” natatawang bati na lang niya.“So, nakauwi na ba iyong pinsan ko?” agad itong pumasok sa loob sabay palibot ng tingin sa lugar.“No, maya-maya lang siguro nandito na iyon,” pagbibigay alam niya. Naisip niyang marahil at natraf
Tatlong araw pa lang na wala si Lucy pero hindi na siya mapakali, hindi niya magawang sundan ito dahil na rin sa mga inaasikaso niya sa kompanya nila, kaya pinilit niya na lang makuntento sa pagtawag at text dito. Iyon nga lang, halos madalang din itong makasagot kaagad dahil sa hina ng signal sa kinaroroonan nito."Hon, kailan ka ba uuwi?" simangot niyang maktol sa telepono habang kausap si Lucy."Sorry bee, may mga inaasikaso lang ako dito, ugok kasi tong si Luke napabayaan iyong farm," ngitngit nito. Napatawa na lang siya sa turan nito sa kakambal. "Nasabi mo na ba sa kanya?" pagpapaalala niya dito.Pagod na kasi siya sa pagtatago nila sa kapatid nito at nagawa niya na rin naman na maging legal sila sa kanyang pamilya, kaya naroon ang pagkainip niya."Hindi pa, pero I think nakakaramdam na siya, iniiwasan kasi ako nitong nakaraan, huwag ka mag-alala, ako ng bahalang kumausap sa kanya," masaya nitong paalam na nagpangiti naman sa kanya."I miss you," malambing niyang saad, sadyang
Mag aapat na linggo na rin ang nakakalipas matapos nilang magpang-abot ni Luke, ganoon na rin katagal silang hindi nagkikita ni Lucy, dahil maliban sa pangingi-alam ng kaibigan ay hindi magkandamayaw ang dilag sa pag-aasikaso ng ilang mga trabaho na naiwan ng kapatid sa probinsya ng mga ito, kaya hanggang text at tawag lang silang dalawa nagkakausap. Lagi tuloy mainit ang ulo ni Andrew nitong mga nakaraan araw dahil na rin sa matinding pangungulila, pagkainip at pagtitiis. Ganoon na lang tuloy ang kanyang paghinga ng malalim nang makitang tumatawag si Lucy, ilang sandali niya itong pinakatitigan, naroon ang parte sa kanya na nagnananais na huwag na munang sagutin ang dalaga upang maiparamdam ang kanyang tampo, subalit mas nangingibabaw ang kalungkutan na nadarama niya na hindi naririnig ang boses nito, kaya naman bandang huli ay pinindot niya na rin ang kanyang telepono. "Hi bee, how are you? I miss you" malambing nitong bungad. "Hon, kailan ka ba uuwi?" maktol ni Andrew. "Tapusin
May kung anong kabang nadarama si Lucy habang naghihintay sa pagsagot ni Andrew sa cell nito, ilang araw na rin kasi mula nang huli nilang pag-uusap dahil hindi siya makakuha ng magandang signal sa kinalalagyan.Nakasisiguro siyang magtatampo nanaman ang binata dahil na rin sa kakulangan niya ng atensyon dito.Nakukunsensya tuloy siya sa naging desisyon na unahin muna ang problema sa kapatid kaysa ang sa kasintahan dahil parang nananadya lang naman si Luke ng mga oras na iyon."Hey bee, goodmorning!" masaya niyang bati pakasagot nito sa telepono."Uhn, Hon?" namamaos nitong sambit."Kakagising mo lang ba?" malumanay na saad niya dito nang marinig ang paglangitngit ng kama nito."Uhm yeah, just a minute." Napaubo na lang ito bigla.“Ano iyon?” Napakunot na lang siya ng noo nang marinig ang isang malakas na pagngawa ng bata matapos ng kung anong pagkakalampag."It’s just the T.V. why call so early ba?" biglang sita nito.Nakadama si Lucy ng kung anong hapdi sa dibdib dahil sa parang wal
Ginabi na siya ng uwi sa condo dahil sa pagod at pagkapuyat, pupungay-pungay pa siya ng mata nang pumasok sa unit niya dahil sa antok kaya naman laking gulat niya na lang nang makitang malinis ang buong lugar.Dali-dali siyang nagtungo sa kuwarto at hindi niya mapigilan ang mapangiti nang makita si Lucy na nagtutupi ng mga damit doon."Hon, bakit hindi ka man lang nagtext na nakabalik ka na pala, umuwi sana ako ng maaga," bungad niya kaagad dito habang papasok sa kuwarto.Isang kakatwang ngiti lang ang ibinigay nito sa kanya, tumayo ito sabay kuha ng mga damit na itinupi at inilagay iyon sa kanyang tokador, may kung a