"Mommy's gonna work muna ha? Behave ka muna dito, don't be pasaway sa mga maids ha," malambing kong sabi habang hinahaplos ang medyo mahaba niyang buhok.
"Okay mommy, just come home early okay?" Ngumiti naman ako sa kanya at hinalikan siya sa noo.
"Mom, bukas na bukas maghahanap na ako ng penthouse namin," saad ko after kong makalabas ng kwarto namin ni Sevi.
"What? Why would you do that anak? You both can stay—"
"No mom, I understand that you want to be with us especially Sevi but I want us to have a house, our own house mom. Soon I will buy a house and lot pero ngayon, I'll buy penthouse muna. Please mom, I want to live in my own house too," mahaba kong sabi.
Huminga naman ito nang malalim at hinawakan ako sa magkabilang balikat. "You really are a grown up woman na anak, I'm so proud of you. And if you want to live with your son, I'll respect that. Just visit us okay? At bibisita rin ako doon during my free time," sabi niya habang nakangiti
I wasn't able to babysit Sevi last night kasi pagkadating ko pa lang ng bahay ay bagsak na agad ako dahil sa sobrang pagod. Damn that guy, hindi ko man lang nakumusta ang anak ko nang dahil sa kakautos niya.Matipid akong ngumiti habang pinagmamasdan ko ang natutulog na mukha ni Sevi. Hinaplos ko ang mukha niya at hindi ko namalayan na kanina pa pala ako nakatitig sa kanya."You really look like him..." wala sa sarili kong sabi.Agad akong napahawak sa bibig at ilang beses itong tinampal. "Gosh, what am I saying?""You look tired, don't you had a good sleep last night?" bungad ni mommy after naming bumaba ni Sevi."Kinda," tipid kong tugon at kinarga si Sevi at pinaupo sa chair. Nilagyan ko nang pagkain ang plate niya at sinunod ko naman ang sa 'kin."Where's dad na nga pala? I need to ask something about him," sabi ko bago sumubo ng pagkain.Inabutan ko ng gatas si Sevi at agad akong napangiti nang nagpasalamat ito at hinalikan ako s
Muli na namang lumipas ang isang buwan at mas naadopt na ni Sevi ang culture ng Pilipinas. I'm happy that he's getting friends na sa school nila. I often cook for him and his friends when they are home. His friends are all nice and sweet, they consist of four boys including Sevi and one girl. Who's not so girly since kung umasta siya ay parang lalaki rin.And about office... Gosh, it's really frustrating. I mean okay naman ang company, but that one person is getting into my nerves. Yeah, I'm talking about Wyatt. He's always annoying and tailing after me.And I know that's he's hitting me again, but I don't want to entertain it. Kaya ginawa ko ang lahat just to avoid him, pero makapal talaga ang mukha ng lakaking 'yon."Miss Sierra, may nagpapabigay po," mahinang sabi ng bagong secretary ko.Yes, I hired a new secretary and fired the previous one. I just hate her presense and I don't like her to be around with me. She's very annoying and fake.Umang
Halos hindi ako nakatulog kagabi dahil sa nalaman ko kahapon. Totoo ba talaga na nagtangka siyang magpakamatay just because my family didn't tell him where am I that time?But how? I mean, he was the one who pushed me away from him na ikinabaliw ko pa, tapos malalaman ko na lang na halos mabaliw na rin siya kakahanap sa 'kin. 'Yung totoo, gumagana pa ba ng maayos ang utak niya?After kong mahatid si Sevi sa school niya ay dumiretso na ako sa company. As usual ay binati nila ako and since I don't want to be rude, I greeted them back. Besides, nasanay na rin naman ako na binabati sila pabalik. I'm very far from the bitch Sierra in the past.If kaharap ko ngayon ang old self ko, I will tell her that being nice to other people isn't bad afterall. Dati kasi ay iniisip ko na kapag naging mabait ako sa ibang tao ay aabusuhin nila ang kabaitan ko kaya I decided to be a bad person.Lumipas ang ilang oras at sa ayaw ko man o sa hindi ay naninibago ako sa araw na it
"W-what? I d-don't know what y-you are talking a-about," kinakabahan kong sabi.Mas lalong dumilim ang mukha niya at mas lumapit sa akin kaya agad akong napaatras. I saw his lip lifted up and that's when I realized that he's playing with me. And because of that, I gave him a deadly glare at agad na tumayo mula sa swivel chair ko at sinamaan siya ng tingin."Get out," matalim ngunit mahina kong sabi.Tumawa naman ito ng payak at umayos ng tayo. Nilagay niya ang kamay niya sa bulsa ng slacks niya at patagilid akong tinitigan.Taas noo ko naman siyang tiningnan pabalik. I shouldn't show him that I'm affected, dahil baka mahalata niya na tama ang ang hinala niyang anak ko ang tinutukoy niya. Natatakot ako na sabihin sa kanya na may anak kaming dalawa. I keep on overthinking about things that might happen once he found out the truth.What if he get mad at me for hiding our baby? What if because of his hatred, kunin niya ang anak ko mula sa 'kin? What if
Napanguso ako nang marinig ko ang paghalakhak ni Sevi mula sa kwarto namin. That's weird, hindi naman siya 'yung tipong bata na madaling patawanin. Is he that enjoying wih his uncle's?Nagkibit balikat na lang ako at nagpatuloy na sa pagbo-blower ng buhok ko. I feel refreshen now, medyo gumaan na rin ang pakiramdam ko kaysa kanina. But I'm not that totally okay, I'm still spacing out nang dahil sa nangyari kanina.I just can't believe na nasabi ko na ang mga hinanakit ko sa kanya for how many years. But everytime I remember his emotionless face kanina habang ako ay umiiyak sa harap niya ay parang kumikirot ang puso ko.Gano'n na ba talaga siya ka walang pakialaman sa 'kin?Payak akong tumawa. "And he dared mentioned about our marriage na parang wala siyang ginawang kasalanan. I'm sure that he's hitting on me, but why the heck his reaction is not cooperating with his words?" nauuyam kong bulong sa sarili.Ano 'yon, gusto niya akong bumalik kagaya ng
Ilang minuto lang kaming nakatulala sa kawalan. Wala ni isa sa amin ang nagtangkang bumukas ng paguusapan. Nasa garden kami at medyo dumidilim na rin since alas sais na ng gabi.I tried to hide my hands from the back dahil sa panginginig nito. Ramdam na ramdam ko ang tension na namamagitan sa aming dalawa. Even though there's no one talking between us, nakikiramdaman na lang kaming dalawa.The silence between us is killing me. Mas lalo akong kinakabahan dahil sa pagiging tahimik niya. Who knows what he's thinking right now?"You... You don't have a plan telling me this right?" malamig niyang sabi habang nakatingin sa langit.Mariin ko namang kinurot ang palad ko para pigilan ito sa panginginig. Ilang beses akong huminga nang malalim para pakalmahin ko ang sarili ko but I can't seem to focus. I keep on trembing and my heart is beating like there's a race inside of it.I tried to open my mouth to answer him but I can't seem to find my own voice kaya
Agad akong tumakbo papasok ng bahay after kong tawagan si kuya. Halos madapa pa ako sa pagmamadali kong makapasok sa bahay."Sevi! Sevi anak!" I shouted.Hindi din nagtagal ay nakita kong nagmamadaling bumaba si Sevi na nakasuot ng pajama niya. "Mommy, I'm here! Why are you yelling my name?" nagmamadali niyang sabi habang tumatakbo papalapit sa 'kin.Naiiyak naman akong lumuhod para pantayan siya. Binuka ko ang braso ko at nginitian siya. Mukha namang nakuha niya ang gusto kong sabihin kaya mas nagmadali siyang lumapit sa 'kin at mahigpit akong niyakap.Tahimik naman akong napahikbi at mas niyakap siya ng mahigpit. Hinawakan ko ang buhok niya at ilang beses itong hinaplos. Napatingala ako para pigilang tumulo ang luha ko."Mommy are you crying?" he worriedly asked. Akmang aalis na siya sa pagkakayakap sa 'kin nang muki ko siyang niyakap at pilit na tumawa."N-no, I'm not c-crying anak... ""Liar, I know you're crying mommy. You know t
Naalimpungatan ako dahil na rin sa ingay na naririnig ko. Para itong malakas na alon at isa pa nasisilaw ako kahit na nakapilit ako. Unti-unti kong minulat ang mata ko at agad na bumungad sa 'kin ang puting kisame.Ilang beses akong napakurap at nang matauhan ay agad na nanlaki ang mata ko at napabangon nang wala sa oras."O-ouch..." mahina kong daing habang nakahawak sa noo kong kumikirot.Damn, what happened to my head? Bakit parang minamartilyo ang utak ko?Nang medyo humupa na ang sakit ay dahan-dahan na akong napamulat at nilibot ko ang mata ko sa paligid. Doon ko lang nalaman na nasa kwarto pala ako. Hinaplos ko ang sa tingin kong king size bed at muling bumalik sa pagtinginnsa loob ng malaking kwarto.It has a minimalist style at black and white lang ang makikitang kulay. Nanlaki ang mata ko nang narinig ko na naman ang tunog ng alon. Napatingin ako sa labas ng bintana at doon ko napagtanto na malapit pala ang tubig dagat sa kinaroroonan ko.
Years had passed and I finally regained my memories. It wasn't that easy pero dahil nandyan ang pamilya ko especially Wyatt and Sevi, nagawa ko. They stayed at my side and they didn't leave me during my tough battle against myself. Pagka alis namin sa Zamboanga ay sabay-sabay na kaming bumalik ng Maynila. We stayed their for three days bago kami lumipad papunta sa US para doon magpagamot. It took me a year bago ako tuluyang gumaling. At first, I was so emotional when my memories came back. Siguro ilang araw pa akong umiyak hanggang sa tumigil na ako kaya bagang-baga talaga 'yung mata ko noon. I kept on apologizing to them lalo na kay Sevi because I know I hurt him noon itinanggi kong hindi niya ako mommy at hindi ko siya anak. My baby grew up so well even though I wasn't with him for five years. Wyatt took care of him at hindi niya ito pinabayaan. Halata naman since mas close na sila kaysa sa
Nagising ako nang may marinig akong maiingay natunog. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at bumungad agad sa 'kin ang puting kisame at ang nakakasilaw na linawang. Another deja vu?"She's awake!" Agad kong nilibot ang paningin ko at nagulat ako nang maraming nakapalibot na tao sa 'kin."S-sino kayo? Anong ginagawa ko rito?" gulat kong tanong.Nakita ko naman silang nagkatinginan at para silang mosquitoes na nagbubulong-bulungan. Agad naman akong napatignin sa kanan ko nang marinig kong may himikbi doon. At doon ko nakita ang isang babaeng may edad na habang umiiyak kayakap ang isang lalaki namukhang asawa niya."A-anak ko... B-buhay ka anak, mommy is so thankful that you're alive," umiiyak niyang sabi at agad akong niyakap.Ilang beses pa akong napakurap at hindi ako nakagalaw dahil sa ginawa niya. Hindi rin nagtagal ay umalis na siya sa pagkakayakap sa 'kin pero patuloy pa rin
"What are they doing here?"Agad naman akong napatayo at lumapit sa kanya. "They just visited here. Ayoko namang maging rude sa bagong neighbors natin kaya pinatuloy ko na sila," pag-eexplain ko."You can go now, we have something to talk with my husband." Nakita ko pang umismid ang dalawa bago sila naglakad papaalis ng bahay.Nang tuluyan na silang nakalabas ng bahay ay agad kong kinuha ang plastic sa kamay niya at ngumiti. Pero agad akong napanguso nang makitang seryoso pa rin ang itsura nito."Ang aga mong nakauwi ah, and thanks for this mango, I've been craving for these since last week. Thank you talaga. Are you hungry ba? I cooked adobo, baka gusto mong kumain?""You didn't answer me, what are they doing here?""I already answered you kanina di ba?""You're lying. I'm not going to buy it," sabi niya at nilagpasan na ako. Umupo siya
"Mommy!" Nagulat ako ng isigaw niya iyon sabay yakap sa aking bewang.Nang makabawi na ako sa gulat ay dahan-dahan kong inalis ang braso niyang nakayakap sa bewang ko at nilayo siya sa 'kin ng bahagya."I'm not your mommy, okay? Stop calling me mommy at baka may makarinig na iba, baka kung ano pang isipin nila. Don't call me mommy since hindi naman ako ang mommy mo," mahinahon kong sabi sa kanya."You're my mommy," pamimilit pa niya.Napabuntong hininga ako at akmang magsasalita na nang maunahan niya ako."Anyway, here." Inabot ko ang binigay niyang tupperware."The lady gave us foods, tell her that her food is awful. She shouldn't be giving foods to everyone when her food is not that delicious," he boastfully said.Nalaglag naman ang panga ko sa sinabi niya. Seriously, sinabi talaga iyon ng isang batang lalaking katulad niya?&nbs
"Bakit hindi kana lumalabas ng bahay? Tataas ang bills natin niyan since lagi kang gumagastos ng kuryente at tubig. Matuto ka namang magtipid, hindi naman masyadong mataas ang sweldo ni kuya." Napayuko na lang ako at tumango."Pasensya na," mahina kong sambit.Nakita ko namang inirapan niya ako at nagpatuloy sa ginagawa niya. Napakunot ang noo ko dahil this is the first time I saw her cooking. Mas nagtaka ako dahil nakangiti pa siya habang nilalagay ang niluto niya sa tupperware."Para kanino 'yan?" tanong ko.Tumigil naman ito sa ginagawa niya at tiningnan ako habang naka simangot. "At bakit ko naman sasabihin sa 'yo?" mataray niyang sabi.Nagkibit balikat ako at kumagat ng apple. "Well, it's fine to me if you won't tell me. I'm just curious since this is the first time I saw you cooking for someone. I'm just curious if it's for your boyfriend, he's lucky then," pag-eexplain ko.
"Papahangin lang ako sa labas Elias," sabi ko after ko siyang tulungang magluto ng breakfast at noong ibibigay namin sa new neighbors namin."Okay, tapusin ko lang 'to." Nguso niya sa mga pagkain na nilalagay niya siya tupperware.Tumango ako sa kanya at naglakad na papalabas ng bahay. Lumanghap ako ng hangin pagkalabas ko at malalim na huminga habang may ngiti sa labi. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa dagat. Nang makarating ako sa tabing dagat ay nagsquat ako doon at linibot ko ang tingin ko sa kumikintab na dagat.It's five thirty in the morning pero marami na akong nakikitang tao na nagreready sa kanilang paglaot. Mga early bird talaga ang mga tao dito.Ilang minuto pa akong natulala sa tubig dagat bago nagdesisyong bumalik sa loob. Tumayo na ako at pinagpagan ko ang suot kong floral flowy dress na bigay sa 'kin ni Elias noong first sweldo niya as an assistant.Nakangiti
"Elias!" sigaw ko at kumaway sa kanya.Tumingin naman ito sa 'kin and I saw his mood lighten up. Tumakbo ako palabas ng bahay para salubungin siya. I gave him a hug and he also did that. Nakanguso kong tiningnan ang mga nahuli niyang isda bago siya tiningala."Ang dami mong nahuli ah, pati kasi isda ay nauuto sa mukha mo." Tumawa naman ito nang malakas at ginulo ang buhok ko.Inakbayan niya ako at sabay na kaming naglakad papasok ng bahay. Since it's weekend, nangingisda talaga siya. But during weekdays naman ay pumapasok siya sa trabaho niya as an assistant of the Mayor in this town.We're living a simple life here at kontento na ako doon. Hindi ko kailangan ng magarang bahay para maging masaya, basta ba ang kasama ko si Elias okay na ako doon."What did you do all day huh?" I pouted and shrugged."I cleaned the house, and I already cook for our lunch kaya m
Limpas ang ilang buwan at naging komportable na ako kay Elias. Actually people call him Joseph but I prefer Elias since it's kinda cute name.Hindi pa rin bumabalik ang memories ko pero naniwala na ako sa mga sinabi ni Elias. He showed me our marriage contract at kwenento niya rin ang mga buhay namin bago pa man ako maaksidente.Pero kahit anong kwento niya, wala pa rin talaga akong maalala. Naaawa nga ako sa kanya dahil rdam ko na nalukungkot siya sa tuwing hindi ko naaalala ang mga kinekwento niya kaya I always try to cheer him up.He's really a good person. He's always patient to me and he's a gentleman. Kahit wala akong maalala about sa kanya, hindi na ako magtataka kung bakit ko siya pinakasalan. But something's bothering me talaga. Evey night before I sleep lagi na lang akong umiiyak at laging mabigat ang dibdib ko. And I don't know why...It feels like I lost a big part in my life.&nbs
Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at ilang beses pa akong napapikit-pikit hanggang sa luminaw na ang pagtingin ko. Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang isang puting kisame.I tried to move my body but I can't seem to do it. Bumaba ang tingin ko doon at nakita kong may mga nakakabit na kung ano-ano sa kamay ko. At doon ko rin naaninag na may oxygen palang nakasuot sa bibig ko.Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita ko ang isang lalaking mukhang doctor at ang isa pang matangkad na lalaki na nakasuot ng simpleng white t-shirt and shorts."Ang tagal na Doc. Bakit parang wala pa ring progress sa kalagayan niya? Para sa'n 'yung mga gamot? Bakit parang wala naman sa kanyang epekto! May balak pa ba kayong pagalingin ang asawa ko?" Ramdam ko ang frustrated sa boses ng lalaking nakasuot ng white t-shirt."We're doing our best, Mr. Cruise. Maunawaan niyo sana na nasa asawa niyo na