RAIN'S POV
It's Sunday today! This is my favorite day of the week. Ewan ko ba. Basta kapag Sunday parang ang gaan-gaan ng pakiramdam ko.
Nag-unat unat muna ako ng katawan bago ako nagdesisyon na tumayo ng kama at gawain ang morning rituals ko.
Grabe. Ang ng bilis ng lumipas ang bawat araw, bukas Monday na naman parang ayoko ng pumasok. Diba nga nabubully ako? Gosh. Buti nga suspended ng isang linggo si Denice and friends niya dahil sa ginawa nila sakin. Grrr! I want to tweak her in a major major way hanggang sa makalbo s'ya. Masyado siyang brat na wala sa lugar.
The following days naman ay puro pag paparinig na lang ang ginagawa nila sa akin at wala ng physical contact, natakot yata
RAIN's POV After an hour pa bago nagising si Ash. Imagine he's priceless face when he woke up at tumatawang ako ang nabungaran. I'm not making fun of his phobia, it's just that I can't help but to make fun of his priceless expression. "Do you have death wish?" ayan kaagad ang sinabi niya sa'kin matapos mamanmanan. Tinawanan ko na lang siya at hindi na pinatulan pa. He just took his shower at sabay na kaming bumaba at sinabayan ang pamilya niyang kumain. We just enjoyed the night happily. At those moments, I'm silently wishing na sana may gano'n din akong pamilyang uuwian. After the dinner hinatid na ako ni Ash pauwi n
RAIN's POV Kunot noo akong nag lakad papasok ng coffee shop nang sa labas pa lang ay nakita ko na agad ang mga men in black na nakatayo sa likod ni Mr. Lee. What's with this old savant? Bakit kailangan n'ya pang magsama ng mga bodyguards? Bulong ko sa isip ko. Don't tell me, marupok na sa pakikipaglaban ang matandang 'to kaya kinakailangan na n'ya ng mga makakasama? Psh! But then I must say that it's nice to see them together. Pagkalapit ko sa upuan kung saan nakaupo sila ay agad na tumayo si Mr. Lee at sabay-sabay silang nag-bow ng mga men in black sa akin.
RAIN's POVSuntokSipaIwasSuntokSipaIwasThis is so tiring. Daig ko pa yata ang mga nasa action movie. Nakakagigil na rin at the same time. Wrong timing kasi kung sumugod ang mga 'to, kung kailan kasama ko si Ash tsaka sila umeksena. They are really a pest in my very twisted life. Argh.Binigyan ko ang kaharap ko ng aking super kick in his genital organ. And boom! 2 down, 2 ugly goons to go!Paulit-ulit lang
ASH's POVThis day was so stressful. I don't even know what to think. Nakakabigla. Nakakagulat. Ang sakit sa ulo.Matapos kong maihatid si Rain ay agad akong nag maneho pauwi ng bahay.Sa totoo lang ay ang sakit talaga ng katawan ko. Yes. Nakikipag-away at nakipagsuntukan rin naman ako but not to the extent. Hindi ko nga alam kung paanong napatumba ko 'yung apat na goons na kaharap ko kanina kahit hindi naman ako sanay sa rambulan.And damn it! Hindi ko maipaliwanag ang kaba ko ng makita kong sinipa ng isa sa mga goons na 'yon si Rain. Bigla akong nakanaramdam ng galit and I badly want to wreck that thugs neck and throw them all in hell.
RAIN'S POV Gising na gising na ang buong diwa ko pero tinatamad pa rin akong imulat ang mga mata ko at bumangon. Nakatulog nga ako pero parang wala naman akong energy. Parang wala akong ganang bumangon at mas gusto ko na lang humilata magdamag. Ngayon lang nga ulit ako nakatulog sa malambot kong kama dahil yung kama kasi sa boarding house ni Aling Ruby ay may katigasan pero mas napasasarap pa ang tulog ko doon. Nasanay na ata talaga ako. Mamayang gabi na ang birthday party ni Uncle Matteo. The purpose of that party is not to celebrate his birthday itself but to find new possible investors for the company and vice versa. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at tumitig sa kisame. I
ASH's POV"Good evening ladies and gentlemen, let's all welcome the birthday celebrant — Mr. Matteo Wendelin."Napuno ng palakpakan ang loob ng cabin as Mr. Wendelin started to walk towards the mini stage they set up for this event. He walks elegantly but with authority. He's smiling the whole time he's walking. What a good man, I guess?"Thank you everyone." Nakangiting sambit nito matapos ang palakpakan. "Masaya ako na inyong pinaunlakan ang aking imbitasyon para sa special na araw na ito sa akin. At higit sa lahat, masaya akong naririto ang aking mahal na pamangkin, Lorraine."He pointed his hand in his front. The crowd applauded as the lady he pointed to, stood and walked towards th
LORRAINE'S POV (Rain) I can't help but to roam my eyes around. I don't know why, pero hindi maganda ang pakiramdam ko sa paligid. Ewan ko ba. Wala naman akong kahina-hinalang mga tao na nakikita. O baka napapraning lang siguro ako? Inaaliw ko na lang ang sarili ko sa mga ballerina na sumasayaw sa harap ko. As in wow, they are all great dancers. Kung talented lang ako at marunong akong sumayaw at flexible ang katawan ko baka siguro isa rin ako sa kanila. Haha. Sayang lang dahil hindi ko forte ang pagsasayaw dahil parehong kaliwa ang mga paa ko. Matapos nila sumayaw ay agad na nag palakpakan ang mga tao kasama na ako. Matapos nilang bumaba sa may mini st
Lorraine's POV "Lorraine, it's time to wake up, my baby." That voice, that familiar voice.That's the same thing my Mom tells me when she's about to wake me up. How I missed her voice. "Lorraine, anak. Gising na." I slowly open my eyes. If I'm dreaming, please don't wake me up. My Mom is right in front of me, smiling. "Good morning, Lorraine Serenity." she sweetly said. Mabilis akong bumangon at niyakap siya. "Mom! Is it really you? Ikaw ba talaga ang Mommy ko?" umiiyak na tanong ko habang yakap-yakap siya
Lorraine Serenity’s POV Nagising ako dahil sa sakit ng ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Damn it! It feels like my head’s getting burst. Hindi ako pwede mag reklamo dahil unang una gusto kong magpakalasing. Argggh! This dang hangover. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko habang ina-adjust ito sa liwanag ng paligid. Unang bumungad sa akin ang puting kisame. Obviously, I’m in the hospital and not in heaven. I can still clearly remember Ash rushing to me yesterday doon sa escape place niya and for sure siya rin ang nagdala sa akin dito sa hospital. Masamang damo nga ako, hindi ba? Edi hindi ako madaling mamamatay. But I wouldn’t mind though, specially now na alam ko na ang totoo sa pagkawala ng mga magulang ko and now that Uncle Matt is in jail at gumugulong na ang kaso sa kanya. I can literally rest in peace. At least doon kasama ko na ang parents ko. No pain, no sadness, no betrayal. I sighed. Tumingin ako sa gilid ko at nakitang natutulog si Ash sa sofa. Sa tabi niya nakaup
Lorraine Serenity’s POV “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” “Seeing your face always reminds me of your Dad, and seeing you in pain brings joy in my heart. Hindi mo ako basta-basta mapapatumba, Lorraine.” Paulit-ulit na rumirihistro sa utak ko ang mga huling sinabi sa akin ni Uncle Matteo. Hindi ko na nga mabilang sa daliri ko kung ilang beses ko na ba ‘yang naririnig sa tenga at isip ko. Mabilis kong ininom ang natitirang laman ng bote ng beer na hawak ko. Simula kagabi hanggang kaninang paggising ko ito na ang naging karamay ko. Pero mukhang kahit ito ay hindi tumatalab sa akin dahil hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga sinabi ni Uncle. Hanggang ngayon hindi pa rin ma absorb-absorb ng utak ko lahat ng mga nalaman ko. Dad’s n
Alexander Storm Harrison’s POV “We tend to do things and say words we don’t mean when we’re hurt or mad, dude. May mga pagkakataon na gustuhin man natin pairalin ang isip at gawin ang tama, nadadala tayo sa bugso ng damdamin natin.” “Tama si Axel, Ash. Alam namin na di mo sinasadyang mag-react ng ganon nong gabing ‘yon dahil nabigla ka lang sa mga nangyari. At alam rin namin na siguradong hindi rin sinasadya ni Rain na masaktan ka at makapag-bitiw ng mga salitang makakapanakit sa ’yo.” Tumango-tango si Axel bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Blade.Nandito silang dalawa sa bahay. Nakikibalita rin kay Rain. Alam ko naman na kahit wala pa silang masyadong pinagsamahan ni Rain, nag-aalala rin sila sa kanya. Napag usapan na rin namin ang tungkol sa inasta ko noong gabing iyon. “But what do you plan to do now, Dude?” tanong ni Blade. “Masyadong mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Rain kaya hindi natin siya masisisi kung talagang wala siyang kausapin sa mga taong nasa paligid niya.” He a
Alexander Storm Harrison’s POV “You should not be drinking, apo. Dapat ay nagpapahinga ka na,” Lolo said. Pinanood ko lang siyang maglakad at pumasok ng kusina. He then sat beside me. “I want to be alone, Lo,” mahinahon na sambit ko. Sa halip na sagutin ako ay kinuha nito ang isang lata na di pa nabubuksan na beer at ininom ito. Gusto ko sana siyang pigilan dahil baka makasama ito sa kanya but knowing him, he would not listen kaya hinayaan ko na lang siya. Minutes had passed pero walang kumikibo sa aming dalawa ni Lolo. We’re just silently drinking the beer we’re holding. Hindi ko rin alam ang sasabihin ko sa kanya. Lolo’s not stupid kaya malamang base sa mga nasaksihan niya kanina alam na niya ang panloloko na ginawa ko sa kanya. That Rain or Lorraine and I were not in a relationship and all was an act. Pero nahulog ako sa sarili kong bitag. That fake relationship I started with Rain eventually led to falling in love with her. I don’t know if that’s a good thing or not.
Lorraine Serenity’s POV"Hindi ko alam na ganito mo ko kabilis dadalawin, pamangkin ko." Iyan ang naging bungad sa akin ni Uncle Matteo matapos kong pumasok sa interrogation room. Kalmado lang siyang nakaupo at nakapang-dekwatro. Para bang wala siya sa presinto. Hindi alintana ang lugar na kinalalagyan niya ngayon. Parang...parang wala lang sa kanya ang lahat. Hindi ko siya sinagot. Naupo ako sa harap niya, hinagis ko sa tapat niya ang envelope na naglalaman ng mga nakuha naming ebidensya at walang emosyon siyang tinitigan. Tiningnan niya ang envelope ng ilang segundo bago niya ito kinuha. Inisa-isa niya ang laman ng mga ito at tiningnan. Habang ako naman ay pinagmamasdan lang siya. Naglalaman ang envelope na ‘yon ng mga papeles na nagpapatunay na matagal na niyang ninanakawan ang kompanya. Mga litrato niya na lihim kinakausap ang taong inutusan niya para patayin ang mga magulang ko at pagtangkaan ang buhay ko. Saan gal
Alexander Storm Harrison's POV Now that I learned the truth, hindi ko alam kung anong dapat kong isipin. Gusto kong malaman ang totoong pagkatao ni Rain, pero ngayong nalaman ko na…hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Nagmamahal lang naman ako, pero bakit kailangan kong maipit sa laban ng puso at isip ko? Nakatayo ngayon sa harap ko si Rain, nasa tabi niya nakaalalay si Liam Felix. Dapat ko na bang pag-aralang tawagin siyang Lorraine ngayon dahil iyon naman pala ang totoong pangalan niya? Wala naman pala talagang Rain Cristobal na nageexist sa mundong ito. Nakakagago lang. Nandito pa rin kami sa venue ng supposed to be a grand celebration ng kompanya ng mga Wendelin, but it turned out to be a grand day of revelations. "So, this is the secret you've been hiding from me all along?" I smirked. "Congratulations, you were a great secret keeper." “Pre, hindi ito ang tamang oras para diyan.” Masama ang tingin na ibinaling ko kay Liam dahil sa sinabi niya. “This is betwe
ASH' POVRain once said before that there are questions that are meant to be left unanswered. Secrets are meant to be protected and meant to be kept the way it is.But I just can't help but to seek answers to those questions. I can't help but to get curious on what her secrets are.I badly want an answers. Alam kong malaking parte pa ng pagkatao niya ang hindi ko alam at gusto kong malaman lahat tungkol sa kanya.Sino ba talaga siya? Ano ba talaga ang tunay niyang pagkatao? Malalaman ko na ba ngayon kung sino talaga siya?Hanggang kailan ba ako maghihintay para masagot ang mga tanong ko? Pakiramdam ko nabubuhay lang yata ako sa mundo
ASH's POV "This is the first time that you will attend a party, Ash." Axel said. "That's right. At talagang isinama mo pa kami." ani naman ni Blade. "I got this feeling that every questions that runs in my mind about Rain will be answered here," seryosong sagot ko sa kanila atsaka inilibot ang paningin sa buong venue ng party. Wendelin are really this rich. Grand decorations and well-known guests. Hindi kataka-taka na isa ang pamilya nila sa pinakamayaman sa bansa. "Hindi pa rin ba matapos-tapos ang pagka misteryoso ng hired girlfriend mo na 'yan? Akala ko ba real na relationship nyong dalawa, why can't you just ask h
RAIN'S POV Kakaibang ihip ng hangin ang agad na sumalubong sa'kin pag baba ko ng sasakyan. Malamig, malungkot, mararamdaman mo na nag-iisa ka. Mararamdaman mo ang pangungulila. Iniayos ko ang salamin ko at ang balabal na tumatakip sa mukha ko para walang makakilala sa'kin bago ako nagsimulang maglakad. Tanging mga ingay lang na nagmumula sa mga tuyong dahon na naapakan ko ang nagbibigay ingay sa buong paligid. Para bang kada hakbang ko ay siya rin pagkawala ng kulay ng bawat bagay na madaanan ko. May ilang tao akong namamataan sa paligid, malamang ay para bisitahin ang mga minamahal nila sa buhay. Ang iba ay nakaupo sa damuhan, ang iba naman ay nakatayo lang habang naka