Kabanata 2

Sam/Clyde Pov

Nagising ako ng bumukas ang pinto at iniluwa doon ang mga taong hindi ko kilala, ang iba ay nakangiti ng makita ako habang yung babae naman na gumalaw sakij kagabe ay karga-karga niya ang batang pangalan ay Cindy.

Ang anak namin.

"Bro, buti naman at buhay kapa." sabi nito at nakipag hi-five pa saakin ngunit tinignan kolang ito.

Nagtataka ito dahil sa inasta ko,hindi ko nama siya kilala kaya bakit parang ang lalim na ng samahan namin.

"Silv, nong nangyari sa baby munchkin mo?" tanong nito sa babae.

"She can't remember anything, I don't know if it's true or she's just pretending just to escape." sagot nito.

Pretending siya jan, ikaw kaya ang lumipat sa ibang katawan tapos wala kalang namang maalala tungkol sa life nitong napaglipatan mo.

"Talaga?" Hindi makapaniwalang turan naman ng lalaki.

Nanlaki ang mata nito kagaya din ng iba pang kasama niya, may lumapit saakin na babae at lalaki.

"Is it true kid?" Seryusong tanong ng lalaki na medyo maedad na.

Napalunok ako dahil sobrang nakakatakot ng kaniyang tingin lalo na ang Aura niya saakin ngayon. Ang babae naman ay nakapang-hawak at matalim ding nakatingin sakin.

"O-opo," nauutal kong sagot.

Lihim kung nilalaro ang kamay ko sa ilalim ng kumot kase once na malaman nila na kinakabahan ako ay mas lalo nila akong tatakutin, yun ang turo sakin ni Mama.

"Ang Clyde na kaibigan ko ay hindi tatanggi dito, bibigyan kita ng One Million kapag inamin mo na nagsisinungaling kalang." Pagmamayabang nito.

Naglabas siya ng papel and I think na tseke yun.

"Hindi naman po nadadala ng pera ang lahat tyaka hindi naman po ako nagsisinungaling, masama po yun at yun ang turo ni Mama sakin." Sagot ko.

Napanganga naman siya at hindi makapaniwal sa sinabi ko, totoo naman ma hindi lahat ay nabibili ng pera. Maari mulang mabili ang mga materyal na bahay tulad ng alahas at sasakyan pero hindi mo mabibili ang buhay at katapatan ng isang tao.

Lumipas ang ilang Minuto ay nag-uusap sila doon sa mag couch ng nakita ko na tumakbo ang bata papalapit saakin. Umakyat ito tyaka pumatong sa ibabaw ko.

Hinawakan niya ang pisnge ko tyaka ito hinalikan.

I know na may nagawa akong mali sa kaniya pero feel ko na sobrang bait niya, she's so cute lalo na yung kapag ngingiti siya ay may lalabas na dalawang dimple.

Kahawig din niya ang Mama niya.

"What's your name?" Tanong ko.

Hinawakan ko siya sa kaniyang kilikili at inihiga saaking tabi.

"Cidny Kill" Maikling sagot nito.

Sobrang cute ng pagkakasabi niya pero pansin ko lang, bakit Kill ang apilyedo? Nasa modern world na nga ako pati din pangalan modern na.

"How old are you?"

"I'm 4 years old"

4 years old palang siya marunong ng magsalita ay mag-english samantalang ako noon kahit nag-aaral na ako hindi ko parin mapronounce ang juice at fruits.

Dumaan ang ilang mga minuto at tinatanong ko siya about sa kaniya lalo na saakin, kailangan ko munang alamin ang sarili ko bago ako gumawa ng paraan kung paano ako makababalik sa panahon ko.

Sinabi niya na never daw akong nakipag-usap o dumikit man lang sa kaniya, siguro medyo maypagka m*****a siguro ang mag-ari ng katawan nato.

Pero minsan ay nahihirapan din akong sumagot lalo na at hindi siya nakakaintindi ng tagalog kaya panay English ko.

Matalino din siya, feel ko kase kapag ang mga bata na fluent na sa English at talagang matalino o fast learner.

"Cidny?" Tawag sa kaniya ng mama.

Nakita niya na nag-uusap kami kaya napalingon sila saaming dalawa, medyo awkward lang kase nasaakin o saaming dalawa ang attention nila kaya hindi ko nalang sila pinansin.

Narinig ko ang mga hakbang na papalapit saamin kaya napalunok ako sa susunod na mangyayari, kinuha ng babae si Cidny at kinarga naman ito ng lalaki na tunawag saakin kanina na Bro.

" We'll introduce our self to you....." Sabi ng babae na Mama ni Cidny.

Tumango ako at tinignan sila.

"Constantine Kill and my wife Judie Kill." Pakilala ng lalaki na tumakot saakin kanina.

"And I'm Silvia Claire Kill, your wife and she's Cidny Kill our daughter." Sabi naman nito.

Medyo naguguluhan pa ako kase sobrang modern narin ng mga surename nila at pati narin ang paligid.

"And your Clyde Clemonte Kill."

****************

Pagkalipas ng ilang araw ay unti unti ng bumuti ang pakiramdam ko, sabi ng Doctor kanina ay ilang araw nalang at pwede na akong makalabas.

Nakahiga lang ako mag-isa dahil kakaalis lang ni Silvia kasama ang kaniyang mga tauhan.

Hindi nila kasama si Cidny kase may pasok na ito kahit na gusto nitong sumama para makita ako.

Habang nakatingin lang ako sa orasan ay biglang may lumitaw na tao sa gilid ng kama ko at ang nakakagulat pa ay kamukha ng katawan ko.

"Hi Samantha." Bati niya saakin, kilala niya ako.

Pano?

"Paano mo ako nakilala?" Tanong ko sa kaniya, bigla ring bumagsak ang puso ko ng mapansin na para lang siyang ilaw kase nakikita ko ang mga bagay sa likod niya.

Like multo?

W-what? May multo dito sa hospital?

Bumangon ako at kaagad na tumakbo papunta sa couch at niyakap ang sarili ko dahil sa takot.

"Please lang, wala po akong kinalaman sa inyo. Pwede ko naman kayong matulungan kung sino man ang pumatay sa inyo." Pagmamakaawa ko sa kaniya.

Ng iniangat ko ang mukha ko ay wala na siya doon, i felt relieve.

Ngunit napatalon ako sa couch at bumagsak sa sahig ng marinig ang kaniyang mahinang tawa, nasa tabi ko pala siya habang nakaupo ng maayos.

"Ano ba ang kailangan mo saakin?" Tanong ko para naman malaman ko ang kailangan niya ay hindi kona pa siya makita ulit.

"Wala akong kailangan sayo Sam, ikaw ang may kailangan saakin." Sagot niya.

Ako ang may kailangan?

"Ang kailangan ko ngayon ay kung paano ako makababalik sa panahon ko at sa katawan ko." Sambit ko.

Ayo kuna dito, ilang araw pa nga ang nakalipas ngunit hindi ko na gusto ang mga nangyayari.

Muntik na akong mamatay dahil sa pagtangkang pag-dukot saakin ng mga nakamaskara na lalaki habang yunh asawa ko raw na si Silvia at sinaktan ako.

Meron ba ganong asaw? Wala diba kaya mas gugustuhin kopa na bumalik sa panahon ko dahil nandoon ang pamilya ko.

"Meron kang misyon na kailangan gawin para makabalik ka sa katawan at panahon mo." Biglang sabi nito.

Tumayo ako at dahan-dahang lumapit sa kaniya, umupo ako sa tabi niya para makinig ng maayos.

"Anong misyon?"

"Kailangan mong hanapin ang pumatay sayo, sina Blue, Dave, Vince at Jasel. Kailangan mong mabigyan ng hustisya ang pagkamatay mo." Sabi nito.

Pero paano yun, hindi kona alam ang kanilang mukha at baka nasa ibang bansa narin sila ngayon.

Siyam na taon na ang nakalipas kaya sigurado na baka may pamilya na sila o mayamang negosyante.

"Yun lang ba?"

"Ang isa naman ay... You need to find out." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

Bakit I need to find out kung sasabihin niya lang mismo saakin kesa naman pahirapan pa ako.

"What if magawa ko yung una pero hindi yung pangalawa?" Tanong ko. Sobrang hirap nga nong una yun pa kayang 'you need to find out' eh hindi naman ako manghuhula.

"Wala ako at ikaw na magagawa. Habang buhay kanang nandito hanggang sa tumanda ka." Walang emosyong sagot niya.

Habang buhay? Hindi pwede.

"Diba katawan moto? Ano ba ang nangyari kung bakit ako lumipat sa katawan mo?"

"Dahil parehong araw tayong namatay, ang pagkamatay ko at pagkamatay ko ang naging dahilan kung bakit ka lumipat sa katawan ko. Patay na talaga samantalang ikaw ay hindi pa, kapag magawa muna ang misyon mo at natapos ay makababalik kana sa panahon at katawan mo. Babalik ang lahat kung saan ako sinaksak at talagang mamamatay ako." Sagot niya.

Mas nakakaawa pala siya kesa sakin, hindi pa talaga ako patay dahil may pag-asa pa ako kesa sa kaniya na kaluluwa nalang talaga.

"Pero bakit wala akong maalala tungkol sa'yo?" Tanong ko kaya napatingin siya ulit saakin.

"Gusto moba na ibigay ko sayo lahat ng alaala ko para mas mapadali ang pagtapos ng misyon mo?" Tanong niya at tumango naman kaagad ako.

Mas makakatulong kase yun kase wala akong alam tungkol sa pamilya, asawa at kaibigan niya.

"Sige, ngunit limitado lang ang ibibigay ko." Sagot niya.

Biglang sumakit ang ulo ko at parang may mga tao na nakikita ako sa isipan ko at first time ko palang silang makita.Yun lang ang huling naalala ko bago ako nilamon ng kadiliman.