LUNA Axia began to shed tears as she saw her son Trevor begging them to let go of his parents. What breaks her heart is that her son is to young to experince things like this. Someone is holding her son and make him kneel on the floor. Nang tumingin siya kay Alpha Train, lalo lamang nadurog ang puso niya. Ang kalahati ng buhay niya ay nakabaon sa na lupa.Her heart ache as she can feel her mates life is already fading. A werewoman in her wolf form looked straight in to her eye and the wolf growled smoothly. Ang mga mata nito ay puno ng galit, poot at pighati."Ama!" Umiiyak na sigaw ni Trevor. 'My son, we're sorry.' Then a demon forced her to lower her head. Nararamdaman niya ang mahinang pagtulo ng dugo mula sa leeg niya. The werewoman sniff the air. "Aahhh. The scent of misery. Finally, Axia." But Axia just closed her eyes. 'My son, please run. Run, my beloved. Run!'Sa saglit na sandali ay nakita niya ang anyong lobong anak ni Axia na mabilis na kumaripas ng takb
"WHO is she, Trevor? Why are you watching her soaking with blood? Why are you hiding her in the dark room of the Stelvestre Pack? Why are you afraid of he--""Stop!" He growled loudly. "Stop. I'm begging you stop.""I will, but tell me who she is." Trevor give up as he feels weak."She was my Mate!" "She isn't your mate." The High Priestess' twin sister entered the hall. She has a book on her chest and she is tightly hugging it."She is." Trevor said weakly. He is exhausted. He feels so weak from the memory rush he just experience. "Ano ba ang gusto ninyong palabasin? Why are you doing this to me? Why are you digging that burried things?""You killed her." The High Priestess' twin claimed. Ngumiti lang sa kaniya si Trevor. Ano pa ba ang magbabago kung aaminin niya o hindi na pinatay niya iyong babaeng iyon? Nothing will change. Past is still the past. "So what if I killed her? It is my choice, it is her fate.""MALIGAYANG kaarawan sa iyo, Yvonn
ISANG umaga, nakatanggap ng imbitasyon ang lahat para sa pagdiriwang ng ika-anim na buwan ng taon. Ito ay isang malaking pagdiriwang para sa mga bampira. Bagaman ito ay para sa angkan ng mga pambira, bukas ang kanilang pusong mag-imbita ng ibang lahi."Daddy, sa palasyo ba tayo pupunta o kina Aunt Laura?" Laura, a Vampire-Werewoman, cousin of Trevor from far blood but in the same vein, is his only cousin left."What about in the palace first then into Aunt Lorraine's house?""But. . . I don't like being in the palace." Trevor laughed."Yeah, yeah, sure. Sampung minuto lang." Bumaba sa kama si Yvonne at nagpunta sa kaniyang vanity mirror. Yvonne picked up her hair brush saka siya bumalik sa kama. Nakahiga pa si Trevor sa kama habang umupo naman si Yvonne ng patalikod sa tabi niya."Pag-iisipan ko po. Suklayin mo na lang po muna ako, Daddy.""Inuutusan mo ba ako?" Pabirong aniya ngunit seryoso ang boses. "Bakit? Sinusuway mo na ang utos ng Luna?" Trevor choked. "L-Luna?!" Yvonne look a
DAHAN-DAHAN at walang ingay ang paglalakad ni Yvonne sa pasilyo. Araw-araw na ganito ang ginagawa niya sa tuwing tatakas siya papuntang burol para magsanay. Magsanay sa paggamit ng kaniyang pana at palaso at pagpapalakas ng kaniyang pakiramdam.Halos ang tibok ng puso na lang niya ang marinig ng tumapat siya sa silid ng Alpha. Dahan-dahan dahil alam niyang malakas ang pakiramdam ng Alpha. Kapag nahuli siya nito, tiyak na hindi lang ang palaso ang kukunin niya kay Yvonne, pati ang oras nito sa pagsasanay. Dahul alam niyang tutol ang Alpha sa mga bagay na ganito, magsanay gumamit ng armas para sa kaniyang sariling kaligtasan. Limang taon na simula ng simulan niya ang pag-eensayo sa paghawak at pagbitaw ng pana at palaso. Naging kahiligan niya ito mula noong panahong iyon. Napahinto siya ng may marinig na kaluskos. Napapikit siya ng muling marinig ang tunog mula sa silid ng Alpha. Kumabog ng mabilis ang kaniyang puso.'Kaunti na lang, ilang hakbang na lang.' Minsan pa ay halos mahulog an
"MY Sweet." Bungad ni Alpha Trevor kay Yvonne nang magising ito. Napaka-awkward para kay Yvonne sa tuwing lalapit sa kaniya si Alpha Trevor dahil sa tuwing magtatagpo ang kanilang paningin ay lumulukso ang puso sa kaniyang dibdib."Alpha." Kumunot ang noo ni Trevor kay Yvonne."Dad. Dad, my sweet." Bumangon si Yvonne mula sa pagkakahiga at iniunat ang kaniyang katawa. "Rise and shine, my sweet.""Bloody Eve, Alpha." Mahinang pinitik ni Alpha Trevor ang noo ni Yvonne. Palihim na napatawa si Yvonne at hinaplos ang noo niya. "I told you to call me Daddy, my sweet. Call me Dad since you're my baby. Anyway, what do want for dinner?"Doon na tumayo si Alpha Trevor. Lumapit siya kay Yvonne na nakaharap sa salamin at sinusuklay ang kaniyang buhok. Inagaw niya ang suklay mula kay Yvonne at sinuklay ang buhok ni Yvonne."16th Lunar mo na bukas, do you prefer private celebration or public feast?""Can I request something, Dad." Napangiti si Trevor sa itinawag sa kaniya ni Yvonne. Alpha ang itin
"HINDI maaaring gawin mo iyan sa sarili mong anak." Mariing saad ng babaeng nasa paanan ng Alpha. "Bakit hindi? Anak ko? Anak mo. Anak mo lang. Sa tingin mo ba ay hindi ko alam? Sa tuwing hinahainan mo ako ng alak ay hinahaluan mo ito ng gamot para hindi ko malaman na nakikipagtalik ka sa iba. Ikaw pa lang sa lahat ng itinakda ang nagkakaganyan.""Hindi ko naman iyon ginusto." Galit na tumayo ang Alpha mula sa pagkakaupo."Walang kwentang rason 'yan! Hindi mo ginusto pero inuulit-ulit mo?! At nagbunga pa ang pakikipagtalik mo doon na hindi mo ginusto?!"Mapayuko ang Luna ay mahinang umiyak. Hindi niya alam kung sa papaano pang paraan niya ito maitatanggi. Mahinang napabuntong-hininga ang Alpha at pinalabas sa kaniyang opisina ang Luna. Kinabukasan, pinaghanda ng Luna ang anak. Nakaupo siya sa kama nito habang pinapanood ang anak na ilagay sa isang bayong ang kaniyang mga damit at gamit."Sa huling pagkakataon, sabihin mo na ayaw mong umalis at hihilingin ko sa Alpha ang nais mo." An
NAKATAYO siya sa harap ng bintana habang nakatanaw siya sa malawak na hardin. Yakap niya ang sarili habang hinihintay ang pagpatak ng alas-dose. Nakaupo sa kaniyang kama ang Alpha na nakamasid sa kaniya. Ito ang hiniling niya nang tanungin siya nito sa kung ano ang kaniyang hiling para sa espesyal na araw niya.'Gusto kong salubungin ang araw na iyon.' Kaya pinili ng Alpha na samahan siya. Ito ang araw kung kailan siya natagpuan sa kuweba malapit sa talon. Ang araw na nagkaroon siya ng pamilya. Hindi man niya kadugo ngunit pamilya sa puso. "Sit here beside me, my sweet." Ngunit pinili niya ang higpitan ang pagkakayakap niya sa kaniyang sarili."It's been 18 years." Napangiti si Yvonne. "Labin-walong taon mo na akong inaalagaan at kinukupkop. Labin-walong taon na akong nasa ilalim ng pangangalaga mo. Nasa legal na taon na ako, Alpha. Habang-buhay ang utang ko sa 'yo. Kung papaano kung susuklian ang mga kabutihan mo sa akin ay ang manatili sa tabi mo habang-buhay."Mula noon hanggang n
ILANG araw nang hinihintay ng Stelvestre Pack at ang pagbangon ni Alpha Trevor at Yvonne. Simula nang mawalan sila ng malay nang gabing iyon ay hindi pa sila nagigising.Nababahala man ay normal lamang iyon kung ang isang bond ay mula sa buwan mismo. Nakaabang lang naman sa labas ng silid ng Alpha si Nanay Solome at ng iba pang mga tagapagsilbi. Mula ng araw na iyon ay tahimik ang mga lobo. Maging ang palasyo ay tahimik sa pangyayaring ito. Ang mga hukom ay hindi rin naman nagsalita tungkol dito. Payapa ang sangay ng mga lobo at hinihintay lang ang paglabas ng dalawa sa kanilang silid.Bagaman tahimik ay nananabik ang lahat sa nasaksihan. Kaniya-kaniya ang haka-haka ng bawat nilalang. Hindi lang dahil napakasagrado ng isang bond na nagmula sa buwan ngunit napakamahalaga ang malaman kung bakit ito nangyari."Nanay Solome, kayo'y kumain na muna," saad ni Prinsesa Chloe at saka hinawakan sa balikat si Nanay Solome. "Maraming salamat, Prinsesa Chloe."Ganito ang lagay nila sa nakalipas n
AFTER the incident, Trevor brings the real Yvonne back home. 'Today's present, past sucks.'He can imagine how deeply hurt Yvonne is. Her mouth can lie but her beautiful eyes can hide the pain she had inside. "I can never forgive myself if ever you got into something horrible. Alpha knows Yvonne so well, how disappointing it'll be if I take the fake way back home."Trevor lies beside Yvonne who is sleeping the whole day. She peacefully takes rest. A part of him is urging him to kiss her. Well, he can't just take a kiss whenever he wants, she's his wife but permission first. He's staring at her intently. She has fair white skin and a golden brown hair. She's beyond beautiful. Her lips were like her perfect bow and tinted with bright red ink. Napakagandang pagmasdan ni Yvonne. Tumanaw sa bintana si Trevor at saka lang niya napagtantong madilim na. Sa tingin niya at hatinggabi na. Hawak niya ang kamay ni Yvonne at magaang pinipiga-piga iyon ngunit ilang saglit pa ay umungol si Yvonne
"WHERE are you going?" Nag-aalalang tanong ni Trevor kay Yvonne nang makita niyang nakabalabal ng makapal at mahaba. Kung hindi nga lang sa lukso ng puso ni Trevor ay hindi niya ito makikilala. Tahimik na umiling si Yvonne tanda ng ayaw nitong sagutin ang tanong ng Alpha.“But I am worried, at least tell me. Para naman alam ko kung saan kita hahanapin,” mahinahong pagkumbinsi ni Trevor sa kaniya. Inalis ni Yvonne ang hood niya at saka malungkot na tumingin kay Trevor. Nakababasag ng puso ang kaniyang naging tingin sa Alpha. Pigil ni Trevor na tawirin ang pagitan nila at siilin si Yvonne ng halik. Takot siyang baka masamain ito ng dalaga.“Wala akong ibang pupuntahan, Alpha. Kaya ko na mag-isa. Mag-iingat ako, pangako. Hindi ako gagawa ng bagay na ikapapahamak ko,” sagot ni Yvonne.Trevor nodded and watch her walk away until she was gone from his sight. He can feel it, the agony, the sadness, the anger, the disappointment, her breaking heart, her shattered soul. Gustong-gusto niyang
LORRAINE welcome an unexpected visitor. Her visitor was wearing a thick cloak that she think is heavier than the owner."Come in," anyaya niya. Nang makapasok na ang bisita niya ay napatingin muna siya sa paligid bago isinara ang pinto. Nang lumingon siya ay prente nang nakaupo sa isang silya ang kaniyang bisita. Napabuntong-hininga na lang siya at nilapitan ito."Anong maitutulong ko sa iyo? Hindi ba at bawal lumabas ang kahit na sino sa Stelvestre? Siguradong mananagot ka sa Alpha kung sakali mang malaman niyang pumuslit ka.""Hindi niya malalaman kung hindi mo isusumbong. At saka, maging ikaw naman ay lumabas ng Stelvestre. Kung isusumbong mong lumabas ako ay madadamay ka rin. Alam natin pareho 'yon."Natahimik si Lorraine. Pagak siyang napatawa at umupo sa silyang kaharap ng kaniyang bisita. Sakto at mainit pa ang tsaang inihanda niya, isinalinan niya ito ng maiinom."Salamat," ani nito."Alam kong hindi ka nagkukulang ng pangangailangan sa Stelvestre. Bakit ano ang nais mo at ta
MATAPOS ang nagyari kay Ara at sa natanggap na sulat ni Yvonne na siya rin naman na nabasa ng Alpha ay biglang nanahimik ang Stelvestre. Tama nga ang hinala ni Lorraine, gawa ng may kapangyarihan ang krimen na iyon.Nakibahagi rin sa pagiimbestiga si Luna Teresa. Hindi rin naman pinabayaan ng palasyo ang Stelvestre at nag-ambag ng proteksyon. Hindi man pinag-uusapan ang sensitibong sitwasyong ito ay patuloy pa rin ang imbestigasyon."YVES, Yves, sino ka?" Nanginginig na nilapitan ni Yvonne ang repleksiyon niya sa salamin ng tokador. Hawig niya ito ngunit may kakaiba itong awra."Sino ka? Ano ka?"Tumawa ng nakakaloko ang babae sa salamin. Tinignan niya ng mapanuring mata si Yvonne na ikinaatras niya. Dinamba ng babae ang salamin na para bang gusto niyang sugurin si Yvonne."Ako? Ako ay ikaw, Yves. Ako ito! Ako ito, Yves! Yves, mahal na mahal kita! Yves, maghiganti tayo! Patayin natin silang lahat, Yves--""YVONNE!" Trevor huggged the crying Yvonne tightly. She's having this nightmar
TILA naging maling desisyon ang pagsundo ni Trevor sa pinsan niyang si Lorraine. Balak kasi niyang kahit saglit sa tulong ng paboritong Auntie ni Yvonne at paborito nitong laro ay gumaan man lang kahit kaunti ang pakiramdam niya.Ngunit simula nang sila ay dunating ay hindi na bumaling pa ang paningin ni Yvonne sa kaniya at hindi na siya mawalay pa sa Aunt Lorraine niya. Kaya nang matapos magkwentuhan ang dalawa at magpaalam si Yvonne upang magpalit ng damit para laro nila sa pamamana, ay nilapitan naman ni Lorraine ang nakasimangot niyang pinsan."Nakakasira ng araw iyang itsura mo," aniya na hindi naman pinansin ni Trevor. "Anong problema mo?"Doon na siya bumaling kay Lorraine at sinamaan niya ito ng tingin."Nagsisisi na akong dinala kita rito," aniya na ikinatawa ng pinsan niya."Bakit naman?""Hindi na mawalay-walay si Yvonne sa 'yo. Ni hindi man lang niya ako tapunan ng tingin."Humalagpak ng tawa ang pinsan niya na lalo niyabg ikinainis dahil para ba nitong inaasar si Trevor.
SA takot nila ay lalo lang lumalala ang nangyayaring pagkawala ng mga babae tuwing gabi. Isa na si Ara ang naitalang nawawala."Inutusan ko lang siyang pumitas ng Lavender ng hapon na iyon ngunit ilang oras na ang lumipas ay hindi ko na siya mahintay kaya sinundan ko siya sa hardin. Ang nakita ko na lang ay iyong buslong dala niya."Matuyagang isinalaysay ni Nanay Solome ang mga nalalaman niya tungkol sa pagkawala ni Ara. Kung paanong nawala si Ara ay isang palaisipan sa Luna at Alpha."Hindi kaya isa sa atin ang may salarin?" Sabat ng isa sa mga manggagawa.Agad naman siyang pinandilatan ni Nanay Solome at saka ito humingi ng tawad."Mas maigi na iyong nagbabahagi tayo ng ating iniisip ukol dito. Kailangan natin magtulungan. Paano kung talaga nga na narito sa ating tahanan ang salarin?""Luna, maaaring hindi isa sa atin ngunit nakapasok dito. Ano ang masasabi mo sa bagay na ito? Hindi siya isa sa atin ngunit ang puntirya niya ay tayo."Lumingon ang Alpha kay Yvonne at matamis niyang
"HI," paunang bati ni Trevor kay Yvonne. "Isn't it a good thing to work again but you're with me?""Magandang umaga," bati rin naman ni Yvonne. "Ang ganda mo.""Salamat. Kay aga-aga, nambobola ka." Mahinang napatawa si Trevor at saka siya lumapit kay Yvonne para halikan ito sa kaniyang noo. Nang hawakan ni Trevor ang kamay ni Yvonne ay may maiitim na parte ang likod ng palad nito. Nahihiyang binawi ni Yvonne ang kamay niya."Huwag kang mag-alala, gagawin ko ang lahat. Gagawa tayo ng paraan."'"THAT was a charm for," Lauresia catches her breath. "For those who died."Everyone become silent and all eyes are on Yvonne. The charm of death shines every second passes and Yvonne feels hot and she feels like she's burning. Alpha Trevor then looked at Yvonne who is dealing with the heat that started to burn the back of her hand. Trevor then covered Yvonne and led her to the house. "Shush, it's okay. Everything will be okay." Yvonne can't utter a word and just wincing out of pain. Nakakapi
ILANG araw nang hinihintay ng Stelvestre Pack at ang pagbangon ni Alpha Trevor at Yvonne. Simula nang mawalan sila ng malay nang gabing iyon ay hindi pa sila nagigising.Nababahala man ay normal lamang iyon kung ang isang bond ay mula sa buwan mismo. Nakaabang lang naman sa labas ng silid ng Alpha si Nanay Solome at ng iba pang mga tagapagsilbi. Mula ng araw na iyon ay tahimik ang mga lobo. Maging ang palasyo ay tahimik sa pangyayaring ito. Ang mga hukom ay hindi rin naman nagsalita tungkol dito. Payapa ang sangay ng mga lobo at hinihintay lang ang paglabas ng dalawa sa kanilang silid.Bagaman tahimik ay nananabik ang lahat sa nasaksihan. Kaniya-kaniya ang haka-haka ng bawat nilalang. Hindi lang dahil napakasagrado ng isang bond na nagmula sa buwan ngunit napakamahalaga ang malaman kung bakit ito nangyari."Nanay Solome, kayo'y kumain na muna," saad ni Prinsesa Chloe at saka hinawakan sa balikat si Nanay Solome. "Maraming salamat, Prinsesa Chloe."Ganito ang lagay nila sa nakalipas n
NAKATAYO siya sa harap ng bintana habang nakatanaw siya sa malawak na hardin. Yakap niya ang sarili habang hinihintay ang pagpatak ng alas-dose. Nakaupo sa kaniyang kama ang Alpha na nakamasid sa kaniya. Ito ang hiniling niya nang tanungin siya nito sa kung ano ang kaniyang hiling para sa espesyal na araw niya.'Gusto kong salubungin ang araw na iyon.' Kaya pinili ng Alpha na samahan siya. Ito ang araw kung kailan siya natagpuan sa kuweba malapit sa talon. Ang araw na nagkaroon siya ng pamilya. Hindi man niya kadugo ngunit pamilya sa puso. "Sit here beside me, my sweet." Ngunit pinili niya ang higpitan ang pagkakayakap niya sa kaniyang sarili."It's been 18 years." Napangiti si Yvonne. "Labin-walong taon mo na akong inaalagaan at kinukupkop. Labin-walong taon na akong nasa ilalim ng pangangalaga mo. Nasa legal na taon na ako, Alpha. Habang-buhay ang utang ko sa 'yo. Kung papaano kung susuklian ang mga kabutihan mo sa akin ay ang manatili sa tabi mo habang-buhay."Mula noon hanggang n