Chapter 3

"H-ha? Why would I wear that?"

I made my best na magtonong mataray. Pero sa tingin ko ay hindi ako nagtagumpay. Tinaasan lang ako ng kulay ni Ella bago kinuha ang kamay ko at pilit ipinahawak sa akin ang mga damit.

"Susuotin mo ito para magkapera ka. Kung ayaw mo then the door is free at makakauwi ka na," sagot niya that made my mouth and eyes wide. Ginaya niya rin ako but her expression is now waiting sa reklamo ko.

"Ella seryuso ka? Matapos mo akong dalhin dito pauuwiin mo lang ako kung ayaw kong sumunod, ha? Do you think I know the way from here back to our house, huh?" puno ng galit kong sunod-sunod na tanong. She just gave me a teasingly smile saka binaling ang paningin sa likod ko. Malapad niya itong nginitian bago lumapit at niyakap ito. A reason upang lingunin ko rin ito. Ella is smiling but his face still remains expressionless. After seeing his whole face ay nagulat pa ako lalo na nang malalim niya akong tiningnan sa mata.

"What's the problem here?" he asked that made Ella face me again. Nginitian niya ako bago muling tumingin sa lalaki at nagsalita.

"Siya kasi ang tigas ng ulo. Binigay ko na sa kaniya ang damit na susuotin niya nag-iinarte pa. Mabuti nga at nandito ka na, ikaw nang bahala sa kaniya," mahaba niyang reklamo at lahat ng iyon ay pinalabas ko lang sa kabila kong taenga.

"Sige. I can manage this. Hintayin niyo nalang muna ako sa room ko. Let me guide her first." Nginitian na lamang siya ni Ella bago naglakad palayo. But before she finally exit the scene, hinawakan niya pa ako sa kamay at nagsalita.

"Sana after this wala kang dalhing galit para sa akin, Abie. I promise you, what might happen this night will help you financially," maikli niyang sabi bago ako nginitian. Her smile this time, alam kong hindi iyon peke.

I was left speechless. Sinundan ko na lamang siya sa tingin habang palayo. I was still absorbing the words she said nang muling may nagsalita sa likod ko.

"Wear that clothes you're holding. Follow me." I seems like automatically followed him after his words and after he started walking. Hawak-hawak ang mga damit na ibinigay ni Ella, mahigpit ang mga hawak dito nang sumunod ako sa kaniya.

I was looking at his back. Even the way he walks, it's serious and expressionless. Sa loob man o labas ng campus, iisa ang personality niya. That personality is bold, serious and emotionless.

"Diretsuhin mo lang ito at nasa dulo na ang comfort room. Doon ka magbihis. I will be waiting here," he said without looking on my eyes. Tango na lang ang isinagot ko bago dahan-dahang lumampas sa kaniya. After surpassing him ay mabilis ko nang nilakad ang sinabi niyang comfort room.

While fixing myself ay mariin kong tinitigan ang sarili sa malaking salamin. Kung kanina sa kwarto ay naiinis ako dahil sa bastos na ugali niya, ngayon naman after seeing his bossy personality ay biglang tumago ang tapang at inis ko. I didn't expected that he's the Carlo Ella's talking about kanina. He introduced himself Max and it made me confused because he said friends and family call him Max, not Carlo.

Mabilis ko lang nasuot ang damit. Bahagya ko pa itong binababa everytime I walk dahil tumataas ito kapag naglalakad ako. It's a color gray mini skirt na sa sobrang ikli ay hindi ako komportable. What I like is the blouse dahil saktong-sakto ito sa katawan ko, 'yon nga lang ay sa kaunting galaw ko ay kita na ang pusod ko dahil maikli lang ito. So what I do is itaas ang skirt para matabunan lang ang pusod ko, at the same time ibaba para hindi rin ako masilipan.

I'm thankful that they didn't give me just a bra and panty to wear, pero sobra pa ako sa nagsuot 'non because of what I'm wearing now. I'm not comfortable. Parang ayuko nalang tuloy lumabas dito sa CR.

"Aren't you done yet?"

I'm thinking that way when someone spoke outside. Kinabahan kong tinuwid ang sarili ko bago muling pinasadahan ng tingin ang sarili sa salamin. Bago lumabas ay pinilit kong ngitian ang sarili at bumulong 'kaya mo 'yan Abie. 'Wag kang kabahan.'

Humugot ako ng malalim na buntong-hininga bago tuluyang buksan ang pinto. Bumungad sa akin si Max. His eyes welcomed me dahilan para bahagya akong nagulat. Pasimple niya akong tiningnan mula ulo hanggang paa bago ako tinalikuran at maglakad palayo.

While following him ay paminsan-minsan ko paring binababa ang dulo ng skirt, at the same time tinataas din ito kapag bumababa na sa puson ko. I am not really comfortable!

Matapos ang ilang minutong paglalakad ay lumabas kami sa isang pintuan kung saan ay gilid na pala ng mini stage. Where just few of the girls are now dancing. My world seems like nag-slow motion nang dumampi ang paningin ko sa kanila. Maybe ito na talaga ang kapalaran ko ngayon.

But my world turned back into reality nang lumagpas lang kami sa kanila. Max continued walking hanggang sa makaabot kami sa counter. There he stopped and entered the mini door. Nanatili lang akong nakatayo sa labas but he commanded me to follow him. The guy na tumatanggap ng orders take a bow on him, even the others inside ay nag-bow rin sa kaniya.

"She's Abie, the one who'll be incharged for the cashier. Siya ang papalit kay Belle," he introduced me sa ibang stuff. The guy sa harap looked at me and gave me a smile. Pinasadahan niya pa ng tingin ang suot ko bago ako kinamayan.

"Anjo," he introduced himself. Nginitian ko rin siya bago muling tumingin kay Max that is seriously staring sa hangin.

Mukhang naramdaman niya ang paningin ko sa kaniya dahilan para magsalita siya.

"As you heard me, you will be working here as cashier. Alam mo na rin siguro what cashier's do ano? Receive payment from costumers and give them change if needed." Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan but he's not looking at me.

He don't even gave me a glance of look. But I still look edat him confused, at the same time relieved. Akala ko sa dance floor na talaga ang bagsak ko. Salamat naman at mali lang ang nasa isip ko.