Pagod kong ibinagsak sa sofa ng hotel ang katawan ko. Naisip kong mahihirapan ang kambal kung tutuloy-tuloy kami sa biyahe papunta ng Siargao. Sa Siargao ko balak pumunta dahil naroon ang isa sa mga naipundar kong mga ari-arian. Hindi naman namin kailangang lumabas ng bansa para makalayo kay Eugene. All we have to do is to distant ourselves for a while.
"Bwisit kang isip bata ka" mahina kong bulong habang nakatulala sa glass window , tanaw ko ang napakaraming ilaw ng sasakyan. Sapat na tanawin para makapahinga ang utak at puso ko.
Sa totoo lang wala akong balak na iwan si Eugene ng matagal. Hindi ako ganoon ka-sama para ilayo sakaniya ang sarili niyang mga anak. Pipilitin ko paring ayusin ang buhay naming apat. Katulad ng ipinangako ko kay Gail, hindi ko basta-basta iiwan si Eugene.
At alam ko rin sa sarili ko na hindi ko kayang malayo sakaniya, kulang ang pamilyang meron ako kung wala siya.
Ewan ko ba, kung bakit ganito nalang ako ka-ta
Malalaki ang mga katawan, bawat isa sakanila ay armado ng malalaking mga armas pamaril. Nakapalibot sila sa isang lamesa at nakatingin sa mga larawang nakalatag. Nahagip ng paningin ko ang larawan ni Gail at ng isang matandang babae at lalaki, pero ang mas ikinagulat ko ay nang makita ko ang larawan ko kasama ng kambal."A–ano... Eugene, Anong ibig-sabihin nito?" nanginginig ang boses ko, takot na takot sa mga nakikita ko.Nakita kong sumenyas siya sa mga lalaking nakaitim na iwan muna kami. Napapikit pa ako nang dumaan sila sa gilid ko, nakahinga lang ako ng maluwag nang tuluyan na silang makalayo."Bakit ka nandito? Hindi ba aalis kayo? Bakit ka bumalik?" nakahawak siya sa ulo niya Ng sabihin yon, parang problemadong-problemado na bumalik ako."Ano bang nangyayari? Kaya mo ba kami pinaalis dahil dito? Pero ano to? Ano bang nangyayari Eugene?" marring sigaw ko sakaniya.Tumingala siya ng matagal na tila sumasagap ng lakas s
"Sleep some more," ungot niya at hinila ang katawan ko pabalik ng higa."Sira, iniwan ko lang saglit yung mga bata sa bahay nila Anica. Dadaan pa kami ng grocery, bitaw na" mahina kong hampas sa braso niya.Nang makaupo na ako ng maayos ay nakaramdam ako ng hapdi sa gitna ko. Napayuko ako at tahimik na ininda ang hapdi."I'm sorry, pinanggigilan kita masyado" hingi niya ng tawad, lumingon ako sakaniya at kinirot ang tagiliran niya."May humihingi ba ng sorry na naka-ngisi?" tanong ko sakaniya, pilit niya paring itinatago ang ngisi niya, tuwang-tuwa sa sariling kalokohan."I'm serious okay, I'm really sorry. I'll help you wash up, warm water can help to ease the pain." he said at binuhat ako papunta ng banyo.Nahirapan pa akong maligo ng maayos dahil sa likot ng kamay at labi niyang kung saan-saan napupunta. Nang sa wakas ay matapos na ako ay uminom lang ako ng pain killer, kailangan ko pang mag-drive. Paglabas ko ng k
"Mama sick?" napalik ako sa katinuan nang marinig ang boses ni Thor."No anak, walang sakit si Mama. Finish your food na" nakangiting sabi ko at tinapik ang pisngi niya."I miss Daddy..." nilingon ko si Loki at nakitang nakanguso siya habang ngumunguya."Miss narin kayo ni Daddy, kaya pupunta siya dito' mamaya kasi miss na miss na niya kayo" pag-aalo ko kay Loki ganon narin kay Thor na ramdam ko rin ang lungkot pag napag-uusapan ang Daddy nila.Kagabi bago ako lamunin ng pagod at antok ay nabanggit niyang makakadalaw siya ngayon dito dahil may pag-uusapan kami para sa birthday ng kambal. Hindi pa sigurado dahil kailangan maging lihim ang pag-alis niya, kailangan mag-ingat kung hindi mababaliwala lahat ng plano niya at ng mga pulis."What time?" tanong ni Thor, tumingin ako sa orasan at nakitang 9 am palang ng umaga."Hindi ko sure–" napatigil ako sa pagsasalita ng tumunog ang doorbell.Alerto akong tumayo
Dumating ang kaarawan ng kambal, maaga palang ay nasa kusina na ako para ihanda ang dalawang mini cake na ginawa ko para kay Thor at Loki.Nakasanayan ko ng gisingin sila sa umaga habang may hawak na mini cake kapag birthday nila, kahit kay Eugene ay ginagawa ko rin to."Ouch" daing ko ng matusok ako ng isang toothpick na nakalagay sa cake toppers.Medyo wala ako sa sarili ngayon dahil kagabi pa hindi mapalagay ang loob ko. Hindi kumu-kontak si Eugene at Ngayong araw mangayayari ang planong pag-huli sa mga budol gang na yun."Smile Laura," ngumiti ako at malalim na huminga.Hindi ko pwedeng ipahalata sa kambal na may inaalala ako. Kaarawan nila ngayon, ang Masaya sanang party na para sakanila ay naging pain para sa mga kriminal. Kaya kahit kaming tatlo lang ngayon ay pipilitin kong pasayahin sila. Binuhat ko na ang dalawang cake na nasindihan ko narin ng number 3 na kandila.
Mahigpit ang kapit ko sa strap ng bag ko habang nakatayo sa harapan ng hospital. Parang napako ang mga paa ko sa lupa, tumatangging humakba papunta sa loob kung nasaan ang katawan ni Eugene."Gusto mo ako nalang ang pumasok sa loob?" tanong ni Ellias na kanina pa ako inaantay matapos sa pag-iyak.Ilang minuto na kasi' nang makarating kami rito sa Hospital, at hanggang ngayon' ay narito parin kami sa labas dahil hindi ko magawang kumalma.Paano ako kakalma? Kung alam kong nasa loob ng Lugar na yan ang kaawa-awang katawan ni Eugene? Isipin ko palang na makikita ko ang walang buhay niyang katawan para na akong malalagutan ng hininga."Huwag ka ng umiyak, sigurado akong inaantay ka na ni Eugene. Nasa loob lang ang katawan niya, kaya halika na" pangungumbinsi niya saakin, wala na akong magawa nang hilahin na niya ang braso ko papasok.Pagkapasok namin ay maraming mata ang lumipat saakin ang tingin, ang mga pastente, bantay at mga
Nagising ako dahil sa walang tigil na talbog ng kama. Pinilit ko pang ibukas ang isa kong mata para silipin kung anong nangyayari."Wake up na Mama!" sigaw ni Loki habang palundag-lundag sa kama."Mama!" tawag rin ni Thor na sinasabayan pa sa paglundag ang kakambal.Inaantok akong bumangon at inabot sila para ikalong."Stop, delikado yan mga anak. Baka mamaya mahulog kayo sa sahig, una mukha" napahikab pa ako pagkatapos kong magsalita."Bat tagal mo gising Mama?" tanong ni Loki, tumingin ako sa orasan at napansing napahaba nga masyado ang tulog ko."Nagbawi lang ng lakas si Mama," sagot ko at inalalayan na silang tumayo sa kama.Dumiretso ako sa banyo nang lumabas ng kwarto yung kambal. Nandito parin kami sa hotel, hindi ko alam kung kailan kami babalik sa bahay, pag-uusapan pa namin ni Eugene.Hindi ako nakontento sa paghilamos at sepilyo kaya nag-shower na ako, dahil sa mga nangyari k
Dis-oras na ng gabi, nasa hotel parin kami tumutuloy. Isiniksik ko ang katawan ko sa yakap ni Eugene. Pareho na kaming nakahiga, at pinag-uusapan ang balak naming pagkuha ng bagong kasambahay."I think mas bata mas better, alam mo naman' yung dalawa energetic. Baka kapag katulad nila Nay Perla, mapagod lang sa kambal kaagad" sabi ko pa habang nilalaro ang baba niya na may maliliit ng balbas."Yeah, let's do that." sang-ayon niya, napapikit ako ng dampian niya ng halik ang noo ko."Kailan tayo uuwi?" tanong ko at nagsimula ng umayos ng higa. Inaantok na ko."Bukas, para sa bahay nalang natin i-meet yung mga magiging bantay ng kambal." sagot niya at yumakap mula sa likuran ko."Okay, let's do that..." inaantok na sagot ko at niyakap ang braso niyang sinakop na ang katawan ko.~Kinaumagahan ay inantay lang naming magising ang kambal saka kami nag-asikaso para bumalik sa condo. Hindi naman kasi pwedeng dito kami t
Kinaumagahan paglabas ko ng kwarto namin ni Eugene sinalubong kaagad ako ng maingay na umaga. Nilingon ko ang sala at nakitang nagsasayawan at kantahan yung tatlong bata. Natawa naman ako nang makita ang kabibuhan nung tatlo, akala mo barkadang pumunta sa pyesta eh."Magandang umaga Ate," lumingon ako kay Jenna na nasa bungad ng kusina."Goodmorning, kamusta naging comfortable ba kayo kagabi?" pumasok ako sa kusina."Opo, salamat po." ngumiti ako at tinapik siya sa braso."Thank you sa breakfast, dapat pala inagahan ko gising para natulungan kita" nahihiya kong sabi habang nakatingin sa hinanda niya.Siguradong nahirapan siya maghanda ng mga to, lalo na at nag-aalalga pa siya' ng bata."Ayos lang Ate, trabaho ko po to para po makatulong sainyo. " aww, napakabait na bata."Okay, sige pero ako na sa tanghalian okay? Sali't-salitan tayo. Huwag ka masyado mag-
[ Laura ]"Paano kung hindi na nila ako mapatawad?" sapo ko ang dbdib ko dahil sa pag-aalala na baka hindi nila ako pansinin.Mula sa pagkakaupo sa kama, tumayo si Eugene para lumapit saakin. Inabot ko kaagad ang bibig ni Eura na karga niya, ang dungis kumain ng biscuit.Umupo siya sa tabi ko kalong muli si Eura na hindi na niya binitawan simula ng magising."Alam mo namang mga Mama's boy yun. Huwag ka ng masydo mag-aalala, Hindi ka matitiis nung dalawa." pumikit ako nang dampian niya ng halik ang noo ko."Salamat Hon, salamat sa muli mong pangtanggap saakin." naluluha nanaman ako.Hindi parin ako makapaniwala na babalik kami sa ganito ni Eugene. Lagi kong naaalala kung gaano kasakit ang bawat tingin na binibigay niya saakin kahapon, para bang makasama niya lang ako sa iisang lugar, maiiyak na siya sa sama ng loob.Pero nang mapanuod niya ang mga video na ginawa ko para sakanila, napatunayan non na kahit malayo ako, sila parin a
"She sleep just like you""H-huh? Paano?"Tahimik at emosyonal na pinagmamasdan ni Eugene ang mukha ng bata. Masakit at puno ng pagsisisi ang puso niya kapag naiisip na, hindi manlang niya nasaksihan ang pagsilang nito, maging ang unang buwan nito sa mundo wala siya."Her lips is pouting." mahina siyang natawa bago dinampian ng daliri ang may katabaang pisngi nito.Naikuyom ni Laura ang palad nang mapansin ang emosyonal na tinging ibinibigay ni Eugene kay Eura. Ngayon sumasampal sakaniya ang pagkakamali niya na itago ang pagbubuntis dito.Kung sana, mas tinapangan niya ang loob noon..."Patawad Eugene.""Enough, masyado ng puno ng sorry ang araw natin.""Kung—kung sana sinabi ko sayo... sana nasaksihan mo rin kung paano lumaki si Eura."Namara ang lalamunan ni Laura dahil sa muling pagbabanta ng mga luha."Yeah, kung sana nalaman ko lang simula pa u
[ Eugene ]The day after my wife decided to leave us is the day I didn't even imagine that'l come.Nasanay ako na kahit anong sitwasyon at problemang dulot ko, she's always there, comforting and keep telling me na palagi lang siyang nasa tabi ko. Kaya kahit puro pasakit ang mga nangyari saamin, kinakaya ko dahil alam kong hindi ako nag iisa.I have her with me.Pero lahat may limitasyon. And I know, that night... she's at her limit. I'm in pain too, but her's is more worst. Losing something precious, blaming herself and feeling guilty, lahat isang bagsakan niyang naranasan at naramdaman. And I wasn't there,No... I
"Sarili mo lang dapat ang hahanapin mo, pero mukhang nakahanap ka rin ng kapalit ko."Hindi ko alam kung paano ako mabilis na nakalapit sakaniya para sampalin siya. Habol ko ang hininga ko, hindi dahil sa pagod, kundi dahil sa matinding galit na rumaragasa sa buong sistema ko."Pinapalabas mo bang nanlalaki ako? Nanlalaki lang ako nung umalis ako?! Ganiyan ba talaga ang tingin mo saakin? Ganiyan ba ang iniisip mong ginawa ko habang malayo sainyo?""Anong gusto mong isipin ko Laura? Wala akong alam! Hindi ko alam kung anong nangyari sayo sa loob ng dalawang taon! Wala akong alam, dalawang taon ka nawala, ngayon umaasa kang tatanggapin kita ng may ngiti? Inaasahan mong basta ko nalang maiintindihan lahat kahit walang paliwanag mula sayo?—"
"Madam.. "Ilang beses na nila akong tinawag, kinukumbinsing tumayo mula sa pagkakaluhod. Pero kahit gustuhin kong tumayo, hindi ko magawa dahil sa sobrang panghihina."Madam, pabagsak na po ang ulan, tara na po sa loob." bakas ang pagaalalang wika ni Daisy.Uulan?Napatingala ako sa langit. Kanina lang ay tirik na tirik ang araw, parang nakikiayon ang ata langit sa nararamdaman ko. Mas lalong dumilim gawa ng makakapal na ulap, nararamdaman ko na rin ang lakas ng malamig na hangin.Dahil sa malungkot na panahon, nakaramdam ako ng matinding emosyon. Nanunuot ang sakit sa puso ko nang maisip ang naging epekto nang matagal kong pag-iwan sakanila.Dalawang taon.Para saakin ay mabilis lang na lumipas ang dalawang taon, siguro dahil ako ang umalis at lumayo. Sa dalawang taon na yun naka-tuon lang ang buong pakialam at atensiyon ko kay Eura.Dahil don, kinalimutan kong may dalawan
[ Laura ]Eura Claire Ibañez, yun ang ibinigay kong pangalan sa baby girl namin ni Eugene. Nakatulala lang ako dito' sa crib niya, ilang oras ng pinapanuod ang pagtulog niya. Eleven months na siya ngayon, nakakatuwa na kamukha-kamukha niya sila Loki at Thor nung mga baby pa sila, kamukha ng kambal ang tatay nila kaya ang daya na si Eura ay babaeng version rin ni Eugene kahit na ako ang nagbuntis.Nakaayos na ang mga papeles naming dalawa at ang mga gamit na dadalhin namin pauwi ng pilipinas. Gusto kong mag-birthday si Eura na kasama ang mga Kuya niya at Daddy niya.Kinakabahan parin ako kung anong magiging reaksiyon ni Eugene at Ng kambal. Paano kung galit sila? Lalo na ang kambal, umalis ako ng walang paalam, inabanduna ko sila ng ganon-ganon nalang. 
[ Laura ]Pagmulat ng mga mata ko ay kaagad kong nakita ang papalubog na araw. Kulay kahel ang langit, tahimik ang buong paligid. Ramdam ko rin ang presensiya ni Eugene sa likod ko, napapikit akong muli at mahigpit na napahawak sa bibig ko, pinipigilang makagawa ng ingay nang biglang bumuhos ang mga luha ko.Naaalala ko na lahat.Nanginginig ang buong katawan ko habang bumabalik lahat ng sakit na sandaling panahon ay nakalimutan ng utak ko.Dahan-dahang akong tumayo sa kama para mag-ayos ng sarili. Nang makarating sa banyo ay saglit kong natitigan ang sarili ko, bagsak ang katawan, matang punong-puno ng sakit, all I can see is a broken version of myself."You tried so hard to be happy..." mapait kong ani habang nakatitig sa lumuluhang repleksiyon ko sa salamin."Naalagaan mo ng maayos ang anak ng Iba, pero sarili mo sanang a–anak..
[ Laura ]Halos madapa kami sa pag-akyat sa hagdan, nang makarating sa tapat ng pinto ng kwarto ay walang kasing bilis niya yung nabuksan at nahila ako papasok."Ah!" daing ko nang isandal niya ako sa pinto at sugurin ng halik ang leeg ko.Nakakakiliti ang paraan niya pag paghalik sa balat ko, ang mainit at mapaglaro nitong labi ay talagang nagdudulot ng malakas na kuryente sa buong katawan ko. Wala akong magawa kundi ang mapatingala at kumapit sa buhok niya, dinadama ang bawat halik niya sa leeg at punong tainga ko."This is not right" bulong niya, bago halikan ang labi ko. "You're still recovering..." pilit niyang bigkas sa pagitan ng malalim at sabik na sabik na tagpo ng mga labi namin.&nb
"Thank you Doctora Loyzaga."Paalam ni Laura sa Doctora na nasa bungad ng Hospital. Payak na ngumiti ang Doctora na lingid sa kaalaman ni Laura ay inabangan talaga siya."You're welcome Lau—Mrs. Ibañez." nasapo niya ang bibig nang muntikan ng matawag sa pangalan ang kaibigan na sa kasamaang palad ay kasama sa mga nawala sa ala-ala nito.Pinanuod lamang niya ang mag-asawa umalis ng Hospital, May lumbay sa loob nito dahil kaunting panahon lang ang ibinigay sakanila para maging mabuting magkaibigan."Doc, Okay lang po ba kayo?" bakas sa mukha nito ang pag-aalala nang makitang emosyonal paring nakatanaw sa sasakyan ng mga Ibañez ang Doctor.