"Napakalaki naman ng lugar na to Hon, okay lang ba na mag-stay tayo dito?"
Palinga-linga parin ako sa paligid. Kahit madilim ay hindi parin maipagkakaila ang ganda at laki ng lugar. Narito kami sa bungad ng gate papasok pero rinig ko parin ang alon ng dagat. Ang malaking bahay na kulay puti at asul ay mas nakapag-pahiwaga sa dagat.
"It's our house now, Wife. How is it? Do you like it?" tanong niya habang tulak-tulak ang wheelchair ko.
"Anong I like it? I love it!" over acting kong sagot sakaniya.
"Kami rin! We love it here Papa!" sigaw ni Loki na nakatayo harap ng malaking double door ng bahay.
Binuhat ako ni Uge nang makarating kami sa hagdan paakyat papunta sa main door. Agad namang binuhat ng isang lalaking tumutulong saaming maglipat ang wheelchair. Dahan-dahan akong ibinalik ron.
"Pwede naman' siguro ako tumayo kahit saglit? Lagi mo nalang ako kinakarga." naiilang na sabi ko sakaniya nang mailapag na niya a
Nagising ako sa sinag ng araw na nakapasok sa kwartong tinutuluyan namin ngayon ni Eugene. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko at kaagad natanaw ang liwanag sa labas ng glass door."Goodmorning Wife"lumingon ako sa pinto, may hawak siyang tray na puno ng pagkain."Goodmorning, kanina ka pa gising? Anong oras ka natulog? Nakatulog ka ba?""Saglit lang, I'm not that sleepy. Wait, ayusin ko lang breakfast natin.""Saan mo dadalhin yan?" turo ko sa tray, bakit di pa niya ilapag sa kama? breakfast in bed nga e."Let's eat breakfast there" nguso niya sa labas."Pwede diyan kumain?" woah, hindi ko alam na may pwedeng pagkainan sa labas ng sliding door na yun."Yeah, nakita ko lang rin kanina." nakangiting sagot niya.Sinundan ko lang siya ng tingin habang inaayos sa labas ang almusal. He's still wearing his checkered pajama and a v neck white shirt, ang pogi."
"I'm getting bored now, aren't you bored Ma?"Tumingala ako animo'y nag-iisip ng isasagot sa tanong niya. Matiyaga lang siyang nag-hintay ng sagot ko habang nakatulis ang mga nguso. Pagkatapos ng lunch time ay nagdesisyong pumunta ng kwadra sila Eugene, past one pm na ngayon."Hindi naman, bakit naiinip na ba ang Loki ko?" ngumiti ako habang sinisiksik siya lalo ng yakap."A little? but Mama can't leave the room kaya sure na bored ka""Kailangan ni Mama ng mahabang-mahabang pahinga, para sa baby diba? Dapat kasi sumama ka na sa Papa at kapatid mo kanina, ayaw mo ba makakita ng horse?" umiling siya sa naging tanong ko."Gusto" nakaiwas ang mga mata niyang sagot saakin."Oh bakit hindi ka sumama?" nangingiti ng tanong ko, inaasahan na ang isasagot niya."I don't wanna leave you alone here." seryosong-seryoso ang tono niya.Imbis na matawa da
Nakaabang sa bulwagan si Eugene, Inintay ang pagdating ng bunsong anak na lalaki na nagpaiwan para samahan ang Mama nito. Sa totoo lang ay kanina pa nito alam na gusto ring sumama ng anak pero nakokonsensiya dahil maiiwan ang Mama niya mag-isa dahil bawal pa itong mapagod.Kahit siya ay ayaw rin sanang iwan ang asawa, pero kailangan niya ring bumawi sa mga anak kaya kailangan niyang maglaan ng oras para nakipag-laro sa mga ito."Jeron"tawag niya sa pinaka-matandang tagabantay na tumatayong leader ng lahat ng grupo, nasa middle 40's na rin ito pero ang pangangatawan ay nananatiling matikas at malakas sa kabila ng edad. "Sir" saludo nito."Anong oras na, bakit wala pa sila?" tanong ni Eugene na nagsisimula ng pang-initan ng ulo."Tinawagan ko na ho sila, ilang minuto nalang daw po ay makakkarating na ang—Sir, Nandiyan na po sila Young master." magalang niyang itinuro ang sasakyan kung nasaan nakasaka
"Let's take a picture here!"Bumaba si Eugene sa kabayong kanina pa nila sinasakyan ni Loki. Masyado na silang napalayo dahil sa labis na page-enjoy mangabayo."Son, sit in this horse for a moment while I take a picture of the two of you." tawag niya kay Thor na nakasakay sa kabilang kabayo kasama ni Jeron.Kaagad bumaba si Jeron sa kabayo para alalayang makababa si Thor. Nang makababa na ay si Eugene na ang kumarga rito para maisakay sa kabayo kung nasaan rin si Loki."Here," abot niya ng cellphone kay Jeron."Boys, look at the camera" utos niya sa dalawang nagsisimula nanamang magdakdalan sa ibabaw ng kabayo.Napatingin ang dalawa kay Jeron na hawak na ang cellphone at ready nang kuhaan sila ng litrato. Sa likod nilang tatlo kasama ang kabayo ay ang asul na asul na dagat, bagay' na bagay' na background para sakanilang tatlo kasama ang matatangkad na kabayo.
"What rights do you have to block my way?"Walang sumagot maski isa, lahat ay alerto lang na nakabantay sa paligid para protektahan sina Eugene at ang kambal."Are you a body guard? Where's your boss then?" dagdag pang tanong ng babae."Is she mad at us?" naguguluhang tanong ni Loki na nakikita at naririnig ang babae.Napabuga ng hangin si Eugene sa kawalan at mariing pumikit, umiipon ng sapat na pasensiya."Jared," humakbang si Eugene papalapit sa harapan kung nasaan ang pwesto nila."Sir?" yumuko siya saglit sa kabila ng pagtataka kung bakit ito lumapit.Iniikot niya kaagad ang paningin sa paligid at pumwesto sa gilid ng amo."My wife is waiting for me, what's happening here?" bagot na tanong ni Eugene at tiningnan ang babaeng nasa harapan."So, you are the Boss?" may kakaibang ngiti ang gumuhit s
[ Laura ] "Madam? Naghanda na kami ng hapunan. Pasensiya na po at hindi na ako nakapag-tanong sainyo kung anong gusto niyong pagkain, napaka-himbing po kasi ng tulog niyo sayang kung maistorbo." Naghikab ako at tinanaw ang orasang nasa gilid ng dingding. Hindi ko masyado naintindihan ang sinabi ni Nanay Becka, bangag pa ako, nakatulog ko na ang pagbabasa. Nag-angat ako ng tingin kay Nanay Becka at pilit inalala ang sinabi niya. Hapunan lang ang naintindihan ko, ayaw ko namang sabihing ulitin niya yung sinabi niya, napakarami non. "Nagluto po kami ng sabaw na isda, maganda po iyon para sa katawan niyo." pagku-kwento niya pa, na-touch naman ako, dahil inaalala pa nila at tinututukan ang mga kakainin ko. "Salamat po, pero yung kambal ayaw po ng isda na may sabaw" kamot-kamot ko ang pisngi nang sabihin yun, baka isipin nila ay lumaking maarte ang kambal. A
"Did we interupt something? You look weird" he asked playfully while looking at me."Nagku-kwentuhan lang kami," sabi ko pa, "Kamusta ang lakad ng mga baby ko?" tanong ko sa dalawang umakyat na ng kama para makalapit saakin."The horse is all big Mama!" inilarawan niya pa kung gaano kalaki yun gamit ang may kaliitin niyang mga braso, kaya natawa ako."Marami kaming pictures Mama... Papa? Yung picture?" lingon niya sa ama na kausap si Nanay Becka."From now on please bring our every meal here. My Wife won't able to go down there so all of us will eat here," rinig ko pang huling sabi niya' bago lumabas si Nay Becka.Lumingon siya saamin nang magsara ang pinto ng kwarto. Inilabas ang cellphone at umupo sa tabi ni Loki na nasa kanan ko."Here you go" abot niya ng cellphone sa anak."Eto na Mama," excited na sabi ni Loki habang kinakalikot ang cellphone."That's the gallery Loki bro,"
Sakto Pagkalabas niyang ng banyo nagsalubong ang mga mata namin."Wife, don't look at me like that, I didn't do anything, I'm just kidding earlier, nag-shower lang ako." with hand gesture pang paliwanag niya.Sakabila ng paliwanag niya ay ma pinalala ko pa ang pagtitig sakaniya, gusto ko ng humaglpak ng tawa habang tinatapunan siya ng may pagkadisgustong tingin."Stop it, I didn't do it for real wife, I swear.""Okay" half hearted kong sabi, napanganga siya at over acting pang humawak sa dibdib."Ugh, seriously?" umupo siya sa sofa habang nakarap sa kama kung nasaan ako."Naniniwala na nga ako" sabi ko pa.Inilipat niya ang towel na nasa balikat niya papunta sa ulo niya para simulan yung tuyuin."If I want to do it, I'll do it Infront of you." my mouth parted a bit, his naughtiness got me flustered for a moment.Natauhan lang ako nang marinig ang katok ng pinto.
[ Laura ]"Paano kung hindi na nila ako mapatawad?" sapo ko ang dbdib ko dahil sa pag-aalala na baka hindi nila ako pansinin.Mula sa pagkakaupo sa kama, tumayo si Eugene para lumapit saakin. Inabot ko kaagad ang bibig ni Eura na karga niya, ang dungis kumain ng biscuit.Umupo siya sa tabi ko kalong muli si Eura na hindi na niya binitawan simula ng magising."Alam mo namang mga Mama's boy yun. Huwag ka ng masydo mag-aalala, Hindi ka matitiis nung dalawa." pumikit ako nang dampian niya ng halik ang noo ko."Salamat Hon, salamat sa muli mong pangtanggap saakin." naluluha nanaman ako.Hindi parin ako makapaniwala na babalik kami sa ganito ni Eugene. Lagi kong naaalala kung gaano kasakit ang bawat tingin na binibigay niya saakin kahapon, para bang makasama niya lang ako sa iisang lugar, maiiyak na siya sa sama ng loob.Pero nang mapanuod niya ang mga video na ginawa ko para sakanila, napatunayan non na kahit malayo ako, sila parin a
"She sleep just like you""H-huh? Paano?"Tahimik at emosyonal na pinagmamasdan ni Eugene ang mukha ng bata. Masakit at puno ng pagsisisi ang puso niya kapag naiisip na, hindi manlang niya nasaksihan ang pagsilang nito, maging ang unang buwan nito sa mundo wala siya."Her lips is pouting." mahina siyang natawa bago dinampian ng daliri ang may katabaang pisngi nito.Naikuyom ni Laura ang palad nang mapansin ang emosyonal na tinging ibinibigay ni Eugene kay Eura. Ngayon sumasampal sakaniya ang pagkakamali niya na itago ang pagbubuntis dito.Kung sana, mas tinapangan niya ang loob noon..."Patawad Eugene.""Enough, masyado ng puno ng sorry ang araw natin.""Kung—kung sana sinabi ko sayo... sana nasaksihan mo rin kung paano lumaki si Eura."Namara ang lalamunan ni Laura dahil sa muling pagbabanta ng mga luha."Yeah, kung sana nalaman ko lang simula pa u
[ Eugene ]The day after my wife decided to leave us is the day I didn't even imagine that'l come.Nasanay ako na kahit anong sitwasyon at problemang dulot ko, she's always there, comforting and keep telling me na palagi lang siyang nasa tabi ko. Kaya kahit puro pasakit ang mga nangyari saamin, kinakaya ko dahil alam kong hindi ako nag iisa.I have her with me.Pero lahat may limitasyon. And I know, that night... she's at her limit. I'm in pain too, but her's is more worst. Losing something precious, blaming herself and feeling guilty, lahat isang bagsakan niyang naranasan at naramdaman. And I wasn't there,No... I
"Sarili mo lang dapat ang hahanapin mo, pero mukhang nakahanap ka rin ng kapalit ko."Hindi ko alam kung paano ako mabilis na nakalapit sakaniya para sampalin siya. Habol ko ang hininga ko, hindi dahil sa pagod, kundi dahil sa matinding galit na rumaragasa sa buong sistema ko."Pinapalabas mo bang nanlalaki ako? Nanlalaki lang ako nung umalis ako?! Ganiyan ba talaga ang tingin mo saakin? Ganiyan ba ang iniisip mong ginawa ko habang malayo sainyo?""Anong gusto mong isipin ko Laura? Wala akong alam! Hindi ko alam kung anong nangyari sayo sa loob ng dalawang taon! Wala akong alam, dalawang taon ka nawala, ngayon umaasa kang tatanggapin kita ng may ngiti? Inaasahan mong basta ko nalang maiintindihan lahat kahit walang paliwanag mula sayo?—"
"Madam.. "Ilang beses na nila akong tinawag, kinukumbinsing tumayo mula sa pagkakaluhod. Pero kahit gustuhin kong tumayo, hindi ko magawa dahil sa sobrang panghihina."Madam, pabagsak na po ang ulan, tara na po sa loob." bakas ang pagaalalang wika ni Daisy.Uulan?Napatingala ako sa langit. Kanina lang ay tirik na tirik ang araw, parang nakikiayon ang ata langit sa nararamdaman ko. Mas lalong dumilim gawa ng makakapal na ulap, nararamdaman ko na rin ang lakas ng malamig na hangin.Dahil sa malungkot na panahon, nakaramdam ako ng matinding emosyon. Nanunuot ang sakit sa puso ko nang maisip ang naging epekto nang matagal kong pag-iwan sakanila.Dalawang taon.Para saakin ay mabilis lang na lumipas ang dalawang taon, siguro dahil ako ang umalis at lumayo. Sa dalawang taon na yun naka-tuon lang ang buong pakialam at atensiyon ko kay Eura.Dahil don, kinalimutan kong may dalawan
[ Laura ]Eura Claire Ibañez, yun ang ibinigay kong pangalan sa baby girl namin ni Eugene. Nakatulala lang ako dito' sa crib niya, ilang oras ng pinapanuod ang pagtulog niya. Eleven months na siya ngayon, nakakatuwa na kamukha-kamukha niya sila Loki at Thor nung mga baby pa sila, kamukha ng kambal ang tatay nila kaya ang daya na si Eura ay babaeng version rin ni Eugene kahit na ako ang nagbuntis.Nakaayos na ang mga papeles naming dalawa at ang mga gamit na dadalhin namin pauwi ng pilipinas. Gusto kong mag-birthday si Eura na kasama ang mga Kuya niya at Daddy niya.Kinakabahan parin ako kung anong magiging reaksiyon ni Eugene at Ng kambal. Paano kung galit sila? Lalo na ang kambal, umalis ako ng walang paalam, inabanduna ko sila ng ganon-ganon nalang. 
[ Laura ]Pagmulat ng mga mata ko ay kaagad kong nakita ang papalubog na araw. Kulay kahel ang langit, tahimik ang buong paligid. Ramdam ko rin ang presensiya ni Eugene sa likod ko, napapikit akong muli at mahigpit na napahawak sa bibig ko, pinipigilang makagawa ng ingay nang biglang bumuhos ang mga luha ko.Naaalala ko na lahat.Nanginginig ang buong katawan ko habang bumabalik lahat ng sakit na sandaling panahon ay nakalimutan ng utak ko.Dahan-dahang akong tumayo sa kama para mag-ayos ng sarili. Nang makarating sa banyo ay saglit kong natitigan ang sarili ko, bagsak ang katawan, matang punong-puno ng sakit, all I can see is a broken version of myself."You tried so hard to be happy..." mapait kong ani habang nakatitig sa lumuluhang repleksiyon ko sa salamin."Naalagaan mo ng maayos ang anak ng Iba, pero sarili mo sanang a–anak..
[ Laura ]Halos madapa kami sa pag-akyat sa hagdan, nang makarating sa tapat ng pinto ng kwarto ay walang kasing bilis niya yung nabuksan at nahila ako papasok."Ah!" daing ko nang isandal niya ako sa pinto at sugurin ng halik ang leeg ko.Nakakakiliti ang paraan niya pag paghalik sa balat ko, ang mainit at mapaglaro nitong labi ay talagang nagdudulot ng malakas na kuryente sa buong katawan ko. Wala akong magawa kundi ang mapatingala at kumapit sa buhok niya, dinadama ang bawat halik niya sa leeg at punong tainga ko."This is not right" bulong niya, bago halikan ang labi ko. "You're still recovering..." pilit niyang bigkas sa pagitan ng malalim at sabik na sabik na tagpo ng mga labi namin.&nb
"Thank you Doctora Loyzaga."Paalam ni Laura sa Doctora na nasa bungad ng Hospital. Payak na ngumiti ang Doctora na lingid sa kaalaman ni Laura ay inabangan talaga siya."You're welcome Lau—Mrs. Ibañez." nasapo niya ang bibig nang muntikan ng matawag sa pangalan ang kaibigan na sa kasamaang palad ay kasama sa mga nawala sa ala-ala nito.Pinanuod lamang niya ang mag-asawa umalis ng Hospital, May lumbay sa loob nito dahil kaunting panahon lang ang ibinigay sakanila para maging mabuting magkaibigan."Doc, Okay lang po ba kayo?" bakas sa mukha nito ang pag-aalala nang makitang emosyonal paring nakatanaw sa sasakyan ng mga Ibañez ang Doctor.