"Did we interupt something? You look weird" he asked playfully while looking at me.
"Nagku-kwentuhan lang kami," sabi ko pa, "Kamusta ang lakad ng mga baby ko?" tanong ko sa dalawang umakyat na ng kama para makalapit saakin.
"The horse is all big Mama!" inilarawan niya pa kung gaano kalaki yun gamit ang may kaliitin niyang mga braso, kaya natawa ako.
"Marami kaming pictures Mama... Papa? Yung picture?" lingon niya sa ama na kausap si Nanay Becka.
"From now on please bring our every meal here. My Wife won't able to go down there so all of us will eat here," rinig ko pang huling sabi niya' bago lumabas si Nay Becka.
Lumingon siya saamin nang magsara ang pinto ng kwarto. Inilabas ang cellphone at umupo sa tabi ni Loki na nasa kanan ko.
"Here you go" abot niya ng cellphone sa anak.
"Eto na Mama," excited na sabi ni Loki habang kinakalikot ang cellphone.
"That's the gallery Loki bro,"
Sakto Pagkalabas niyang ng banyo nagsalubong ang mga mata namin."Wife, don't look at me like that, I didn't do anything, I'm just kidding earlier, nag-shower lang ako." with hand gesture pang paliwanag niya.Sakabila ng paliwanag niya ay ma pinalala ko pa ang pagtitig sakaniya, gusto ko ng humaglpak ng tawa habang tinatapunan siya ng may pagkadisgustong tingin."Stop it, I didn't do it for real wife, I swear.""Okay" half hearted kong sabi, napanganga siya at over acting pang humawak sa dibdib."Ugh, seriously?" umupo siya sa sofa habang nakarap sa kama kung nasaan ako."Naniniwala na nga ako" sabi ko pa.Inilipat niya ang towel na nasa balikat niya papunta sa ulo niya para simulan yung tuyuin."If I want to do it, I'll do it Infront of you." my mouth parted a bit, his naughtiness got me flustered for a moment.Natauhan lang ako nang marinig ang katok ng pinto.
"I'll be back," I whispered softly, kissing her on the lips.I need to get going; I waited for her to wake up but she's still sleeping; I don't want to wake her up on my own since she needs a lot of rest. I took a deep breath before leaving our room, gazing lovingly at her face.After I shut the door, I noticed the head maid."Magandang Umaga po Sir," she says as she bends her body and then her head."Good morning, I need to do some business outside, please take care of my wife, don't let her do anything tiring, and I'll try to get home quickly," I said as I walked down the long alley to see if the twins have already woken up."Yes Sir, kami na pong bahala kay Madam at sa mga Bata. Nakapaghain na po kami ng agahan sa baba, pagkagosing ni Madam ay agad kong ipapaakyat, sila young sir naman po ay tatanungin pa namin Kung saan nila gusto mag-agahan, kayo Sir? May gusto po kayong kainin para sa almusal, ipapaasikaso ko po sa baba,""No, than
Chapter Fifty Two"How may I assist you, Sir?" her trembling lips are so visible, do I look really bad right now? They're making it all up."I have an appointment with Doctora Loyzaga," I said, and she started panicking while typing on her computer."Eugene Ibaez po?" she inquired."Yeah," I want to sigh; it's exhausting me."Wait lang sir," she said as she dialed the phone.While I wait for the confirmation, I scan the hospital. This is the most private hospital here; it's a little smaller than the hospitals in Manila, but it's peaceful and well-maintained.
[ Laura ]Nagising akong wala na si Eugene sa tabi ko, nabanggit niya namang pupunta siya ng Hospital pero, hindi ko inasahan na ganon kaaga ang alis niya. Kaya pagmulat ko palang kanina at marinig kay Nay Backa na umalis siya ay kaagad kong tinawagan, saglit lang rin dahil nakarating kaagad siya sa hospital.Pinanuod ko lang na ligpitin ni Mylene at Daisy ang mga laruang naiwan ni Thor at Loki kanina habang nag-aalmusal dito sa kwarto. Nakakainip, buong araw nanaman akong matetenga dito sa kama.Naghikab ako, inaantok nanaman ako eh kakagising ko lang. Biglang akong may naalala nang maitikom ko ang bibig ko mula sa paghikab."Nga pala, may sinabi si Nay Becka saakin nung nakaraan, yung mga Cajilig
"Huwag ako lagi! That's unfair!" hingal na hingal na sigaw ni Loki na tagumpay naiwasan ang bola.Ngumiti ng nakakaloko ang kalarong ilang taon na ang tanda sakaniya. "Batuhang bola nga boss eh," itinaas nito ang bola at handa nanaman ihagis sa direksiyon ng batang amo."Kuya Hupert!" ungot pa ni Loki na nakatitig nang mabuti sa bola.Mahina lang naman' talaga ang bato nito, alam niyang sa oras na masaktan niya ang bata ay may babali ng braso niya, pasimple niyang sinulyapan ang mahigit sampung gwardiya na matamang nagbabantay sa dalawang bata. Simula umpisa palang nilang makasama ang dalawang batang amo, ay masama na ang tingin ng mga ito sakanilang tatlo nila Yuta at Gildart."Boss, hindi naman p
"What's wrong? Are you upset? Did I do something wrong to make you mad, wife?" agad na tanong ni Eugene sa asawa nang makaupo ito.Kaagad na itinago ni Laura ang matinding emosyong pwedeng makita ng asawa, kailangan niyang konrolin ang galit."Wala naman," simpleng sagot niya, nagdadalawang isip dahil baka pagmulan ito ng away sa pagitan nila."The what makes you frown like that? May nangyari ba dito nung wala ako? Someone did upset you? Wife, tell me, what's wrong, hm?" malambing ang boses niya, nag-aalala sa ekspresiyong ginagawa ni Laura.Pero imbis na sumagot ay yumuko ng tahimik si Laura, nilalabanan ang selos o inis dahil ayaw niyang ipakita kay Eugene ang pangit na bahagi ng pagkatao niya. Ayaw niyang isipin nito na selosa siya at wala sa hulog kung mang-away, baka rin ay magalit ito at isiping pinagdududahan niya ang asawa. Maraming tumatakbo sa isip niya pero wala siyang masabi kahit isa.
"Madam, pinapaakyta po ni Sir."Pinanuod ko lang kung paano ayusin ni Nay Becka ang prutas na ipinabili ko kay Eugene kanina. Suminghot ako, dama pa ang pamamara ng ilong dahil sa pag-iyak. Alam kong napapansin yun ni Nanay Becka pero imbis na tanungin ako ay mas pinili niyang tahimik na samahan ako."Salamat po," paos pa ang boses na sabi ko matapos abutin ang isang hiwa ng mangosteen."Ayos ka lang ba Madam?" maingat niyang tanong, nakaupo sa upuang naka-pwesto sa gilid ng kama kung nasaan ako."Napagsalitaan ko po ng hindi maganda ang asawa ko… sumobra po ako." tinikman ko ang prutas na sa kabila ng katamisan ay wala akong malasahan.
[ Laura ]"You're still awake?"Napatingin ako sa pinto ng bigla iyong bumukas at marinig ang boses ng taong kanina ko pa hinihintay. Nang makita ko siya', wala akong ibang maisip kundi ang pag-aalala ko kanina, kung ano-ano nang naiisip kong maaring nangyari sakaniya habang nangangabayo nang may sama ng loob."Are you crying?" malambing ang boses niya na may halong taranta.Yumuko ako at pilit tinuyo ang pisngi kong natuyuan na ng luha na ngayon muli nanamang namasa dahil sa walang tigil kong pag-iyak. Narinig ko ang paghskbang niya papalapit saakin, kaagad akong napapikit nang masuyo niyang hawakan ang dalawang kamay kong nakatakip sa mukha ko."Wife, stop crying... I'm sorry I left you here." bulong niya, sinusubukan ring punasan ang pisngi ko.Bakit ba siya' ganiyan, bakit hindi na siya galit? Pagkatapos kong pagsalitaan siya ng kung ano-ano, nakukuha niya pang mag-alala saakin. Ako lang talaga ang gumagawa
[ Laura ]"Paano kung hindi na nila ako mapatawad?" sapo ko ang dbdib ko dahil sa pag-aalala na baka hindi nila ako pansinin.Mula sa pagkakaupo sa kama, tumayo si Eugene para lumapit saakin. Inabot ko kaagad ang bibig ni Eura na karga niya, ang dungis kumain ng biscuit.Umupo siya sa tabi ko kalong muli si Eura na hindi na niya binitawan simula ng magising."Alam mo namang mga Mama's boy yun. Huwag ka ng masydo mag-aalala, Hindi ka matitiis nung dalawa." pumikit ako nang dampian niya ng halik ang noo ko."Salamat Hon, salamat sa muli mong pangtanggap saakin." naluluha nanaman ako.Hindi parin ako makapaniwala na babalik kami sa ganito ni Eugene. Lagi kong naaalala kung gaano kasakit ang bawat tingin na binibigay niya saakin kahapon, para bang makasama niya lang ako sa iisang lugar, maiiyak na siya sa sama ng loob.Pero nang mapanuod niya ang mga video na ginawa ko para sakanila, napatunayan non na kahit malayo ako, sila parin a
"She sleep just like you""H-huh? Paano?"Tahimik at emosyonal na pinagmamasdan ni Eugene ang mukha ng bata. Masakit at puno ng pagsisisi ang puso niya kapag naiisip na, hindi manlang niya nasaksihan ang pagsilang nito, maging ang unang buwan nito sa mundo wala siya."Her lips is pouting." mahina siyang natawa bago dinampian ng daliri ang may katabaang pisngi nito.Naikuyom ni Laura ang palad nang mapansin ang emosyonal na tinging ibinibigay ni Eugene kay Eura. Ngayon sumasampal sakaniya ang pagkakamali niya na itago ang pagbubuntis dito.Kung sana, mas tinapangan niya ang loob noon..."Patawad Eugene.""Enough, masyado ng puno ng sorry ang araw natin.""Kung—kung sana sinabi ko sayo... sana nasaksihan mo rin kung paano lumaki si Eura."Namara ang lalamunan ni Laura dahil sa muling pagbabanta ng mga luha."Yeah, kung sana nalaman ko lang simula pa u
[ Eugene ]The day after my wife decided to leave us is the day I didn't even imagine that'l come.Nasanay ako na kahit anong sitwasyon at problemang dulot ko, she's always there, comforting and keep telling me na palagi lang siyang nasa tabi ko. Kaya kahit puro pasakit ang mga nangyari saamin, kinakaya ko dahil alam kong hindi ako nag iisa.I have her with me.Pero lahat may limitasyon. And I know, that night... she's at her limit. I'm in pain too, but her's is more worst. Losing something precious, blaming herself and feeling guilty, lahat isang bagsakan niyang naranasan at naramdaman. And I wasn't there,No... I
"Sarili mo lang dapat ang hahanapin mo, pero mukhang nakahanap ka rin ng kapalit ko."Hindi ko alam kung paano ako mabilis na nakalapit sakaniya para sampalin siya. Habol ko ang hininga ko, hindi dahil sa pagod, kundi dahil sa matinding galit na rumaragasa sa buong sistema ko."Pinapalabas mo bang nanlalaki ako? Nanlalaki lang ako nung umalis ako?! Ganiyan ba talaga ang tingin mo saakin? Ganiyan ba ang iniisip mong ginawa ko habang malayo sainyo?""Anong gusto mong isipin ko Laura? Wala akong alam! Hindi ko alam kung anong nangyari sayo sa loob ng dalawang taon! Wala akong alam, dalawang taon ka nawala, ngayon umaasa kang tatanggapin kita ng may ngiti? Inaasahan mong basta ko nalang maiintindihan lahat kahit walang paliwanag mula sayo?—"
"Madam.. "Ilang beses na nila akong tinawag, kinukumbinsing tumayo mula sa pagkakaluhod. Pero kahit gustuhin kong tumayo, hindi ko magawa dahil sa sobrang panghihina."Madam, pabagsak na po ang ulan, tara na po sa loob." bakas ang pagaalalang wika ni Daisy.Uulan?Napatingala ako sa langit. Kanina lang ay tirik na tirik ang araw, parang nakikiayon ang ata langit sa nararamdaman ko. Mas lalong dumilim gawa ng makakapal na ulap, nararamdaman ko na rin ang lakas ng malamig na hangin.Dahil sa malungkot na panahon, nakaramdam ako ng matinding emosyon. Nanunuot ang sakit sa puso ko nang maisip ang naging epekto nang matagal kong pag-iwan sakanila.Dalawang taon.Para saakin ay mabilis lang na lumipas ang dalawang taon, siguro dahil ako ang umalis at lumayo. Sa dalawang taon na yun naka-tuon lang ang buong pakialam at atensiyon ko kay Eura.Dahil don, kinalimutan kong may dalawan
[ Laura ]Eura Claire Ibañez, yun ang ibinigay kong pangalan sa baby girl namin ni Eugene. Nakatulala lang ako dito' sa crib niya, ilang oras ng pinapanuod ang pagtulog niya. Eleven months na siya ngayon, nakakatuwa na kamukha-kamukha niya sila Loki at Thor nung mga baby pa sila, kamukha ng kambal ang tatay nila kaya ang daya na si Eura ay babaeng version rin ni Eugene kahit na ako ang nagbuntis.Nakaayos na ang mga papeles naming dalawa at ang mga gamit na dadalhin namin pauwi ng pilipinas. Gusto kong mag-birthday si Eura na kasama ang mga Kuya niya at Daddy niya.Kinakabahan parin ako kung anong magiging reaksiyon ni Eugene at Ng kambal. Paano kung galit sila? Lalo na ang kambal, umalis ako ng walang paalam, inabanduna ko sila ng ganon-ganon nalang. 
[ Laura ]Pagmulat ng mga mata ko ay kaagad kong nakita ang papalubog na araw. Kulay kahel ang langit, tahimik ang buong paligid. Ramdam ko rin ang presensiya ni Eugene sa likod ko, napapikit akong muli at mahigpit na napahawak sa bibig ko, pinipigilang makagawa ng ingay nang biglang bumuhos ang mga luha ko.Naaalala ko na lahat.Nanginginig ang buong katawan ko habang bumabalik lahat ng sakit na sandaling panahon ay nakalimutan ng utak ko.Dahan-dahang akong tumayo sa kama para mag-ayos ng sarili. Nang makarating sa banyo ay saglit kong natitigan ang sarili ko, bagsak ang katawan, matang punong-puno ng sakit, all I can see is a broken version of myself."You tried so hard to be happy..." mapait kong ani habang nakatitig sa lumuluhang repleksiyon ko sa salamin."Naalagaan mo ng maayos ang anak ng Iba, pero sarili mo sanang a–anak..
[ Laura ]Halos madapa kami sa pag-akyat sa hagdan, nang makarating sa tapat ng pinto ng kwarto ay walang kasing bilis niya yung nabuksan at nahila ako papasok."Ah!" daing ko nang isandal niya ako sa pinto at sugurin ng halik ang leeg ko.Nakakakiliti ang paraan niya pag paghalik sa balat ko, ang mainit at mapaglaro nitong labi ay talagang nagdudulot ng malakas na kuryente sa buong katawan ko. Wala akong magawa kundi ang mapatingala at kumapit sa buhok niya, dinadama ang bawat halik niya sa leeg at punong tainga ko."This is not right" bulong niya, bago halikan ang labi ko. "You're still recovering..." pilit niyang bigkas sa pagitan ng malalim at sabik na sabik na tagpo ng mga labi namin.&nb
"Thank you Doctora Loyzaga."Paalam ni Laura sa Doctora na nasa bungad ng Hospital. Payak na ngumiti ang Doctora na lingid sa kaalaman ni Laura ay inabangan talaga siya."You're welcome Lau—Mrs. Ibañez." nasapo niya ang bibig nang muntikan ng matawag sa pangalan ang kaibigan na sa kasamaang palad ay kasama sa mga nawala sa ala-ala nito.Pinanuod lamang niya ang mag-asawa umalis ng Hospital, May lumbay sa loob nito dahil kaunting panahon lang ang ibinigay sakanila para maging mabuting magkaibigan."Doc, Okay lang po ba kayo?" bakas sa mukha nito ang pag-aalala nang makitang emosyonal paring nakatanaw sa sasakyan ng mga Ibañez ang Doctor.